Wycieczka po wraku 69: Wirginia

Ten trawler parowy przetrwał dwie wojny światowe, by w 1946 roku zostać zniszczony przez znacznie większy statek Empire. Straty połowów w Yorkshire były zyskiem nurków, mówi JOHN LIDDIARD. Ilustracja: MAX ELLIS

Na ten miesiąc Wycieczka po wraku, Pomyślałem, że nadszedł czas, aby ponownie odwiedzić Yorkshire. Moim pierwotnym zamiarem było pokazanie nieznanego wraku zaledwie kilka mil na południe od Scarborough. Lokalni nurkowie nazywają go Wrakiem Torpedy, na cześć pozostałości torpedy, które można znaleźć wśród pozostałości przednich ładowni.

Problem z „niewiadomymi” polega oczywiście na braku informacji. Pomimo największych wysiłków Kendalla McDonalda, naszego eksperta od historii wraków, ten pozostał nieznany, więc udaliśmy się 30 mil dalej, na Dogger Bank, aby zwiedzić trawler Wirginia.

Tymczasem, jeśli któremukolwiek czytelnikowi uda się zidentyfikować wrak torpedy, być może uda nam się go zaprezentować w przyszłości Wycieczka po wraku.

Nasza wycieczka zaczyna się od pojedynczego kotła (1), który zajmuje większą część szerokości kadłuba. Virginian był trawlerem parowym o długości 115 metrów i wyporności 211 ton, którego kocioł znajdował się mniej więcej na śródokręciu. Wrak osiadł z przechyłem na lewą burtę, więc mając dolną część kadłuba po lewej stronie, nurek jest zwrócony w stronę dziobu.

Z przodu kotła podstawa głównej wciągarki włokowej rozciąga się na pokład (2). Sterówka znajdowała się nad kotłem, z widokiem na wciągarkę i przedni pokład, jednak ponieważ była zbudowana z drewna, nie pozostał po niej żaden ślad.

Główny bęben wciągarki włokowej stoczył się na dno morskie po lewej stronie wraku (3), pochylone lekko do przodu.

Sam pokład (4) to po prostu szkielet ze stalowych żeber i podpór, w którym żyją ogromne ławice śliniaków i biednego dorsza. Wszelkie ślady drewnianego tarasu już dawno zgniły.

Dalej w przód pokład zawalił się całkowicie wokół pozostałości zrębnicy luku głównej ładowni (5). Prawa burta jest rozbita. Czy to może być miejsce, w którym Wirginia zderzył się z okrętem wojskowym o masie 7,177 ton Imperium Rapiera? Kiedy weźmie się pod uwagę różnicę w wielkości między tymi dwoma statkami, jestem zaskoczony, że Wirginia nie został całkowicie rozebrany.

Dziobek wznosi się ponad główny pokład, chociaż cała konstrukcja pozostaje otwarta, ponieważ drewniane poszycie ponownie zgniło, pozostawiając na pokładzie szkielet ze stalowych żeber (6).

Wzór żeber przełamany jest linią trzech małych otworów, z których najważniejszy prowadzi do skrzynki na łańcuch. Podejrzewam, że dwa pozostałe to świetlik i zejściówka na dół, chroniona drewnianą przytulanką.

Przednia część pokładu na dziobku jest stalowa, na której zamontowana jest mała wciągarka kotwiczna (7). Nie ma kluz, a łańcuch byłby prowadzony przez małą kipę po obu stronach dziobu; lewy pozostaje solidnym pierścieniem tuż za czubkiem dziobu.

Kierując się na rufę od kotła, zerodowana część stalowego pokładu (8) spadł na lewą burtę, pozostawiając silnik odsłonięty. Silnik główny to konwencjonalny trzycylindrowy silnik parowy z potrójnym rozprężaniem (9), z małym silnikiem pomocniczym napędzającym generator (10) na prawą stronę maszynowni.

Zaraz za maszynownią pojedynczy bom stoi nieco na lewą stronę (11). Myślę, że byłby to jeden z pary do podnoszenia łodzi, ale nie mogłem znaleźć śladu drugiego żurawia. Para słupków jest zamontowana po prawej burcie pokładu i podejrzewam, że odpowiednia para słupków znajduje się po lewej stronie, teraz zasłonięta pokładem, który odpadł znad maszynowni.

Podobnie jak pokłady przednie, pokłady rufowe to tylko szkielet ze stalowych żeber, a drewniany pokład dawno już zgnił. Zrębnica pojedynczego większego włazu znajduje się pośrodku pokładu rufowego (12), z solidną pokrywą przekrzywioną na pokładzie tuż przed nią.

Rufa jest bez wątpienia najładniejszą częścią wraku. Stalowe żebra rozciągają się ku górze wokół rufy, w miejscu, w którym znajdowały się burty, pokryte ukwiałami. Pośrodku ćwiartka kierownicy skierowana jest na wprost (13). Poniżej rufy (14)pozostaje tylko rama steru. Nic dziwnego, że i on wskazuje na wprost.

Przy odrobinie szorowania i liście do przeniesienia, plik Wirginiawidać, że czterołopatowe śmigło nadal znajduje się na swoim miejscu, przed sterem.

Po opłynięciu wraku wejście na górę zależy od kapitana. Zanurkowałem Wirginia z łodzi Gordona Wadswortha Jane R.

Aby uniknąć dryfowania do stref zamkniętych pomiędzy różnymi platformami wiertniczymi i platformami produkcyjnymi przemysłu gazowego i naftowego, Gordon stosuje system wiązania swojej łodzi we wraku, co wymaga powrotu na linę w celu wynurzania (15).

Dziękuję Gordonowi Wadsworthowi, Helen George, Andy’emu Mollowi, Ronowi Youngowi i członkom Severnside BSAC.

Pojawił się w Diver w listopadzie 2004