NOWOŚCI NURKOWE
Ultraczarne ryby ujawniają sekrety niewidzialności
Fangtooth – ale nie sprawdziłby się jako NUREK okładka magazynu. (Zdjęcie: Karen Osborn, Narodowe Muzeum Historii Naturalnej Smithsonian)
Ultraczarna skóra, która sprawia, że niektóre ryby głębinowe są niewidoczne dla ofiar, jest przedmiotem nowych badań przeprowadzonych przez amerykańskich naukowców, którzy mają nadzieję odtworzyć jej właściwości wychwytywania światła w różnych zastosowaniach, od paneli słonecznych po teleskopy.
W głębinach oceanu nie ma naturalnej pokrywy, ale wciąż jest światło – jest ono tworzone przez organizmy bioluminescencyjne, które wykorzystują je do polowań.
Tak więc co najmniej 16 gatunków ryb wyewoluowało skórę tak czarną, że pochłania ponad 99.5% światła. To sprawia, że są około 20 razy ciemniejsze i mniej odblaskowe niż zwykłe czarne obiekty – i prawie niemożliwe do wykrycia.
Dopełniając akt zniknięcia, ryby mają również prawie niewidoczne nanokrystaliczne zęby, co stwierdzono w oddzielnych badaniach amerykańskich przeprowadzonych na ważkach głębinowych i opublikowano w Divernet w zeszłym roku.
Zespół badawczy z Duke University i Smithsonian National Museum of Natural History zebrał 39 ultraczarnych ryb z głębokości około mili w zatoce Monterey i Zatoce Meksykańskiej, korzystając z pojazdu ROV i włoka.
Najciemniejszy znaleziony okaz był malutki Oneirodes żabnica, z której do ludzkiego oka docierało zaledwie 0.044% światła, co w naturze dorównywało wcześniej jedynie piórom rajskich ptaków Papui-Nowej Gwinei.
Komórki skóry ryb składają się z mikroskopijnych pakietów pigmentu zwanych melanosomami. Odkryto, że mają one dłuższy kształt i są ściślej upakowane niż komórki gatunku czarnej ryby rafowej znanej płetwonurkom.
20 lipca 2020
Naukowcy wykorzystali spektrometr do pomiaru ilości światła odbitego od skóry ryb oraz mikroskopu elektronowego do analizy melanosomów, które komputer-modelowanie potwierdziło, że ma optymalną geometrię do połykania światła.
Ta właściwość powodowała problemy podczas próby nagrania ryby fotografia. „Nie miało znaczenia, jak ustawiłeś kamerę lub oświetlenie – one po prostu wessały całe światło” – skomentowała zoolog ze Smithsonian Karen Osborn.
Głównym autorem badania był Alexander Davis z Duke, opublikowanym w czasopiśmie Current Biology.
