Powyżej 18 m: Spotkania rekina błękitnego w Kornwalii

JEREMY CUFF udaje się na przybrzeżne wody, aby spróbować zwrotów akcji Powyżej 18m seria – ponieważ jest to wyprawa typu „dryft-snorkeling”, to raczej przypadek Powyżej 18 cali!

Nurkowanie lub snorkeling z rekinami jest zwykle uważane za coś, co zdarza się za granicą i ku zaskoczeniu niektórych osób (i ku uciesze dziennikarzy tabloidów, gdy tylko historia ta trafi do szerszych mediów), można to zrobić w Wielkiej Brytanii.

O spotkaniach z rekinami błękitnymi u wybrzeży Kornwalii wiedziałem już od jakiegoś czasu i dopiero w grudniu, planując swoje noworoczne zajęcia, błękit kornwalijski ponownie znalazł się na szczycie mojej listy rzeczy do zrobienia. Już wcześniej odbyłem dwie wyprawy na rekiny błękitne, ale miałem ochotę zrobić to jeszcze raz.

Możliwości tego typu wypraw są bardzo ograniczone ze względu na niszowy charakter tematu i stosunkowo małe okno czasowe, w którym można niezawodnie zobaczyć rekiny, a pogoda jest potencjalnie najbardziej stabilna.

Zdecydowałem się wybrać z entuzjastą rekinów Charlesem Hoodem, który jest przyjazny, kompetentny i chętnie dzieli się swoimi zainteresowaniami rekinami. Wycieczki kończą się w Penzance (jeśli pozwala na to pogoda) od końca czerwca/początku lipca do początków października, a jego wskaźnik powodzenia w znalezieniu bluesa wynosi około 95%.

Żarłacz błękitny to gatunek z rodziny rekinów otwarta woda i głębokie rafy, z globalną dystrybucją obejmującą strefy tropikalne, subtropikalne i umiarkowane. Wiadomo, że te rekiny pokonują duże odległości i uważa się, że docierają do wód Wielkiej Brytanii i Europy, korzystając z prądów, takich jak Prąd Zatokowy.

Bardzo eleganckie, bluesowe wyraźnie pasują do ich pelagicznego stylu życia. Wiadomo, że polują na małe ryby i głowonogi (zwłaszcza kalmary), chociaż uważa się, że czasami żywią się gatunkami dennymi.

Ich ubarwienie na grzbiecie i bokach, choć zawsze niebieskie, jak sugeruje nazwa, może znacznie różnić się u poszczególnych osobników, od niebiesko-szarego do bardzo ciemnoniebieskiego, który kontrastuje z białym spodem.

Żarłacze błękitne mogą osiągnąć imponującą długość 4 m, chociaż większość spotykanych okazów będzie znacznie mniejsza. A rekord żarłacz błękitny został złowiony przez rybaków u wybrzeży Penzance w sierpniu 2017 r. – był to ogromny okaz ważył 113 kg. Na szczęście wrócił do wody, ale na naszej wycieczce nie udało nam się go spotkać!

Przybycie do miejsca rekinów"

Zbiórka na wycieczkę odbywa się około 8:8.30–XNUMX:XNUMX na głównym parkingu w Penzance, obok portu i pochylni (gdzie Charles woduje swoją łódź RIB Logan). Miejsca jest mnóstwo i nigdy nie widziałem, żeby było pełne, zwłaszcza z samego rana.

Jeśli chodzi o samo miejsce rekinów, Charles dąży do ogólnego obszaru, na którym w przeszłości rekiny spotykano metodą prób i błędów, a nie konkretnej góry podwodnej lub szczytu zbliżającego się do powierzchni. Obszar ten znajduje się około 15 mil od brzegu i 17 mil od naszego punktu początkowego.

Po wyłączeniu silnika Charles zabiera się do wabienia rekinów, gdy płyniemy z prądem. W oceanie nic nie jest gwarantowane i z pewnością można spędzić cały dzień w pozornie idealnych warunkach, bez żadnych obserwacji. Czekając, zastanawialiśmy się, jak będzie wyglądało nasze spotkanie.

