NOWOŚCI NURKOWE
Według studia Meg z najnowszego filmu pod tym tytułem to prehistoryczny rekin, który według studia miał około 23 m długości, a jeśli sądzić po plakacie, jest on nawet większy. Jednak do tej pory wielkość wymarłego rekina, na którym powstał film, była jedynie szacowana.
Przeczytaj także: Meg 2: Prawda o wymarłym megarekinie
Nowe badanie przeprowadzone w Wielkiej Brytanii wykazało, że chociaż Hollywood rzeczywiście przesadziło, to prawda Otodus megalodon i tak miał imponującą długość 16 m. Dla porównania, największy żarłacz biały ma około 6 m i grzbiet megalodona płetwa sam był tak wysoki jak dorosły człowiek. Jego szczęki miały także potężną siłę ugryzienia – ponad 10 ton.
Naukowcy z uniwersytetów w Bristolu i Swansea wyszli poza wcześniejsze badania, w których porównano szczątki kopalne megalodona jedynie z wymiarami wielkich białych. Tym razem porównali je z pięcioma pokrewnymi ekologicznie i fizjologicznie gatunkami współczesnych rekinów.
Badanie było „projektem marzeń” płetwonurka Jacka Coopera, który niedawno uzyskał tytuł magistra paleobiologii w Szkole Nauk o Ziemi w Bristolu.
„Zawsze byłem wściekły na punkcie rekinów” – powiedział. „Jako student, pracowałem i nurkowałem z wielkimi białymi w Afryce Południowej – oczywiście chroniony stalową klatką. To poczucie zagrożenia, ale także fakt, że rekiny to tak piękne i dobrze przystosowane zwierzęta, czyni je tak atrakcyjnymi do nauki.
„Ten projekt był wszystkim, czego chciałem się uczyć, odkąd zobaczyłem, jak Nigel Marven wchodzi do klatki z rekinem i spotyka się z efektem CGI przedstawiającym gigantycznego wymarłego rekina zaledwie tydzień przed moimi siódmymi urodzinami” – powiedział Cooper. Wyjaśnił jednak, że badanie megalodona „zawsze było trudne, biorąc pod uwagę, że tak naprawdę mamy tylko mnóstwo izolowanych zębów”.
Otodus megalodon wymarł trzy miliony lat temu, po około 20 milionach lat istnienia, a jedynymi pozostałościami kopalnymi są trójkątne zęby tnące większe od ludzkiej dłoni.
Projekt Coopera nadzorowali paleontolog profesor Mike Benton, również z Bristolu, oraz ekspertka od rekinów, dr Catalina Pimiento ze Swansea. Współpracował także dr Humberto Ferron z Bristolu.
„Megalodon nie jest bezpośrednim przodkiem żarłacza białego, ale jest równie spokrewniony z innymi rekinami makrodrapieżnymi, takimi jak mako, żarłacz łososiowy i żarłacz śledziowy, a także z żarłaczem białym” – stwierdził dr Pimiento. „Połączyliśmy szczegółowe pomiary wszystkich pięciu, aby dokonać przewidywań dotyczących megalodonu”.
„Zanim mogliśmy cokolwiek zrobić, musieliśmy sprawdzić, czy te pięć współczesnych rekinów zmieniło proporcje w miarę dorastania” – dodał profesor Benton. „Gdyby na przykład zachowywali się jak ludzie, gdzie dzieci mają duże głowy i krótkie nogi, mielibyśmy pewne trudności z określeniem proporcji dorosłego osobnika w przypadku tak ogromnego wymarłego rekina.
„Ale byliśmy zaskoczeni i ulgi, gdy odkryliśmy, że tak naprawdę dzieci wszystkich tych współczesnych rekinów drapieżnych zaczynają jako małe dorosłe osobniki i nie zmieniają się proporcjonalnie do wzrostu”.
Umożliwiło to zespołowi sporządzenie krzywych wzrostu pięciu współczesnych rekinów i określenie ogólnego kształtu w miarę ich wzrostu. Wyniki wykazały, że 16-metrowy megalodon miał prawdopodobnie głowę o długości 4.65 m i wysokość grzbietu 1.62 m. płetwa i ogon o wysokości 3.85 m.
Szczegółowe ustalenia opublikowano w czasopiśmie Scientific Reports.
