NURKOWNIK Wrakowy
Od 2014 roku nurkowie-ochotnicy błąkają się po wybrzeżu Wielkiej Brytanii, nagrywając wraki, takie jak skazany na zagładę War Knight, i pomagając przywrócić ich historie do życia. JESSE RANSLEY składa raport z misji
PRZEZ OSTATNIE CZTERY LATAarcheolodzy i wolontariusze z Maritime Archaeology Trust (MAT) spędzili 257 godzin (a dokładniej 15,423 XNUMX minut) pod wodą, nurkując do wraków statków z I wojny światowej u południowego wybrzeża Anglii.
W latach 2014–2018 sfotografowali, zbadali i zbadali 36 stanowisk. Badali także wraki statków w archiwach historycznych i biurach akt na całym południu.
Cała ta praca pozwoliła zebrać historie tych wraków oraz historie ponad 1000 innych miejsc z I wojny światowej na południowym wybrzeżu w ramach projektu „Forgotten Wrecks
projektu I wojny światowej”. Projekt, ufundowany przez Heritage Lottery i zbiegający się z setną rocznicą wojny, bada istotną, choć w dużej mierze zapomnianą walkę, która toczyła się codziennie.
„Wszystko, co niezbędne na wojnie, od żołnierzy i amunicji po żywność, materiały i dane wywiadowcze, przewożone jest drogą morską” – mówi Julie Satchell, kierownik ds. badań w MAT. „Ale poza wielkimi bitwami morskimi w dużej mierze zapomniano o wojnie na morzu.
„Tysiące wraków statków z I wojny światowej na wodach Wielkiej Brytanii oferują unikalny wgląd w wojnę, ale są one coraz bardziej delikatne i nie zostały zarejestrowane.
„Dzięki projektowi udało nam się zbadać niektóre z wraków na dnie morskim i powiązać wyniki ich prac z historiami z archiwów – a w niektórych przypadkach także. do historii przekazywanych w rodzinach ocalałych.”
W projekcie kluczowi byli nurkowie-wolontariusze. „Nie byłoby to możliwe bez ich pracy i wsparcia klubów nurkowych z południowego wybrzeża” – mówi Satchell. „Jednym z kluczowych celów projektu była współpraca ze społecznością nurków oraz zapewnienie informacji i zasobów, które poszerzą ich doświadczenia z nurkowaniem wrakowym, ale nauczyliśmy się także wiele od lokalnych nurków – całe ich doświadczenie i wiedza są bezcenne”.
Projekt jest nowy Online, interaktywna mapa wraków oferuje unikalne źródło informacji o nurkowaniu rekreacyjnym w Wielkiej Brytanii.
Łączy wyniki wszystkich badań z miejscami wraku, dzięki czemu każdy może kliknąć wrak i uzyskać dostęp do podwodnych zdjęć, filmów, modeli 3D stanowisk i obrazów geofizycznych, a także historii o zaginięciu statku, dokumentów historycznych, stanowiska archeologicznego raporty, a w niektórych przypadkach zdjęcia artefaktów z wraków.
„Spotkaliśmy się z niezwykle pozytywnym odzewem” – relacjonuje Satchell. „Słyszeliśmy o tym od nurków i klubów z całego kraju i za granicą. To było Online tylko na kilka miesięcy, więc bardzo jesteśmy ciekawi, jak będzie on używany przez nurków w nadchodzącym roku, ale z pewnością stanowi inspirację dla nurków do eksploracji mniej znanych wraków – słyszeliśmy już od klubów, które zacząłem używać mapy do planowania wypraw nurkowych.”
Jedno z pierwszych miejsc wraku nurkowany podczas projektu to ss War Knight. Statek, który spoczywa na głębokości około 13 m w zatoce Watcombe na wyspie Wight, zaginął w dramatycznych okolicznościach, ale historia przycichła po wojnie…
Przeczytaj także: Eksploracja wraków statków bałtyckich w Szwecji
RYCERZ WOJENNY
War Knight był uzbrojonym statkiem towarowym Stanów Zjednoczonych, płynącym do Londynu w ramach dużego konwoju w 1918 r. 24 marca we wczesnych godzinach porannych konwój podjął działania obronne, płynąc bez świateł, a następnie dwukrotnie zmieniając kurs.
W ciemności War Knight zderzył się z OB Jenningsem, ogromną cysterną przewożącą wysoce łatwopalny gaz. Pożary wybuchły na obu statkach i na powierzchni morza.
