Nurkowanie na Dalekiej Północy – Daleko od śmierci

Australijski nurek NIGEL MARSH od 40 lat eksploruje Wielką Rafę Koralową – i tych apokaliptycznych raportów nie zniesie na leżąco

PODNOSZENIE ŚCIAN, wpłynąłem na płyciznę, aby znaleźć rozległe i spektakularne ogrody koralowe. Wszędzie wokół mnie, jak okiem sięgnąć, znajdowały się piękne i zdrowe, twarde koralowce – rogacze, talerze, mózgi i wiele innych odmian.

Do tego podwodnego rajskiego ogrodu dołączyły niezliczone ryby rafowe, ławice fizylierów i żarłacz białopłetwy. Przez następne pół godziny eksplorowałem tę koralową dżunglę, zachwycając się skomplikowanymi i różnorodnymi strukturami koralowców.

Z tego opisu można by pomyśleć, że eksplorowałem odległą część Indonezji lub Papui Nowej Gwinei, ale nurkowałem na dalekiej północy Wielkiej Rafy Koralowej, obszaru, który według doniesień wymarł z powodu blaknięcia koralowców. czytasz.

Po raz pierwszy odwiedziłem Wielką Rafę Koralową w 1978 roku i od tego czasu wielokrotnie nurkowałem w tym naturalnym cudzie świata.

W tym okresie w Wielkiej Brytanii doszło do pięciu głównych przypadków blaknięcia koralowców, z czego dwa ostatnie miały miejsce w ciągu dwóch poprzednich lat na półkuli południowej.

Podczas gdy zdecydowana większość rafy na południe od Cairns w dużej mierze nie została dotknięta blaknięciem koralowców, zgłoszono, że sekcja Dalekiej Północy została poważnie dotknięta obydwoma zdarzeniami. Obszar ten, znany również jako Rafy Dalekiej Północy i położony na północ od popularnych Raf Wstążkowych, jest odległy i odwiedzany przez łodzie czarterowe tylko w okresie od października do grudnia, kiedy pogoda jest spokojna.

Po pierwszym wydarzeniu blaknięcia koralowców, które miało miejsce w 2016 r., z tego regionu nadeszły bardzo zróżnicowane raporty. Naukowcy donosili, że jedna czwarta koralowców była martwa, podczas gdy operatorzy nurkowi znaleźli niewiele dowodów na istnienie martwych koralowców na odwiedzanych rafach.

Ponieważ Daleka Północ była najbogatszą częścią Wielkiej Brytanii i jedną z moich ulubionych, chciałem na własne oczy zobaczyć prawdziwy zasięg wybielenia, zwłaszcza po tym, jak drugie wydarzenie nawiedziło ten region.

Dołączyłem do Spirit of Freedom podczas tygodniowej wyprawy w październiku ubiegłego roku.

PRZYJAZD DO CAIRNS

Najpierw chciałem sprawdzić lokalne rafy. Ze starym kumplem i mieszkańcem Cairns, Stuartem Irelandem, odbyłem jednodniową wycieczkę z Down Under Dive na jego wspaniałej łodzi nurkowej Evolution.

Nurkowanie w pobliżu Cairns jest bagatelizowane przez wielu nurków, którzy często nigdy tam nie nurkowali, ale uważają to za nurkowanie w ciężarówce z bydłem i zakładają, że zbyt wielu nurków zniszczyło rafy.

Łodzie dzienne są duże i zabierają na pokład ponad 100 osób, ale większość z nich to osoby nurkujące z rurką lub nurkujące wprowadzająco, a w wodzie przebywa średnio kilkunastu wykwalifikowanych nurków. W przeszłości odkryłem, że rafy nie wykazują żadnych uszkodzeń spowodowanych przez odwiedzających je nurków, ponieważ załogi ściśle egzekwują swoją politykę zakazu dotykania.

Udaliśmy się do raf Saxon i Hastings, obie na zewnętrznej rafie. Pogoda nie była najlepsza po kilku dniach dużego morza i sztormów, ale nadal cieszyliśmy się widocznością 10-15 m.

Zrobiliśmy trzy nurkowania w dwóch miejscach i widzieliśmy głównie zdrowe, twarde koralowce. Martwych było kilka, ale nie więcej niż zwykle na typowej rafie w tym rejonie.

Później Stuart, biolog morski, który regularnie nurkuje w rafach w pobliżu Cairns, powiedział mi, że blaknięcie było najgorsze na rafach wewnętrznych i większość koralowców szybko się zregenerowała.

Dodał, że na wielu najbardziej dotkniętych rafach widoczny był nowy wzrost.

