Nurkowanie na ramionach gigantów

NURK Z WSCHODNIEGO PACYFIKU

Manta zwana Mathilde to tylko jeden z głównych powodów, dla których SIMON MORLEY nigdy nie zapomni swojej niedawnej podróży do Socorro, San Benedicto i Roca Partida – głównych wysp Revillagigedo

„Jakie PIWO CHCESZ PIĆ?” nie jest to pytanie, które często słyszysz, kiedy wracasz na RIB po zakończeniu całodziennego nurkowania, ale w tym przypadku było ono mile widziane. To małe rzeczy, takie jak czekanie na zimne piwo lub gorąca czekolada, sprawiają, że nurkowanie z łodzi na żywo jest taką przyjemnością.

Przyjemnością tej podróży były także spotkania z lokalną przyrodą, w tym przypadku jedne z najbardziej spektakularnych, jakie kiedykolwiek miałem na świecie.

Archipelag Revillagigedo to grupa wysp wulkanicznych na Oceanie Spokojnym, znana ze swojego unikalnego ekosystemu i czasami nazywana meksykańskimi „małymi Galapagos” – i nie bez powodu.

Odwiedzaliśmy odległe rejony na pokładzie Belle Amie, największej łodzi we flocie Nautilusa, z przestronnymi kabinami, dużymi pokładami do nurkowania, dedykowanymi stołami z kamerami i kilkoma doskonałymi, świeżo przygotowanymi posiłkami każdego dnia, aby zrekompensować kalorie, które z pewnością spadną. zostać spalone podczas wielu nurkowań dziennie.

NASZE WIELKIE SPOTKANIA ZWIERZĄT rozpoczął się jednak przed dotarciem do Revillagigedos, krótką przejażdżką łodzią z punktu wyjścia w San Jose del Cabo w celu kilku nurkowań z kolonią lwów morskich w Los Islotes.

Kiedy przygotowujesz się do zjazdu z RIB-a, odgłos szczekania lwów morskich jest ogłuszający i słyszysz go całkiem wyraźnie pod wodą. Nie trwało długo, zanim dołączyli do nas nasi płetwonodzy przyjaciele, pędząc obok nas jak torpedy, rozmazując się jak torpedy, wyczuwając nas i to, co robimy.

Pozostań płytki, czekaj cierpliwie, a oni przyjdą do ciebie. Kiedy już pogodziły się z naszą obecnością, były więcej niż szczęśliwe, mogąc się z nami bawić, wykonując beczki i pętle wokół nas oraz goniąc się nawzajem.

Ich ulubioną zabawą była zawsze zabawa w chowanego. Podkradali się za nami, żeby pociągnąć płetwa lub stroboskop aparatu. Nurkowanie z tymi ciekawskimi stworzeniami jest zawsze niesamowitym przeżyciem, ale to była tylko rozgrzewka przed głównym wydarzeniem.

Podróżując 235 mil morskich na południe, dotarliśmy do San Benedicto i naszego pierwszego przystanku, Boiler. To miejsce składa się z dwóch podmorskich szczytów, jednego dużego i jednego małego, oddalonych od siebie o około 50 metrów i z wieloma silnymi prądami, które zdają się napływać ze wszystkich stron.

JAK TYLKO RUSZYLIŚMY do wody, wokół nas słychać było rozmowy i śmiech delfinów, ale niestety zdecydowały się pozostać na niebiesko, tuż poza zasięgiem kamery.

Na wysokości około 18 m znajduje się kilka balkonów, na których można zobaczyć rekiny białopłetwe ułożone jeden na drugim, obserwujące Cię podczas przechodzenia, a okazjonalnie olbrzymia murena faluje po skalnej ścianie w poszukiwaniu kolejnego posiłku. Napięcie było wyczuwalne. Czy zobaczymy manty? Ile? Gdzie oni byli?

Kiedy przemierzaliśmy szczyty, będąc popychani ze wszystkich stron, nie trwało długo, zanim duzi chłopcy pojawili się, aby dołączyć do imprezy. Byłem tak zajęty patrzeniem w dal, że zarejestrowanie ogromnego cienia unoszącego się bezpośrednio i zaledwie kilka cali nad głową zajęło kilka sekund. Mantas ahoj!

Do pierwszego szybko dołączył drugi i wkrótce zaczęli na zmianę szybować wokół nas i bawić się w naszym strumieniu wydychanych bąbelków w znakomicie wyreżyserowanym balecie.

To był magiczny widok i byliśmy zachwyceni obserwowaniem skoków, zakrętów i przechyleń, ponieważ wykazywały one więcej wdzięku i opanowania, niż my, niezdarni nurkowie, moglibyśmy kiedykolwiek mieć nadzieję.

NASI BARDZO DUŻY PRZYJACIELE wydawało się, że lubuje się w tym, że wcześniej mogą występować ludzie, najwyraźniej próbując prześcignąć się nawzajem pod względem tego, jak blisko mogą się do nas zbliżyć, i coraz bardziej wymyślnych sztuczek, które potrafią wykonać. Gdybyśmy mogli, nie pracowalibyśmy cały dzień, ale ograniczenia w zakresie zakazu dekompresji stawały się nam przeszkodą.

Jedną z atrakcji wycieczki jest oczywiście sama wyspa Socorro, która znajduje się na trasie wycieczki i jest wysoko oceniana wśród nurków na całym świecie. Jeśli masz szczęście i pogoda i czas na to pozwalają, istnieje również możliwość nocnego snorkelingu z rekinami jedwabistymi. Kiedy pojawiła się szansa, warunki nie były najlepsze, ale nie miałem zamiaru jej przegapić.