War Knight został odholowany w płomieniach do płytkiej wody, ale uderzył w minę. Ostatecznie został zatopiony przez brytyjski ostrzał w zatoce Watcombe, aby ugasić płomienie.
Niewiele informacji na dnie morskim sugeruje dramatyczny charakter zatonięcia wraku lub łączy go z niezwykłym materiałem filmowym z archiwów Imperial War Museum przedstawiającym płonący statek.
Jest to miejsce, które przeszłoby wielu nurków, a jedynie turbina parowa stoi dumnie z dna morskiego. Jednak dla jednego z 17 nurków-ochotników w zespole War Knight wyróżniał się.
Andy Williams ma wykształcenie inżynieryjne i po zakończeniu nurkowania zaczął badać silnik, który jest „bardzo wczesnym przykładem morskiej turbiny parowej zastosowanej na statku handlowym”.
Dane i zdjęcia z nurkowań połączono w fotogrametryczny plan miejsca wraz z trójwymiarowym modelem silnika turbiny parowej. Williams twierdzi, że praca nad projektem dała mu nurkowaniu „poczucie celu”.
Od tego czasu wygłasza wykłady dla towarzystw inżynieryjnych, wykorzystując obrazy i modele 3D i, jak wyjaśnia, „to fascynujące móc zaprezentować tak niezwykły obraz ludziom, którzy niedawno pracowali na statkach parowych, którzy widzą rzeczy w obrazy, których żaden nurek nigdy by nie uchwycił”.
ALAUNIA
W przeciwieństwie do War Knight, żaden nurek nie mógł przez pomyłkę przepłynąć nad wrakiem SS Alaunia. 165-metrowy liniowiec pasażerski Cunard, jeden z największych wraków w Wielkiej Brytanii, leży u wybrzeży East Sussex. Jest popularnym miejscem do nurkowania na głębokości od 24 do 36 m, ze szczególnie dobrze zachowanym dziobem i wznoszącym się do 12 m nad dnem morskim.
Alaunia pływała trasami z Ameryki Północnej do Wielkiej Brytanii, a podczas wojny została zarekwirowana jako okręt wojskowy. Był pierwszym statkiem Cunard, który przetransportował wojska kanadyjskie do Europy, a w 1915 roku brał udział w transporcie podczas kampanii Gallipoli.
Oprócz transportu żołnierzy, Alaunia kontynuowała podróże handlowe i była w drodze z I Love New York, nieuzbrojony, kiedy 19 października 1916 roku uderzył w minę. Ze 165 członków załogi zginęło dwóch (w tym 16-letni trymer, który pracował w maszynowni).
HMD JOHNA MITCHELLA
Dla kontrastu, na HMD John Mitchell nurkowało prawdopodobnie zaledwie kilkanaście osób. To był właśnie ten rodzaj małego statku, który często pomija się w historii I wojny światowej.
Podobnie jak inne dryfujące statki rybackie zbudowane do zarządzania ogromnymi sieciami dryfującymi podczas złej pogody, łatwo przystosowywał się do obowiązków wojennych. W 1915 roku „John Mitchell” został uzbrojony i wysłany jako „statek sieciowy” do patrolowania sieci przeciw okrętom podwodnym.
Wrak leży obecnie 15 mil od Swanage w Dorset, na głębokości 40 m, po zderzeniu z ss Bjerka w listopadzie 1917 roku. Statek był jednym z co najmniej 40 dryfujących parowców wynajętych przez Admiralicję i zaginął samotnie u południowego wybrzeża.
Wrak jest w miarę nienaruszony, chociaż duża część drewnianego poszycia na prawej burcie zniknęła.
Dzięki niesamowitej widoczności zespół projektowy był w stanie zmierzyć, wideo i zrób tysiące zdjęć w ramach badań fotogrametrycznych, a następnie połącz je w całość, aby stworzyć trójwymiarową wycieczkę po muzeum Johna Mitchella w wirtualnej rzeczywistości.
GALA
Kilka mil na południowy zachód od Johna Mitchella wrak dużego parowca SS Gallia leży na lewej burcie, na głębokości 38–40 m, około 11 mil od Anvil Point na wybrzeżu Dorset.
Ponieważ części wraku, w tym poszycie kadłuba, są nadal nienaruszone, jest to fascynujące nurkowanie wrakowe, ale jego tożsamość nigdy nie została potwierdzona.