Jego obserwacje potwierdza niedawny raport Australijskiego Instytutu Nauk o Morzu, z którego wynika, że ​​rafy pomiędzy Cairns a Townsville odrodziły się szybciej, niż oczekiwano, i wykazywały oznaki zamiaru rozmnażania się, dwa do trzech lat wcześniej, niż wykazały poprzednie badania. po wybieleniu koralowców.

Następnie Stuart i ja udaliśmy się na lotnisko w Cairns, aby polecieć nad rzekę Lockhart na spotkanie z Spirit of Freedom. Ten lot czarterowy jest częścią wycieczki i zabrał nas 370 mil do serca Dalekiej Północy.

Po transferze autobusem i łodzią rozlokowaliśmy się w naszej wygodnej kabinie z łazienką na luksusowym 37-metrowym pokładzie.

Większość naszych współpasażerów pochodziła z Australii, ale byli też Amerykanie, Kanadyjczycy i kilku Europejczyków na emigracji. Dla większości była to pierwsza podróż w ten region, a dla kilku po raz pierwszy w Wielkiej Brytanii.

Nocowaliśmy i udaliśmy się na północ, docierając rano do Southern Small Detached Reef. Ta odizolowana rafa wyłania się z głębokiej wody i zacumowaliśmy w miejscu, w którym nurkowałem wcześniej, czyli w zatoce Auriga.

Bardzo chciałem zobaczyć stan twardych koralowców, ponieważ w tym miejscu na pochyłej rafie znajdowały się ładne ogrody koralowe.

Schodząc ze ściany, widzieliśmy piękne gorgonie, koralowce miękkie i ryby pelagiczne, a kiedy już znalazłem się w ogrodach koralowych, z radością stwierdziłem, że większość twardych koralowców wygląda zdrowo, chociaż ze smutkiem zobaczyłem szeroką plamę, na której kiedyś znajdował się koralowiec rogaczy gruzy.

Przyczyną nie było wybielenie, ale zniszczenia spowodowane cyklonami, które co roku nawiedzają tę część Australii.

Northern Small Detached Reef, nasz kolejny port, był wspaniałym nurkowaniem. Nie było zbyt wiele twardych koralowców, ponieważ rafa ta spada z powierzchni prosto do głębokiej wody, ale zbadaliśmy półki i nawisy i zobaczyliśmy ściany pokryte gorgoniami, koralowcami miękkimi i koralowcami biczowymi. Mieliśmy też pierwsze spotkanie z rekinami, brzęcząc przez szarego rekina rafowego i rekina srebrnopłetwego.

Zakończyliśmy dzień w innym miejscu, w którym nurkowałem wcześniej, Black Rock na Mantis Reef. Kapitan Tony Hazell poinformował mnie, że łódź nie odwiedzała tego miejsca od dwóch lat, ponieważ ostatnim razem niewiele się działo.

Cóż, dzisiaj coś się działo, ze ławicami barakud, trevally, lucjanów i chirurgów. Było też mnóstwo rekinów – rafa szara, rafa białopłetwa i kilka srebrnopłetwych. Widoczność nie była najlepsza, więc fotografia było ograniczone, ale zbadaliśmy pochyłą ścianę, aby zobaczyć piękne koralowce, wargacze maoryskie, pstrągi koralowe, a nawet granulowaną rozgwiazdę składającą tarło.

NASTĘPNEGO DNIA nurkowaliśmy w nowym dla mnie miejscu, wychodni koralowców w pobliżu Stead Passage, zwanym Well Worth It. Obmyci silnym prądem typowym dla tego obszaru, zbadaliśmy w głębszej wodzie szereg jaskiń i półek zabarwionych przepięknymi miękkimi koralowcami i gorgoniami.

Tutaj byliśmy otoczeni ławicami tęczowych biegaczy, barakud, fizylierów, lucjanów, chirurgów i trevalli. Widzieliśmy także szare rekiny rafowe, makrele, gropery i ogromnego tuńczyka zębatego.

Z głębszych części rafy udaliśmy się na płyciznę, aby znaleźć akry wspaniałych twardych koralowców wspomnianych we wstępie.

To nurkowanie było tak dobre, że zrobiliśmy to ponownie, a jednej szczęśliwej grupie udało się spotkać z małym rekinem wielorybim.

Ponieważ znaczna część Dalekiej Północy była niezbadana, zrobiliśmy także kilka nurkowań eksploracyjnych, zaczynając od ściany w pobliżu Pięciu Raf, które nazwaliśmy Stella.

Nurkowania eksploracyjne zawsze są ryzykowne, ale w tym rejonie trudno o niewypał. W tym miejscu po raz kolejny można było zobaczyć piękne twarde koralowce na płyciznach i duże gorgonie na głębszych wodach. Miało też wiele półek i jaskiń, w których znalazłem najlepszą kolekcję różowych korali koronkowych, jaką kiedykolwiek widziałem, a także bardzo dużego rekina płowego.

