Atol Astove: dziewiczy plac zabaw dla nurków na Seszelach

NURK SESZELOWY

Zaczyna specjalizować się w byciu obecnym, gdy dziewicze atole Oceanu Indyjskiego otwierają się dla publiczności – teraz MARK HATTER pojawia się na starcie w Astove, niezwykłym placu zabaw dla nurków

Sylwetki nurków za dużą kolonią wspaniałych ukwiałów w miejscu Sam’s Ultimate.

Z MIĘDZYNARODOWOŚCIĄ rynek nurkowy pozornie zalany miejscami dla pieszych i przewozami bydlęcych, nic dziwnego, że po raz kolejny znajduję się na odległym atolu Seszeli na Oceanie Indyjskim, całkowicie poza siecią, w poszukiwaniu czegoś wyjątkowego.

Jest marzec i spotkałem się z sześcioma innymi odkrywcami jako pierwsi goście, którzy publicznie nurkowali w nowo utworzonej Coral Lodge na atolu Astove, w grupie wysp Aldabra na Seszelach.

Trzy lata temu moją uwagę przyciągnęła nowa operacja nurkowa na atolu Alphonse w grupie Alphonse Island na Seszelach (Opening Up Alphonse, czerwiec 2015). Następnie, jako pierwszy publiczny gość nurkowy, wraz z mistrzami nurkowania zbadaliśmy miejsca, które być może nigdy wcześniej nie były widziane przez ludzi.

Więc obiecałem sobie, że jeśli otworzą się inne lokale na zewnętrznych wyspach Seszeli, postaram się być w czołówce tego otwarcia

Wejdź do Blue Safari (podmiot macierzysty Alphonse Fishing Company, a obecnie operator miejsca nurkowego na Alphonse) i Astove. Astove, położone kolejne 250 km na południowy zachód od Alphonse i około 500 km od Mahe, od ponad dziesięciu lat uważane jest za najlepsze w swojej klasie miejsce do wędkowania muchowego.

Dzięki małej, wydajnej infrastrukturze schronisko na atolu mogło pomieścić maksymalnie sześciu wędkarzy, którzy rezerwowali siedmiodniowe wycieczki od listopada do kwietnia do marca tego roku. Wtedy właśnie ukończono znaczące ulepszenia, w tym utwardzono pas startowy, aby umożliwić obsługę większych samolotów i ładunków (przeczytaj dodatkowe dopuszczalne ciężary sprzętu fotograficznego dla nurków), otwierając atol dla operacji nurkowych.

PIERWSZY SPOTKAŁEM I NURKOWAŁEM z menadżerem ds. operacji nurkowych Blue Safari Samem Baldersonem na Alphonse. Sam poprowadził naszą inauguracyjną podróż do Astove i spotkaliśmy się pod kabiną na pasie startowym Alphonse (wszystkie loty do Astove tankują w Alphonse).

Spotkałem także innych nurków z naszej grupy, którzy byli już na Alphonse, aby wziąć udział w kilkudniowym nurkowaniu przed wyruszeniem do Astove.

Gdy w samolocie zatankowało się paliwo, Sam przedstawił nas wszystkich i poinformował nas o otwarciu Astove na publiczne nurkowanie.

„Plan nurkowania dla Astove powstawał około dwóch lat” – powiedział nam. „Plan ten obejmuje wstrzymanie działalności połowowej w tygodniu, w którym nasi nurkowie będą mieli zarezerwowane miejsca”. To była zaskakująca i bardzo dobra wiadomość; Zastanawiałem się, w jaki sposób domek poradzi sobie jednocześnie z wędkarzami i nurkami, mimo że wędkarstwo muchowe odbywa się na lądzie.

„O ile wiem, dopiero w grudniu 2017 r. ktokolwiek intensywnie nurkował wokół atolu, katalogując potencjalne miejsca” – kontynuował Sam. „Miałem szczęście, że dostałem to zadanie”.

Uzbrojony w mapę, kilka anegdotycznych notatek z kilku prywatnych łodzi, które przepłynęły przez Astove i GPS, Sam wyruszył w grudniu ubiegłego roku, aby przed nurkowaniem w kilku obiecujących miejscach na całym atolu. Jego odkrycia pomogłyby naszemu zespołowi w pełniejszym zbadaniu tych dziewiczych raf.

Twierdzenie, że Astove jest całkowicie niezbadane, byłoby niedokładne. Słynny był to Jacques Cousteau w swojej produkcji The Silent World z 1959 r., która przybliżyła opinię publiczną o Grupie Aldabra, a ostatnio odwiedziły ją zespoły Nat Geo, aby sfilmować swój serial Pristine Seas.

To powiedziawszy, można rozsądnie argumentować, że tylko nieliczny korsarz, Nat Geo, Cousteau, Sam i cała nasza siódemka miała okazję być świadkami podwodnych skarbów Astove.

