Ten kolorowy plac zabaw, mieszczący się w małej cysternie u wybrzeży Northumberland, ma odpowiednią wielkość, aby móc eksplorować jego głębokość, mówi JOHN LIDDIARD. Ilustracja autorstwa MAXELIS
OPINIE WYCIECZKA WRAKU TEN MIESIĄC zabiera nas z powrotem do Northumberland, aby odkryć Wzniesienie, mały przybrzeżny tankowiec, który w momencie zatonięcia w 1952 r. przewoził ładunek oleju lnianego. Wrak znajdował się kiedyś w pozycji pionowej, ale został przewrócony przez sztormy. Obecnie leży prawie w połowie zakopany na lewej burcie, na głębokości 29 m.
Gdziekolwiek strzał dotrze do wraku, najprawdopodobniej trafi w górną prawą burtę kadłuba. Orientacja na tak małym wraku jest łatwa, a gdziekolwiek trafi strzał, wystarczy krótkie przepłynięcie wzdłuż kadłuba pokrytego ukwiałami i hydroidami do rufy.
Przeczytaj także: Powyżej 18 m: nurkowanie w Farnes otrzymuje aprobatę
To tutaj rozpocznie się nasza wycieczka, na stępce przy brzegu Aktywność śmigło (1). Trójłopatkowa śruba jest nienaruszona i nie wykazuje wyraźnych oznak uszkodzeń powstałych w wyniku uderzenia w zanurzony obiekt, który 55 lat temu pozostawił statek pozbawiony zasilania i zatonął. Za śmigłem ster przechylił się na lewą burtę (2).
Trzymając się blisko dna morskiego i „wchodząc” na rufę, wiele paneli kadłuba powyżej linii wodnej ulega przegniciu, pozostawiając kratownicę pokrytą pierzastymi zawilcami (3). Nad rufą silnik sterowy jest zamknięty w prostokątnej obudowie otaczającej słupek steru, z krótkim rumplem przymocowanym do góry w celu awaryjnego sterowania, teraz skierowanym w stronę dna morskiego w jednej linii ze sterem (4).
Niewiele widać po sterówce ani jakiejkolwiek innej nadbudówce, która kiedyś wznosiła się nad rufą. Podejrzewam, że był zbudowany głównie z drewna i po prostu uległ zniszczeniu, pozostawiając jedynie parę zakrzywionych bomów bojowych i pozostałości komina opadające na dno morskie poniżej (5).
Podobnie jak nadbudówka, drewniany pokład uległ całkowitemu zniszczeniu, pozostawiając warstwy częściowo kompletnych żeber jako jedyną przeszkodę w przepłynięciu przez dwa pokłady do silnika wysokoprężnego (6).
Z nadbudówki prowadzą schody w dół (7) do podwyższonej środkowej części głównego pokładu, gdzie rosną szczególnie bujne zawilce.
Większe tankowce miałyby chodnik na palach nad głównym pokładem, zapewniający niezakłóconą drogę do przodu ponad niskim pokładem, który mógłby łatwo zostać zalany podczas wzburzonego morza (np. Święty Tiburcio, Wycieczka po wraku 94, 2006 grudnia).
Na znacznie mniejszych Wzniesienietaką samą funkcję spełniała środkowa część pokładu podniesiona o niecały metr.
Obszar śródokręcia to miejsce, gdzie Wzniesienie jest najbardziej uszkodzony. Najpierw oderwała się podniesiona część pokładu, pozostawiając szczelinę pośrodku pokładu (8), wówczas statek zostaje prawie rozbity na dwie części, brakuje całego pokładu i rozbija się na dnie morskim (9). W rzeczywistości jest to ogromna dziura w poprzek statku, ale o tym później.
Po przerwie wynoszącej 10 m, podniesiona część pokładu biegnie dalej do dziobka z nienaruszoną poręczą (10). Tuż przed połączeniem się z dziobem pokład przecina otwarty właz (11).
Osprzęt pokładu dziobowego obejmuje małą parę słupków i wciągarkę kotwiczną (12). Za krawędzią pokładu, w górnej prawej burcie, kotwica jest nadal na swoim miejscu, mocno osadzona w kluzie (13). Odpowiednia lewa strona dziobu jest dobrze zakopana pod dnem morskim.
Tuż za wciągarką kotwiczną pokład przecina duży otwór, wystarczająco duży, aby można było w nim pływać (14) i dalej na rufę przez przestrzeń zbiornika, która jest wolna od przeszkód aż do przerwy na śródokręciu (15).
Pominęliśmy to wcześniej, ale zarówno pokład, jak i stępka są zepsute, przez co pozostaje łukowata szczelina po prawej burcie kadłuba (16).