PRZEZ KILKA NASTĘPNYCH DNI zbadaliśmy Wood Reef, Great Detached Reef i Three Reefs i wszystkie miały zdrowe, twarde koralowce. Raport ARC-CRS mówiący, że 26% koralowców w tym obszarze było martwych, był wyraźnie nieprecyzyjny w przypadku miejsc, w których nurkowaliśmy, ponieważ widziałem najwyżej 5% martwych koralowców.

Jednak raport ten opierał się na podwodnym badaniu zaledwie 83 raf.

Najważniejszym wydarzeniem był Pinnacle i Deep Pinnacle w Great Detached Reef. Obydwa te szczyty wyrastają z głębokiej wody i są pokryte pięknymi koralowcami miękkimi, koralowcami biczowymi, gąbkami i gorgoniami.

Choć zamieszkiwany był przez dużą różnorodność ryb i rekinów, największą atrakcją było dla mnie życie makro, z ślimakami nagoskrzelnymi, płazińcami, ukwiałami, jastrzębiami, skorpionami liściastymi i wieloma innymi gatunkami.

Pinnacle było także wspaniałym nurkowaniem nocnym, podczas którego można było zobaczyć ośmiornice, skrzydlice, muszle szyszek myśliwskich i liczne ślimaki morskie. Bogactwo tych szczytów bardziej przypomina miejsca w PNG niż inne części rafy.

Po obiedzie piątego dnia udaliśmy się do jednej z głównych atrakcji w okolicy, Raine Island. Ta odległa rafa koralowa jest największym i najważniejszym miejscem lęgowym żółwi zielonych na świecie i niezłym miejscem do nurkowania.

Od czasu mojej ostatniej wizyty znaczna część sąsiedniej rafy została oznaczona jako niedostępna, więc mogliśmy nurkować tylko w odsłoniętym wschodnim krańcu rafy.

Podczas dwóch niesamowitych nurkowań w dryfie widzieliśmy dziesiątki żółwi. wielu jest bardzo nieśmiałych, ponieważ rzadko widują nurka. Spotkaliśmy także parę godową, która niestety rozłączyła się, gdy tylko zobaczyła wpatrującą się w nią grupę nurków.

Żółwie były cudowne, ale wspaniale było zobaczyć, jak twarde koralowce wyglądają bardzo zdrowo. Uderzane przez fale oceanu były przeważnie krótkie, przysadziste i gęsto upakowane. W wielu jaskiniach i półkach skalnych spotkaliśmy rekiny rafowe, ryby pelagiczne, ozdobnego wobbegonga i kilka małych rekinów epoletowych.

Nocą udaliśmy się do południowej części Dalekiej Północy, aby spędzić dzień nurkując na rafach Creech, Joan i Wilson, i po raz kolejny widzieliśmy głównie zdrowe, twarde koralowce i tylko ograniczoną liczbę martwych koralowców. Nurkowanie eksploracyjne w Joan Reef zrobiło na mnie niesamowite wrażenie, gdyż zgromadziła największą kolekcję koralowców płytkowych, jaką kiedykolwiek widziałem, niektóre o szerokości ponad 3 m.

Miejsce to, zwane obecnie Plates On Parade, było także domem dla ogromnych ławic ryb i prawdopodobnie stanie się stałym punktem przyszłych wycieczek w te okolice.

NA NASZE OSTATNIE DNI nurkowaliśmy, udaliśmy się na noc na południe, aby nurkować na rafach Ribbon. Części tego popularnego miejsca do pływania statkami ucierpiały w wyniku blaknięcia koralowców, zwłaszcza wokół wyspy Lizard Island, ale w ciągu ostatnich kilku lat koralowce na tym obszarze doświadczyły większych zniszczeń w wyniku kilku cyklonów.

Jak wyjaśnił Tony, jeśli miejsce nurkowe zostanie zniszczone przez cyklon, pozostawia się je na kilka lat, aby dać czas na regenerację. Spirit of Freedom znajduje także nowe miejsca, takie jak Google Gardens.

Odkrywając te piękne ogrody z twardych koralowców, zastanawiasz się, w jaki sposób niektórym miejscom udało się uniknąć szkód spowodowanych przez cyklon, a inne w pobliżu uległy zniszczeniu. Eksplorując sieć kanionów, zachwycaliśmy się delikatnymi twardymi koralowcami i podziwialiśmy liczne ryby rafowe.

Google Gardens to także dobre miejsce do zobaczenia mątwy szerokoklubowej i wszyscy widzieli kilka z wyjątkiem Stuarta i mnie, ponieważ udaliśmy się w złym kierunku.

