Głębiej do wraków Truk

Wraki Truka na standardowych głębokościach nurkowania są dobrze udokumentowane, ale co, jeśli będziesz miał szczęście być tam ze względów technicznych? Raporty BRANDI MUELLER.

Przeczytaj także: Ekspansja fotograficzna na Diving Talks

Lina cumownicza stała się moim jedynym punktem odniesienia gdy schodziłem w błękit, aż w końcu pojawił się masywny cień statku, który jednak wydawał się kończyć na stromej ścianie pode mną. Rufowa część Aikoku Maru znajdowała się z przodu, ale za mną była pusta, niebieska woda.

Pierwszego dnia operacji Hailstone, 17 lutego 1944 r., statek ten został trafiony i wybuchł pożar. Zapaliły one amunicję przechowywaną w ładowni pierwszej, co doprowadziło do potężnej eksplozji, która zatopiła statek w niecałe dwie minuty i zniszczyła dziób.

Rezultatem była jedna z najwyższych ofiar śmiertelnych ze wszystkich statków zatopionych podczas bitwy – ponad 900 ludzi.

Operacja Hailstone

Laguna Truk (obecnie Chuuk, stan w niezależnych Sfederowanych Stanach Mikronezji) przed II wojną światową znajdowała się pod okupacją japońską i była jedną z głównych baz japońskiej marynarki wojennej na Pacyfiku.

17 i 18 lutego 1944 roku Stany Zjednoczone rozpoczęły operację Hailstone, masowy atak powietrzny i powierzchniowy, w wyniku którego zatopiono 12 okrętów wojennych i 32 statki handlowe oraz zniszczono około 250 samolotów (większość z nich nadal uziemiona).

Obecnie wiele statków i kilka samolotów spoczywa na rekreacyjnych głębokościach w ciepłych wodach Mikronezji, gdzie prąd jest niewielki lub nie ma go wcale, i są one pełne japońskich artefaktów, dzięki czemu zwiedzanie tego podwodnego muzeum jest zarówno łatwe, jak i fantastyczne.

Lata pokryły statki licznymi miękkimi i twardymi koralowcami, a także obfitowały w morskie życie. Wraki takie jak Fujikawa Maru i Shinkoku Maru to wraki, które trzeba koniecznie nurkować i które zostały sfotografowane pod każdym kątem.

Większość nurków spędza tydzień na sprawdzaniu najlepszych wraków, ale dla tych z technologią trening wraki spoczywające poniżej 50 m są rzadko widywane i warto poświęcić dodatkowy wysiłek, aby spędzić kilka minut wśród tak imponujących zabytków.

Aikoku Maru

Płynąc w stronę rufy pod wciąż stojącym gigantycznym słupkiem królewskim i masztem, dotarłem do działa rufowego skierowanego w niebo, wciąż próbując odeprzeć nalot.

Eksplorując tył statku, znalazłem stanowisko do ręcznego sterowania z metalowym pierścieniem koła spoczywającym na miejscu i otaczającym go czarnym koralowcem.

Spoglądając na koniec statku, zauważyłem wyjątkową konstrukcję „mostu dokującego” rozciągającą się na zewnątrz. Nurkowanie na tym statku zawsze wydaje się złowieszcze.

Być może chodzi o głębię lub masową utratę życia, ale wydaje się to bardziej mroczne i przyprawia mnie o gęsią skórkę.

Siedemdziesiąt pięć lat pod wodą zrobiło swoje. Wejścia do maszynowni zostały częściowo zablokowane w wyniku zawalenia się konstrukcji.

Nadal można uzyskać dostęp do części nadbudówki, aby zobaczyć pomieszczenia zawierające takie przedmioty, jak zlewozmywaki i pisuary. Statek był statkiem do transportu załogi, a ładownię czwartą częściowo przekształcono w kwatery załogi znajdujące się pomiędzy pokładami.

Mając ograniczony czas na zwiedzanie, my komputer zasygnalizowałem alarm, niechętnie ruszyłem z powrotem, aby spędzić więcej czasu na drążku dekoracyjnym niż na wraku. To cena, jaką płacimy za zwiedzanie głębokich wraków Truk.

