Cuda Morza Śródziemnego: trawa morska, koniki morskie i Formentera

Festiwal trawy morskiej na Balearach? Czy byłoby o czym pisać? RICHARD ASPINALL o tym nie wiedział, ale miał zamiar spełnić swoje marzenie

Nieoczekiwane spotkanie konika morskiego

LUDZI JEST MAŁO tak samo zadowoleni z siebie, jak nurkowie, którzy właśnie sfotografowali swojego pierwszego konika morskiego! Nurkuję od 13 lat i te cudownie urocze i wręcz dziwnie wyglądające ryby zawsze udawały mi się wymknąć.

Wielu przewodników nurkowych mówiło mi, że gdybym był w okolicy w zeszłym tygodniu, miałbym szczęście lub coś podobnego.

Zastanawiałem się, czy nie jestem ofiarą spisku, prób sprawdzenia, jak długo uda mi się przekonać do wpatrywania się w porośnięte chwastami skały. Już jednak nie – w końcu jestem częścią klubu obserwatorów koników morskich – nie jest to twierdzenie, które myślałem, że będę formułował po wycieczce rzekomo poświęconej trawie morskiej.

Podróż na Formenterę

Co mogę powiedzieć ciekawego o trawie morskiej? Zastanawiałem się nad tym pytaniem, gdy prom wypływał z Ibizy na Balearach, kierując się na mniejszą i znacznie spokojniejszą wyspę Formentera.

To była krótka podróż, mijając szereg niskich skalistych wysp i plaż, które sugerują, że Formentera tak naprawdę nie chce być oddzielona od swojego większego brata. Wygląda na to, że oboje wyciągają do siebie rękę i nie chcą puścić.

Woda na Formenterze była czysta i widziałem piaszczyste plamy i ciemniejsze obszary trawy morskiej, pełne, miałem nadzieję, interesujących stworzeń.

Przyłapałem się na myśleniu o sposobie, w jaki wchodzimy w interakcję z życiem na płyciznach, zwłaszcza z roślinami. Podejrzewam, że wielu z nas ma tendencję do ignorowania zielonych liści w pogoni za głębią lub na przykład wrakiem. Trawa morska, a nawet stanowiska wodorostów i morszczyn na wodach Wielkiej Brytanii mogą być czymś, na co warto szybko zwrócić uwagę podczas przystanku dekoracyjnego, ale jest mało prawdopodobne, aby były postrzegane jako „miejsce docelowe” samo w sobie.

Co mógłbym powiedzieć o trawie morskiej i czy byłbym w stanie sfotografować coś interesującego? Mój plan podróży obejmował tylko dwa nurkowania pomiędzy rozmowami i wizytami na plażach.

Podejrzewałem, że to będzie trudne zadanie, ale w przypadku nurkowania nigdy do końca nie wiesz, co dostaniesz i kogo spotkasz.

Formentera: kierunek turystyki zrównoważonej

Formentera to mała wyspa zależna od handlu turystycznego i, jak się wydaje, pragnie rozwijać się bez niszczenia flory i fauny, zarówno na lądzie, jak i pod powierzchnią. Częścią tego podejścia jest rozpoznanie i docenienie tego, czego na wyspie jest mnóstwo, a mianowicie trawy morskiej.

Znaczenie trawy morskiej: rozmowa z Pierre-Yvesem Cousteau

Zostałem zaproszony do relacjonowania odbywającego się na wyspie festiwalu Save Posidonia – serii wydarzeń mających na celu zachęcenie mieszkańców i turystów do docenienia raczej wyjątkowych podwodnych łąk na Formenterze. Później dowiedziałem się, że są to jedne z najstarszych i największych żywych organizmów na planecie.

PO SZYBKIM SNORKELU z plaży w Es Pujols na północno-wschodnim zboczu Formentery, aby popatrzeć na łąki z trawą morską, udałem się w głąb lądu do miasta Sant Francesc Xavier, aby zapytać Pierre'a-Yvesa Cousteau, dlaczego Posidonia jest tak ważna.

Pierre-Yves, najmłodszy syn Jacques’a, został zaproszony do omówienia, ile węgla z trawy morskiej pochłaniają łąki z trawą morską i zatrzymują w swoich korzeniach oraz w rafach, które tworzą.