Reflektory łodzi przyciągają rekiny i na początku zauważasz tylko jeden lub dwa krążące wokół ciebie. Zanim się zorientujesz, tu i tam kręci się ponad 20 osób, ciekawych ciebie, ale jednocześnie ostrożnych.

Przebywanie wśród tak wielu rekinów na powierzchni w tym samym czasie jest naprawdę ekscytujące, a nigdy wcześniej nie spotkałem się z takim rekinem.

W miarę upływu wieczoru pogoda gwałtownie się pogarszała i kapitan mądrze zdecydował się wyruszyć dalej, zamiast pozostać przez zaplanowane dwa dni w nadziei, że uda mu się wejść do wody.

Czasami, niezależnie od tego, jak bardzo chcesz nurkować, musisz po prostu wiedzieć, kiedy uderzyć się w głowę i iść dalej. Zawsze jest kolejny dzień na nurkowanie.

Najważniejszym punktem wycieczki dla nas była w każdym razie Roca Partida. Jest to część strefy wojskowej Meksyku, więc przed zakotwiczeniem musieliśmy uzyskać pozwolenia od lokalnej bazy marynarki wojennej.

Roca Partida – czyli Split Rock – ma około 100 m długości i wznosi się na dwa szczyty powyżej linii wody. Mewy i głuptaki to ich dom (i łazienka), ale my byliśmy tam, żeby zobaczyć akcję pod wodą. Znowu mieliśmy plan zostać na dwa dni i ruszyć dalej, ale po kilku pierwszych nurkowaniach stało się jasne, że to jest to miejsce, w którym powinniśmy się znaleźć.

Kapitan powiedział, że podczas żadnej poprzedniej podróży nie widział tam tylu mant i rekinów, dlatego jednomyślnie głosowaliśmy za pozostaniem tam do końca rejsu.

W Roca Partida panuje kilka poważnych prądów; Nie jest to miejsce, w którym można nurkować na lekko, ale nagrody są spektakularne, z wieloma półkami, na których mogą gromadzić się białopłetwe, a obok regularnie przepływają duże ławice rekinów i młotów z Galapagos.

NAD TYM, pływają wokół ogromne ławice jacka i tuńczyka, a ty możesz z radością się wśród nich zatracić, ale nie zdziw się, jeśli czasami przez ryby, pozornie nie wiadomo skąd, przepłynie przez ryby rekin, aby cię sprawdzić. Następnie popłynie ponownie, a ryba rozdzieli się i zamknie wokół niej niczym jedwabny całun.

Po raz kolejny nasi bardzo duzi przyjaciele z gatunków pelagicznych wyszli, aby się z nami pobawić, czasem w pojedynkę lub czasami w parach, wykonując swoje najlepsze akrobacje ku naszemu zdumieniu i radości.

Musieli wiedzieć, że wycelowaliśmy na nich kamery, bo zawsze byli chętni do występów.

Każda manta ma unikalne oznaczenia, a na pokładzie znajdował się katalog wszystkich osób, o których wiadomo, że często odwiedzają ten obszar.

Wydawało się, że jedna szczególna promienia o imieniu Matylda zawsze przychodziła, by znaleźć nas w wodzie. Czy było to spowodowane tym, że zawsze byliśmy tylko we dwoje, oddalając się od wszystkich innych, więc zwykle było miło i spokojnie, czy może po prostu lubiła nasz wygląd, nie wiemy, ale Matylda podążała za nami, dokądkolwiek.

zachowywaliśmy się jak duży szczeniak, domagający się uwagi. Gdybym miał piłkę do rzucenia, przysięgam, że poszłaby po nią, machając ogonem.

Ostatnie badania wykazały, że manty mają najwyższy ze wszystkich ryb stosunek masy mózgu do masy ciała i charakteryzują się wyjątkowym poziomem inteligencji.

Głowica płetwy po obu stronach głowy służą nie tylko do wprowadzania planktonu do pyska – naukowcy uważają, że służą również do komunikacji.

Bezpośredni kontakt wzrokowy jest również uważany za przyjacielską więź i naprawdę sprawia wrażenie czerpania przyjemności z interakcji. Bardzo chciałbym wiedzieć, o czym myślała Matylda, gdy nieustannie podążała za nami tymi swoimi dużymi, głębokimi oczami płetwy zwijała się i drgała za każdym razem, gdy podchodziła blisko, aby bawić się w naszych bańkach lub po prostu pozować do zdjęć.

NA PAMIĘTNY ostatnie nurkowanie tej wycieczki Mathilda była przy nas od chwili, gdy weszliśmy do wody, podążając za nami podczas ostatniego rejsu wokół Roca Partida, chłonąc widoki i robiąc jak najwięcej zdjęć.

Gdy nasz czas denny powoli mijał i byliśmy już prawie gotowi do rozmieszczenia naszego SMB, Mathilda podleciała prosto do nas i wyciągnęła czubek skrzydła w moją stronę, muskając moją rękę, jakby chciała się pożegnać. To było coś zupełnie nieoczekiwanego, niepodobnego do niczego innego w moich doświadczeniach nurkowych.

Nie codziennie można poznać nowego przyjaciela, zwłaszcza tak dużego, ale cieszymy się, że tak zrobiliśmy. Mam nadzieję, że wkrótce wrócimy, aby zobaczyć Matyldę i wszystkich jej bliskich. Jeśli nurkowałem głębiej, to na ramionach olbrzymów.