Stan rebreatherów: Menduno na RF4

Minęło prawie 30 lat, odkąd MICHAEL MENDUNO zorganizował pierwsze dwa z kluczowych forów Rebreather. Teraz powraca z RF4, pierwszym z tych wydarzeń, które odbędą się poza USA (na Malcie). Czy jest więc lepszy moment, aby szczegółowo zbadać palące problemy, jak daleko zaszły rebreathery i dokąd zmierzają – wodór, ktokolwiek? Rozmawia ze Stevem Weinmanem

„Rebreathery były obecne na początku nurkowania technicznego i nadal są w czołówce” – mówi Michael Menduno. „W 1987 roku był Bill Stone ze swoim 80-kilogramowym podwójnym aparatem oddechowym, swoją wizją – a oto my, ponad 30 lat później, z Harrym [dr Richardem Harrisem] podczas jego nurkowania na 230 m w Pearse Resurgence ze swoim podwójnym aparatem oddechowym Megalodon na wodorze.

Przeczytaj także: Nurek Triple-CCR zmarł podczas samodzielnego nurkowania na 100 m

„A zatem obejmuje całą gamę i nadal jest zdecydowanie narzędziem do głębokiej pracy, długiej pracy i eksploracji… ale wciąż jest mały. Połowa nurków technicznych nie ma rebreatherów, więc pozostaje jeszcze kilka niuansów do sprawdzenia – co, mam nadzieję, zrobi RF4, aby uzyskać jaśniejszy obraz rynku”. 

To amerykański nurek Menduno za pośrednictwem swojego uświęconego magazynu AquaCorps, zorganizował Rebreather Forum 1 w 1994 r. i RF2 w 1996 r. Zrobił już coś podobnego dla nurkowania na nitroksie w warsztatach w 1992 r.

Wszystkie te wydarzenia miały ogromny wpływ na wyłaniający się świat „nurkowania technicznego”, terminu wymyślonego przez Menduno. RF1 oznaczał moment, w którym użycie rebreatherów przez społeczności zamkniętych jaskiń i głębokich wraków wzbudziło zainteresowanie wśród nurków sportowych, którzy chcieli kupić własne jednostki i nauczyć się z nich korzystać – rozwój, który wymagałby silnego trzymania się bezpieczeństwa i wydajności kwestie.

W swojej nowej książce Z technicznego punktu widzenia, Simon Pridmore cytuje zwięzłą ocenę sytuacji kapitana Billy’ego Deansa, który jako pierwszy nabył tę technologię: „Wyzwaniem będzie wprowadzenie technologii na rynek bez zabijania przy tym zbyt wielu nurków".

W miarę upływu lat 90. wielu nurków z obiegiem otwartym nadal uważało rebreathery z obiegiem zamkniętym za „skrzynie śmierci” – było to na długo przed powszechną akceptacją, że ofiary śmiertelne w CCR prawie zawsze były spowodowane nie awarią sprzętu, ale „błędem pilota” ”. 

Do czasu RF3 w 2012 r. (organizowanego tym razem przez Richarda Vanna) w rebreatherach wprowadzono więcej udoskonaleń i funkcji, aby uczynić je „bezpiecznymi”. Do tej pory większość agencji szkoleniowych dołączyła się do wysiłków producentów takich jak Poseidon i Hollis, mających na celu wciągnięcie CCR do głównego nurtu. 

Wprowadzono „rebreather rekreacyjny” – faktem jednak było, że obsługa rebreatherów nie była intuicyjna dla nurków. Podczas nurkowania zawsze trzeba było podejmować decyzje. 

W 2015 roku Neal Pollock w Stanach zorganizował warsztaty związane z RF Rebreathers & Scientific Diving, ale dopiero teraz, 27 lat po RF2, Menduno powrócił do gorącego miejsca ze swojej bazy w Kalifornii, aby kierować RF4 – w Malta. 

„Zapomniałem, ile pracy to wymaga” – mówi na około miesiąc przed głównym wydarzeniem. „Od dziesięcioleci nie organizowałem dużego wydarzenia, jest po prostu tak wiele szczegółów – a kto myślał o zrobieniu tego na innym kontynencie?! Udaje, że głowa eksploduje. 

„Pierwsze trzy fora odbyły się w USA i, dajcie spokój, to jest sprawa globalna! Kiedy już zdecydowaliśmy się na Europę, wszyscy wskazywali na Maltę i mówili: to jest odpowiednie miejsce. Myślę, że to będzie dobre, ale zdecydowanie utrudnia robienie rzeczy w odległości dziewięciu stref czasowych. Ale na dzień dzisiejszy mamy zarejestrowanych 251 osób, jesteśmy na progu rentowności pod względem finansowym, a chętnych przybywa każdego dnia, więc wygląda to dobrze.