Ponieważ kadłub jest osłabiony przez tę dziurę, Wzniesienie zbliża się do krytycznego punktu zerwania. Dobra burza zimowa z niewłaściwego kierunku może z łatwością spłaszczyć większość wraku na dno morskie.
Do tego momentu większość naszej wycieczki przebiegała wzdłuż linii środkowej Wzniesienie, blisko dna morskiego o głębokości 29 m. Teraz, w części rufowej, wznoszącej się na prawą burtę, pokład na pozostałej części rufy jest chroniony przez nienaruszoną balustradę (17).
Połączenia Wzniesienie to tylko mała tankowiec, więc naszą wycieczkę można z łatwością odbyć podczas nurkowania bez przystanków, zwłaszcza jeśli używany jest nitroks. Pozostały czas można spędzić 5 m płytiej w górnej części kadłuba (18), gdzie znajduje się pole ukwiałów i hydroidów. O właściwej porze roku jest dobrze wypasany przez ślimaki nagoskrzelne.
W przypadku nurkowania bez przystanków wynurzanie może odbywać się z powrotem do linii strzału. W przypadku nurkowania dekompresyjnego, potrzebna będzie boja znakowa z opóźnieniem powierzchniowym, aby dryfować po zakończeniu luźnej wody.
Skłonny do wpadania w kłopoty
WZNIESIENIE TO DZIWNA NAZWA NADANA STATKU. Według słownika oznacza to „wzniesienie wzgórza”. Trudno sobie wyobrazić, jak to pasuje do małego brytyjskiego tankowca o masie 389 ton, zbudowanego ze stali w 1931 roku i przeznaczonego do przewozu oleju roślinnego i wina, pisze Kendall McDonald.
Przez 20 lat od jej premiery, Wzniesienie bezproblemowo przewoził tego typu ładunki po portach Europy i Morza Śródziemnego. Długi i wąski na 39 m, z belką o długości 6 m, napędzany był pojedynczym śmigłem z brązu napędzanym silnikiem wysokoprężnym.
20 stycznia 1952 roku przewoził ładunek oleju lnianego z Thames Haven do Newburgh w Fife. Statek znajdował się niedaleko Craster i przebijał się przez coraz trudniejsze warunki pogodowe, kiedy ogromne drżenie uświadomiło jego kapitanowi, że jego śmigło w coś uderzyło i teraz pracuje mocno wytrącona z równowagi.
Wyłączył silnik i wezwał pomoc Wzniesienie wkrótce został zabrany na hol. Przez krótki czas wszystko szło dobrze, ale po przejechaniu około 10 mil na południe od Wysp Farne pogoda się pogorszyła i wody napływającej przez uszkodzone gruczoły napędowe stało się za dużo.
Statek zatonął, ale jego załoga udała się na łodzie i została zabrana. Nikt nie wie, co to było Wzniesienie uderzył, ale jeden z machaków portowych zasugerował, że mógł uderzyć w „wzniesienie podwodnego wzgórza”.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Z południa jedź autostradami A1M i A1 na północ, następnie jedź B1340 do Seahouses. Z północy zjedź z A1 na B1341 do Bamburgh i jedź dalej wzdłuż wybrzeża do Seahouses. Będąc w Seahouses, podążaj za nosem do portu.
PŁYWY: Stok wodny jest niezbędny i występuje około dwóch godzin po wysokim i niskim stanie wody w Seahouses.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 55 28.117 N, 001 32.776 W. Dziób leży na południowym zachodzie, pokładem naprzeciw małej rafy. Poszukiwania z północnego zachodu na południowy wschód powinny przeciąć wrak wznoszący się na dobre 5 metrów nad dnem morskim.
NURKOWANIE I POWIETRZE: Suwerenne nurkowanie, 01665 720059.
NOCLEG: Pensjonat B&B z nurkowaniem Sovereign.
KWALIFIKACJE: Łatwe nurkowanie na stojącej wodzie, chociaż głębokość wymaga minimum PADI Zaawansowane wody otwarte lub BSAC Sports Diver.
WODOWANIE: W Seahouses i Amble są poślizgi.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 156, Wyspy Farne do rzeki Tyne. Mapa przeglądu uzbrojenia 75, Berwick-upon-Tweed i okolice. Mapa przeglądu uzbrojenia 81, Alnwicka i Morpetha. Nurkuj na północny wschód autorstwa Dave'a Shawa i Barry'ego Winfielda. Izba Turystyczna Northumbrii 0191 3753000.
Plusy: Kolorowy wrak z dziurami do eksploracji, rozmiar odpowiedni do głębokości, jeśli nie chcesz wpaść w dekompresję.
Wady: Połączenia Wzniesienie zbliża się do krytycznego punktu rozpadu, a silna zimowa burza z niewłaściwego kierunku może z łatwością spłaszczyć wrak na dno morskie.
Dziękuję Andrew Douglasowi.
Ukazał się w DIVER w marcu 2007
