WYCIECZKA WRAKU 3: Wrak NURKOWANIA LUCY

Jeden z najczęściej nurkowanych wraków w Walii leży u wybrzeży Pembrokeshire przy wyspie Skomer. John Liddiard oprowadza nas po okolicy. Ilustracja autorstwa Maxa Ellisa

Holenderska kolejka górska Lucy został porzucony przez swoją załogę w Walentynki 1967 r. Zaklinował się na skale na południowym krańcu Jack Sound, grożąc eksplozją, gdy jej ładunek węglika wapnia zetknął się z wodą.

Wznoszący się przypływ uwolnił „Lucy” ze skały, a prąd niósł ją, aż zatonęła na północ od wyspy Skomer, tuż za North Haven.

Wrak leży w osłonie wyspy i jest to spokojne miejsce do nurkowania przy każdym wietrze innym niż północno-zachodni i północno-wschodni. Stan wyścigu pływowego podczas przeprawy przez Jack Sound jest ważniejszym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę przed wyruszeniem w podróż.

Do dziobu przymocowana jest boja, wyraźnie oznaczona nazwą statku. Schodząc w dół, należy przygotować się na trzymanie się liny, ponieważ prąd może być niewielki, szczególnie podczas dużych wiosennych przypływów.

Widoczność rzadko jest tu fantastyczna, a kilka deszczowych dni może doprowadzić ją do mulistego zera. Nawet w dobre dni naturalne światło będzie minimalne, ale jeśli dasz oczom szansę na przyzwyczajenie się, gdy dotrzesz do wraku na głębokości 36 m, będziesz zaskoczony, jak wiele możesz zobaczyć.

Lina boi jest przymocowana do poręczy prawej burty, około 2 m od dziobu (1). Jeśli dołączona jest więcej niż jedna linia, ta, którą chcesz, jest wyraźnie oznaczona jako Lucy i jest mocno porośnięta życiem morskim.

Na łukach występuje duża ilość zawilców pospolitych, zawilców stokrotkowych i hydroidów, szczególnie na balustradach i po bokach. Interesujące przedmioty to duża wciągarka kotwiczna (2) i schowek na łańcuch, który jest w połowie wypełniony mułem. Przedni maszt odłamał się dawno temu – jego pozostałości można znaleźć na rafie w pobliskich Rye Rocks.

W ładowniach niewiele jest do zobaczenia poza zabetonowanymi pozostałościami ładunku, więc wolę podążać nieco płytszą balustradą na prawej burcie (3) na rufę i spójrz za burtę wraku. 

Rezerwat Morski Skomer słynie z bogactwa życia morskiego, a brzegi Łucji są pełne. Łatwo jest znaleźć wiele małych ślimaków nagoskrzelnych przeżuwających wzdłuż kadłuba.

Szybkie pływanie prowadzi do schodów (4) aż do zejściówki biegnącej wokół rufy statku. Po dotarciu na rufę zanurz się pod nią (5) za niesamowity widok pomiędzy wałem a sterem (6). Warto to zrobić wcześnie, gdyż w czasie wiosennych przypływów głębokość może sięgać nawet 38 m.

Po lewej stronie znajduje się kilka małych iluminatorów, przez które widać zamulone kabiny pod pokładem (7), zanim dotrzemy do poręczowej zejściówki. Mniej więcej w połowie nadbudówki znajduje się korytarz łączący lewą i prawą burtę (8).

Chociaż jest ciemno, zachowując niezbędną ostrożność, jest to łatwe płetwa stąd, z powrotem na prawą burtę. Ale jest wiele drzwi, które możesz najpierw zbadać.

Pierwsze drzwi po lewej stronie prowadzą do dużej kabiny pod sterówką, prawdopodobnie do kuchni (9). Do tego pomieszczenia można dostać się wyjściami prowadzącymi w górę do pozostałości sterówki lub przez okna z przodu.

Po prawej stronie korytarza zamulona chata (10) i uszkodzona gródź prowadzą do kabiny rufowej, z której można wyjść przez drzwi na prawym końcu tylnej grodzi.

Na środku korytarza poprzecznego znajduje się jeszcze dwoje drzwi. Na rufie schody prowadzą w dół, do kabin, które mogłeś wcześniej oglądać przez iluminatory, ale drogę blokuje muł. Dalej prowadzi do małej galerii, z której roztacza się widok na mocno zamuloną główną część maszynowni (11).

Czasami światło przedostaje się przez otwarty właz wentylacyjny na lewą stronę lejka. Wyjście stąd jest ciasne i jest wiele luźnych kabli, w które można się zaplątać.

Wracając do korytarza, ostatnie drzwi przed wyjściem na prawą burtę prowadzą do przodu i na rufę do kabiny (12), który łączy się z kabiną rufową (13) przez kolejną zapadającą się gródź.

Gdy wyjdziesz na prawą burtę, poręcz prowadzi z powrotem obok wejścia do kabiny rufowej i dalej obok dużego słupka na rufie. Kierując się dalej w stronę lewej burty, znajdują się stopnie (14) na górny pokład nad kabinami.

Idąc do przodu, obok lewej strony lejka (15), warto rzucić okiem przez włazy wentylacyjne nad maszynownią.

Stalowe boki sterówki (16) są nadal nienaruszone, ale okna są powybijane, a dach się zawalił, pozostawiając stosunkowo jasny obszar do szperania.

Moją ulubioną opcją wychodzenia na powierzchnię jest wspięcie się na pokryty ukwiałami maszt na wysokość 15 m i wypuszczenie opóźnionego SMB (17). Jest to w porządku w przypadku nurkowania bez przystanków, ale najlepszą opcją na więcej niż 5 minut dekompresji jest powrót do liny boi na dziobie. 

NIEBEZPIECZNY ŁADUNEK 

Załoga statków przewożących węglik wapnia jest na tyle mądra, że ​​porzuca je, gdy woda morska zaczyna stykać się z ich ładunkiem, pisze Kendall McDonald. Woda morska plus węglik wytwarza acetylen, który powoduje eksplozję statków.

Tak więc siedmioosobowa załoga i pies collie znaleźli się na tratwie ratunkowej i bardzo szybko opuścili 450-tonowy holenderski statek pasażerski Lucy po tym, jak uderzył w Blackstones Reef w Jack Sound, w południe 14 lutego 1967 r. Statek był w drodze z Norwegii do Barry w południowym Glamorgan.

52-metrowa Lucy, której ładunek węglika teraz musował, gdy woda w niej się podnosiła, pozostawała w równowadze na rafie aż do wczesnego wieczora, kiedy uniósł ją wznoszący się przypływ. Ostatnio widziano go, jak dryfował do zatoki St Brides z ciężkim przechyłem na prawą burtę. Burza śnieżna zasłoniła jej ostatnie chwile, gdy zatonął po północnej stronie wyspy Skomer, w samym sercu Rezerwatu Morskiego Skomer.

Służył tylko przez trzy lata jako statek oceaniczny, ale jako jeden z najczęściej nurkowanych wraków w Walii, jego żywotność dla nurków z pewnością będzie znacznie dłuższa.

Zwykle do dziobów przymocowana jest boja, co ułatwia odnalezienie Lucy. W przeciwnym razie nie jest zbyt trudno zlokalizować za pomocą tranzytów. Rufa wznosi się ponad 20m od dna morskiego, co daje ładne echo, jednak prąd, głębokość i mały cel utrudniają trafienie strzałem.