Boże Narodzenie na Wyspie Bożego Narodzenia

Jest coś wyjątkowego o wyspach, mile od dowolnego miejsca. Taka izolacja prowadzi do powstania gatunków endemicznych i unikalnych ekosystemów, zwłaszcza tam, gdzie ludzie zamieszkiwali stosunkowo niedawno, a nie było czasu na zbytnie zamieszanie.

Skutki izolacji są najbardziej wymowne na lądzie, ale rozciągają się także pod wodą. Pomyśl o Galapagos, Hawajach i innych wyspach na środku Pacyfiku.

Wyspa Bożego Narodzenia położona jest na Oceanie Indyjskim, ponad 200 km od Indonezji, odizolowana przez wodę głęboką na tysiące metrów. Najbardziej znanym mieszkańcem powstałym w wyniku tej izolacji jest czerwony krab.

Ten endemiczny krab lądowy raz w roku wyrusza z powrotem na brzeg w ramach masowej migracji na tarło.

W pobliżu morza samce kopią nory, w których odbywa się krycie. Samice pozostają w norach i składają jaja przez kilka tygodni, a następnie zbliżają się możliwie jak najbliżej morza, aby wypuścić jaja do wody.

Kraby utraciły zdolność pływania i oddychania w wodzie, więc tarło to dobrze przemyślana zabawa polegająca na zwisaniu ze skał lub bieganiu w tę i z powrotem po plaży, być może ochlapania, ale nie porwania.

Ten ostatni akt tarła ma miejsce podczas przypływu o świcie, w ostatnią kwadrę księżyca w listopadzie lub grudniu.

Większość z nich odbywa się tylko w jeden dzień, z kilkoma osobami wcześniej i późno w ciągu tych dni po obu stronach.

Dokładny cykl księżycowy zależy w dużej mierze od pogody panującej w poprzednich miesiącach. Określenie dokładnej daty to czarna sztuka praktykowana przez miejscowych, którzy czasami nie mogą się zdecydować.

Czasami kraby też nie mogą się zdecydować i następuje podwójne tarło w odstępie 28 dni.

Z jaj natychmiast wykluwają się larwy, które wirują wraz z przypływem i rozwijają się przez kilka etapów. Miesiąc później maleńkie młode kraby wydostają się z morza i przemykają z powrotem do dżungli.

To nie jest kwestia tu i tam. Co roku miliony krabów wyruszają w podróż do morza. Niektóre drogi są zamknięte na sezon migracyjny. Inne są ogrodzone i poprzecinane specjalnie zbudowanymi tunelami i mostami dla krabów.

Kierowcy samochodów osobowych i ciężarówek noszą miotły na wypadek, gdyby musieli usunąć kraby z drogi, zamiast je przejeżdżać.

W szkole organizuje się konkurs na malowanie znaków krabowych, podczas którego najlepsze znaki są umieszczane na poboczach dróg, aby przypominać kierowcom, aby unikali zgniatania skorupiaków.

Migracja czerwonych krabów na Wyspę Bożego Narodzenia to wielka sprawa.

Samo tarło, a nawet pływające młode schodzące na brzeg, tak naprawdę nie wymagają nurkowania. Jednak możliwość zwabienia rekinów wielorybich przez tymczasowy wzrost ilości planktonu z pewnością wiąże się z nurkowaniem, więc moja wyprawa nie ma na celu łapania tarła lub młodych schodzących na brzeg. Jest w samym środku, akurat w okresie świąt Bożego Narodzenia.

Boże Narodzenie na Wyspie Bożego Narodzenia. Ma ładny pierścionek. Jak mógłbym się oprzeć? Ale czy zobaczyłbym któryś ze słynnych czerwonych krabów?

Chociaż mogę się spóźnić na tarło – a mój lot z Dżakarty przyleciał późno po tym, jak był opóźniony przez większą część dnia – nie muszę długo czekać na mojego pierwszego czerwonego kraba. Jeden kręci się po łazience w mojej kabinie.

Rano mijam jeszcze kilka, przechodząc przez drogę do centrum Extra Divers. Jeszcze więcej biega po molo, kiedy wsiadamy na łódź nurkową.

Dodatkowi nurkowie łódź to spory aluminiowy kadłub z kabiną i toaletą, dwoma czterosuwowymi silnikami zaburtowymi i drabinkami dla nurków po obu stronach rufy.

Z molo w Flying Fish Cove przemieszczamy się na zmianę na wschód i zachód, jednocześnie chroniąc wyspę przed sezonowymi południowo-wschodnimi wiatrami i pogodą.

Uważam, że nurkowania na zachodzie są bardziej interesujące, szczególnie w Northwest Point i dalej.

Chociaż w każdym miejscu płynie co najmniej łagodny prąd, to właśnie na tej ścianie i w pobliskich miejscach sporadycznie gorgonie zamieniają się w zagajniki, a następnie w lasy.

Z dala od Flying Fish Cove linię brzegową reszty wyspy tworzą wapienne klify, a nad nimi dżungla. Łatwo zrozumieć, dlaczego Wyspa Bożego Narodzenia przez tak długi czas pozostawała niezamieszkana.

