Płetwonurkowie-ochotnicy wnoszą „ogromny wkład” w historyczne środowisko morskie, twierdzi Stowarzyszenie Chronionych Wraków (PWA), co daje pewne wyobrażenie o tym, jak ogromny jest to wkład po opublikowaniu wyników badań z okazji 50. rocznicy uchwalenia ustawy o ochronie wraków z 1973 r.
Jak twierdzi stowarzyszenie, przez te pięćdziesiąt lat nurkowie pełnili rolę dobrowolnych opiekunów wraków o znaczeniu krajowym i międzynarodowym. Badanie przeprowadzone wśród części ochotników wykazało, że tylko w zeszłym roku poświęcili oni ponad 1,300 dni na nurkowanie, badanie i angażowanie opinii publicznej w zakresie chronionych wraków.
W ostatnich latach ponad 200 licencjobiorców i członków zespołów działało tylko na terenach chronionych w Anglii, a inni pracowali w innych częściach Wielkiej Brytanii.
Jak podaje PWA, w zeszłym roku wolontariusze przekazali także prawie 80,000 XNUMX funtów z własnych środków na pomoc w zarządzaniu chronionymi miejscami wraków. Kwota ta obejmowała czas spędzony na łodzi, paliwo, sprzęt badawczy i podróże w celu badań archiwalnych.
Około 23% uczestników badania wskazało, że kryzys kosztów utrzymania negatywnie wpływa obecnie na ich wolontariat, a kolejne 40% spodziewa się, że jego skutki odczują w najbliższej przyszłości.
Około 46% nurków pracuje na wrakach od 15 lat lub dłużej, ale PWA wyraziło zaniepokojenie faktem, że przy średnim wieku 66 lat ochotnicy nurkujący na wrakach osiągają punkt, w którym nowi nurkowie są pilnie potrzebny.
„Unikalna rasa nurka”
Ustawę o chronionych wrakach wprowadzono w 1973 r., aby rozwiązać problemy związane z poszukiwaniem i badaniem historycznych wraków statków, które „niszczyły dziedzictwo morskie i wywoływały protesty społeczne” – twierdzi PWA. Od tego czasu wyznaczono 64 obszary chronione.
Departament Kultury, Mediów i Sportu (DCMS) zarządza ustawą we współpracy z brytyjskimi agencjami ds. dziedzictwa, takimi jak Historic England (HE) i Cadw. Organy te mogą zalecić ministrowi dnia (obecnie Michelle Donelan) wyznaczenie obszaru zastrzeżonego wokół wraku statku, aby zapobiec niekontrolowanej ingerencji.
Wraki mogą być wyznaczane na podstawie art. 1 ustawy ze względu na ich znaczenie historyczne, archeologiczne lub artystyczne, pozostawiając nurkom-ochotnikom zapewnienie „oczu na dnie morskim w celu monitorowania, badania i ochrony wraków”.
„Umiejętności potrzebne do badania ważnych historycznych wraków i opieki nad nimi są szerokie, a wolontariusze ponoszą dużą odpowiedzialność, ponieważ ostatecznie ponoszą odpowiedzialność przed DCMS” – twierdzi stowarzyszenie. „To wyjątkowy gatunek nurków: skupieni, entuzjastyczni, zaangażowani i oddani”.
ON docenia wkład wniesiony przez licencjonowanych nurków-wolontariuszy w niektóre miejsca, np. w XVII wieku Londyn u ujścia Tamizy oraz miejsca z epoki brązu i XVII wieku w Salcombe, klasyfikując ich jako stowarzyszonych wolontariuszy.
„Licencjonowane zespoły nurkowe to niedocenieni bohaterowie podwodnego dziedzictwa kulturowego Wielkiej Brytanii” – skomentował PWA przewodniczący profesor Mike Williams. „Bez fanfar, rok po roku, badają, rejestrują i chronią morskie dziedzictwo społeczeństwa.
„Są ucieleśnieniem powiedzenia: «Weź tyle, ile potrzebujesz, daj więcej, niż bierzesz„.”
Gdzie są kobiety?
Według Maritime Archaeology Trust (MAT) skoro brakuje młodszych licencjobiorców zajmujących się ochroną wraków, brakuje również kobiet na tym stanowisku. Obecnie otrzymał od HE grant na zbadanie tego stanu rzeczy.
Badanie przeprowadzone w połowie 2021 r. wykazało, że spośród 32 „głównych licencjobiorców” tylko jedna była kobietą, podczas gdy tylko osiem z 74 innych wydanych zezwoleń, takich jak zezwolenia na odwiedzanie, przypadło kobietom.
„Brakuje także historii związanych z kobietami i statkami z chronionymi wrakami oraz historiami żeglugi” – mówi MAT, sugerując, że 50. rocznica uchwalenia ustawy „stanowi kamień milowy w rozważaniu zaangażowania kobiet”.
Zaufanie jest Przeprowadzenie ankiety nurków, które już zajmują się chronionymi wrakami lub które po prostu interesują się nurkowaniem i archeologią morską, w nadziei, że zrozumieją, dlaczego tak mało kobiet ma licencje – i jak można rozwiązać tę sytuację.
Również w Divernet: Essex 3, który podbił Londyn, Niebezpieczna załoga, Niezwyciężony – 50’ 44.34N, 01’ 02.23W, Niezwyciężony dzięki oryginalnej trójce, VR dodaje nowy wymiar nurkowaniu HMS Colossus
