NOWOŚCI NURKOWE
Prototyp brytyjskiego okrętu podwodnego HMS/m D1, poprzednika patrolowych okrętów podwodnych Królewskiej Marynarki Wojennej z I wojny światowej, został uznany za chroniony wrak. Płetwonurkowie mogą odwiedzić miejsce znajdujące się na głębokości 1 m, ale wrak i jego zawartość muszą pozostać na miejscu.
Odkrycie i identyfikacja łodzi podwodnej
DI leży wyprostowany i w dużej mierze nienaruszony, jedną milę morską na południowy wschód od wschodniego Blackstone, niedaleko Dartmouth w Devon. Został zidentyfikowany w 2018 roku w wyniku badań przeprowadzonych przez zespół nurków technicznych nurkujących Wódz Wey IV.
Przeczytaj także: Nurkowie lokalizują „z wyprzedzeniem” łódź podwodną 1906 Defender
Myśleli, że nurkują we wraku łodzi podwodnej w ramach projektu zainicjowanego przez historyka Michaela Lowreya na potrzeby książki, którą pisał o niemieckich okrętach podwodnych.
Główna część wraku była odsłonięta, dolny właz kiosku był otwarty, a dziób częściowo zakopany. Nurkowie zgłosili połączenie dwóch przednich i jednej rufowej wyrzutni torpedowej, dwóch śmigieł i jednego steru, co wyklucza wcześniejszą identyfikację U-Bootów. Wymiary gabarytowe i konstrukcja kiosku, wyrzutni torpedowych i osprzętu pokładowego wskazywały raczej na D1.
„Każdy nurek marzy o zidentyfikowaniu wraku o znaczeniu historycznym” – powiedział główny nurek Steve Mortimer. „Spodziewając się, że znajdziemy pozostałości niemieckiego łodzi podwodnej, byliśmy podekscytowani, gdy zamiast tego odkryliśmy przełomowy brytyjski okręt podwodny. To niesamowite, że D1 jest teraz chroniony, ale nurkowie nadal mogą go odwiedzać.”
Znaczenie HMS/m D1
Zbudowany przez Vickersa w Barrow-in-Furness, D1 był tajnym prototypem pierwszych okrętów podwodnych napędzanych silnikiem wysokoprężnym Royal Navy, klasy D. Zwodowany w 1908 roku i oddany do służby we wrześniu następnego roku, był znaczącym osiągnięciem w porównaniu z mniejszą, słabszą klasą C.
Na początku I wojny światowej HMS/m D1 patrolował, aby chronić wybrzeże Kentu, a następnie wypłynął poza wody angielskie, aby monitorować niemiecką żeglugę.
We wrześniu 1917 dołączyła do Flotylli Obrony Lokalnej Portsmouth, a rok później została zdegradowana trening obowiązki. Wycofany ze służby i zatopiony w październiku następnego roku, był używany do ćwiczeń strzeleckich w marynarce wojennej trening ćwiczenia.
Uważany za narażony na niekontrolowane wydobycie, ponad sto lat później rzadki egzemplarz łodzi podwodnej sprzed I wojny światowej został obecnie objęty ochroną przez Departament ds. Cyfrowy, Kultura, Media i Sport za radą Historycznej Anglii (HE).
„Okręt podwodny klasy D był lepszy od klasy C, dzięki innowacjom, które stały się integralną częścią przyszłych okrętów podwodnych Royal Navy” – powiedział dyrektor naczelny HE Duncan Wilson.
„Obejmowały one napęd wysokoprężny, podwójne śmigła i bezprzewodowy system telegraficzny, który umożliwiał okrętowi podwodnemu nadawanie i odbieranie sygnałów. To fascynujące ocalenie, które zasługuje na ochronę jako ważna część naszej historii żeglarstwa”.
Losy innych okrętów podwodnych klasy D
Z pozostałych siedmiu okrętów podwodnych klasy D, D2, D3 i D6 zostały zatopione na wodach zamorskich, natomiast D4, D7 i D8 zostały sprzedane i zezłomowane w 1919 r. D5 w pobliżu Lowestoft w Suffolk jest, podobnie jak obecnie D1, wrakiem chronionym.