Spotkanie rekinów błękitnych bez czegoś, co mogłoby je przyciągnąć, byłoby prawie niemożliwe, więc Charles używa gotowych pokarmów koleś, co tworzy śliską powierzchnię prowadzącą do łodzi. Rozmieszcza go, gdy tylko dotrzemy do wybranego przez niego obszaru.

Kumpel jest dość zjełczały i nie będzie odpowiedni dla osób o wrażliwym usposobieniu ani dla osób cierpiących na ciężką chorobę morską. Nawet będąc w wodzie, jesteś tego bardzo świadomy, ponieważ zwykle spędzasz większość czasu w „najlepszym miejscu”, czyli w dół rzeki od kosza kumpla. Jeśli połkniesz wodę, poczujesz jej smak!

Ponieważ kumpel rozprzestrzenia się, obejmując duży obszar, musi istnieć jakiś sposób, aby łódź i obszar bezpośrednio wokół niej stał się centralnym punktem dociekań rekina, aby można było je łatwo zobaczyć.

Charles robi to, uzupełniając kumpla (który przez cały dzień pozostaje w wodzie w koszyku) świeżą makrelą, którą złowi. w drodze, wrzucając małe kawałki w regularnych odstępach czasu. 

Większe kawałki przynęty przyczepia także do liny zawieszonej na boi, która unosi się kilka metrów od łodzi. Zwykle można zobaczyć każdego rekina, który go bada, wynurzającego się na powierzchnię, co ostrzega wszystkich o jego obecności. Następnie, gdy rekiny nabiorą pewności siebie, Charles może powoli przyciągnąć przynętę w stronę łodzi, miejmy nadzieję, że zabierze ze sobą zainteresowanego rekina i będzie dobrze widoczne.

Odprawa nurkowa (no cóż, snorkelowa).

Chociaż wiąże się to z nurkowaniem z rurką, na tę wyprawę wybierają się zazwyczaj nurkowie. W nurkowaniu mogą brać udział osoby nienurkujące, choć ważne jest, aby były w pełni przygotowane pod względem wymaganego sprzętu i czuły się komfortowo w prawdopodobnych warunkach i okolicznościach, w jakich się znajdą.

W 2016 roku o tej samej porze roku (początek września) wybrałem się z Charlesem na rejs na rekina błękitnego i zachorowałem na straszliwą chorobę morską, mimo że zwykle nie cierpię na nią aż tak bardzo. Byłem tak chory, że wymiotowałem i wymiotowałem w wodzie, próbując sfotografować rekiny – nie było dobrze.

Tym razem sięgnąłem po porządne tabletki na chorobę morską i przed wyruszeniem upewniłem się, że przyjąłem wymaganą dawkę. Wygląda na to, że fale na otwartym oceanie charakteryzują się charakterystycznym rodzajem ruchu, który może złapać ludzi, więc bądź przygotowany. Biorąc je, nie masz nic do stracenia, a wszystko do zyskania. Na szczęście podczas późniejszej podróży wszystko było już w porządku.

Inne istotne kwestie obejmują utrzymywanie ciepła, utrzymywanie nawodnienia i zabranie odpowiedniego sprzętu. Zaskakujące jest, jak łatwo jest zmarznąć na morzu, niezależnie od tego, jak przyjemnie jest na lądzie – dlatego niezbędne są ciepłe płaszcze lub bluzy z kapturem (najlepiej wodoodporne) i czapki.

Zabierz ze sobą jedzenie i dużo napojów, żeby nie tracić sił. I nie lekceważ warunków (które oczywiście mogą się znacznie zmienić w ciągu dnia).

To uczestnicy muszą zabrać ze sobą wszystko, czego potrzebują, ponieważ Charles nie ma miejsca na noszenie części zapasowych dla tych, którzy zapomną o czymś ważnym. Niezbędna lista kontrolna to maska, fajka, kombinezon (minimum 5 mm), płetwy, buty, kaptur i rękawiczki. Rekiny można zwabić jasnymi i jasnymi przedmiotami.

Charles nie wpuści nikogo do wody bez kaptura i rękawiczek jako zabezpieczenia. Pas balastowy jest również preferowany dla zachowania równowagi i postawy w wodzie, przeciwdziałając wyporności kombinezon.

