Ambon wewnątrz i na zewnątrz

MAMY WRAŻENIE z powiązaniami z CIA” – mówi mi Kai Maney, gdy pytam o „Dive Into Ambon”. Wie, że interesują mnie wraki. Zabawne jest to, że zupełnie zapomniałem o wraku i jego powiązaniach z CIA.

To, co przykuło moją uwagę, to fakt, że centrum nurkowe Kaja i Barb obsługuje zarówno miejsca do nurkowania w błocie w zatoce Ambon, jak i na otwarta woda na zewnątrz wyspy.

Przypomniało mi się, natychmiast nawiązuję do pilota CIA Alana Pope’a i jego roli w powstaniu Permesta w 1958 r. (patrz panel na odwrocie).

Wrak statku Aquila o wyporności 5,397 ton leży w pobliżu czynnego molo naftowego w zatoce Ambon, gdzie woda zaczyna się zwężać i być płytka. W związku z tym nurkowanie jest regulowane przez aktywność statku i pływy.

Mając to na uwadze, moje pierwsze nurkowanie na Aquili odbywa się z obiektywem makro, ponieważ warunki są nieznane i możemy skończyć nurkować w błocie gdzie indziej.

Jak się okazuje, spędzamy na wraku dobre 50 minut, zanim odkurzę nitroks i zmuszę nas do wynurzania. Jak podczas każdego nurkowania w błocie, chodzi tu o dziwne i maleńkie stworzenia, tylko na podłożu z mulistej, rdzewiejącej stali, a nie z błota i żwiru.

Służy również jako dobry recce do powrotu z szerokim obiektywem. Znam już układ wraku, trochę jak powiększona wersja Elsy z Dartmouth – dwie ładownie z przodu, dwie na rufie i wysunięta nadbudówka z głęboką ładownią na pokładzie łodzi.

Mam trasę - możliwości ułożyły się w mojej głowie. W dół boi na rufie, przez ładownie rufowe, przez maszynownię do ładowni, a następnie szybko obok przednich ładowni do dziobu i z powrotem pod skrzydłami pokładu łodziowego. Jeśli nurkowie są bardzo ostrożni w stosunku do mułu, wewnątrz znajduje się kilka interesujących scen.

To nie jedyny wrak w Ambon Bay. Średniej wielkości stalowy kadłub można znaleźć tuż przy nabrzeżu miasta, z mniejszym stalowym kadłubem przywiązanym do niego.

Ale to nie jest wrak będący przedmiotem zainteresowania, raczej kawałek stalowego podłoża zapewniającego siedlisko i rozciągającego się na zboczu pomiędzy ławicami trawy morskiej na płyciznach i małymi kępami koralowców na głębszych wodach.

Za każdym razem, gdy wpływamy do zatoki, zauważam inny opuszczony statek w stanie częściowego zanurzenia. Całe tratwy dużych łodzi rybackich stoją na kotwicy od lat, odkąd walka z nielegalnymi połowami uwięziła je w porcie. Niektóre są utrzymane, inne wyglądają, jakby miały wkrótce dołączyć do opuszczonych.

Jeśli grupa nurków chciałaby wyruszyć na poszukiwanie wraków, bez wątpienia można znaleźć ich więcej. Kto wie, ile statków zniknęło już pod powierzchnią?

Niemniej jednak wrak jest zaletą, a głównym powodem wizyty w Ambon jest kontrast pomiędzy nurkowaniem w błocie w zatoce a nurkowaniem na rafie poza nią.

Wyobraź sobie lekko owalną wyspę. Ambon Bay wcina się od południowego zachodu na około 75% długości.

Na południowym wschodzie zatoka Baguala wcina się w wyspę łagodniej, pozostawiając przesmyk o szerokości około 1 km, łączący północną i południową część Ambon. To prawie dwie wyspy.

Dive Into Ambon leży na północnym wybrzeżu zatoki Baguala w ośrodku Maluku, z parą łodzi obsługujących bezpośrednio „zewnętrzne” miejsca nurkowe. Nurkowanie w „wewnątrz” miejscach do nurkowania w błocie obejmuje krótką przejażdżkę autobusem na pokład trzeciej łodzi stojącej przy molo w Ambon Bay.

WZÓR NURKOWANIA zazwyczaj dzień lub dwa w środku i dzień lub dwa na zewnątrz, ponieważ różne grupy nurków zmieniają się między łodziami.