Amagisan Maru

„Amagisan” leży w południowo-zachodniej części wyspy Uman, na kotwicowisku 6. Floty. Jeden z moich ulubionych, ten ogromny wrak o długości 137 m, którego dziób jest znacznie płytszy (29 m na pokładzie, 42 m piasku) niż rufa (52 m na pokładzie, 58 m piasku). Posiada listę portów co najmniej 45°.

Uwielbiam zstępować na ten wrak od strony dziobu i skupiać się na tajemniczym statku. Widoczność jest zwykle dość dobra, dzięki czemu można dostrzec dziób, wystające działo pokładowe kal. 7.5 cm i masywny słup królewski za nimi.

Rozpoczęcie nurkowania na cumie na śródokręciu prowadzi bezpośrednio do nadbudówki.

Eksploracja wnętrza może wywołać efekt „zabawy” ze względu na kąt nachylenia statku, a czasem nawet lekkie zawroty głowy, ponieważ mój umysł próbuje przystosować się do pływania z boku na bok wewnątrz, ale w rzeczywistości po przekątnej. Moje bąbelki unoszą się, ale wydają się przesuwać na bok.

Wchodząc na pierwszy poziom przez drzwi, można zejść o jeden poziom niżej do pomieszczenia radiowego, gdzie widać duże pudełkowate radio opuszczone na lewą burtę. W większości pomieszczeń stosy mułu i duża część zawartości osunęły się na tę stronę.

Są łazienki i pokoje pełne baterii. Na trzecim poziomie od strony rufy znajduje się kuchnia z gigantycznym urządzeniem do gotowania ryżu i piecem.

Na prawej burcie nurek może przepłynąć przez potężną dziurę torpedową ze skręconego metalu i dostać się do ogromnej ładowni.

Znajdują się tam pozostałości kilku rowerów oraz samochód oficerski z ramą i kołami pośrodku ładowni, a połamane nadwozie zsunęło się po lewej burcie, jakby uderzyło głową w burtę statku.

Cysterna Isuzu TX40 stoi na piasku, a na wysokości 45 m leży nad nią dźwig. Świetliki do maszynowni są otwarte.

Tylko trochę do niego zajrzałem i stwierdziłem, że jest zbyt mulisty. Ponownie kąt nachylenia statku powoduje, że jest on bardzo dezorientujący.

Niedawno udałem się na rufę i z rozczarowaniem stwierdziłem, że działo rufowe jest zawsze ikoną -szansa, upadł. Ten ogromny statek ma tak wiele do odkrycia, że ​​nie mogę się doczekać powrotu po więcej.

Fujisan Maru

Trudno nie powiedzieć „mój ulubiony” w przypadku każdego statku w lagunie, ale kiedy po raz pierwszy odwiedziłem ten tankowiec, byłem zdumiony jego rozmiarem (ma 150 m długości) i tym, jak bardzo jest nienaruszony. Siedzi pionowo pod kątem 45°, najpłytszy punkt na 37 m i 60 m w piasku.

Płytszy tankowiec, Shinkoku Maru, jest ulubieńcem nurków ze względu na imponującą maszynownię i gęste pokrycie ukwiałami i miękkimi koralowcami.

Chociaż nie jest to statek siostrzany, Fujisan ma podobną konstrukcję, ale nie ma prawie żadnego rozwoju morskiego. To dało mi jedno z tych ah-ha! momenty, dzięki którym mogłem teraz zrozumieć strukturę Shinkoku.

Wybieg z mostem rurowym na Shinkoku jest tak pokryty koralowcami, że tak naprawdę nie można go dostrzec, podczas gdy na Fujisanie można zobaczyć rury, pokrętła, punkty mocowania i włazy zbiorników paliwa używane do tłoczenia i odprowadzania oleju statku.

Na pokładzie znajdują się również parawany używane do trałowania min.

Nadbudowa jest w większości nienaruszona, z wieloma pokojami do zwiedzania, chociaż nie miałem czasu, żeby oddać temu sprawiedliwość.

Nad maszynownią znajduje się wyjątkowa konstrukcja przypominająca kopułę, wysoka na około 3 metry, ale nikt nie ma pojęcia, co to jest.

Fotografowałem dziób podczas jednego nurkowania, kiedy kątem oka dostrzegłem czerwoną rybę. Przyglądając się bliżej (ale też kontemplując moją narkozy) przypominał długonosego jastrzębia, ulubionego, ale rzadko widywanego przeze mnie rybę w Chuuk.

