Pojawiło się więcej dowodów na to, że to orka, a nie żarłacz biały, jest głównym drapieżnikiem oceanu. Wygląda na to, że kiedy pojawiają się orki, żarłacze białe nauczyły się dyskretnie się wycofać.
Nowe badania prowadzone przez Monterey Bay Aquarium w California wskazuje również, że czynnik strachu przed orkami może być dobrą wiadomością dla wspólnej ofiary obu drapieżników, słonia morskiego.
„W konfrontacji z orkami żarłacze białe natychmiast opuszczą swoje ulubione tereny łowieckie i nie wrócą przez okres do jednego roku, nawet jeśli orki tylko przelatują” – powiedział główny autor badania, dr Salvador Jorgensen, starszy pracownik naukowy w akwarium.
Przeczytaj także: Samotna orka zabiła wielkiego białego rekina w 2 minuty
Naukowcy przeanalizowali cztery spotkania drapieżników na południowo-wschodniej wyspie Farallon w Narodowym Sanktuarium Morskim Greater Farallones niedaleko San Francisco, wykorzystując dane dotyczące 165 rekinów oznakowanych w ciągu siedmiu lat do 2013 r. oraz badania fok, orków i rekinów z 27 lat w obszar.
W każdym przypadku rekiny uciekły z wyspy po przybyciu orków i wróciły dopiero w następnym sezonie.
Dane ujawniły również 4–7 razy mniej „zdarzeń drapieżniczych” na słoniach morskich w latach, w których pojawiały się orki. Od września do grudnia żarłacze białe gromadzą się w Farallones, aby polować na młode foki i zazwyczaj spędzają ponad miesiąc, krążąc wokół południowo-wschodniej wyspy Farallon.
Orki polują również na słonie morskie, ale pojawiają się na wyspie tylko sporadycznie. Kiedykolwiek to robili, zamiast średnio 40 ataków rekinów obserwowanych w każdym sezonie, nie było żadnego.
Elektroniczne znaczniki wykazały, że wszystkie rekiny, niektóre nawet o długości 5.5 m, opuszczą ten obszar w ciągu kilku minut od przybycia orek, mimo że orki mogły pozostać nie dłużej niż godzinę. Rekiny albo zebrały się ponownie w innych koloniach fok położonych dalej wzdłuż wybrzeża, albo skierowały się w stronę morza.
“We don’t typically think about how fear and risk-aversion might play a role in shaping where large predators hunt and how that influences ocean eco-systems,” said Jorgensen.
“It turns out these risk effects are very strong even for large predators like white sharks – strong enough to redirect their hunting activity to less preferred but safer areas.”
Niejasne pozostawało, czy orki uważały wielkie białe istoty za ofiarę, czy po prostu rywalizowały o foki.
Wyniki badania opublikowano w czasopiśmie Nature Scientific Reports.