„RF3 w Orlando było ogromne, ponad 400 osób i było trochę inne, ponieważ bardziej przypominało konferencję niż sympozjum. Będziemy mieć jedną ścieżkę prezentacji w jednej sali konferencyjnej, od razu. 

„Orlando nie było wydarzeniem nurkowym, ale zdecydowaliśmy, że ludzie chcą nurkować, a Malta to świetne miejsce do nurkowania”. Obecność kluczowych sponsorów na wyspach była kolejnym czynnikiem przy wyborze lokalizacji – DAN Europe ma tam biura, podczas gdy Paul Toomer z RAID był w stanie nawiązać współpracę z Menduno z Heritage Malta i organizuje nurkowanie za pośrednictwem 10 zarejestrowanych centrów technologicznych na Malcie i Gozo.

„Jeszcze tam nie nurkowałem, ale zabieram ze sobą rebreather” – mówi Menduno, użytkownik Liberty i Inspiration. „Nie mam zamiaru nurkować przed spotkaniem, ale może po nim, na Gozo.”

Rebreather Kto jest kim

Wielu prezenterów RF4 będzie znanych nazwisk z RF3, a niektórzy z wydarzeń z lat 90. – ludzie tacy jak Kevin Gurr, Simon Mitchell, Mark Caney, Phil Short, Richard Harris, Neal Pollock, David Doolette, John Clarke, Oskar Franberg, Vince Ferris i Richiego Kohlera. 

„Dla mnie dobrą zabawą będzie po prostu spędzenie trzech dni w towarzystwie „Kto jest kim” światowego nurkowania na rebreatherach, słuchanie prezentacji, lunch z ludźmi i nawiązywanie kontaktów” – mówi organizator. "To jest ekscytujące!"

Forma Menduno w organizowaniu znaczących zgromadzeń plemiennych wykracza poza rebreathery – to on zorganizował także pierwsze konferencje Tek, EUROTek i ASIATek. Od początku istnienia był w centrum nurkowania technicznego. Płetwonurek od 1976 r., na początku lat 90. przebywał na Florydzie, pracując z Billym Deansem przy założeniu Key West Diver, pierwszego centrum szkolenia technicznego. Obecnie znany jest także jako redaktor naczelny GUE’s Dogłębne magazyn internetowy. 

Dlaczego teraz dla RF4? „Zacząłem o tym myśleć dwa lata temu, o problemach i o tym, jak długą drogę przebyliśmy od czasu RF3, gdzie kwestią numer jeden było bezpieczeństwo. 

„Wyglądało na to, że co drugi tydzień ktoś umierał na rebreatherze, więc skupiliśmy się na tym. Był też sprzęt: na rynek właśnie wchodziły czujniki półprzewodnikowe i pomyśleliśmy: hej, byłoby dobrze! 

„W RF3, z Poseidonem, PADI itp. mieliśmy wizję, że za 10 lat wszyscy będą używać rebreatherów, że nurkowie rekreacyjni będą nurkować na jednostkach półzamkniętych, a technicy kupują w obiegach zamkniętych – i tak się po prostu nie stało. Rebreathery rekreacyjne to nie wszystko!

„Wtedy w RF3 nikt nie robił list kontrolnych. Ludzie umierali na rebreatherach nie z powodu awarii sprzętu, ale z powodu czynników ludzkich, a listy kontrolne były tego częścią. Ale wygląda na to, że się poprawiliśmy. Bezpieczeństwo jest lepsze, sprzęt jest lepszy – więc wydawało się, że czas.

„Zacząłem rozmawiać z ludźmi i było tam dużo stłumionego entuzjazmu. Półtora roku temu w DEMA pierwszą osobą, do której zwróciłem się, był Drew Richardson z PADI, który był sponsorem dwóch kolejnych forów i był obecny na pierwszym. Zgodził się, powiedział, że będzie wspaniale i od tego zaczęliśmy.

Bezpieczeństwo przede wszystkim

Właściwy RF4 rozpoczyna się 20 kwietnia, chociaż spotkanie trwa pełne dwa tygodnie, a trzy dni prezentacji i dyskusji obejmują nurkowanie i wydarzenia pokrewne. Koncentrując się na bezpieczeństwie i wydajności, chodzi o to, aby skoncentrować umysły na tym, co się wydarzyło i co będzie dalej.

