Szczęśliwy kompromis

KOMPROMIS MOŻE WYDAWAĆ brzydkie słowo, sugerujące potrzebę poradzenia sobie z czymś gorszym niż najlepsze. A jednak coraz bardziej zdaję sobie sprawę, że kompromis jest zarówno konieczny, jak i pozytywnym sygnałem, że człowiek wkracza w prawdziwą dorosłość – choć może to być zniechęcające!
If wakacje plany pozostawiono mnie, poleciałbym na pokładzie statku do odległego miejsca ze spektakularnym życiem morskim, które mógłbym odwiedzać tak samo jak nurkować-komputer pozwala. PNG, nadchodzę!
Myślę, że większość czytelników DIVER zgodziłaby się z tym zdaniem i miała nadzieję, że wszyscy uda nam się wcisnąć przynajmniej jedną wycieczkę poświęconą nurkowaniu w roku.
Z drugiej strony, jestem pewien, że wszyscy miewamy wyjazdy, których cele są nieco szersze niż podsycanie obsesji osoby uzależnionej od nurkowania. W tym przypadku byliśmy grupą ośmioosobową, z trzema nurkami i resztą zainteresowaną mieszanką snorkelingu i zajęć na powierzchni. Mieliśmy nieco ponad tydzień na ucieczkę przed zimową chandrą, więc mając to na uwadze, miejsce, do którego moglibyśmy dotrzeć bezpośrednim lotem, było idealne.
Poziom doświadczenia wśród miłośników nurkowania również był zróżnicowany, a Charlotte i Al chcieli je zdobyć Zaawansowane wody otwarte oczywiście obok ciebie, profesjonalisty nurkowego z fetyszem aparatu.
Osiedliliśmy się na St Lucia, wyspie, która oglądana z morza jest jedną z najbardziej spektakularnych w łańcuchu karaibskim. Zrodzony w wyniku erupcji wulkanu, wznosi się stromo z dna morskiego, z postrzępionymi szczytami, zielonym lasem deszczowym i mnóstwem plażowych zatoczek.
Szczurom lądowym podobał się ten widok, Charlotte i Al studiowali podręczniki, a ja fanatycznie sprawdzałem, czy nie ma kurzu na o-ringach aparatu. Wynajęliśmy kilka willi w Marigot Bay, pięknym miejscu, mniej więcej w połowie zachodniego wybrzeża, i była to idealna baza wypadowa do zwiedzania reszty wyspy.
Jeśli chodzi o ryzyko, powiedziałbym, że Marigot to jedno z trzech najbardziej malowniczych miejsc na St. Lucia. To także miejsce, gdzie pasażerowie wypełnionych rumem statków wycieczkowych zabierani są na wycieczki łodzią i opowiadają niewiarygodne historie o wszystkich domach celebrytów na klifie.
Odgazowując się, bawiłem się, machając z balkonu i udając Micka Jaggera.
Pierwszego ranka wsiedliśmy na wygodną łódź Dive St Lucia i szybko dojechaliśmy na południe na kilka nurkowań u podnóża Pitons. Gros i Petit Piton, dwie majestatyczne iglice wulkaniczne, to najsłynniejszy punkt orientacyjny Saint Lucia. Wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, nawet lokalne piwo nosi nazwę tych szczytów i stanowiły one bardzo ładne tło dla rozpoczęcia i zakończenia naszych nurkowań.
Jednak tym, co naprawdę mnie zainteresowało, był pejzaż morski. Wśród rozkoszy nurkowania w Lucian są gąbki morskie. Nie żartuję, wyspa szczyci się niesamowitymi gąbkami!
Zabiorą Cię gigantyczne gąbki beczkowe, niektóre wystarczająco duże, aby zmieścić w pełni wyposażonego nurka (nie, że próbowaliśmy).
Te proste dinozaury rafowe mogą żyć ponad tysiąc lat i żywić się, filtrując tysiące litrów wody dziennie. Zajrzyj do środka, a być może znajdziesz groźny pancerz włochatego kraba.
Cytronowa gąbka ma kolor pomarańczy i jak daleko sięgałem, pochyła rafa została zalana przez te gąbczaste piękności.