Dalsza inspekcja wykazała kilka pływających wokół telegrafu. Pomijając narkozę, zdjęcia ujawniły co najmniej pięć.

Fujisan przybył dzień przed rozpoczęciem bitwy. Sfotografowany na nabrzeżu paliwowym w Dublon 17 lutego, uważa się, że wyruszył w podróż, próbując uciec, zanim został uderzony w North Pass.

Wracając do laguny, następnego dnia został trafiony ponownie i zatonął na południowy wschód od wyspy Weno.

Nagano Maru

Kolejnym statkiem, który wrócił do Truk w samą porę na bitwę, był 105-metrowy frachtowiec Nagano Maru. Widziałem zdjęcia innych nurków przedstawiające ciężarówkę Nissan 2×4 z nienaruszonymi szybami i nie mogłem się doczekać, aż ją zobaczę, więc tam skierowałem się najpierw.

Ciężarówka, stojąca po lewej stronie, zwróconej w stronę rufy, jest zaparkowana tak, jakbyś mógł do niej wskoczyć i odjechać. Rama innej ciężarówki stoi na boku, a na niej spychacz i inne maszyny.

Trzy gigantyczne kotły kuchenne, płynące do rufy po lewej burcie, przypominają mi, ile trzeba było gotować (lub ile ryżu potrzeba), aby nakarmić marynarkę wojenną.

Statek stoi w pozycji pionowej z przechyleniem burty 20°, a głębokość w piasku waha się od 48 do 64 m.

Powiedziano mi, jak niesamowicie było pływać wokół tego wraku, ponieważ większość nadbudówki była drewniana, a belki umożliwiały łatwy dostęp i przepłynięcie, ale niestety, kiedy odwiedziliśmy go w zeszłym roku, wiele belek się zawaliło, a pokłady były w zasadzie popękane .

Niektóre sekcje były nadal dostępne, łącznie z nadbudówką, gdzie znalazłem tony butelek po piwie.

IJN Oite

W lagunie znajdują się tylko dwa japońskie niszczyciele, Fumitzuki (28-40 m) i Oite (54-62 m). Oite klasy Kamikaze opuścił Truk 15 lutego, eskortując lekki krążownik Agano, który następnego dnia został zatopiony przez amerykański okręt podwodny. Oite zajął się ocalałymi i otrzymał rozkaz powrotu do Truk.

Wpłynęła na Przełęcz Północną drugiego dnia ataku, a kapitana zapytano, dlaczego wpływa do laguny – odpowiedział, że wykonuje rozkazy. Rozkazano mu zawrócić w stronę Saipanu, ale statek był już atakowany i według doniesień został trafiony w śródokręciu i przełamany na pół.

Raporty nie są zgodne, ale prawdopodobnie ponad 400 ludzi zostało przeniesionych z Agano, aby dołączyć do około 148 żołnierzy Oite. Wszyscy oprócz około 20 zginęli.

Dziób jest odwrócony do góry nogami, a w odległości około 12 m część rufowa jest wyprostowana, prawie prostopadle do niego. We wraku wycięto duży otwór, aby uzyskać dostęp do wnętrza i sprowadzić szczątki żołnierza do Japonii, ale wiele z nich nadal znajduje się na statku.

Niszczyciele znacznie różnią się pod względem nurkowania od statków handlowych. Znacznie mniejsze, zostały zbudowane z myślą o szybkości, a nie komforcie. Oite mógł osiągnąć 37 węzłów.

Penetracja pod wodą jest trudna i niewskazana. Na miejscu pozostało kilka dział przeciwlotniczych, a w środku znajduje się bardzo interesujące stanowisko do ładowania ładunków głębinowych lub gotowy stojak z ładunkami głębinowymi.

Na rufie po obu stronach widać stojaki do zrzucania ładunków głębinowych.

Shotan Maru

Uważa się, że kapitan próbował wbić Shotana na mieliznę po tym, jak został trafiony.

Pionowy wrak o długości 87 m znajduje się na głębokości od 36 do 50 m w pobliżu wyspy Fanamu i jest pięknym miejscem do nurkowania. Jest tu więcej życia morskiego niż w większości innych głębokich wraków, a nurków zwykle witają gangi trevalów polujących na maleńkie rybki żyjące wokół masztu.