Fora Rebreather są przeznaczone dla profesjonalistów zajmujących się nurkowaniem; liderzy nurkowi techniczni, rządowi, wojskowi i naukowi; oraz organizacje już zaangażowane lub zainteresowane tą sferą działalności podwodnej. 

Czy to wyklucza amatorów, którzy chcą spędzać czas z przebojami i shakerami? „Jesteśmy luźni, zdecydowanie jest to spotkanie dla profesjonalistów, ale tak naprawdę nie mamy policji akredytacyjnej” – mówi Menduno. „Gdzie leży ta profesjonalna linia? Na przykład hardkorowi odkrywcy powinni tam być, ale nie jest to skierowane do kogoś, kto właśnie wziął udział w kursie rebreatherowym. Próbujemy zachować tę idealną równowagę – ci, którzy muszą się tam znaleźć, powinni tam być!”

Menduno może mieć wrażenie, że nurkowanie na rebreatherach stało się bezpieczniejsze, ale czy statystyki to potwierdzają? „Frauke Tillmans, dyrektor ds. badań DAN w USA, w swojej prezentacji porusza tę kwestię, sprawdzając, czy is bezpieczniejsze, w jaki sposób i dlaczego. 

„Jedenaście lat temu dr Andrew Fock, lekarz hiperbaryczny i nurek na rebreatherach z Australii, przedstawił artykuł, który wszyscy cytują, stwierdzając, że nurkowanie na rebreatherach jest 5–10 razy bardziej ryzykowne niż na obiegu otwartym. Pytanie więc brzmi, czy to się zmieniło?

„Anegdotycznie wciąż tracimy około 20 nurków na aparatach rebreatherowych rocznie, co kontrastuje z ogólną liczbą 120–140 nurków w USA, Europie i Australazji [główne rynki aparatów rebreatherowych]. Biorąc pod uwagę, o ile więcej jest zestawów do nurkowania niż rebreatherów, wydaje się, że wskaźnik ten jest wyższy, co wymaga analizy. 

„Można powiedzieć, że nadal nurkujemy na tych maszynach, ale nie wiemy dokładnie, czym oddychamy w każdej chwili. Prawdopodobnie oglądasz swoje PO₂s, ale czy istnieje CO₂ w pętli? Jesteśmy po prostu gotowi na opracowanie znacznie lepszej technologii czujników, która – mamy nadzieję – zwiększy bezpieczeństwo”.

Numery

Statystyki pozostają jednak drażliwym pytaniem. „Jednym z problemów naszej branży jest to, że jeśli zapytamy, ilu jest nurków na rebreatherach lub ilu nurków jest w terenie, nie otrzymamy odpowiedzi. Wiemy, ile osób zginęło, ale nie wiemy, ile osób nurkowało. 

„Więc tym razem agencje szkoleniowe podejmują wysiłek konsolidacji danych, aby pobrać wszystkie dane certyfikacyjne dotyczące rebreatherów z ostatnich 10 lat. Oddajemy je firmie badawczej DEMA do sprawdzenia, dzięki czemu otrzymamy skonsolidowaną sumę liczby osób przeszkolonych w tym okresie i liczby przeszkolonych rocznie. To powinno nam pomóc w lepszym oszacowaniu liczby aktywnych nurków na rebreatherach i pomóc nam określić poziom bezpieczeństwa.

„Wiemy, że w 2012 roku, kiedy pojawił się RF3, było 10 producentów rebreatherów, a obecnie jest ich 25 i około 30 modeli.

„Pracuję nad ustaleniem liczby instruktorów rebreatherowych we wszystkich agencjach i wygląda na to, że będzie to dość znacząca liczba tysięcy. Jeśli wszyscy uczą x liczbę uczniów rocznie, to da nam wyobrażenie o tym, jak duża jest to liczba”. 

Poprawiono rejestrację danych o wypadkach za pomocą Rebreather, mówi Menduno. „Ale jedno z zaleceń, które pojawiło się ostatnim razem, było takie, że społeczność powinna utworzyć zespół dochodzeniowy zajmujący się badaniem wypadków, tak jak ma to miejsce w przypadku samolotów. Dzieje się tak, że słyszymy o czyjejś śmierci lub kontuzji, a potem wszystko milknie z powodu procesów sądowych itp., więc nie możemy skorzystać z wiedzy o tym, co poszło nie tak.

