Wycieczka po 3 Kajmanach

Kajmany są popularnym kierunkiem na Karaibach, ale zazwyczaj jest to kwestia wyboru jednej lub drugiej z trzech wysp i osiedlenia się w kurorcie. Alternatywnie, pod warunkiem, że pogoda sprzyja, łódź typu liveboard może zapewnić Ci to, co najlepsze, jak raportuje DREW McARTHUR

W TYGODNIACH PROWADZĄCYCH DO a wyprawa nurkowa, Często zastanawiam się, czego się spodziewać. Zwykle przeradza się to w ekscytujące poczucie oczekiwania, skażone jedynie dokuczliwym uczuciem, że zapomnę spakować coś ważnego.

Przed niedawną wyprawą na żywo na Kajmanach z Flotą Agresorów zacząłem zadawać sobie pytanie, czy nie oczekuję zbyt wiele. Rzecz w tym, że Kajmany cieszą się wyjątkową reputacją ze względu na światowej klasy nurkowanie i podobnie Flota Agresorów ma reputację ułatwiania tego doświadczenia. Czy przy tak wysoko ustawionej poprzeczce oczekiwań możliwe byłoby przeżycie?

Trzy Kajmany – Wielki Kajman, Mały Kajman i Cayman Brac – goszczą nurków od lat 1960. XX wieku, kiedy lokalna legenda Bob Soto otworzył pierwsze centrum nurkowe w regionie.

Aby zapewnić pewną perspektywę, przekształcił zestaw gaśnic w butle do nurkowania, które zamontowano na domowej roboty drewnianych ramach, aby umożliwić nurkom ich noszenie.

Pięć dekad później Kajmany należą do najbardziej wyrafinowanych miejsc do nurkowania na świecie. Wyspy słyną z całorocznego nurkowania przy ścianach, wraków, obfitego życia morskiego, wody o temperaturze 25–29°C i szansy na pozornie nieskończoną widoczność.

Wyspa Grand Cayman

Wielki Kajman posiada międzynarodowe lotnisko, które obsługuje bezpośrednie loty z Londynu, ale dla tych, którzy chcą spróbować atrakcji na siostrzanych wyspach, wymagany jest inny lot, a to może wymagać pewnego czasu oczekiwania.

Jedną z zalet Cayman Aggressor IV jest to, że przy sprzyjającej pogodzie plan podróży zakłada dotarcie do wszystkich trzech wysp. Miałem nadzieję odbyć całą trasę, ale obawiałem się, że silne wiatry występujące między październikiem a kwietniem mogą ograniczyć szanse statku na dotarcie do Wielkiego Kajmana.

Moje pierwsze wrażenia po wejściu na pokład w porcie Georgetown były pozytywne. Panowała już wesoła, przyjazna i serdeczna atmosfera, gdy załoga pomogła mi rozłożyć bagaż pomiędzy moim pokojem, stołem z kamerą i miejscem, w którym ustawiałem sprzęt do nurkowania. Większość gości nurkowała na nitroksie, który był dostępny w standardowej mieszance 32% w butlach, które można było wymieniać między zaciskami A i DIN.

Tego wieczoru kapitan Niall poprosił, aby cała załoga i pasażerowie spotkali się w wygodnym salonie statku na odprawę powitalną. Od razu sympatyczna postawa Nialla ułatwiła mu nawiązanie kontaktu z grupą.

Jego akcent, który opisuje jako „irlandzki przez Peckham”, łatwo się słuchał i dodawał uroku jego bogactwu wiedzy i historii zebranych przez 20 lat na morzu.

Po zapoznaniu się z personelem i gośćmi, zabezpieczeniami, operacjami i różnicą pomiędzy dźwiękiem muszli (czas na jedzenie) a dzwonkiem statku (czas na nurkowanie), Niall poinformował nas, że wiatr uniemożliwi nam przedostanie się do siostrzane wyspy na co najmniej kilka następnych dni.

PEŁNA WYCIECZKA w żadnym wypadku nie wchodziło w grę, ale nie można było udzielić żadnej gwarancji. Mając los w rękach Matki Natury, postanowiłem wprowadzić się w tryb relaksu, otworzyć piwo i zacząć poznawać współpasażerów pod rozgwieżdżonym karaibskim niebem.

Nasze pierwsze nurkowanie odbyło się na wraku USS Kittiwake, 76-metrowego statku pomocniczego dla łodzi podwodnych, który spoczywa w piasku na głębokości 20 metrów. Oprócz tego, że jest bogaty w funkcje i łatwy do penetracji, ten celowo zatopiony statek oferuje doskonały profil nurkowania, z końcami konstrukcji zaledwie 5 m pod powierzchnią.

Kittiwake robi wrażenie, ponieważ stoi prawie pionowo, a sześć lat spędzonych pod wodą nie spowodowało jak dotąd żadnego rozkładu.