Przewyższając je wszystkie, lazurowa gąbka wazonowa zdobywa moją nagrodę za najlepszą gąbkę na świecie. Te fluorescencyjne wieże o misternej fakturze świecą różem i fioletem i z pewnością przyciągną wzrok nurka.
Przyjrzyj się uważniej, a być może dostrzeżesz kraba strzałkowatego żółtozielonego przeżuwającego gąbkę swoimi wypielęgnowanymi niebieskimi pazurami. Kraby strzałkowate mają ciało w kształcie wieży Eiffla i długie, pająkopodobne nogi. Są zblazowani w stosunku do nurków i odpierają cię wyciągniętą kończyną tylko wtedy, gdy dla wygody podejdziesz trochę za blisko.
Kolejnym zabawnym znaleziskiem był blenny kolczasty zajmujący jeden z porów lazurowej gąbki wazonowej. Te dwucentymetrowe blennie zamieszkujące rurki zazwyczaj zamieszkują twarde koralowce, w przestrzeniach opuszczonych przez robaki. Czasami jednak migrują do bardziej wyszukanych kwater w fioletowych wieżach z gąbki.
Stamtąd wystawiają głowę i zbierają pożywienie ze słupa wody mijającego ich próg.
Te charakterystyczne blennie są bajecznie obfite na St Lucia. Kiedy już wpadli im w oko, Charlotte i Al podjęli wyzwanie polegające na znalezieniu tych maleńkich rybek podczas każdego nurkowania!

BOJĘ SIĘ TEGO, JAKO NURKÓW, zbytnio skupiamy się na znalezieniu najbardziej nieuchwytnych stworzeń w danym miejscu docelowym, a to, co rzadkie w jednym miejscu, może być powszechne w innym. Zauważyłem nawet znaczne różnice w zależności od wyspy na Karaibach.
St Lucia to podwodny raj dla węgorzy. Jeśli chodzi o dziką przyrodę, nic nie jest gwarantowane, ale postawiłbym na mój ukochany zestaw kamer podwodnych, abyś znalazł przynajmniej jedną podczas każdego nurkowania.
Najczęściej spotykana jest murena cętkowana. Ci śliscy goście, usiani ciemnobrązowymi i białymi kropkami, zdawali się królować w naszym następnym miejscu. Keyhole Pinnacles to obowiązkowe miejsce do nurkowania w Lucian, rozsławione dzięki podwodnym wierzchowcom, które wydają się odzwierciedlać Pitony.
Kiedy okrążaliśmy podstawę szczytów, obserwacje muren cętkowanych stały się tak częste, że stały się (prawie) nudne. Węgorze wydawały się wzmocnione, wędrowały w biały dzień w poszukiwaniu ofiary i ryczały na przechodzących nurków.
Wypłynęliśmy na powierzchnię na naturalnym haju i pochłonęliśmy lunch podczas krótkiej przejażdżki łodzią do Turtle Reef. Niestety nazwa wprowadziła w błąd, ponieważ nie znaleźliśmy żadnych zielonych mieszkańców ani jastrzębi. Stało się to łatwiejsze do zrozumienia, gdy dowiedzieliśmy się, że coroczny, trzymiesięczny sezon polowań na żółwie dopiero się zakończył.
Polowanie na żółwie ma na Saint Lucia długą historię i choć stanowi część dziedzictwa kulturowego, miłośnikom oceanów trudno to znieść. W obliczu zakazów polowań na te zagrożone gatunki na sąsiednich Saint Vincent i Martynice pozycja Saint Lucia wydaje się nieaktualna i przynosi efekt przeciwny do zamierzonego, jeśli chodzi o przyciąganie turystów. W ciągu tygodnia widzieliśmy tylko jednego żółwia, co oznacza, że ​​liczby są znacznie poniżej średniej.

NASZ DUCH ZOSTAŁ PODNIESIONY AT Turtle Reef przy dłuższym postoju na pięknych płyciznach. Wszechobecne brązowe chromis okrążyły nas, gdy ostrożnie przemierzaliśmy kolorową rafę. Unosząc się nad piaskiem, dostrzegliśmy starannie ukrytą flądrę pawią. Dzięki kwiecistym niebieskim plamom i widoczności 360° musi to być jeden z najbardziej atrakcyjnych gatunków w swojej rodzinie ryb i jest najczęściej spotykanym gatunkiem na Saint Lucia.
