Dziecięce zabawy w Gozo

NASZA CÓRKA PŁAKAŁA wychodzimy z wody i widzę, jak sięga po mnie, gdy wracamy do ciężarówki. Spieszę się, żeby odłożyć zbiornik i zdjąć mój suchy skafander kiedy wije się w ramionach mojego brata opiekującego się dziećmi – nagle desperacko pragnie ponownego spotkania po moim krótkim pobycie pod falami.

Mój partner i ja przebieramy się i pakujemy nasz sprzęt do ciężarówki, przekazując Mabel między sobą i z powrotem do brata, gdy mamy do czynienia z zadaniami wymagającymi dwóch rąk. Przypinamy ją do fotelika samochodowego i zasypia, zanim dotrzemy do głównej drogi.

W takie dni nurkowanie z dzieckiem na plecach to pestka.

To wszystko jest dla nas całkiem nowe. Ta wyprawa na Gozo to dopiero drugi raz, kiedy nurkujemy, odkąd Mabel urodziła się 14 miesięcy temu, i jest kontynuacją tygodnia w Somabay w Egipcie, kiedy miała siedem miesięcy.

Na to pierwsze nurkowanie wakacje podróżowaliśmy z kilkoma przyjaciółmi z dzieckiem i razem opiekowaliśmy się dziećmi i nurkowaliśmy, dzięki czemu od czasu do czasu mogliśmy się zaprzyjaźnić.

Tutaj, na Gozo, próbujemy innej opcji opieki nad dziećmi. Mój 19-letni brat Yoji opiekuje się dzieckiem w zamian za pokrycie jego zakwaterowania i transferu. Mój partner i ja zakładaliśmy, że na czas nurkowania zostawimy Yojiego i Mabel w Marsalforn, ale przewodnicy nurkowi Denis Marin i Georgia Mainente – odpowiedzialni za Atlantis Diving Center, podczas gdy właściciele Brian i Stephania Azzopardi są poza miastem – szybko się zorientowali zasugeruj, żeby zamiast tego pojechali z nami ciężarówką do nurkowania.

Właściwie nie powinienem być zaskoczony – ekipa zorganizowała już dla nas apartament z łóżeczkiem i krzesełkiem do karmienia, a centrum nurkowe wyposażone jest w duży stos zabawek należących do córki Azzopardisów.

Jakimś cudem trafiliśmy na najbardziej przyjazne rodzinom centrum nurkowe na świecie.

WYBRALIŚMY GOZO częściowo dlatego, że jest to jedno z najcieplejszych zimowych miejsc do nurkowania w Europie, ale także dlatego, że nie mogę się doczekać powrotu tutaj, odkąd nauczyłem się nurkować w zatoce Xlendi nieco ponad 10 lat temu.

Podczas tej wycieczki nigdy nie udało mi się dotrzeć do najważniejszych podwodnych atrakcji wyspy – niesamowitych obiektów geologicznych, takich jak Blue Hole, Morze Wewnętrzne i Jaskinia Katedralna – i najwyższy czas skreślić je z listy.

Przyjazd tutaj w listopadzie i tylko na tydzień to dość ryzykowne posunięcie, ale to jedyny czas, jaki mamy, więc trzymamy kciuki za dobrą pogodę.

Mamy szczęście. Po dwóch tygodniach silnego wiatru miejsca nurkowe na północy i zachodzie wyspy są ponownie otwarte, w samą porę przed naszym przybyciem.

Zaczynamy w Dwejrze, nad Morzem Śródlądowym, przygotowując się na kamienistej plaży wraz z turystami czekającymi na łódź rybacką, która przewiezie ich 80-metrowym kanałem przez klif. Zejście z pomostu jest łatwe i po krótkim pływaniu na powierzchni do otworu tunelu schodzimy po płytkich głazach, które są siedliskiem świetlików brodatych i gąsienic zielonych.

Jest tu ciemno i wąsko, ale gdy schodzimy z szeregu półek na głębokość 24 m, kanał rozszerza się i zostaje zalany pięknym niebieskim światłem. Pozornie nieskończona widoczność sprawia, że ​​jest to przyjemność pierwszego nurkowania.

Wychodząc z kanału, skręcamy w lewo i podążamy wzdłuż porośniętej glonami ściany, aż dotrzemy do wąskiej jaskini wcinającej się głęboko w klif, dostępnej tylko przy odpowiednich warunkach. Gdy wchodzę, delikatnie ciągnięty tam i z powrotem przez falę, rozumiem, dlaczego nie chciałbyś spróbować tego przy trudniejszej pogodzie.