Koński oczom leniwie krążą po rdzewiejącej ramie, podczas gdy pokłady są pełne ryb i stworzeń, takich jak krewetki koralowe pasiaste i kraby grotowe.

Łatwa penetracja zaprowadziła nas do maszynowni, komór dekompresyjnych, kuchni i głowicy wyposażonej w lustra, które dają doskonałą okazję do zrobienia sobie podwodnego selfie w łazience.

Podczas naszego nurkowania, gdy odważyłem się zbliżyć do 1.5-metrowej olbrzymiej barakudy, zauważyłem parę orlików krążących po piasku w poszukiwaniu smacznych węgorzy ogrodowych, do których mógłbym przeżuć… jackpot!

Naszym następnym wrakiem był 15-metrowy Doc Poulson. W ciągu 35 lat, gdy statek ten znajdował się pod wodą, przyciągnął żywy wzrost koralowców.

Miejsce to zostało nazwane na cześć pierwszego lekarza nurka na wyspie, który według lokalnej legendy zachowywał się tak ekscentrycznie, jak jeździł nago swoim Harleyem-Davidsonem.

Żadna wyprawa na Wielki Kajman nie jest kompletna bez odwiedzenia Stingray City, nurkowania, które zapewnia dokładnie to, co jest napisane na puszce. Uklękliśmy w piasku 5 metrów pod powierzchnią, zasadniczo robiąc godzinny przystanek bezpieczeństwa, podczas gdy wokół nas krążyły południowe promienie, pożerając zamrożone kalmary.

Stingray City to przeżycie godne zapamiętania, zupełnie inne niż jakiekolwiek inne nurkowanie, jakie pamiętam. Okazało się, że niektórym gościom podobała się interakcja nieco bliższa, niż się spodziewano, co skutkowało malinkami na różnych kończynach płaszczek, chociaż właścicielom siniaków nie wydawało się to specjalnie przeszkadzać.

PO TRZECH NURKOWANIACH WYPEŁNIONYCH ZABAWĄnadszedł czas, aby spróbować słynnego nurkowania po ścianach na Wielkim Kajmanie. Szczyt muru otaczającego wyspę ma głębokość od około 12 m do 30 m.

Zaczęliśmy w wielkim stylu od Babilonu, którego szczyt znajduje się na głębokości 40 m.

To sposób, w jaki czarne koralowce i gorgonie wypływają kaskadą ze szczytu, sprawił, że ktoś porównał go do Wiszących Ogrodów o starożytnej reputacji.

Podczas naszego pierwszego nurkowania po ścianie mój kumpel Ray i ja nie traciliśmy czasu. Pluskaliśmy się, szybko wyraziliśmy zgodę i rozpoczęliśmy zejście, płynąc w stronę podwodnego brzegu klifu.

Kiedy już przekroczyliśmy zapierającą dech w piersiach przepaść, zatrzymałem się na chwilę, aby wszystko ogarnąć. Wyspa spadła w otchłań poniżej, a krystaliczna widoczność nadała wspaniały efekt temu widokowi, gdy teren zniknął w nieznanym.

Szczyt był imponująco ozdobiony dużą ilością jaskrawych koralowców. Chociaż unosiłem się w stanie nieważkości w tak niesamowitym otoczeniu, trzeba było sporo powściągliwości, aby nie poddać się pragnieniu dalszego zanurzania się coraz głębiej w inny świat.

Podczas naszych trzech i pół dnia wokół Wielkiego Kajmana mogliśmy zobaczyć próbki ścian na północy, wschodzie, południu i zachodzie wyspy.

Każde z nich było na swój sposób imponujące – od chłodnych, przypominających jaskinie korytarzy, które wiją się przez rafę w jaskiniach Round Rock i Trinity, po regularne obserwacje rekinów rafowych w Labiryncie.

Było tak wiele do zobaczenia, że ​​budzący podziw widok samej ściany często ustępował istniejącym w niej elementom.

Mały Kajman

Little Cayman jest mniej zaludniony niż jej starsza siostra i obsługuje cztery operacje nurkowe na lądzie w porównaniu do ponad 20 znalezionych na Wielkim Kajmanie. Klejnotem w koronie jest Bloody Bay Wall, czyli miejsce, w którym podobno setki lat temu piraci dokonali masakry załogi okrętów Royal Navy.

Gdy słońce wzeszło nad Małym Kajmanem, mogłem zobaczyć szczyt ściany Bloody Bay zaledwie 10 metrów pod powierzchnią.
Wiele osób twierdzi, że na Małym Kajmanie można nurkować najlepiej ze wszystkich trzech wysp, dlatego byliśmy szczęśliwi, że wiatry w końcu pozwoliły nam odbyć tę podróż, i nie mogliśmy się doczekać, czy wody wyspy sprostają oczekiwaniom.