„Jest całkiem jasne, że wypadki związane z rebreatherem rzadko, jeśli w ogóle, mają związek ze sprzętem i nawet jeśli nasz sprzęt się zepsuje, powinniśmy się tego spodziewać i mieć protokół, jak sobie z tym poradzić, więc nie powinno to prowadzić do śmiertelność. 

„Myślę, że powszechnie wiadomo, że rebreathery to po prostu złożone maszyny i jako ludzie czasami popełniamy błędy. Musimy znaleźć systemy i wsparcie, abyśmy popełniając błędy nie umierali za nie”.

Gorące problemy

Jakie są zatem najbardziej kontrowersyjne kwestie związane z emisją w RF4? Kwestią, która pozostaje kontrowersyjna od czasu RF3 – i faktycznie była także kwestią w RF2 – jest kwestia ochrony dróg oddechowych w przypadku utraty przytomności nurka. „Jest wiele ofiar śmiertelnych, które, gdyby miały pasek przytrzymujący ustnik, nie utonęłyby” – mówi Menduno.

„Wojsko ujednoliciło maski pełnotwarzowe i paski mocujące ustnik, które mają dodatkową zaletę w postaci odciążenia szczęki, szczególnie jeśli masz BOV [zawór ratunkowy]. Nie jest to jednak powszechnie akceptowane, mimo że Rada ds. Szkolenia Rebreatherów podjęła inicjatywę dotyczącą bezpieczeństwa pasków, podobnie jak 10 lat temu nie akceptowano list kontrolnych. Nie stoją za tym ludzie.”

Menduno cytuje instruktora-trenera, który powiedział mu: „Wojsko tego potrzebuje, ale my nie – jeśli monitorujesz swój gaz, dlaczego go potrzebujesz?" 

„To trochę jak powiedzenie: jeśli nie masz wypadku, po co Ci zapinanie pasów bezpieczeństwa? Jeśli Ty się nie pomylisz… ale my będziemy popełniać błędy! Popełnianie błędów leży w naszej naturze.”

Więc nic się w tej sprawie nie zmieniło od czasu RF3? „Poza tym, że Rada ds. Szkolenia Rebreatherów stwierdziła, że ​​jest to coś, co powinniśmy zrobić, niektóre agencje, jak sądzę, wyrażają się w tym kierunku w ramach swoich zajęć. 

„I coraz więcej producentów dołącza do naszej oferty, więc myślę, że mamy teraz lepsze paski mocujące ustnik. Martin Parker w AP Diving ma nowy pasek, a w RF4 każdy dostanie całkiem ładny, nowo zaprojektowany pasek firmy Lombardi Undersea.

Czujniki to kolejny gorący temat. „Dziesięć lat temu wydawało się, że nie ma żadnych argumentów za tym, że czujniki półprzewodnikowe będą prawdopodobnie bardziej niezawodne, więc założono, że teraz każdy będzie je miał w swojej maszynie. Ale w rzeczywistości Posejdon jest jedyny, więc myślę, że wymaga to pewnego zbadania i dyskusji. 

"WSPÓŁ₂ wyczucie to inna kwestia. Pałki termiczne mierzące ciepło złoża płuczki, które posiada wiele urządzeń, takich jak AP, rEvo i inne – myślę, że ta technologia prawdopodobnie już jest dostępna i zostanie omówiona na forum. Dobrze byłoby mieć taki dodatek do rebreatherów.”

Pomimo ogólnej akceptacji znaczenia list kontrolnych, wydaje się również, że to pole nie zostało jeszcze całkowicie zaznaczone. „Jeśli chodzi o czynniki ludzkie, sporo osób powiedziało mi, że po ostatnim forum wszyscy byli na listach kontrolnych, ale teraz znów pojawił się ten rodzaj samozadowolenia – więc to będzie interesujące”.

Kolejną pojawiającą się kwestią jest ubezpieczenie instruktora na rebreatherach, mówi Menduno. „Właśnie rozmawiałem z osobą w Kanadzie, której wycenia się na 15,000 8,900 dolarów [około XNUMX funtów] rocznie. To kwestia ekonomiczna; ubezpieczyciele po prostu nie pobierają wystarczających składek, aby pokryć straty.

A tematów fizjologicznych do omówienia nie zabraknie. „Na przykład obecnie podczas „dużych” nurkowań, jeśli chodzi o głębokość lub długość, z dużą ilością deco, ludzie osiągają zegary CNS na poziomie 200, 300 – przekraczają zegary, a mimo to nic się nie dzieje. Nie toksyczne, więc algorytmy wyłączone czy co? Z pewnością istnieją problemy związane ze sposobem pomiaru toksyczności tlenu. 