Przy wejściu do kanału znajduje się duża ławica samolubnych mobbingu, a tu i ówdzie kilka młodych papugoryb i skorpionów, ale pod względem flory i fauny to miejsce (i ogólnie Gozo, jak się dowiem w ciągu najbliższych kilku dni) jest naprawdę coś dla miłośników alg i gąbek.

Ściany pokrywa dywan w kolorze jasnozielonym, czerwonym i fioletowym, zapewniający wystarczający wypas dla garstki ślimaków nagoskrzelnych rozsianych po całym miejscu.

Następnego ranka wracamy do Dwejry wcześnie rano, aby zanurkować w Blue Hole, zanim dotrze tam ktokolwiek inny. I tak w okolicy nie ma prawie żadnych innych nurków – większość centrów nurkowych na Gozo jest zamknięta na zimę – ale Denis nie ryzykuje.

Jego ostrożność się opłaciła – mamy to miejsce dla siebie, a wejście jest w rezultacie niesamowitym przeżyciem, powierzchnia wody jest idealnie spokojna, ustępując miejsca jasności łukowego przejścia z jednej strony i ciemności jaskini z drugiej. Inny.

ODKRYWAMY JASKINĘ (który znajduje się na głębokości zaledwie 14 m i jest dostępny dla wszystkich), szukając kongerów i krewetek ukrytych w ziejących poziomych pęknięciach w skale, a następnie wyruszając przez łukowe przejście.

Skręć w prawo, tak jak my teraz, i znajdziesz ruiny Lazurowego Okna, niegdyś najsłynniejszej okazji do robienia zdjęć na Gozo, ale od marca 2017 r. to tylko sterta masywnych głazów na dnie morskim.

Zawalenie się łuku podczas wiosennej burzy było ciosem dla wyspy, ale na szczęście strata w zwiedzaniu zyskała na nurkowaniu – obecnie jest to doskonałe miejsce do nurkowania.

Nie ma jeszcze zbyt wiele życia – jedynie delikatny pyłek zielonych alg na wyblakłych od słońca skałach – ale to nie ma znaczenia. Okolica ta to istny labirynt przepraw oferujący niekończące się trasy do zwiedzania.

Wracając obok Blue Hole, kierujemy się w górę Chimney, wspinając się prawie prosto na wysokość od 20 do 12 m, a następnie ponownie na wysokość 7 m, aby znaleźć się w Ogrodach Koralowych. To świetna zabawa, a także piękna, ściany korytarza wyłożone żółtymi ukwiałami, które ustępują żółto-zielonym algom na górze, które świecą jasno w słońcu. Odkrywamy, że Coral Gardens jest osłonięty i płytki, idealny dla początkujących.

Kończymy nurkowanie w Blue Hole – znów zupełnie sami. Na przystanku bezpieczeństwa obserwuję turystów spoglądających ze skał powyżej i kilka maleńkich rybek pełzających tuż pod powierzchnią. Jeśli miałbym od tej chwili wybrać jeden sposób zakończenia każdego nurkowania, byłby to właśnie ten sposób.

Powrót na parking, wokół śliskich basenów skalnych i ścieżką wykutą w wypełnionym skamieniałościami wapieniach koralowych, jest trudny, ale niczym w porównaniu z trasą, którą wybieramy się następnego ranka do Crocodile Rock – kolejnego miejsca do nurkowania na Dwejrze .

Przytulny w moim suchy skafander i ocieplacz, jest mi naprawdę ciepło, kiedy ostrożnie przemierzamy księżycową przestrzeń kolczastych wapiennych basenów i odczuwam ulgę, gdy w końcu mogę wejść do wody o temperaturze 20°. Nie mogę sobie wyobrazić, jak musi wyglądać ten spacer w środku lata.

Płyniemy na powierzchni w kierunku masywnej skały Krokodyla przez kilka minut, po czym schodzimy na dół i odkrywamy, że pod wodą jest znacznie więcej skał niż na górze.

Trzymając się po lewej stronie, stopniowo schodzimy do 39 m, gdzie znajdujemy głazy zaśmiecające dno morskie, ale ani śladu dużej liczby dużych graników, o których mówi się, że czasem tu przesiadują.

Nad nami nagle pojawiają się setki barakud, gromadząc się w ogromnej podwodnej dolinie pomiędzy dwoma stromymi szczytami. Przelewają się przez stromą krawędź skały w naszym kierunku, okrążając naszą grupę, po czym znikają w płytszej wodzie. To hipnotyzujący widok.

