Badacze ze szkockiego Uniwersytetu St Andrews odkryli, że populacje humbaków oddzielone od siebie odległościami sięgającymi aż 14,000 XNUMX km śpiewają te same pieśni godowe.
Humbaki (Megaptera nowaeangliae) śpiewać „powtarzającą się, wyuczoną społecznie i przekazywaną kulturowo piosenkę”, która – twierdzą naukowcy – powoli ewoluuje z roku na rok. Większość mężczyzn w danej populacji śpiewa ten sam rodzaj pieśni, jednak na południowym Pacyfiku naukowcy odkryli, że pieśni te ulegają szybkiemu, całkowitemu zastąpieniu nowymi, wyuczonymi od sąsiednich populacji.
Wiadomo było, że te „rewolucje pieśni” rozprzestrzeniły się na wschód przez Pacyfik, od wschodniej Australii, obejmując 6,000 km do Polinezji Francuskiej, ale zespół badawczy postanowił zbadać, czy rozprzestrzeniły się dalej na wschód, w kierunku Ameryki Południowej.
Korzystając z danych dotyczących piosenek z trzech kolejnych lat z lat 2016–2018, odkryli, że piosenka francusko-polinezyjska odpowiadała motywom – wielu powtarzającym się frazom – znalezionym w pieśni humbaków na ekwadorskich terenach lęgowych w 2018 r. Sugerowało to, że na całym południowym Pacyfiku istniała łączność.
Nie wykazano jeszcze, czy pieśni wielorybów nadal migrują na wschód przez Ocean Indyjski, aby wrócić do Australii, skąd rozpoczęły się. Naukowcy twierdzą jednak, że ich odkrycia potwierdzają możliwość, że pieśni mogą być przekazywane na całej półkuli południowej – aczkolwiek ewoluują po drodze – w „kulturze wokalnej, która pod względem zasięgu może konkurować jedynie z naszą”.
Uważają, że jest możliwe, że wieloryby mają szansę podzielić się swoimi pieśniami podczas nabierania masy przed zimowym sezonem lęgowym lub podczas migracji. Badanie zostało opublikowane w Royal Society Open Science.
Również w Divernet: Humbak z siecią duchów dla nurków, Humbaki gorąco kojarzą się w Światowy Dzień Wieloryba, Tech Fins inspirowane humbakami