NASZE OSTATNIE NURKOWANIE byłem na jednej z moich ulubionych stron GBR, Steve’s Bommie. Minęło sześć lat od mojej ostatniej wizyty i Tony ostrzegł mnie, że się zmieniło, ponosząc podwójny cios spowodowany zniszczeniami przez cyklon i blaknięciem koralowców.

To był smutny widok, brakowało pięknych koralowców miękkich i większość koralowców twardych była martwa, ale bommie nadal był domem dla imponującej różnorodności gatunków ryb i bezkręgowców, w tym ławic trevally, lucjanów i koz.

Widzieliśmy także ślimaki nagoskrzelne, skorpiony liściaste, iglice, rozdymkowate, boxfishe, krewetki modliszkowe, ślimaki nagoskrzelne i liczne kamienne ryby.

Inni nurkowie uważali to za niesamowite, ale był to tylko cień dawnego siebie. Załoga stwierdziła jednak, że widać już oznaki poprawy.

Tej nocy cieszyliśmy się wspaniałym grillem pod gwiazdami (jedzenie w Spirit of Freedom jest zawsze rewelacyjne), po czym wróciliśmy do Cairns.

Moi współpasażerowie, szczególnie ci z zagranicy, nie mogli uwierzyć, jak zdrowa i piękna jest ta część Wielkiej Rafy Koralowej, niektórzy twierdzili, że przyjechali tylko dlatego, że myśleli, że to ostatnia szansa, aby zobaczyć rafę przed jej śmiercią .

Nekrolog Wielkiej Rafy Koralowej mógł już zostać napisany, ale ten naturalny cud świata nie umarł, a Daleka Północ żyje i ma się dobrze.

Wybielanie koralowców następuje, gdy koralowiec jest zestresowany i traci symbiotyczne bruzdnice, które żyją w tkance twardego koralowca. Algi te dostarczają koralowcowi energii, a po jego utracie sprawiają, że wygląda on na biały.

Różne czynniki mogą powodować utratę tych glonów, w tym napływ świeżej wody, ale najczęstszym czynnikiem jest wzrost temperatury wody. Na szczęście koralowiec może się zregenerować, jeśli temperatura wody nie będzie zbyt wysoka przez zbyt długi czas.

Według Centrum Doskonałości ARC Coral Reef Studies, podczas niedawnych przypadków blaknięcia koralowców w Wielkiej Brytanii śmiertelność koralowców wahała się od 1% w części południowej do 67% w części północnej.

Wielka Brytania nie jest jedyną rafą koralową, która w ciągu ostatnich kilku dekad ucierpiała z powodu blaknięcia koralowców, a wiele z nich na świecie jest w znacznie gorszym stanie.

Na północy sytuacja była znacznie gorsza, śmiertelność na północy wynosiła 67%, a na Dalekiej Północy 26%.

Jednak raporty dotyczące wody sporządzone przez operatorów nurkowych wskazują, że blaknięcie miało miejsce głównie na rafach przybrzeżnych, czyli tych, które od dziesięcioleci borykają się z problemami z jakością wody wynikającymi ze spływów rolniczych.

Jakość wody była najważniejsza problem wpływając na stan rafy przez długi czas, ponieważ linia brzegowa przylegająca do rafy została zagospodarowana dla rolnictwa, turystyki, przemysłu i budownictwa mieszkaniowego. Doprowadziło to do zniszczenia lasów i namorzynów oraz napływu gleby i chemikaliów do rzek.

Na stan rafy wpływają również epidemie rozgwiazdy korony cierniowej i regularne zniszczenia spowodowane przez cyklony. A wraz ze zmianą klimatu sytuacja może się tylko pogorszyć.

Rząd australijski musi zrobić więcej, aby chronić przyszłość Wielkiej Brytanii, zapewniając poprawę jakości wody, nie zatwierdzanie nowych kopalni węgla i organizowanie większej liczby patroli w celu powstrzymania nielegalnych połowów.

Wielka Rafa Koralowa jest na drodze do odbudowy po niedawnych zjawiskach blaknięcia koralowców, ale kto może powiedzieć, co przyniesie przyszłość?

Big Picture

Wielka Rafa Koralowa ma ponad 1400 mil długości i składa się z ponad 3000 pojedynczych raf. Temperatura wody na rafie może wahać się do 5°C.

Niedawne zjawiska blaknięcia koralowców dotknęły głównie rafy na północy, przy czym południowa część rafy (na południe od Port Douglas i gdzie opiera się większość turystyki rafowej) wykazała albo niewiele dowodów, albo niewielki wpływ blaknięcia.

Zostało to poparte raportem ARC-CRS, który wykazał jedynie 1% śmiertelności koralowców w części południowej i 6% w części środkowej.