„Po stronie dekompresji również występują problemy. Kilka lat temu David Doolette z Eksperymentalnej Jednostki Nurkowej Marynarki Wojennej przeprowadził kilka eksperymentów, aby wykazać, że tak naprawdę nie powinieneś musieć dłużej dekompresować, oddychając helem, niż ma to miejsce w przypadku oddychania na przykład azotem jako rozcieńczalnikiem. 

„Algorytm Buhlmanna w pewnym sensie karze Cię za to. Dodaje czas dekompresji dla helu i okazuje się, że prawdopodobnie nie jest to dokładne, więc wiem, że Marynarka Wojenna pracuje nad przerobieniem swoich tabel, aby to uwzględnić. 

„Nie chodzi tylko o skrócenie stołu, ale o obniżenie dekompresji na stole trimixowym, ponieważ w przypadku niektórych profili tak naprawdę nie wiemy, ile dekompresji jest naprawdę potrzebne. Nie można go po prostu wyeliminować, ponieważ jest to połączenie helu z azotem – znowu jest w tym pewien niuans”.

„Gaz voodoo”

Jeśli na planie są przeszkody, są też przełomy. Najważniejszym z nich jest pierwsze na świecie nurkowanie na rebreatherze wodorowym, przeprowadzone w lutym tego roku przez dr Richarda Harrisa i zespół nurkowy Wet Mules w Nowej Zelandii na głębokość testową 230 m w Pearse Resurgence. 

Ostatniego wieczoru RF4 odbędzie się bankiet, na którym główny mówca dr Harris przedstawi swój raport z tego ekscytującego 13.5-godzinnego nurkowania. Przeprowadzono je w celu określenia praktyczności wykorzystania wodoru w celu poprawy bezpieczeństwa i wydajności nurka podczas ekstremalnie głębokich nurkowań, a kolejnym krokiem będzie zejście powyżej 300 m. 

„To będzie bardzo interesująca dyskusja” – mówi Menduno. „Ludzie nie doceniają wyzwań. Nazywali nitroks gazem voodoo – cóż, wodór, zdecydowanie można to nazwać gazem voodoo.

„Jest to problematyczne w podstawowym sensie, ponieważ wodór jest wybuchowy, jeśli masz więcej niż 4% tlenu, więc samo radzenie sobie z nim staje się trudne. Jeśli umieścisz go płytko, będziesz musiał mieć więcej tlenu, a wtedy będziesz wdychać mieszaninę wybuchową w rebreatherze wypełnionym bateriami litowymi i wszystkim innym. Co mogłoby pójść źle? 

„Będzie to w dużej mierze ograniczone do głębokich głębokości i nadal pozostaje pytanie, ile osób nurkuje na tych głębokościach – to więcej niż 30 lat temu, ale wciąż jest to dość niewielki odsetek. Możliwe więc, że wodór będzie można wykorzystać w bardzo specjalistycznych projektach i trzeba będzie wykonać więcej pracy, ale z pewnością jest to ogromny pionierski krok ze strony Harry’ego i Mokrych Mułów”.

Przeszłość i przyszłość

Na mniej przełomowych poziomach, jak agencje szkoleniowe postrzegają obecnie przyszłość nurkowania na rebreatherach? „Prawie wszyscy szkolą się teraz w zakresie rebreatherów, ale Brian Carney z TDI, prawdopodobnie największej agencji szkoleniowej z zakresu technologii i która prawdopodobnie przeprowadza najwięcej certyfikatów z zakresu rebreatherów na świecie, mówi mi, że kursy z zakresu rebreatherów nie znajdują się nawet w pierwszej czterdziestce. 

„Jest to zatem obraz pełen niuansów. Rebreathery są zdecydowanie najlepszym narzędziem do wielu rzeczy, ale nie każdy to robi. Poza tym ceny nadal nie spadły, ponieważ nie jest to duża ilość, a jeśli kupujesz rebreather i nie możesz zapłacić 10-12,000 XNUMX euro lub dolarów, istnieje duży, solidny rynek używanych rzeczy, ponieważ taka różnica cen jest duży.

„Jestem pewien, że liczba nurków na rebreatherach wzrosła, ale może nie tak bardzo, jak myślimy, ponieważ wraz z przybywaniem nowych osób starsi odchodzą na emeryturę. Mam nadzieję, że forum zapewni znacznie ostrzejszy obraz tego, jak wygląda rynek.”