Rozmawiając po jego adresie, powiedział mi, że łąki z trawą morską, zwłaszcza Posidonia oceanica (występująca tylko w Morzu Śródziemnym), magazynują dwutlenek węgla znacznie skuteczniej niż jakikolwiek las, i że niektóre rafy mogą mieć wiele tysięcy lat, z pewnymi łąki okazały się ogromnymi koloniami tego samego osobnika.

Wszystko bardzo fascynujące, ale bardzo chciałem dostać się pod wodę. Następnego dnia dostanę swoją szansę.

Nurkowanie z Centrum Nurkowym Vellmari

Nurkowałem z centrum Vellmari, położonym na nabrzeżu w La Savina, stolicy wyspy i porcie promowym. Właścicielem Vellmari jest Manu San Felix, niezwykle utalentowany podwodny kamerzysta i fotograf, a także przyjaciel Pierre-Yvesa, który zdecydował się do nas dołączyć. Znalazłem się w dobrym towarzystwie.

Wyruszyliśmy z portu i udaliśmy się na chroniony obszar morski, który obejmuje znaczną część wód otaczających wyspę.

Opuszczając La Savina, skręciliśmy w lewo, okrążając skalistą wychodnię Punta de sa Pedrera, po czym zacumowaliśmy do boi w miejscu zwanym Es Banc.

Słońce było wysoko na niebie, a widok wyglądał świetnie. „Pójdziemy wzdłuż grzbietu do ławicy barakud” – powiedział Manu. „Za łukiem, a wtedy może zobaczymy konika morskiego”. Pomyślałem, że to wszystko brzmi zbyt wiele, by oczekiwać od jednego nurkowania.

Odkrywanie podwodnego świata Formentery

TEMPERATURA WODY wynosiła około 23°, a kiedy zeskoczyłem na łąkę z trawą morską pode mną i włączyłem latarkę, to, co wyglądało z góry jako ciemne i obskurne kępy trawy morskiej, ożyło.

Pośród korzeni roślin znajdowały się delikatne narośla glonów, przypominające koralowce ze zwapnioną strukturą. Pomarańczowe i żółte gąbki, koralowce koronkowe, korale kubkowe i rurkowatki były wszędzie wśród włóknistych korzeni Posidonia. Szybko zyskałem nowe uznanie dla tych rzeczy.

Długie, pasiaste liście roślin pokryły się krótkim życiem, a u korzeni wyrosły nowe, jasnozielone liście.

Na nieco bardziej skalistym obszarze znajdował się ośmiornica to spojrzało na mnie uważnie. Dla ochrony zebrał resztki muszli i skały wokół swojej dziury i trzymał je w gotowości, aby przeciągnąć go nad głową, jeśli podejdę zbyt blisko.

Wszyscy już zeszli na dół. Wszyscy daliśmy znak OK i przepłynęliśmy płetwami przez łąki wzdłuż wapiennego grzbietu, który wkrótce ustąpił miejsca delikatnemu łukowi o rozpiętości 5 lub 6 m.

Kilka dużych graników oraz ławica gruczolaka i zebry rozstąpiły się, aby umożliwić nam eksplorację. Mały, jaskrawoczerwony kardynał wisiał blisko sufitu łuku, a porosty Posidonia na szczycie konstrukcji wyglądały jak dzikie kępki włosów.

Kardynałki, nie dbając o to, która droga jest do góry, leżały do ​​góry nogami, zatrzymując się tuż pod dachem łuku.

Wkrótce napotkaliśmy barakudę. Manu powiedział, że są przystępni i miał rację.

Kiedy zajęliśmy pozycję do oddania jednego lub dwóch strzałów, powoli krążyli nad nami. Trudno było oszacować ich liczbę, ale było ich co najmniej sto, a światło słoneczne lśniło na ich srebrnych bokach.

Zawróciliśmy i ruszyliśmy z powrotem, mijając linę cumowniczą, w świetle zachodzącego słońca.

Niepokoiłem jeszcze kilka ośmiornic, aż Jose, jeden z członków drużyny Vellmariego, zaczął walić w swój zbiornik jak opętany.

Wskazywał i przywoływał mnie w przerwach pomiędzy hałasowaniem, wskazując na Posidonię. A tam, na skraju kępy trawy morskiej, z ogonem owiniętym wokół blaszki liścia, stał pierwszy konik morski, jakiego kiedykolwiek widziałem na wolności.