Grube uogólnienie: im dalej w Ambon Bay, tym bardziej brudno: muł, widoczność, ludzie, śmieci – wszystkie te rzeczy, które w przewrotny sposób zapewniają siedlisko stworzeniom, których szukają zwykli nurkowie w błocie. Gdyby Armia Zbieraczy Śmieci Neptuna sprzątała tutaj, połowa organizmów morskich zostałaby bezdomna.

Wybór miejsca do nurkowania jest często kompromisem pomiędzy warunkami nurkowania a warunkami życia zwierząt. Wraki to miejsca, w których nurkujemy najbliżej pomostu DIA, oddalone o około 30 minut. Większość innych miejsc znajduje się dalsze 30 do 60 minut lub więcej na północ lub południe od zatoki, choć przy trzech nurkowaniach na wycieczkę często tego nie zauważamy, ponieważ środkowe nurkowanie jest zwykle tym najbardziej oddalonym od domu.

Jak w przypadku każdego nurkowania w błocie, czasami możemy spędzić 10 lub 15 minut, zanim znajdziemy coś ekscytującego lub w ogóle cokolwiek. I nagle uderzamy w brudne złoto.

Z drugiej strony czasami lądujemy na szczycie kopalni złota. To, co znajdziemy, różni się znacznie w zależności od witryny; każdy ma swoich sezonowych mieszkańców.

Molo jest często dobre dla żabnic i nie zawiodłem się na molo Air Manis.

Potwór czai się pomiędzy nogami, a wokół wirują chmury ryb. Nie ma swojej przynęty, więc być może jest tak dużo darmowego lunchu, że nie ma już na nią miejsca.

W POBLIŻU MORZA zapewnia ciekawe błoto samo w sobie, zmieniające się ze żwirowego zbocza w ciemne błoto zaśmiecone śmieciami. Dryfując w stronę molo, spotykamy parę ozdobnych iglic, koników morskich oraz różnorodne ślimaki nagoskrzelne, krewetki i kraby.

Co mi przypomina, że ​​na poważnie owłosionym krabie-orangutanie prawie nie można się skupić. Nawet gdy jest ostry, nadal wygląda na nieostry. Niemniej jednak, pod pomostem znajduje się najwyższy punkt nurkowania, zwycięska kombinacja siedlisk cienia, nóg pomostu i maksymalnej ilości śmieci.

Inne molo w Laha jest czynne dla łodzi rybackich. Pod i wzdłuż pobliskiego dna morskiego stały dopływ resztek rybnych z góry utrzymuje ogromną populację węgorzy, ośmiornica i mątwy karmione.

Oczywiście stworzenia w tych rodzinach są dość częstym widokiem podczas nurkowania w błocie, ale sama obfitość, różnorodność i śmiałość w jednym miejscu jest czymś wyjątkowym.

Niefortunnym skutkiem ubocznym nurkowania w błocie jest ryzyko infekcji ucha. Każdy nurek ma środki zapobiegawcze dla zwierząt, począwszy od markowych preparatów po domowe mikstury zaczerpnięte z opowieści starych żon i Internetu. Jeśli te zawiodą, podróż do lokalnej apteki to tylko dwa przystanki i 3000 rupii (około 15 pensów) lokalnym minibusem po drodze.

Dostępne są trzy środki zaradcze: krople do uszu z antybiotykiem, zwykłe antybiotyki i silne antybiotyki.

Później sprawdzamy je w British National Formulary – okazuje się, że są dobre na prawie wszystko, łącznie z wąglikiem i dżumą dymieniczą, więc infekcje ucha mają niewielkie szanse na przeżycie.

Obydwa molo znajdują się po północnej stronie zatoki. Prawie na równi z nimi od strony południowej Yorum Point jest zamieszkany przez maleńkie żabnice. Największy, jaki znajdziemy, jest jasnopomarańczowy i ma około 3 cm długości i wygląda jak kawałek pomarańczowej gąbki umieszczony pomiędzy dwoma palcami gąbki.

Najmniejsze są mniej więcej wielkości mojego małego paznokcia i jedyne, co widzę, to czarne lub pomarańczowe plamy mazi, dopóki mój obiektyw makro nie skupi się na nich.

Jeśli nie jesteś fotografem, a nawet jeśli nim jesteś, warto zabrać ze sobą dobre szkło powiększające.