Pierwsza tego dnia obserwacja nie jest dla wszystkich sygnałem, aby wskoczyć prosto do wody, wrzeszcząc i miotając się. Zamiast tego Charles zaleca okres budowania zaufania, podczas którego rekiny będą zachęcane, aby czuły się bardziej komfortowo i odważnie na łodzi. Najlepiej można to osiągnąć, gdy uczestnicy pozostają na łodzi i powoli się przygotowują, podczas gdy on pracuje z kumplem i przynętą.

Bliskie spotkania

Żaden dzień podczas tej wyprawy nie jest taki sam, ani pod względem liczby widzianych rekinów, ani pewności siebie (lub jej braku) okazywanej przez rekiny wokół łodzi i osoby nurkujące z rurką, co może mieć wpływ na jakość lub czas trwania spotkań.

Podobnie jak podczas mojej poprzedniej podróży, musieliśmy poczekać 1-2 godziny, zanim pojawił się pierwszy niebieski okaz – w tym przypadku mały okaz. Kiedy jego płetwa i ogon wypłynęły na powierzchnię obok przynęty, przez łódź przetoczyła się fala oczekiwania.

Rekiny na początku są płochliwe i ostrożne, więc poczekaliśmy, aż lepiej przyzwyczają się do łodzi i przynęty. Następnie przybyła większa para, co spowodowało zniknięcie małych okazów, które zaczęły zyskiwać na pewności. To było tak, jakby większa para ich wypędziła.

Nadszedł czas, aby zmoknąć i sprawdzić, czy się utrzymają. Byłem królikiem doświadczalnym i miałem kilka chwil dla siebie, zanim inni weszli do wody. Rekinom najwyraźniej nie spodobało się to, że jesteśmy wszyscy w wodzie na raz i stopniowo się oddalaliśmy, więc postanowiliśmy wyjść na chwilę i popatrzeć z łodzi. Następnie doświadczyliśmy zastoju w działalności aż do wczesnego popołudnia.

Gdy już zaczynaliśmy myśleć, że mieliśmy najlepszy dzień, pojawił się większy okaz, około 2-metrowy, pewnie sprawdzający przynętę i koszyk z kumplami. To była nasza szansa na powrót do wody.

Następnie cieszyliśmy się długotrwałym spotkaniem z tym dużym, odważnym okazem, który przemieszczał się między nami, wokół nas, a czasem prosto w naszą stronę, a czasami nawet uderzał nas pyskiem. Nie powiedziałbym, że to było onieśmielające, ale z pewnością okazałbyś temu szacunek. Charles stwierdził, że było to niezwykle odważne jak na większe okazy, ponieważ są one zwykle bardziej ostrożne.

W ciągu dnia zauważyliśmy również, że rekiny interesowały się śrubą łodzi nie tylko przelotnie. Rekiny widzą i postrzegają świat w zupełnie inny sposób niż my i mogły uznać, że pole elektryczne metalu jest prawie tak samo nieodparte jak kumpel.

Chociaż tego dnia pojawiło się mniej rekinów w porównaniu z bardzo aktywnym zestawem spotkań z poprzedniego dnia, mieliśmy szczęście, że udało nam się trafić na to późne spotkanie – to uczyniło dzień. Pewnego wyjątkowego dnia Charles poinformował, że wokół łodzi pływało niesamowite 20 rekinów!

Kiedy wracaliśmy do Penzance wśród wzmagającego się wiatru (który mógłby odwołać wycieczkę następnego dnia), wszyscy byli szczęśliwi. Wyobraziłem sobie, jakie byłyby nagłówki jakiegoś dziennikarza tabloidu relacjonującego naszą podróż (Zabójcze rekiny zaobserwowane tuż u wybrzeży Wielkiej Brytanii… itp). Rzeczywistość była taka, że ​​spotkanie gatunku, który rzadko ma kontakt z ludźmi, było dla nas satysfakcjonującym doświadczeniem.

Tego wieczoru w pubie w naszej grupie panowało zadowolenie ze zmęczenia i tej nocy spałem jak zabity. To był dobry dzień.

Fotografie Jeremy’ego Cuffa

Również w Divernet: Błękitna rapsodia, Dziwaczne wydarzenie: Snorkeller łagodzi ukąszenie rekina, Nurkowie zrobili zdjęcie 2,000 rekinów i płaszczek