Nasze pierwsze nurkowanie odbyło się o godz miejsce zwane Randy's Gazebo i gdy tylko zeskoczyłem pod powierzchnię, zostałem sprzedany. Agresor oddalał się od brzegu, więc wisieliśmy nad błękitem, patrząc w stronę ściany.

W pierwszej chwili pomyślałem, że widzę większość życia, które widziałem na Wielkim Kajmanie, ale o wiele więcej.

Koralowiec był gęstszy, widoczność wyraźniejsza, a wokół pływało znacznie więcej ryb. Naprawdę straciłam poczucie czasu, będąc otoczona takim pięknem.

Przed wyjazdem przeczytałem o przyjaznym graniku w okolicy. Ponieważ w przeszłości ich populacja spadła do krytycznie niskiego poziomu, podjęto wysiłki w celu ochrony miejsc skupisk tarła, co pobudziło wzrost zasobów ryb.

W tym czasie nurkowie eksperymentowali z karmieniem pstra pstra, mając nadzieję na wprowadzenie gatunku inwazyjnego do łańcucha pokarmowego.

Mimo że praktyka ta jest obecnie zakazana, granik nadal poluje na skrzydlice, a także wskazuje je nurkom.

Oprócz licznych graników, które zachowywały się jak lojalne szczenięta, można było zobaczyć żółwie szylkretowe i okazjonalnie rekiny rafowe na tle jacków oraz ławic wargaczy kreolskich i chromis błękitnych.

Moje doświadczenie z nurkowaniem na Małym Kajmanie pozostawiło we mnie poczucie, że jego reputacja jest uzasadniona. Nie chcę twierdzić, że jedno jest lepsze od drugiego, bo różne rzeczy podobają się różnym ludziom.

Powiedziawszy to, chociaż Mały Kajman nie ma wraków ani różnorodności Wielkich Kajmanów, oferował jedne z najbardziej tętniących życiem życia w ładnym otoczeniu, jakie widziałem od dłuższego czasu.

Wyspa Cayman Brac

Dotarliśmy do trzeciej wyspy, Cayman Brac, która leży tuż na wschód od Małego Kajmana, chociaż naszym jedynym nurkowaniem na „The Brac” był wrak rosyjskiej fregaty Captain Keith Tibbetts, od której tak nadano statkowi nazwę zatopiony w latach 1990. XX wieku w celu stworzenia sztucznej rafy. Wrak jest nadal w dużej mierze nienaruszony, ale skręcenie spowodowane uszkodzeniami spowodowanymi przez sztorm złamał teraz jego tył i pozostawił część dziobową na lewej burcie.

Starzenie się w żaden sposób nie zmniejszyło atrakcyjności statku; jeśli już, doceniam dodatkową atmosferę wraku, który spędził więcej czasu pod wodą.

Środkowa część 108-metrowej fregaty to splątany bałagan kabli i rur, a wejścia i wyjścia w niczym nie przypominają sterylnych otworów na Kittiwake.

Dziób jest najgłębszą częścią nurkowania i spoczywa na głębokości 28 m. Dwa zestawy dział są nadal dobrze widoczne, a wśród wraków można znaleźć wiele odmian koralowców.

Podczas mojej podróży na powierzchnię byłem mile zaskoczony małym żółwiem szylkretowym pożerającym koralowiec gąbczasty na wysokości około 10 m.

PO KOŃCOWYM NURKOWANIU nasze miny mówiły wszystko – nikt nie chciał wracać do domu.

Później po południu załoga przygotowała przyjęcie koktajlowe połączone z małą ceremonią wręczenia nagród za osiągnięcia tygodnia. Tym, którzy wykonali każde nurkowanie, wręczono certyfikaty „Iron Diver”, a także uroczyście rozdano nagrody rzeczowe w postaci koszulek.

Leżąc po raz ostatni na pokładzie, obserwowałem, jak słońce delikatnie chowa się za oceanem. Wszyscy byli w świetnych humorach i planowali udać się do pobliskiego baru na kolację i drinki.

Przypomniałem sobie, że myślałem o moich oczekiwaniach przed wyjazdem, a następnie zastanowiłem się, jak zakończyło się to doświadczenie w porównaniu z nimi.

Jedzenie, nurkowanie, komfort i załoga były na wyjątkowym poziomie, ale ogólne doświadczenie było czymś więcej niż sumą tych elementów.

Odnoszę wrażenie, że odkąd Cayman Aggressor rozpoczął działalność w połowie lat 1980-tych, zamiast spocząć na laurach, jakie daje dynamiczne nurkowanie na Kajmanach, zespół po prostu rozwija usługę, aby była jak najlepsza .

Czy moje oczekiwania zostały spełnione?

Z radością donoszę, że zostali wyrzuceni z parku.