Wrak pokryty jest różowymi wachlarzami, a maszt pokryty jest gąbką, która przy świetle światła zmienia kolor na jaskrawoczerwony.

Można dopłynąć do dziobowca i uzyskać dostęp do ładowni. W ładowni są dwa Worki beczek z cementem i paliwem. Ten statek spłonął, więc wiele jego wewnętrznych części jest bardzo mulistych. Rufa jest fotogeniczna.

Wiele balustrad jest nienaruszonych, a działo rufowe kal. 7.5 cm celuje w dal. Na rufie nadal widać ręczne stanowisko sterowe z metalowym pierścieniem koła.

Maru

Nurkowie nietechniczni często nurkują na tym wraku pod koniec swojej wyprawy, nurkując stopniowo w głębszych wrakach w ciągu tygodnia i wykonując szybkie 10-12-minutowe nurkowanie na pokład na 50 m.

San Francisco

Zejście jest spektakularne. Podążasz jedną z kilku lin cumowniczych w błękitne niebo, ale statek nie pojawia się w zasięgu wzroku przez czas, który może wydawać się wiecznością. Po prostu schodzisz w dół, w dół, w dół, w błękit. Pierwszą oznaką wyprostowanego statku jest przedni maszt na wysokości 30 m. W dobre dni można dostrzec pokład 20 m dalej w dół.

Zwykle kieruję się prosto w stronę trzech japońskich czołgów lekkich Type 95 Ha-Go z nienaruszonymi lufami. Dwa znajdują się, jeden na drugim, po prawej burcie, tuż przed pozostałościami nadbudówki, a drugi po lewej stronie.

Pozostała część statku jest wypełniona materiałami wybuchowymi. To cud, że żadna z bomb nie trafiła w ładownie, co prawdopodobnie wywołałoby reakcję łańcuchową i zniszczyło statek. W pierwszej ładowni znajdują się półkuliste miny lądowe, a po zejściu poniżej można przepłynąć z ładowni pierwszej do dwóch na głębokości około 54 m.

Patrząc w górę, widzisz dwie duże ciężarówki Isuzu Type 94, które mają z tyłu jakiś rodzaj zmiażdżonego pod ciśnieniem zbiornika. Mogą to być wozy strażackie. W prawym rogu znajdują się bomby powietrzne, a w obu ładowniach można zobaczyć ładunki głębinowe, skrzynki detonatorów i skrzynie z kordytem.

W trzeciej ładowni znajdują się góry kul, wiele z nich wciąż w drewnianych skrzyniach, a w czwartej ładowni znajdują się torpedy, ładunki głębinowe i więcej amunicji.

Na rufie znajduje się pomieszczenie do przechowywania latarni, ale większość świateł została usunięta. Dla tych, którzy chcą dotknąć piasku, z pokładu zrzucono walec parowy, który spoczywa w piasku po lewej burcie na głębokości 64 m.

Ta lista nie jest kompletna z głębokich wraków. Muszę jeszcze odwiedzić Hokuyo Maru (45-60 m), Reiyo Maru (51-67 m), najgłębszą w lagunie, Katsuragisan Maru (51-68 m) i inne

Warto odwiedzić głębsze wraki Truk, szczególnie dla tych, którzy mają wiedzę techniczną i widzieli płytsze statki.

Niewielu widziało te japońskie statki zatrzymane w czasie, a nawet mając wiele czołgów lub rebreatherów, masz tylko kilka cennych minut na zwiedzanie.

Wraki te znajdują się pod wodą od 75 lat i stwarzają wiele potencjalnych zagrożeń, szczególnie podczas penetracji. Wiele z nich zaczyna się zapadać, a wewnętrzne przestrzenie stwarzają ryzyko zaplątania się, więc nurkowie muszą pozostać w granicach swoich możliwości. trening.

Zawsze chcę zostać dłużej, zobaczyć więcej, po prostu zajrzeć do jeszcze jednego pokoju przed powrotem na powierzchnię – ale spędzenie dodatkowych minut na tych głębokościach wiąże się z koniecznością zapłaty w postaci wydłużonego czasu dekompresji przed powrotem na powierzchnię.

Po każdym nurkowaniu mam ochotę wrócić i spędzić więcej czasu na zwiedzaniu tych wraków.