Szkliste oczy i śmiech

RYSZARD ASPINALL cieszy się życiem morskim w kurorcie Amari Havodda na atolu Gaafu Dhaalu na Malediwach, ale stwierdza, że ​​w okolicy jest prawie za dużo ryb

WIDOCZNE Z MAŁYCH dwusilnikowym samolotem turbośmigłowym, który przyleciał mnie ze stolicy Male, kilkaset mil na północ, kurort Amari Havodda zbudowany jest na maleńkiej wyspie porośniętej bujną roślinnością.

Z góry przypomina szmaragdowo-zieloną łzę, otoczoną czystym białym piaskiem koralowym i położoną wśród sieci raf i kanałów.

Nurkowałbym z Euro-Divers w ośrodku położonym po zachodniej stronie atolu Gaafu Dhaalu. To najbardziej wysunięty na południe atol archipelagu Malediwów, jaki odwiedziłem i bardzo chciałem zobaczyć, jak nurkowanie wypadnie w porównaniu z wcześniejszą tegoroczną wyprawą na północ. Czy koralowce byłyby podobne i co z życiem ryb?

Udogodnienia kurortu

Jak można się spodziewać po każdym kurorcie na Malediwach, ten ma spa, dwie restauracje, dwa bary i siłownię. Wydaje mi się, że projektanci chcieli, aby goście o wiele bardziej skupili się na położeniu wyspy i poczuciu prostego luksusu, niż przytłoczyli się blichtrem i przepychem.

Architektura Amaya Food Gallery jest otwarta i jasna, dzięki czemu widok na białą piaszczystą plażę i turkusowe morze jest zawsze obecnym tłem. Tropikalna roślinność zapewnia osłonięte ścieżki, które zapewniają willom prywatność. Zadaszone, ale otwarte łazienki pozwalają obserwować przychodzące i odchodzące nietoperze owocożerne, podczas gdy bierzesz prysznic po nurkowaniu.

Bar Thari z widokiem na basen oferuje również szeroki wybór orzeźwiających koktajli. Jeżeli twój wakacje lista kontrolna zawiera słowa takie jak tropikalny, wyspa i raj, Amari nie zawiedzie.

Podobała mi się willa przy plaży z własną palmą i, oczywiście, łatwy dostęp do Oceanu Indyjskiego, gdzie można było się ochłodzić.

Byłem pod wrażeniem zespołu Euro-Divers, który szybko i sprawnie uporządkował mój wypożyczony sprzęt i cierpliwie czekał, aż przeanalizuję moją mieszankę gazową pierwszego ranka nurkowania.

Zwykle zabieram ze sobą własny zestaw, ale zdecydowałem się podróżować trochę lżej niż zwykle i z radością znalazłem przyzwoity zestaw do wypożyczenia w dobrym stanie i od znanych producentów. Jak bagaż ograniczenia stają się coraz bardziej rygorystyczne, widzę, że coraz więcej z nas wybiera tę opcję.

Pierwsze nurkowania na atolu Gaafu Dhaalu

Moje pierwsze nurkowania przebiegały w sposób znany każdemu, kto nurkował na Malediwach, zaczynając od dobrej odprawy, podczas której dhoni (tradycyjna regionalna łódź zbudowana z drewna) wypływała na miejsce, mijając niskie piaszczyste wyspy otoczone turkusowymi płyciznami i zwieńczona palmami. Zbliżaliśmy się do linii wysp, raf i łach wyznaczających zachodni kraniec atolu, aby zbadać kanał prowadzący do oceanu, zwany lokalnie kandu.

Dreszczyk Kandus

KANDUSY SĄ SZCZEGÓLNE ekscytujące miejsca – prądy i składniki odżywcze, które ze sobą niosą, mogą wspierać ogromne ilości życia morskiego, od koralowców filtrujących po rekiny.

Footi Kandu było spektakularne, a gdy zeszliśmy do około 20 m, prąd był słabszy, niż się spodziewałem i mogłem cieszyć się wspaniałym wzrostem koralowców.

Widziałem ogromne koralowce stołowe, o średnicy znacznie przekraczającej metr, zapewniające schronienie niezliczonej liczbie mrówek i ryb szklanych. Wszechobecny lucjan błękitnopręgowany dodał swój żółty kolor ławicom opastuna, które błysnęły srebrem, gdy przepływały obok.

Bliżej koralowców motylkowate i papugowate skubały, a odległy rekin białopłetwy patrzył na mnie ostrożnie z błękitu. Z przyjemnością stwierdziłem, że koralowiec jest w dobrym zdrowiu, ponieważ podczas blaknięcia w 2016 roku przeżył łatwiejszy okres niż niektóre rafy północne.