Na zachodnim krańcu wyspy szereg strumieni przebija się przez klify w Dales. Doliny te są popularnymi celami pieszych wędrówek na lądzie.

Z morza widzimy tylko fale w koronach dżungli, która wcina się w morze przez wąskie kaniony, niektóre z ledwo widocznymi paskami piasku, popularnymi wśród plażowiczów.

Z punktu widzenia nurka podobne procesy geologiczne wycięły jaskinie pod klifami, wyłaniając się na poziomie wody lub poniżej i otwierając je
nad morzem.

Klify nie przypominają szwajcarskiego sera jak w niektórych miejscach, ale prawie w każdym miejscu nurkowym znajduje się jedna lub więcej jaskiń na płyciznach. Mając na łodzi maksymalnie 20 nurków, często rozpoczynamy nurkowanie naprzemiennie lub nurkujemy w dwóch grupach w przeciwnych kierunkach, aby uniknąć przepełnienia jaskiń.

Na drugie nurkowanie po Rubbish Tip, Lost Lake Cave ma złożone, wielokrotne wejście, które tak naprawdę nie prowadzi donikąd. Kogo to obchodzi? To wejście jest ładne.

Nurkowie stanowią wygodną mieszankę turystów i mieszkańców. Extra Divers zapewnia ciastka i orzechy między nurkowaniami, a lokalni nurkowie przynoszą domowe wypieki, którymi mogą się podzielić.

Wszyscy, których spotykam na Wyspie Bożego Narodzenia, są przyjaźni i mają mnóstwo entuzjazmu dla środowiska.

Na wyspie znajduje się jedno rondo, wokół którego znajduje się szereg tablic, na których miejscowi mogą zamieszczać ogłoszenia o wszelkich sprawach, od wydarzeń towarzyskich po wymianę sprzętu gospodarstwa domowego. Jeśli ludzie objeżdżają tę ulicę trzy razy wolno, to nie dlatego, że wracają z pubu do domu, ale dlatego, że czytają wiadomości.

Mając to na uwadze, zła wiadomość jest taka, że ​​przez cały mój pobyt otwarty jest tylko jeden pub. Dobra wiadomość jest taka, że ​​znajduje się naprzeciwko centrum nurkowego.

Tuż za Northwest Point ściana prostopadła zaczyna się lub kończy postrzępionym, ukośnie ściętym nacięciem w klifie, który spłyca się do skalistego zbocza z tyłu. Pozostałą część nurkowania trafnie opisuje nazwa, ale podobnie jest w przypadku wielu innych miejsc.

Płycizny w Full Frontal to labirynt koralowych grzbietów i szumiącej fali, znacznie większy niż w innych miejscach po tej osłoniętej stronie wyspy.

Być może stąd wzięła się nazwa tej witryny, chociaż w przypadku Australijczyków nigdy nie wiadomo; nazewnictwo mogłoby być bardziej proste… Kaniony prowadzą do kolejnej jaskini.

Najgłębsza jaskinia to trafnie nazwana Kopuła Gromu. Wije się z powrotem w klif, by wynurzyć się pod sufitem ze stalaktytów i nacieków, co stanowi dowód, że pierwotną ścieżkę przecięto podziemnym strumieniem w czasach niższego poziomu morza.

Powietrze jest bezpieczne. Po półkach skalnych biegają nawet czerwone kraby. Nie potrafią pływać, więc w dachu musi być pęknięcie. Co jakiś czas czujemy kompresję i huk fali napływającej do wejścia.

Wybór obiektywu aparatu jest frustrujący. To jedna z najpiękniejszych jaskiń do fotografowania pod szerokim kątem, ale jestem sfrustrowany, gdy jeden z pozostałych nurków w drodze powrotnej znajduje naprawdę uroczego ślimaka nagoskrzelnego. Jedyne, co mogę zrobić, to patrzeć, jak ci, którzy mają bardziej elastyczne kompakty, przybliżają to.

Najważniejszy moment tygodnia i moje ostatnie nurkowanie podczas tej wycieczki odbywa się na samym końcu Northwest Point, wzdłuż zanurzonej linii cypla wzdłuż grzbietu ze ścianami po obu stronach. Jest to nurkowanie, do którego należy podchodzić ostrożnie, ponieważ prąd kieruje się w stronę brzegu i narasta w miarę oddalania się, a grań opada.

Jeśli zapuścisz się za daleko i pozwolisz, aby prąd się utrzymał, możesz zaginąć na zawsze w Oceanie Indyjskim.

Szare rekiny rafowe i żarłacze białopłetwe patrolują ścianę, zwykle głębiej, ale czasami wzdłuż rafy – zawsze kusząco poza zasięgiem. Barracuda jest trochę więcej
współpracują, a potem, gdy mamy już wyruszyć w górę i wystrzelić DSMB w celu naszego przystanku bezpieczeństwa, ławica podnośników nurkuje, najpierw oddzielając się ode mnie, a potem wirując.

Pomimo tarła kraba czerwonego, na Boże Narodzenie nie dostajemy rekinów wielorybich. Czytelnicy powinni już wiedzieć lepiej – nigdy nie szukajcie rekinów wielorybich z facetem o imieniu John z DIVER magazyn.