NOWOŚCI NURKOWE
Pionier nurkowania z rekinami, dr Erich Ritter, zmarł we śnie w swoim domu na Florydzie 28 sierpnia w wieku 61 lat. Chociaż jego śmierć była nieoczekiwana, według doniesień cierpiał na chorobę serca.
Ritter urodził się i dorastał w Zurychu, uzyskał stopnie naukowe z zoologii i paleontologii w Szwajcarii oraz doktorat z ekologii behawioralnej ryb na Uniwersytecie w Miami.
Został także nurkiem i instruktori wcześnie przyjął sprawę ochrony rekinów. Nazywając siebie „behawiorystą rekinów” i „zaklinaczem rekinów”, od lat 1980. XX wieku zaczął przeprowadzać praktyczne badania nad wzorcami ich zachowań.
Jednakże stał się dobrze znany w światowej społeczności nurkowej dopiero po tym, jak w 2002 roku przeżył ukąszenie żarłacza byczego. Stał w otoczeniu krążących rekinów w płytkich wodach Bahamów i opowiadał prezenterowi brytyjskiej telewizji Nigelowi Marvenowi, że rekiny „ nie mogłem się nimi mniej przejmować”. Atak został uchwycony przez kamery Discovery Channel filmujące wywiad dla Shark Week.
Ritter stracił lewą łydkę i miał szczęście przeżyć ogromną utratę krwi, ale incydent ten nie zachwiał jego przekonaniem, że „nie ma niebezpiecznych rekinów, są tylko niebezpieczne sytuacje”.
Jego podejście powodowało podział opinii pomiędzy tych, którzy postrzegali go jako wnikliwego orędownika rekinów, i innych, którzy uważali jego teorie za nienaukowe, a jego postawę za lekkomyślną.
Większość jego badań nad rekinami prowadził na wyspach Abacos na Bahamach, gdzie kierował Centrum Edukacji i Badań nad Rekinami, ale to on wpadł na pomysł zorganizowania kursów terenowych „Sharkschool” na Florydzie w 1996 roku.
Szkoły te stały się regularnymi wydarzeniami na całym świecie, w takich miejscach jak Bahamy, Filipiny, Republika Południowej Afryki i Meksyk, obejmującymi codzienne nurkowania z rekinami i seminaria dla stale rosnącej liczby zwolenników.
Jako ekspert Ritter wymyślił takie terminy, jak „niepokój” – połączenie strachu i fascynacji inspirowane u ludzi rekinami – oraz swój mnemonik ADORE-SANE służący do oceny względnego bezpieczeństwa interakcji z rekinem (Attitude-Direction-Origin-
Ritter przeanalizował i zrekonstruował zdarzenia związane z rekinami na potrzeby Global Shark Attack File w Shark Research Institute w Princeton, a także prowadził kampanię na rzecz ochrony rekinów, a w szczególności zaprzestania komercyjnego odcinania płetw rekinom.
Napisał wiele książek i artykułów naukowych, utrzymując między innymi, że ataki rekinów na pływających na powierzchni nie były wynikiem pomylenia ich z ofiarą foki, jak powszechnie zakładano, ale polegały na „lekkich” ukąszeniach mających na celu ćwiczenie celu, zabawę lub zabawę kontynuacja początkowej reakcji ofiary. Opowiadał się także przeciwko przekonaniu, że ludzka krew przyciąga rekiny.
John Bantin dołączył do Rittera podczas nurkowań z przynętą na żarłacze bycze na Bahamach w 1999 roku i pisał dla NUREK wówczas: „Doktor Ritter, człowiek, którego mowa przypomina mi doktora Strangelove’a Petera Sellersa, ma wiele teorii i był gotów zaryzykować swoje bezpieczeństwo, aby je udowodnić. Obejmowało to unoszenie się blisko martwej ryby i pozwalanie, aby duży rekin zabrał ją spod siebie”.
Ritter powiedział Bantinowi: „Nie robię tego, co robię, bo jestem śmiałkiem. Chcę pokazać, że można pływać ze znanymi gatunkami. Chcemy dowiedzieć się, co robią ludzie, aby wywołać niewłaściwą reakcję. Robimy głupie rzeczy, na przykład smarujemy ręce rybią krwią, żeby sprawdzić nasze teorie. Rekin to naprawdę mądre zwierzę. Kiedy pozbędziesz się strachu, zaczniesz widzieć, czym naprawdę jest.
„Próbujemy opracować system mowy ciała, aby zbudować pomost do zwierzęcia i wywołać pozytywne reakcje, a nie złe. Musimy to zrobić w przypadku gatunków, o których wiadomo, że są atakowane – rzekomych ludożerców. Jak już doświadczyłeś, potrafimy pływać ze stadem głodnych rekinów i robić to bezpiecznie. Naprawdę nie ma się czym martwić.”
Składając hołd swojemu bliskiemu przyjacielowi, Robertowi Wilpernigowi z Wirodive, niemieckiego biura podróży, które zapewniało „zaplecze” Ritter’s Sharkschool, napisał: „Oddałeś wszystko dla rekinów – twoim życiem i twoim domem były morza naszego świata, a mieszkańcy, rekiny, byli twoimi dziećmi.