Lekko przeklinając mój szerokokątny obiektyw, powoli podbiegłem do nieśmiałego zwierzaka, by podziwiać jego kamuflaż. Oddałem kilka strzałów i cofnąłem się, wpuszczając Manu ze swoim wideo kamera. Wszyscy byliśmy z siebie raczej zadowoleni!

Po powrocie na łódź Pierre-Yves i ja zwierzyliśmy się sobie, że ten konik morski był dla nas obojga pierwszym!

Odkrywanie wyspy nad wodą

Następnego ranka poświęciłem trochę czasu na zwiedzanie wyspy, odwiedzając solniska, rezerwaty ptaków i wydmy, po czym dołączyłem do Vellmari na jeszcze jedno nurkowanie. Poprosiłem o kolejną szansę na zrobienie zbliżeń i założyłem obiektyw makro.

Drugie nurkowanie w Es Banc

Czy byłem chciwy? Dzień wcześniej cieszyłem się z niemal idealnego nurkowania. „W Es Banc jest wiele ślimaków nagoskrzelnych” – zasugerował Jose i nie potrzebowałem zbyt wiele kręcenia rękami. Kilka ładnych nudis byłoby w porządku, ale nigdy nie wiadomo, konik morski może nadal tam być, pomyślałem.

Uchwycenie podwodnego życia

Widoczność nieco się poprawiła, z łagodnym prądem z południa, do co najmniej 30 m. Dość szybko znaleźliśmy kilka jasnofioletowych ślimaków nagoskrzelnych Flabellina i zabrałem się do pracy, próbując ustrzelić te delikatne zwierzęta, których delikatne cerraty wymachiwały w nurcie.

Ciągle spoglądałem na Jose, który przeczesywał trawę morską, mając nadzieję, że znajdzie kolejnego konika morskiego. Znalazłem kolejnego nudi, tym razem migrującego eolida, po czym zdecydowałem się do niego dołączyć.

Koniec doskonałego doświadczenia nurkowego

W idealnym świecie, żeby historia była lepsza, zauważylibyśmy jednego z minutami zapasu… lub nawet dwoma, ale wszyscy wiemy, że nurkowanie tak nie działa.

Mimo to miałem zdjęcia koników morskich i nurkowałem prawie idealnie. W myślach życzyłem powodzenia ciekawskiej rybce w całej tej pięknej Posidonii, rozciągającej się w dal.

Moje ostatnie wspomnienie z nurkowania dotyczyło tego, jak podniosłem aparat na łódź i spojrzałem na trawę morską, która delikatnie kołysała się w nurcie.

Nowe uznanie dla trawy morskiej

Oby długo tam było, zapewniając schronienie niezliczonej liczbie zwierząt, przez tysiące lat. Przez jakiś czas pozostawałem zadowolony.

BIOLOGIA TRAWY MORSKIEJ

• Trawa morska to prawdziwie kwitnąca roślina, jedna z niewielu, którym udało się skolonizować oceany. Na całym świecie występuje około 60 gatunków.
• Trawa morska odgrywa ważną rolę w ochronie wybrzeży przed sztormami i falami oraz zapewnia schronienie i pożywienie znacznej liczbie zwierząt, od koników morskich po żółwie. Zimą chroni plaże przed erozją, chroniąc tym samym wydmy.
• W przeszłości pomijano rolę trawy morskiej w zatrzymywaniu węgla w oceanach, ale łąki z trawą morską odpowiadają za ponad 10% całkowitego magazynowania węgla w oceanach. Chroniąc je, możemy przyczynić się do ograniczenia zakwaszenia oceanów i globalnego ocieplenia.
• Według jednego z badań łąki z trawą morską na Formenterze mogą mieć ponad 200,000 XNUMX lat.
• Łąkom z trawy morskiej zagrażają zrzuty nieoczyszczonych ścieków, uszkodzenia spowodowane kotwiczeniem i usuwaniem plaż w celu zwiększenia atrakcyjności plaż wakacje-twórcy.
• Liście trawy morskiej wyrzucone na brzeg były kiedyś wykorzystywane jako ściółka dla zwierząt i nawóz.