Czy Menduno spodziewał się, że historia rebreathera potoczy się inaczej? "Zrobiłem. To, co nazwałem „rewolucja w nurkowaniu technicznym” w latach 1990. miał charakter technologiczny i tak naprawdę dotyczył przejścia na nurkowanie na mieszankach gazowych. To był prekursor rebreatherów, ponieważ jest nurkowanie na mieszankach gazowych. 

„Wiedzieliśmy, że już wtedy ich chcieliśmy, ale zdobycie ich zajęło trochę czasu – jakąś kolejną dekadę. Zainteresowanie mogło zacząć się w latach 80., ale tak naprawdę nie było modeli komercyjnych, dopóki Martin Parker nie wypuścił Inspo w 97 r., a następnie w tym samym roku pojawił się KISS Gordona Smitha, a następnie Meg. 

„Tak, myślałem, że wszyscy technicy będą korzystać z rebreatherów, a nurkowie rekreacyjni będą nurkować na Hollis Explorer lub czymś innym. 

„Przez jakiś czas z różnych powodów przestałem nurkować na rebreatherach, ale niedawno wróciłem do tego i przypomniało mi się, ile to pracy kosztuje! Brałem udział w zajęciach Liberty na Florydzie, wyjeżdżaliśmy o 7 rano i wracaliśmy o 7 wieczorem; nie jedliśmy obiadu, ale pomyśleliśmy, poczekaj, najpierw musimy przygotować rebreathery. 

„Ale wielu nurków rekreacyjnych chce po prostu przebywać w wodzie. Kilka osób, może wysokiej klasy nurkowie i fotografowie, chce je mieć, ale poza tym tak naprawdę się nie przyjęli. Mares próbuje teraz popchnąć tę kwestię do przodu za pomocą Horizon i ciekawie będzie zobaczyć, co będzie dalej…” Wiele palących pytań – spodziewaj się intrygujących odpowiedzi, które pojawią się po RF4.

Wszystkie artykuły zaprezentowane podczas RF4 zostaną zredagowane w formie materiałów naukowych i rozpowszechnione wraz z wersjami wideo około października. Zaplanowano następujące prezentacje:

Czwartek, 20 kwietnia: Michael Menduno (przegląd); Neal Pollock (zagrożenia); Frauke Tillmans (przegląd wypadku); Gareth Lock (czynnik ludzki); Vince Ferris i Oskar Franberg (nurkowanie wojskowe); Pete Mesley (opcje wyposażenia zapewniające bezpieczeństwo nurka); Andy Pitkin (strategie ratunkowe); Mauritius Bell (nurkowanie na różnych platformach / w trybie).

Piątek, 21 kwietnia: David Doolette (postępy w teorii i praktyce dekompresji); Mark Caney, Sean Harrison i Paul Toomer (szkolenie); Kevin Gurr (rozwój sprzętu); Simon Mitchell (CO₂ monitorowanie rozwoju sytuacji); John Clarke (płuczki demistyfikujące); Richie Kohler (procedury awaryjne); Neal Pollock (zarządzanie ciepłem); Timmy Gambin (CCR zajmujący się nurkowaniem wrakowym na Malcie).

Sobota, 22 kwietnia: Simon Caruana (bezpieczeństwo i medycyna nurkowania); Rachel Lance (przyszłość monitorowania fizjologicznego); Phil Short i Kevin Gurr (technologie przyszłości z błękitnego nieba); Alessandro Marroni (monitorowanie fizjologicznego nurka w czasie rzeczywistym); Simon Mitchell (burza mózgów „słomiana”); Richard „Harry” Harris (rebreathery wodorowe).

Nurkowanie wrakowe na rebreatherach oferowane jest w dniach 14–18 i 24–28 kwietnia, a nurkowania próbne z różnym sprzętem w godzinach 14–18 w Narodowym Zespole Basenów. Oczekuje się, że dostępne będą nowe rebreathery sidemount Fathom i KISS, modele CHO2ptima do montażu na klatce piersiowej iQSUB XCCR i FLEX2, rEVO, Mares Horizon, Lungfish ORCA i Dive Rite. 

Koszt udziału w trzydniowym forum 531 euro (z VAT) obejmuje przyjęcie, obiady i bankiet. Odbywa się na Starym Uniwersytecie Maltańskim w Valletcie – więcej informacji znajdziesz na stronie Strona RF4.

Również w Divernet: Rebreathery sportowe, przeszłość, teraźniejszość i przyszłość