Po powrocie na łódź rozmawialiśmy przy kawie i ciastach o braku prądu. Nasz przewodnik zasugerował, że nigdy nie można w 100% wiedzieć, co zrobi prąd. Faza księżyca, lokalna pogoda i prądy sezonowe wpływają na to, co dzieje się pośród skomplikowanej mieszaniny wysp i raf.

Eksploracja płytkich raf

Chętnie wykonałbym jeszcze kilka nurkowań według tego prostego schematu: najpierw głębsze nurkowanie (prawo ogranicza nurkowanie do 30 m), a następnie płytsze nurkowanie, zwykle eksplorujące tilę lub giri. Są to lokalne nazwy płytkich raf, w przypadku giri bardzo płytkiej rafy, tuż pod powierzchnią.

Ze wszystkich moich codziennych nurkowań, myślę, że najbardziej podobał mi się tilas. Być może płytkie rafy działały jak oazy na pustyni, skupiając życie morskie.

Na jednej małej tili, znanej jako Kuda Hafza, cieszyliśmy się 50-minutowym nurkowaniem wokół długiej, cienkiej rafy.

Snappery były wszędzie, mieszając się z ławicami kozich ryb, fizylierów i anthias. Pod każdym nawisem gromadziły się tysiące szklanych ryb.

Zrobiłem mnóstwo „typowych zdjęć ryb”, ale chciałem spróbować zrobić takie mojego przewodnika Nico wśród życia morskiego, aby dodać do zdjęć element „to możesz być ty”.

Zauważyłem mały koralowy szczyt, który okazał się mieć oczy i szerokie usta skorpiona, którego kamuflaż nie był tak dobry, jak się spodziewałem.

Zabawne spotkanie ze szklaną rybką

SYGNALIZOWAŁEM NICO, i powoli się zbliżył. Kiedy to robił, wielka chmura szklanych ryb zdawała się myśleć: „Woohoo! Schowajmy się pod nim i jego partnerką!” Otoczyli nas.

Mogę cię zapewnić, że szklana ryba może być bardzo zdeterminowana, aby zniszczyć .

Wypuściłem kilka klatek, podczas gdy oboje się śmialiśmy reg na absurdalność naszej sytuacji. Potem coś przykuło wzrok Nico i obok powoli przeleciał piękny płaszcz orzeł, wystarczająco blisko, by można było go zobaczyć. , Też!

Po raz kolejny przypomniało mi się, że nigdy nie wiesz, co się stanie, gdy wokół ciebie jest tyle życia. Wyobrażam sobie, że skorpion odczuł ulgę, że znaleźliśmy odwrócenie jego uwagi.

Nocne nurkowanie i polowanie na ślimaki nagoskrzelne

Mając na uwadze łagodne prądy, które mnie cieszyły, Nico i ja wyruszyliśmy na zwiedzanie rafy domowej w celu nocnego nurkowania w dalszej części mojego pobytu. Pomyślałem, że brak prądu będzie idealnym rozwiązaniem dla jakiegoś makro fotografia.

Zaraz po zachodzie słońca załadowaliśmy nasz zestaw na mały ponton i udaliśmy się obok luksusowych willi nad wodą, machając do szczęśliwych nowożeńców delektujących się koktajlami w barze Sunset, gdy kierowaliśmy się do miejsca, gdzie rafa utworzyła kształt litery V w otaczającym oceanie.

„Są tu rekiny karmiące” – powiedział Nico. – Być może je zauważymy, ale obiecuję, że spróbuję znaleźć ci ślimaki nagoskrzelne. Wiedział, jak bardzo lubiłem polowanie na nudi.

Życie koralowców znów było całkiem niezłe i wśród głów koralowców oczy krewetek bokserskich błyszczały w świetle mojej pochodni, podczas gdy pierzaste gwiazdy powoli się składały, gdy wyczuwały moje światło.

Wytężając wzrok, próbowałem sfotografować maleńkie, przysadziste homary żyjące w ramionach pierzastych gwiazd. Nie odniosłem większego sukcesu, dopóki nie natknąłem się na jeden szczególnie dobrze oznakowany okaz: czarno-biały na tle różowo zabarwionego żywiciela. O ile mi wiadomo, homary z czasem się mieszają, więc może ten facet dopiero się wprowadził?

Nico próbował mnie zwabić swoją latarką i widziałem, jak robił znak ślimaka nagoskrzelnego.

Na kawałku koralowca siedział i choć raz poruszał się dość wolno (jak na worek mazi, z pewnością mogą się przesunąć), siedział perski płaziniec dywanowy, olśniewający swoimi czarno-różowymi paskami. To zwierzę, które jest nie tylko przepiękne, ale ma całkiem ciekawe życie seksualne (biorąc pod uwagę, że ma dwa męskie przydatki).

ZADOWOLONY Z MOICH ZDJĘĆ, skierowaliśmy się w stronę płycizny i wynurzyliśmy się w pobliżu molo centrum nurkowego. Miałem kartę pamięci pełną zdjęć ryb, trochę dobrych makro, ale jak dotąd wyraźnie brakowało rekinów, mimo że podobno było ich bardzo dużo.