Po kilku dniach zabaw z Mabel na plaży Morza Wewnętrznego mój brat chce zobaczyć inne obszary wyspy. Zatem po jeszcze jednym nurkowaniu w Blue Hole Denis zabiera nas do Salt Pans, gdzie znajduje się kilka miejsc nurkowych dostosowanych do różnych gustów i poziomów doświadczenia.

Aby dotrzeć do Dwejry z Marsalforn, należy wjechać do Victorii, głównego miasta w centrum Gozo, i ponownie wyruszyć w podróż, która zajmuje około 25 minut, ale do Salt Pans można dojechać wzdłuż wybrzeża w zaledwie kilka minut.

Gozitanie zbierają sól z płytkich basenów na tym pięknym skrawku wybrzeża od czasów rzymskich. Latem trzeba uważać, aby nie nadepnąć na patelnię w drodze do wody, ale zimą nie stanowi to problemu, więc idziemy od razu.

NASTĘPNEGO DNIA wszyscy wracamy do Salt Pans, Yoji i Mabel bawią się w basenach skalnych w słońcu, podczas gdy Steve i ja nurkujemy w Double Arch z Denisem.

Sam łuk jest oszałamiający – pojawia się niespodziewanie po jednej stronie dużego naturalnego amfiteatru – ale nie gwarantuje żmudnego 10-minutowego pływania po powierzchni, aby dostać się tam z brzegu.

Jeśli masz zamiar podjąć wysiłek, aby dostać się do miejsca nurkowego w tej części Gozo, oszczędzaj energię na Jaskinię Katedralną. Na drugim końcu Solnisk powinna znajdować się drabina, która zaprowadzi cię w odpowiednie miejsce do jaskini, ale do czasu naszej wizyty została zmyta i nie zostanie wymieniona na nową aż do wiosny.

Oznacza to, że można się tam dostać jedynie po pokonaniu 100 schodów prowadzących do wąwozu Wied il-Ghasri, po czym następuje kolejne 10 minut pływania po powierzchni – tym razem w bardziej malowniczym otoczeniu.

Pod wodą jest to zwykła mieszanka młodych skorpionów, nudis i alg, aż nagle mam szczęście i zauważam

trochę ośmiornica ukrywając się w dziurze w ścianie. Od tego momentu życie morskie jest już nieaktualne, Denis wskazuje homara pantoflowego i ślimaka nagoskrzelnego krowy szwajcarskiej, podczas gdy w szczelinie przy wejściu do jaskini czai się mątwa.

Jaskinia Katedralna jest ogromna, zarówno nad, jak i pod wodą, co całkowicie uzasadnia jej nazwę. Małe okno wpuszcza świeże powietrze i wystarczającą ilość światła, aby nie potrzebować pochodni, aby patrzeć, a kiedy zanurzamy się z powrotem pod wodę, aby wydostać się na zewnątrz, wejście do jaskini skąpane jest w błękicie.

Kiedy płyniemy z powrotem do wąwozu, fale uderzają mocno w skały nad nami, co jest oznaką nadejścia frontu pogodowego, co oznacza, że ​​będzie to nasza ostatnia wizyta w słynnych miejscach nurkowych na północnym i zachodnim wybrzeżu Gozo w tym tygodniu.

Wspinaczka z powrotem do wąwozu jest wyczerpująca, ale zrobiłbym to wszystko jeszcze raz, aby jeszcze raz spojrzeć na Jaskinię Katedralną.

Kierujemy się na południe wyspy na ostatnie nurkowania, wypróbowanie osłoniętej zatoki Mgarr ix-Xini i zatopionego promu pasażerskiego Karwela. Nurkowanie na wrakach nie jest niczym specjalnym – przy pokładzie na głębokości 33 m nie ma wystarczająco dużo czasu na prawidłowe zwiedzanie podczas nurkowania bez dekompresji.

Co więcej, Karwela jest nurkowana tak często, że nawet po 12 latach zanurzenia prawie nie ma tam życia.

Odwrotnie jest w przypadku łąk morskich, które mijamy w drodze powrotnej na brzeg, gdzie zauważam aż cztery ośmiornice i mojego pierwszego w historii długopyskowego konika morskiego.

Tymczasem Mgarr ix-Xini jest gospodarzem zamieszek mątwy i flądry, co stanowi okazję dla Steve'a do wyciągnięcia obiektywu makro po dniach wykonywania spektakularnych zdjęć szerokokątnych, a także satysfakcjonujące miejsce dla mojego brata, aby po raz pierwszy spróbować nurkowania czas.