Po powrocie do Marigot Bay dogoniliśmy resztę grupy, która lirycznie opowiadała o swojej wycieczce po lesie deszczowym. Brzmiało wspaniale, ale nie na tyle wspaniale, aby poświęcić dla niego cały dzień nurkowania. Zostawiliśmy ich więc z wieczornymi koktajlami i udaliśmy się na nocne nurkowanie.
Byłoby to pierwsze nocne zanurzenie Charlotte i Ala, ale niemal natychmiast po zejściu na dół wszelkie nerwy ustąpiły miejsca szeroko otwartym zachwytom nad podwodnym krajobrazem zmienionym pod osłoną nocy. Karaibskie homary, wzmocnione ciemnością, biegały po otwartej przestrzeni w poszukiwaniu pożywienia. Ogromne gwiazdy poduszkowe, wyglądające, jakby nasączone sterydami, masowo przemierzały piaszczyste równiny.
Co najbardziej ekscytujące, spojrzeliśmy w atramentową wodę i dostrzegliśmy kilka karaibskich kałamarnic rafowych, świecących stale zmieniającym się wzorem kolorów, którego naukowcy wciąż nie potrafią wyjaśnić. Byliśmy oszołomieni, gdy kałamarnica bawiła się w kotka i myszkę z naszymi latarkami do nurkowania. Zanim wypłynęliśmy na powierzchnię, Charlotte i Al oniemiali ze zdumienia.
W popularnej zatoce Anse Cochon, oddalonej zaledwie o 10 minut od hotelu, znajduje się kilka miejsc do nurkowania. Na pokładzie była cała nasza grupa, gdyż miejsca te nadają się zarówno do snorkelingu, jak i do nurkowania, jedynym wyjątkiem jest wrak statku Lesleen M.
Zatopiony w 1986 roku, aby stworzyć miejsce do nurkowania i przyciągnąć ryby do tego obszaru, ten dawny frachtowiec miał trzydzieści lat, aby stać się pełnoprawnym ekosystemem rafowym.
Każdy znajdzie tam coś dla siebie, a w zależności od upodobań można potraktować to jako nurkowanie wrakowe lub na rafie.

WIĘKSZOŚĆ NURKOWANIA SPĘDZIŁEM z głową w piasku u podstawy statku, z misją odnalezienia szczęk, supergwiazd nurkowania Lucian. Niektórzy oskarżali mnie o „problem ze szczękami” i mogą mieć rację, ale na moją obronę powiem, że ryby te wykazują jedne z najbardziej fascynujących zachowań, jakie kiedykolwiek spotkałem.
Szczęki wylęgają się w ustach i wysiadują swoje przyszłe potomstwo w najbezpieczniejszym możliwym miejscu – swoim własnym gołębiu.
Stanowi to odważny krok ewolucyjny w kierunku większej równości płci, zadanie trzymania jaj spada na ojca. Okres inkubacji trwa około tygodnia i jeśli będziesz monitorować tę samą rybę w tym czasie, zobaczysz, że jaja zmieniają kolor i rozwijają się małe oczka.
Jakby to nie było wystarczająco ekscytujące, szczęka papa od czasu do czasu, na bardzo krótko, wymiesza jaja z powrotem do ust, aby zapewnić równomierne natlenienie.
Na St Lucia występują dwa główne gatunki, różniące się stylem i wyglądem. Zacząłem od przeszukania piaszczystego dna w poszukiwaniu ciemnej szczęki i zauważyłem małą okrągłą kamykową ścianę otaczającą wejście do nory.
Wkrótce ukazała się szeroka twarz i oszałamiające zielone oczy ciemnej szczęki z lekko uchylonymi ustami pełnymi jaj. Zatrzymałam się na kilka sekund, po czym podeszłam bliżej, utrzymując powolny i kontrolowany oddech, aby nie zaniepokoić mojego nowego przyjaciela.
Gdy znalazłem się w zasięgu snajperki, usiadłem na piasku i czekałem. Szczęka na początku była zdenerwowana, ale po kilku minutach przyzwyczaiła się do mojej obecności.