Jako fotograf zawsze trudno jest wiedzieć, co robić. Czy decydujesz się na fotografowanie makro czy szerokokątne na dzień? Nie lubię zmieniać obiektywów i otwierać obudowy na pokładzie, dlatego podejmuję tę decyzję rano przed wyjściem z pokoju.

Zrobiłem z bliska kilka dobrych zdjęć nocnego życia morskiego, kilka szerokokątnych ujęć ryb, a szklista rybka w końcu ustąpiła, pozwalając mi zrobić kilka ujęć z nurkiem.

Miałem kilka żółwi i nietoperzy, a nawet jednego maleńkiej mątwy wielkości ziarenka ryżu, więc myślę, że wykonałem przyzwoitą robotę, pokazując, jak wspaniałe jest życie morskie.

Ostatni dzień w Amari Havodda

Ostatecznie zdecydowałem się na obiektyw zmiennoogniskowy, wystarczająco szeroki do zdjęć raf, a jednocześnie zapewniający niewielki zasięg, pozwalający zbliżyć się do dużych zwierząt. Być może idealny, zwłaszcza że to był mój ostatni dzień

Odwiedziliśmy Footi Kandu po raz kolejny, tym razem z innej strony. Prąd był znikomy, a widok całkiem dobry, co pozwoliło mi zobaczyć otaczającą nas strukturę rafy.

Po około 40 minutach Nico wskazał promienię orła i gdy patrzyliśmy, jak przepływa obok, zauważyliśmy dużą chmurę mułu na piasku; była tam wielka płaszczka, która robiła wszystko, co w jej mocy, aby popsuć widoczność, polując w piasku w poszukiwaniu skorupiaków.

Byłem zadowolony z wyboru obiektywu i z radością fotografowałem promienię, po czym zwróciłem się do ładnej kolekcji ukwiałów, z których każdy był domem dla kilku lokalnych gatunków błazenków.

JAK SKOŃCZYŁ SIĘ NASZ GAZ, zaczęliśmy myśleć o przystankach bezpieczeństwa i usłyszeliśmy nad nami silnik dhoni. Wtedy moją uwagę przykuło coś dużego. Na początku myślałem, że to mała manta, dopóki nie zobaczyłem długiego, przypominającego bicz ogona i wzorów na grzbiecie zwierzęcia: rzadki, ozdobny płaszcz orle, powoli przelatujący około 20 metrów pod nami.

Zrobiłem kilka ujęć, o których wiedziałem, że z takiej odległości nie będą miały żadnej wartości, ale to był dopiero drugi raz, kiedy widziałem jedną z tych tajemniczych ryb, więc biedny było lepsze niż nic.

Wracając na molo, wróciłem do centrum nurkowego zadowolony ze swojego losu i gotowy, aby wrócić do swojego pokoju, aby spakować i rozłożyć aparat.

„Czy powinniśmy jeszcze raz nurkować na rafie domowej?” zapytał Nico. Naprawdę chciał, żebym zobaczył rekiny pielęgniarki. Miałem 50/50 lat – byłbym całkiem zadowolony, gdybym jadł we wspaniałej restauracji bufetowej, a potem wypił kilka koktajli na koniec podróży. Ale nie trzeba było wiele, aby mnie przekonać: „No to kontynuuj” – zgodziłem się.
Mając na uwadze mój rozkład lotów, ustaliliśmy przerwę na powierzchni, która zapewni nam przyzwoitą ilość czasu na dnie przed spotkaniem na molo.

Poruszaliśmy się w określonym celu, badając każdy nawis i tył każdego bombowca. Tak jak się spodziewaliśmy, ławice szklanych ryb były wszędzie, rozdzielając się i tworząc wokół nas, gdy przez nie przechodziliśmy.

Niezapomniane spotkanie z rekinem-pielęgniarką

I tak było. Szklana rybka rozdzieliła się i ukazał się długi, szary kształt. Myślę, że zauważyliśmy się dokładnie w tym samym momencie i nie jestem pewien, kto był najbardziej zaskoczony.

W jednej chwili dwumetrowa ryba obróciła się i wystrzeliła w mętny błękit, pozostawiając chmurę szklanych ryb, aby przeorganizować się w kolejną ławicę frustrującą fotografów.

Byłem szczerze zdumiony, bo przy każdym nurkowaniu widziałem rekina lub płaszczkę i chyba udało mi się zrobić zdjęcie.

Nico nie widział rekina karmiącego, gdy ten pędził w dal, a kiedy pokazałem mu później ujęcie, śmialiśmy się, jak szklana rybka pozwoliła mi, choć nieświadomie, podkraść się do drzemiącej ryby.

Chociaż raz wyświadczyli mi przysługę.