Jury zadecyduje o roli PADI w śmierci nastolatka

Agencja szkoleniowa nurków PADI ma zostać wezwana przed ławę przysięgłych w Montanie w USA w związku ze śmiercią nastoletniej płetwonurka Linnei Mills w listopadzie 2020 r. Sędzia uchylił odmowę PADI odpowiedzialności za działania centrum nurkowego i instruktorów zaangażowanych w incydent.

Divernet niósł tę historię o tym, jak Mills spotkała swój koniec w górskim jeziorze. Incydent, częściowo uchwycony na wideo przez innego stażystę, doprowadził do wniesienia przez rodziców Millsa i dwóch innych nurków pozwu o zaniedbanie na kwotę 12 milionów dolarów przeciwko Gull Dive of Missoula, jego właścicielom Davidowi i Jeannine Olsonom, instruktorom Debbie Snow i Sethowi Listonom oraz PADI na całym świecie. 

Agencję oskarżono o zaniedbanie w nadzorowaniu przedsiębiorstwa członkowskiego, a teraz sędzia okręgu hrabstwa Missoula, Leslie Halligan, odrzucił jej twierdzenie, że nie powinna być uznawana za pozwaną.

Mills (18 l.) brała udział w drugim nurkowaniu w ramach kursu PADI Advanced Open Water Diver w Lake MacDonald w Parku Narodowym Glacier, na północ od jej rodzinnego miasta Missoula w stanie Montana.

Jest nurkiem Open Water i nie miała żadnego doświadczenia w nurkowaniu w zimnych wodach. Wynajęła sprzęt do nurkowania i piankę od Gull Dive na pierwsze nurkowanie w innym górskim jeziorze, ale według skafandra nie została przeszkolona przed nurkowaniem. Temperatura powietrza spadła poniżej zera, a inna stażystka pożyczyła Mills piankę, aby zapewnić jej ciepło.

Gull Dive poradziła Mills, aby kilka dni później kupiła suchy skafander na drugie nurkowanie, a ona kupiła używany, szyty na miarę skafander, który nie zawierał inflatora. Nie była świadoma, że ​​jej potrzebuje, a instruktorzy nie sprawdzili jej sprzętu przed wyruszeniem z nią nad jezioro MacDonald.

Kurs miał być prowadzony przez Listona, opisywanego jako mającego „niewiele większe doświadczenie” niż jego uczeń, oraz nowo certyfikowanego instruktora Snowa, o którym mówiono, że nie ma kwalifikacji do nauczania nurkowania w suchym skafandrze lub na dużych wysokościach, gdzie problemem może być zmniejszona pływalność. Jezioro MacDonald ma wysokość 960 m.

W miejscu nurkowania dołączyło do nich dwóch innych stażystów, Bob Gentry i 14-latek zwany EG, obaj niedawno ukończyli szkolenie w suchym skafandrze.

Kiedy instruktorzy zdali sobie sprawę, że dopływ powietrza Mills nie może być podłączony do jej suchego skafandra, polecono jej używać kamizelki do kontroli pływalności. Dwadzieścia kilogramów ołowiu umieszczono w suchym skafandrze Millsa i kieszeniach BC, a nie na odpinanym pasku balastowym. Zarzuca się, że nie udzielono żadnych odpraw.

Wchodząc do wody o 5:5 przy słabym świetle, Snow zabrał Millsa i EG na głębokość 18 m na około pięć minut. Snow podniósł EG z powrotem na górę, ponieważ czuł się niekomfortowo, nie zauważając, ile powietrza zostało już wyciśnięte z suchego skafandra Millsa. Wróciła i wraz z Listonem zabrała Millsa, Gentry'ego i innego ucznia na głębokość XNUMX metrów.

Mówi się, że na nagraniu GoPro zamontowanym na klatce piersiowej Gentry'ego widać Millsa stojącego na półce skalnej, który stara się oddychać, ale jest zbyt otyły, aby się wspiąć. Nie mogąc zwrócić uwagi swojego instruktora Snowa, zasygnalizowała Gentry'emu pomoc, ale gdy podpłynął, straciła równowagę i zaczęła szybko tonąć.

Gentry dogonił ją na 26 m. Wykazywała oznaki zmiażdżenia przez skafander i spędził pół minuty bezskutecznie próbując zlokalizować i zwolnić jej ciężary, aby zatrzymać jej opadanie, po czym straciła drugi etap. Próbował dzielić się powietrzem, ale w obliczu niebezpieczeństwa wyczerpania się został zmuszony do opuszczenia jej na wysokości 32 m i szybkiego wzniesienia się.

Nie było żadnego pokrycia powierzchni, ale kiedy Snow w końcu wypłynęła na powierzchnię, zanurkowała na chwilę w poszukiwaniu Millsa, ale jej nie znalazła. Podczas drugiego nurkowania jej ciało odnaleziono na głębokości 39 m i wydobyto na brzeg.

W pozwie zarzuca się, że Jeannine Olsen powiedziała koronerowi, że towarzyszka nurkowania była świadkiem paniki Millsa, po czym biernie upadł na dno jeziora, ale na głębokości 12 m nie wykazywał żadnych oznak trudności. Stwierdza również, że powiedziała Gentry’emu, który od tego czasu stał się przyjacielem rodziny Millsów, aby powiedział, że był odpowiedzialny za śmierć. Dalej stwierdza, że ​​lekarz sądowy nie zauważył siniaków spowodowanych uciskiem suchego skafandra.

Służba Parku Narodowego miała przeprowadzić dochodzenie w związku z brakiem zezwolenia Gull Dive na prowadzenie działalności na terenie parku. Missoula Current, który opublikował oryginalny raport w sprawie pozwu. Wcześniejsze postępowanie prawne w związku z kolejną ofiarą śmiertelną w 2019 r. toczyło się przeciwko Gull Dive, ale ponieważ szkoła nurkowania nie zgłosiła incydentu PADI, Mills i jej rodzina nie byli tego świadomi.

PADI przedstawiło dokument, w którym zaprzecza odpowiedzialności za śmierć Millsa, argumentując, że Gull Dive i jego instruktorzy nie byli agentami agencji ani nie byli przez nią zatrudnieni. Argumentowano, że formularz zrzeczenia się odpowiedzialności podpisany przez Millsa przed nurkowaniem powinien był jasno stwierdzać, że PADI nie może ponosić odpowiedzialności, jeśli coś pójdzie nie tak.

Sędzia zauważył jednak, że PADI rzeczywiście sprawowało pewną kontrolę nad Gull Dive i jego instruktorami na mocy sformułowania zawartego w umowach członkowskich: „O ile w niniejszej umowie członkowskiej nie określono inaczej…” oraz dlatego, że Gull Dive i instruktorzy byli umownie zobowiązani do przestrzegania zasad PADI standardy i instrukcje.

Ponadto instruktor mógłby być „pozornym” agentem PADI, gdyby Mills uważał, że ten instruktor reprezentuje PADI ze względu na roszczenia PADI. Sędzia uznał, że do ławy przysięgłych należy decyzja, w jakim stopniu PADI może zostać pociągnięte do odpowiedzialności za śmierć Millsa.