Gallia był włoskim collierem płynącym z Tyne do Savonii we Włoszech w 1917 roku. Bez ostrzeżenia 24 października po południu został storpedowany przez niemiecki okręt podwodny UB40.
Torpeda uderzyła w lewą burtę, penetrując maszynownię i statek szybko zatonął. Wszyscy oprócz jednego z 27 włoskiej załogi zostali uratowani, choć wkrótce potem dwóch zginęło.
Kiedy zespół MAT nurkował w tym miejscu w czerwcu 2015 r., widoczność była wyjątkowa, przekraczająca 30 m. Zespół ponownie zbadał i zarejestrował miejsce, a następnie stworzył model 3D. Dzięki obrazom i modelowi oraz badaniom historycznym MAT potwierdził tożsamość wraku.
HISTORIE TYCH cztery wraki, choć niezwykłe, zdarzały się także podczas wojny. Niemcy zamierzały przeciąć brytyjskie linie zaopatrzenia wojskowego, ale także wziąć za cel swoją żeglugę handlową i transportową.
Ponad 1100 wraków na obszarze objętym projektem odzwierciedla skalę i szerokość statków utraconych podczas konfliktu. Należą do nich liniowce oceaniczne, statki towarowe, trawlery rybackie, łodzie podwodne, transportowce żołnierzy i statki szpitalne – morskie i handlowe, parowe i żaglowe.
Być może zaskakujące jest to, że 66% wraków stanowiły statki handlowe i 9% łodzie rybackie, w porównaniu do 8% wraków wojskowych i 4% wraków do usuwania min.
Podobnie wiele statków, takich jak Gallia, nie było okrętami brytyjskimi, ale z całego świata (10% to statki norweskie, 6% niemieckie i 7% francuskie).
Każdy ma historię wartą opowiedzenia. Robert Morgan, jeden z nurków-ochotników w zespole trustu, nigdy wcześniej nie był zaangażowany w nurkowanie archeologiczne i stwierdził, że projekt przypomniał mu „historię i wartość miejsc, w których nurkujemy… Myślę, że czasami warto o tym przypominać nurkom wraki to nie tylko splątane kawałki rdzewiejącego metalu na dnie morskim; opowiadają zapomniane historie o jednostkach i społeczeństwach, których większość ludzi nie ma szczęścia zobaczyć ani poczuć.
„Kiedy poznasz historie o tych wrakach, bardzo trudno będzie Ci je postrzegać jako zwykły metal i drewno na dnie morskim. Zmienia sposób, w jaki je widzisz i nurkujesz.”
W sierpniu 2018 roku kapitan Dave Wendes wraz z członkami zespołu MAT powrócili na miejsce ss War Knight – tym razem z dwójką krewnych mężczyzn, którzy zginęli w wyniku kolizji, aby położyć maki nad wrakiem.
Pamięć i upamiętnianie są kluczem do projektu poprzez odkrywanie historii i łączenie życia ludzi z tymi wrakami, poprzez wystawy, artykuły i filmy, ale także poprzez doświadczenia nurków.
Wielu ochotników, nawet doświadczonych nurków, stwierdziło, że projekt zmienił ich podejście do nurkowań wrakowych.
„Jako operatorowi łatwo jest oderwać się od realiów tego, co się wydarzyło” – wyjaśnia Mike Pitts. „Skupiam się na nurkowaniu, głębokości, pozostałym powietrzu i tym, jak najlepiej sfilmować w stosunkowo krótkim czasie, ale podczas wynurzania, kiedy zostawiam za sobą wrak, patrzę wstecz i myślę o duszach, które tam są. wciąż tam.
„Na lądowych odpowiednikach rzadko można zobaczyć takie następstwa wojny. Ale tutaj pierwsza wojna światowa jest otwarta dla tych, którzy wyruszają w tę podróż.
MAT ma nadzieję, że wszystkie badania i zasoby dostępne na mapie wraku umożliwią innym nurkom odbycie tej podróży. Cztery wspomniane tutaj wraki to tylko migawka ponad 1100 miejsc na mapie, które można znaleźć na stronie Strona internetowa projektu Forgotten Wrecks
Jest o wiele więcej historii i możliwych nurkowań na wyciągnięcie ręki. Jeśli jesteś zainteresowany współpracą z MAT przy przyszłych projektach, zostaniem przyjacielem trustu lub sprawdzeniem innych jego projektów, więcej informacji można znaleźć na stronie ZAUFANIE ARCHEOLOGII MORSKIEJ
