Właściciel centrum nurkowego w znanym miejscu nurkowania z rekinami w Polinezji Francuskiej został skazany na rok więzienia, grzywnę w wysokości 1 miliona franków francuskiego Pacyfiku (ponad 7,000 XNUMX funtów) i zakaz prowadzenia działalności na pięć lat – za zainstalowanie nieautoryzowanego Obecnie uważa się, że boja zagraża życiu.
Samo centrum nurkowe Tetamanu Diving w Fakaravie zostało ukarane grzywną w wysokości 10 milionów franków (70,000 XNUMX funtów).
Położony na Wyspach Tuamotu Fakarava jest drugim co do wielkości atolem Polinezji Francuskiej. Znajdująca się tam rafa koralowa jest chronionym rezerwatem biosfery UNESCO, a południowa przełęcz Tumakohua uznawana jest za jedno z najwspanialszych miejsc do nurkowania z rekinami na świecie. Płetwonurkowie udają się, aby zobaczyć szare rekiny rafowe gromadzące się setkami na głębokości 30 m podczas przypływów, a także liczne ryby i inne rekiny wokół wejścia do przełęczy.
Z relacji przedstawionej w tym tygodniu przed sądem karnym wynika, że trzy lata temu, 17 czerwca 2019 r., silnik 16-metrowego jachtu żaglowego zgasł, gdy wpłynął na środek przełęczy. Po wielu nieudanych próbach ponownego uruchomienia statek w końcu osiadł na mieliźnie na rafie. Wyspiarze zdołali uratować siedmiu mieszkańców.
Dochodzenie wykazało, że śruba łodzi zaplątała się w linę przywiązaną do rafy na głębokości 25 m. Okazało się, że została zainstalowana jako wskazówka dla nurków przez właściciela centrum nurkowego bez oficjalnego zezwolenia, choć istniała już od około 12 lat. W efekcie właścicielowi postawiono zarzuty narażania życia innych osób.
Kiedy sprawa została rozpoznana 31 maja, sędzia pokoju ubolewał nad faktem, że oskarżony nie stawił się w sądzie ani nie wyznaczył przedstawiciela prawnego dla siebie lub centrum nurkowego, jak wynika z protokołu postępowania sporządzonego przez Informacje o Tahiti.
W protokole nie podano nazwiska oskarżonego, ale Divernet ustaliło, że w rzeczywistości był to Sané Richmond, założyciel Tetamanu Diving, który wraz z żoną i współdyrektorką Annabelle prowadzi działalność związaną z nurkowaniem i związaną z nią działalnością związaną z zakwaterowaniem. Uznaje się, że Richmond odegrał kluczową rolę w przekształceniu przełęczy Tumakohua w światowej klasy atrakcję do nurkowania.
Odnosząc się pod nieobecność Richmonda do jego zeznań zarejestrowanych podczas śledztwa, sędzia stwierdził, że przyznał się do zainstalowania boi, „aby zapobiec zgubieniu się nurków”.
W swoim oświadczeniu uznanym przez sędziego za „raczej nieprzyjemne” utrzymywał także, że „gdyby kapitan jachtu wiedział choć trochę o nawigacji, byłby w stanie uniknąć wypadku”.
„Ukryte niebezpieczeństwo”
Sędzia zacytował świadka, który opisał boję jako „ukryte zagrożenie, ponieważ była niewykrywalna dla łodzi”. Ten sam świadek twierdził również, że Richmond zachowywał się tak, jakby był „właścicielem South Pass”.
Po incydencie wytyczne zostały usunięte, ale według doniesień Richmond szybko zastąpiło je nowymi w tym samym miejscu. W swoim oświadczeniu stwierdził, że poprzednia linia działała przez 12 lat i najwyraźniej nie sprawiała problemów, a alternatywą dla jej obecności byłyby śmierć nurków.
Dwóch przedstawicieli państwa zajęło stanowisko, twierdząc, że pozwolenie na stałą boję przytwierdzoną do rafy nigdy nie zostałoby wydane, nawet gdyby o to zwrócono się.
Prawniczka Anne Laurence Michel, reprezentująca pasażerów osamotnionego jachtu, opisała Richmond jako „rzucającego się w oczy swoją nieobecnością” i zasugerowała, że Polinezja Francuska „prawie występowała w roli prawnika monsieur”. Mówi się nam, żebyśmy przymykali oczy, bo to miejsce przyciąga rzesze turystów i nurków.”
Oskarżyła go o „ucieczkę od obowiązków” i uznała, że faktycznie przyznano mu wszystkie prawa do przepustki, ponieważ „nikt nie mógł go zmusić do zdjęcia boi”.
Sędzia stwierdził, że prokuratura skutecznie przeformułowała debatę, sugerując, że wydaje się, że władze nie kontrolowały lokalnych operatorów nurkowych.
Z tego powodu oraz dlatego, że oskarżony nie stawił się, aby przedstawić swoją wersję sprawy, wymierzona kara była wyższa niż żądana przez prokuraturę, która oprócz kary pozbawienia wolności w zawieszeniu i dwuletniego zakazu wykonywania obowiązków zawodowych dla Richmond kary.
„Skarcił mnie surowo”
Richmond kwestionuje aspekty tego, co było powiązane w sądzie. „To mój prawnik nie stawił się, aby mnie bronić i dlatego sędzia skazał mnie surowo” – powiedział. Divernet. „Mój prawnik natychmiast złożył apelację”.
Zgodził się, że zainstalował boję „z boku przełęczy”, ale powiedział, że korzysta z niej nie tylko Tetamanu Diving, ale wszystkie centra nurkowe Fakarava – cztery inne znajdują się na północy atolu – i o nim wspomniano na mapach morskich.
„Sternik jachtu chciał wypłynąć około 4 rano przy silnym wietrze i wychodzącym prądzie, który powodował 2-metrowe dny” – powiedział Richmond. „Szyper nie uwzględnił ustawienia przełęczy i powinien był zobaczyć boję na swoim GPS.
„Podszedł do boi, gdy miał już wszystkie żagle i mógł kontynuować podróż do wyjścia – wynikało to z braku doświadczenia kapitana, więc też był winien.”
Richmond tak powiedział Nurkowanie Tetamanu będzie nadal działać jak zwykle „przez co najmniej sześć miesięcy lub dłużej do następnego wyroku. Zarzut dotyczy narażania życia innych osób, ale tak nie jest – ta boja ma służyć bezpieczeństwu nurków, a nie mojej działalności, jak twierdził prawnik sprzeciwiający się.
„Moją jedyną winą jest to, że nie mam pozwolenia, o które prosiłem. Zobaczymy, co będzie dalej w tym przypadku.”
Divernet zwróciła się również do Michel and Tahiti Tourism z prośbą o komentarz.
Również w Divernet: Wielka rafa różana na Tahiti zadziwia nurków