STO METRÓW W DŁUGOŚCI, tuż obok domu wzniesionego na zrujnowanych palach nad wodą, odosobniona skała na skądinąd piaszczystym zboczu jest dobrze znanym domem pary koronkowych nosorożców.

Momma rhinopias jest większa i fioletowa i przypomina trochę diwę, odważnie pozując do zdjęć. Daddy rhinopias jest o połowę mniejszy i wtapia się w biszkoptowe hydroidy tła.

Mógłbym tak wymieniać w nieskończoność różne ślimaki nagoskrzelne, krewetki, kraby, koniki morskie, iglice, ośmiornice, krewniaki skorpionów i ryb kamiennych, ale muszę też powiedzieć coś o nurkowaniach na świeżym powietrzu. W końcu po to tu jestem.

Łódź używana do zwiedzania wnętrz nazywa się Wonderpus. Łódź podobnej wielkości używana na zewnątrz to Mimicus. Podczas odpływu wiosennego musimy przebrnąć kilka metrów po czystym piasku zatoki Baguala, aby wejść na pokład.

Kiedy nasz kapitan oprowadza nas przez zatokę i południową część wyspy, geologia staje się oczywista. Dżungla wisi nad krótkim klifem z wyraźną półką tuż poniżej linii wodnej.

Klif jest pocięty jaskiniami i szczelinami, a następnie na cyplach łukami i kominami. Letnie miesiące w Wielkiej Brytanii to pora burzowa, kiedy to wybrzeże jest niedostępne, a fale uderzają w skałę i wyrywają najmniejsze pęknięcia.

W grudniu fale są minimalne; tylko lekki przypływ pod powierzchnią. Okres niższego poziomu morza od ostatniej epoki lodowcowej pozostawił podobne łuki, pęknięcia i jaskinie, w których możemy nurkować.

Nie są tak liczne jak na klifach powyżej, ale być może nie musiały tak długo się uformować, a może wiele z nich wypełniło się koralowcami i piaskiem.

Alfa Bar to dwukomorowa jaskinia na linii wody, szeroka komora zewnętrzna, a następnie szczelina prowadząca do komory wewnętrznej, w której przerywamy nurkowanie, aby podziwiać nacieki, stalaktyty i migotanie ryb w latarkach, gdy wyłączamy światła.

W Hukurila „jaskinia” to szereg szczelin i kanionów w płytkiej rafie prowadzących w dół do trzech łuków wyłożonych gorgoniami, biczami i miękkimi koralowcami.

To jedno z tych nurkowań, które trzeba wykonywać na duże i małe, a ogólne sceny wywołują wielkie wow, podczas gdy przyglądanie się gorgoniom ukazuje długonosego jastrzębia, a korale biczowe zamieszkują krewetki i babki.

Łuk przy Bramie Miasta jest w sumie na większą skalę, tak duży, że aż za duży. Zachwycony wspaniałością, wkrótce zaczynam szukać wśród skał drobnych rzeczy, choć muszę przyznać, że to nasi przewodnicy znajdują kraby bokserki i maleńkie ślimaki nagoskrzelne.

Płytkie koralowce nie przeżywają pory burzowej pod klifami, chociaż nieco głębiej w większości miejsc jest wystarczająco dużo koralowców kamiennych, aby ukryć nagą skałę. Góry morskie pojawiające się na odległość kilku metrów od powierzchni nie są tak bardzo dotknięte przerwami pory burzowej i zapewniają pełen wachlarz koralowców, od ciernistych form na płyciznach po koralowce kamienne wzdłuż zboczy wierzchowców.

Wśród ryb i innych zwierząt nowością jest Hard Boiled, gdzie do ugotowania jajka można wykorzystać rozgrzany wulkanicznie piasek.

Wewnątrz czy na zewnątrz, w dużej scenerii lub na błocie, nasi przewodnicy nurkowi mają obsesję i niemal rywalizują w znalezieniu jak najmniejszych stworzeń, od żab wielkości mojego małego paznokcia po ślimaki nagoskrzelne, w których nie byłoby miejsca dla aniołów na główce szpilki .

Znajdują także mnóstwo „większych” makrostworzeń wszelkiego rodzaju, ale lekcja, jaką mogę wyciągnąć od Ambona, jest taka, że ​​100% reprodukcji makro po prostu nie wystarczy.

Parafrazując Szczęki, będę potrzebował większego obiektywu.