W przełomowym postępowaniu sądowym, które może mieć poważne konsekwencje dla firm zajmujących się czarterami nurkowymi, dziewięcioletni syn Lexa Warnera, nurka technicznego, który zmarł w Szkocji w sierpniu 2012 r. w wyniku bolesnego upadku na pokład łodzi, został nagrodzony 290,000 XNUMX funtów odszkodowania.

Wczoraj (3 września) sędzia Sądu Okręgowego w Edynburgu ostatecznie orzekł, że Andy Cuthbertson, właściciel firmy Scapa Flow Charters z siedzibą na Orkadach, zrobił zbyt mało, aby zminimalizować ryzyko dla nurków poruszających się po jego łodzi nurkowej Jan Elaine podczas noszenia płetwy.

Kiedy wcześniejsze powództwo w związku z zaniedbaniem wniesione przez wdowę po Warnerze, Debbie, uległo przedawnieniu, trzy lata temu Sąd Najwyższy Wielkiej Brytanii orzekł, że może ona ponownie wnieść pozew o wartości 500,000 XNUMX funtów jako opiekunka sześcioletniego wówczas syna pary, Vincenta, jak podano w 2018 r. w Divernet.

Sprawa została rozpatrzona przez lorda Sandisona w lipcu tego roku po opóźnieniach spowodowanych pandemią Covida. Następnie zdecydował się poświęcić dodatkowy czas na przemyślenie sprawy przed ogłoszeniem werdyktu.

Warner (50 l.) był doświadczonym nurkiem technicznym i instruktor od Sutton Coldfield, która pracowała jako wykonawca sprzątania przemysłowego. Należał do grupy nurkowej Dark Star, która wyczarterowała łódź Jan Elaine na tygodniowe nurkowanie wrakowe w Cape Wrath niedaleko Sutherland.

Przemieszczał się ze swojego miejsca z rebreatherem i stopniami ratunkowymi, aby wejść do wody, kiedy upadł i doznał czegoś, co później okazało się poważnym uszkodzeniem wątroby.

Po tym jak inni instruktorzy podnieśli go do góry, upierał się, że może nurkować i wydano mu zgodę na wejście do wody na głębokość 88 m. Jednak na głębokości zaczął się źle czuć i próbował wrócić na powierzchnię.

Analiza nurkowania Warnera-komputer pokazał, że osiągnął maksymalną głębokość po 9 minutach i 20 sekundach i zaczął się wynurzać z prędkością około 7 m na minutę, docierając do dwóch innych nurków, którzy zgłosili, że wydawał się zdenerwowany.

Kiedy przywieziono go z powrotem do szpitala, przestał oddychać Jan Elainei próby reanimacji nie powiodły się. Dochodzenie w sprawie jego śmierci prowadzone przez sąd koronera w Birmingham w 2014 r. wydało wyrok stwierdzający nieszczęśliwy wypadek spowodowany utonięciem w połączeniu z urazowym uszkodzeniem wątroby.

Wydział Badania Wypadków Morskich (MAIB) stwierdził w trakcie dochodzenia, że ​​nie ma dowodów na przeprowadzenie formalnej oceny ryzyka w przypadku ubranego nurka przemieszczającego się między fotelem a punktem wejścia. Cuthbertson powiedział wówczas, że jest zadowolony ze środków bezpieczeństwa na swojej łodzi i uważa, że ​​nic nie mógł zrobić inaczej.

Inspektor MAIB stwierdził również, że obrażenia Warnera były tak poważne, że jego stan osiągnąłby stan krytyczny, nawet gdyby nie nurkował.

W lipcu tego roku twierdzenie rodziny, że firma Scapa Flow Charters nie zapewniła należytej staranności o bezpieczeństwo Warnera, zostało przeciwstawione naleganiom operatora, który twierdził, że po odniesieniu obrażeń zdecydował się kontynuować nurkowanie. Raz ubrany i ubrany płetwyutrzymywał, że Warner ma obowiązek ostrożnie chodzić po pokładzie.

W pisemnej ocenie lorda Sandisona zgodził się on z twierdzeniem rodziny, że najbardziej prawdopodobną przyczyną decyzji Warnera o szybkim wzniesieniu się na górę był ból. Stwierdził, że nurek zmarł, ponieważ na głębokości 80 m poczuł ból będący konsekwencją „krwotoku śródbrzusznego, którego doznał w wyniku upadku na pokład”.

Lord Sandison stwierdził, że stan „niepokoju i ostatecznie paniki”, w jakim rozpoczął wspinaczkę, miał wpływ na oddychanie Warnera: „Stracił nieprzytomny lub z innych powodów nie był w stanie utrzymać ustnika, który wypadł mu z ust, powodując utonięcie.

„Kontuzja odniesiona jesienią w istotny sposób przyczyniła się do ciągu wydarzeń prowadzących do jego śmierci”.

Doszedł do wniosku, że Cuthbertson dopuścił się winy i zaniedbania, „ponieważ nie dostrzegł, że system przygotowania do nurkowania, który stworzył lub pozwolił rozwijać, pozwalał lub nawet zachęcał nurków do chodzenia po pokładzie w płetwyi że było to działanie z natury ryzykowne.” Powinien był rozważyć wprowadzenie mechanizmów eliminujących takie ryzyko lub „przynajmniej objąć je ścisłą kontrolą” – stwierdził sędzia.

Odnosząc się do wcześniejszych raportów MAIB na temat innych tego typu upadków na pokłady przez nurków technicznych, stwierdził, że ryzyko, że taki upadek może spowodować obrażenia, było już dobrze rozpoznane w 2012 roku i należało je docenić, „biorąc pod uwagę, że dotyczyłoby to nurka obciążonego kontakt ciężkiego i solidnego sprzętu, prawdopodobnie niekontrolowanego i twardego, z nieustępliwą powierzchnią (pokładem, nadbudówką łodzi lub samym wyposażeniem) bez stosowania jakiegokolwiek stroju ochronnego”.

System „na rzecz promocji bezpieczniejszego płetwa praktyki” można było zastosować tam, gdzie było to konieczne, bez konieczności wdrażania „jednego i nieelastycznego systemu działania” podczas każdej podróży, niezależnie od indywidualnych okoliczności, stwierdził sędzia.

Gdyby taki system istniał, uznał, że Warner nie upadłby, a gdyby upadł, nie odniósłby tak poważnych obrażeń, ponieważ siła mogłaby zostać przełamana przez niego, „trzymając się poręczy lub podpierając się majtek".