Zwlekałem dłużej, po cichu namawiając go, żeby zaczął wymiotować, co było wyraźnym znakiem, że zaraz się przetasuje.
Zaczęły się skurcze szczęk i zacisnąłem palec na spuście migawki. Tasowanie zakończyło się w mgnieniu oka, ale udało mi się wykonać kilka kliknięć. Sprawdziłem obraz w wizjerze i bingo, moja cierpliwość się opłaciła.
Ruszyłem dalej, chcąc kontynuować mój podejrzany romans z kuzynką Dusky’ego, żółtogłową szczęką. Żyją zazwyczaj w małych koloniach i mają smukłe, mlecznoniebieskie ciała.
Kiedy są zrelaksowane, większość czasu spędzają na swobodnym pływaniu w pozycji pionowej, łapiąc przechodzące mikroskopijne przekąski. Notorycznie płochliwe, rzucają się z powrotem do swojej nory przy pierwszych oznakach kłopotów.
Zrobienie zdjęcia ciężarnej żółtogłowej wymagałoby powrotu w to samo miejsce kilka dni później i mnóstwo wytrwałości!

PO DOBREJ DAWCE azotu podczas naszego pierwszego nurkowania, przenieśliśmy się na płytką rafę po południowej stronie zatoki. Wkrótce kwalifikacje St. Lucii do makroekonomii zyskały jeszcze większy rozgłos, gdy nasza sokoleooka przewodniczka, Wendy, podekscytowana uderzyła w swój zbiornik i wskazała czerwoną gąbkę.
Jestem wielką fanką gąbek, ale i tak byłem pod wrażeniem jej entuzjazmu dla tego tematu. Przyglądając się jednak bliżej, dostrzegliśmy oko i rodzaj wędki wystającej z głowy stworzenia – była to żaba długodystansowa!
Idealnie dopasowane do otaczających gąbek, było to wyjątkowe znalezisko. Później tego wieczoru, w miarę jak obserwowaliśmy, nasze uznanie dla tej ryby, nawet wśród szczurów lądowych, rosło YouTube filmy przedstawiające karmienie żab przy użyciu najszybszego kęsa w królestwie zwierząt!
Al i Charlotte ukończyli kurs, a my wróciliśmy do Anse Cochon w poszukiwaniu kolejnych makroskarbów. Mistrz nurkowania Gdy schodziliśmy z łodzi, wydawało się, że Jermaine wykonuje jakąś misję, a my pilnie podążaliśmy za nim, gdy poruszał się po płytkiej rafie, wpatrując się laserem w labirynt koralowców.
W połowie nurkowania zaczynaliśmy tracić wiarę, ale w końcu uderzył butlą i spojrzał na nas, a maska ​​zalała się ekscytacją.
Oto był konik morski o długim pysku, zaskakująco dobrze zakamuflowany, z ogonem owiniętym wokół małej gąbki ze sznura.
Dobrze zagrane, Jermaine, dobrze zagrane! Wendy, nurkoholik, która dołączyła do nas w swój dzień wolny, skinęła głową z uznaniem i odpłynęła, wyglądając na zdeterminowaną. Dopiero gdy kończyliśmy nasz przystanek bezpieczeństwa, znów usłyszeliśmy od niej.
Tank waląc ze zdwojoną siłą, skinęła na nas, wskazując pomarańczowego kraba wielkości guzika na (jak się domyślacie) gąbce. To był krzykliwy krab-klaun i nigdy nie było bardziej trafnej nazwy.
Później dowiedzieliśmy się, że bogato zdobiona muszla każdego kraba jest wyjątkowa, niczym odcisk palca. Wykorzystując resztę zapasów powietrza, zostaliśmy trochę dłużej z krzykliwym, zanim zostali wyciągnięci z wody.
 Wieczorem wymienialiśmy historie z resztą grupy. Nasze doświadczenia na wyspie były różnorodne, ale wszyscy zgodzili się, że Lucians to jedni z najbardziej gościnnych ludzi, jakich spotkaliśmy.
Zgodziliśmy się również co do tego, jaki to był fantastyczny tydzień. Wydawało się, że w Saint Lucia znaleźliśmy szczęśliwy kompromis.