Doświadczeni nurkowie w naszej grupie byli później jednomyślni w stwierdzeniu, że rafy Astove są tak bliskie dziewictwu, jak to tylko możliwe w obecnym środowisku zmian klimatycznych, zanieczyszczeń i eksploatacji.

Dowodem są nasze obserwacje i zdjęcia zebrane podczas 17 nurkowań w ośmiu miejscach nurkowych otaczających atol.
Mówiąc dokładniej, miarę zdrowia i sprawności w środowisku można ogólnie ocenić na podstawie obfitości i równowagi życia morskiego, od lagun i równin trawiastych po przyległe rafy i uskoki.

Od żywiących się planktonem anthia, pasących się ryb chirurgicznych i papugowatych miażdżących koralowce, po drapieżniki wierzchołkowe, takie jak niezwykle duży i niezwykle liczny granik ziemniaczany i dorsz siodłowy, wskaźniki zdrowia Astove wskazują na silny i tętniący życiem ekosystem.

Co najważniejsze, koralowce kamienne są zdrowe. Tam, gdzie niedawne globalne blaknięcie miało wpływ lub zniszczyło większość pozostałych koralowców kamiennych na świecie, Astove jest czymś w rodzaju oazy, pozornie odpornej na ocieplające się wody powierzchniowe. Odpowiedź na jej silny opór może leżeć w odizolowanym położeniu geograficznym, umiejscowionym w bardzo głębokim oceanie.

Rafa opada niemal pionowo od powierzchni do głębokości tysięcy metrów po zachodniej stronie atolu i stromo opada od wschodniego brzegu, a zaskakująco chłodne prądy przepływają przez atol niemal codziennie.

Ogólnie rzecz biorąc, można spodziewać się chłodniejszych prądów podczas silniejszych przypływów wiosennych, ale doświadczyliśmy ich nawet podczas słabszych przypływów.

A termokliny robiły wrażenie, często aż do 4°C (od 28° do 24°) już na głębokości 10 m.

Niezależnie od tego, czy nasze obserwacje były po prostu anegdotyczne, czy naukowe, jasne było, że Astove to oaza rafy koralowej w oceanie poddawana stale rosnącym obciążeniom.

Jako bonus występuje nawet gatunek zagrożonych rekinów. Te zapiekane młoty napotkaliśmy w jedynym wymienionym miejscu Astove, Hammertime. Sam zaczerpnął nazwę i lokalizację z notatek historycznych i grudniowego nurkowania przed nurkowaniem.

Nurkowanie rozpoczyna się przy inkrustowanym łańcuchu kotwicy zawieszonym na ścianie, będącym pozostałością XIX-wiecznego rozbitka norweskiego statku wielorybniczego.

Stamtąd nurkowie schodzą na głębokość 20 m, a następnie ze ściany do błękitnej wody, zazwyczaj tuż poza zasięgiem wzroku rafy, i czekają. Według Sama najlepszą okazją do zobaczenia rekinów jest wczesny poranek.

ODPOWIEDNIO, przed naszym pierwszym nurkowaniem w czasie tej podróży dostaliśmy wczesną pobudkę, napychaliśmy głodne brzuchy babeczkami jagodowymi i kawą, a następnie tuż po 7 rano zjechaliśmy z łodzi na czystą wodę.

Słońce ledwo wzeszło i było wystarczająco jasno, aby zobaczyć łańcuch i podążać za nim przez ścianę w otchłań.

Zgodnie z protokołem Sama zawisliśmy neutralnie, wystarczająco daleko od ściany, że nie mogliśmy jej już widzieć, w wodzie w kolorze indygo.

Wkrótce efemeryczne kształty sześciu zapiekanych głów młotów rozpłynęły się w 10-metrowej widoczności bocznej.

Zachowywali ostrożność i zachowywali dystans. To nie był -op, na co liczyłem, ale miło było rozpocząć tydzień z paczką rzadkich A-listerów rafowych.

Zatrzymaliśmy się, zanim wróciliśmy do ściany i odkryliśmy, że prąd przyspieszył, ciągnąc nas z niesamowitą prędkością w kierunku północnego krańca atolu.

W pozostałe 30 minut czasu dennego przepłynęliśmy prawie pół mili, mijając wszelkiego rodzaju kolorowe i kamieniste formacje koralowe, wychodnie i kanały prowadzące z wewnętrznych równin do zewnętrznej rafy. Biomasa, którą mijaliśmy po drodze, robiła wrażenie.

W jednym z szerokich kanałów pod koniec nurkowania prąd uniósł sypki biały piasek, wywołując podwodną burzę śnieżną. A gdy pędziliśmy wzdłuż ściany, pocieszające było słuchanie łodzi jadących nad nami, podążających za SMB Sama.

Po trzyminutowym przystanku bezpieczeństwa wdrapaliśmy się na łodzie, bijąc się pięściami i chichocząc o wielu fajnych rzeczach, obok których przepłynęliśmy podczas nurkowania.

Była dopiero 8.30, a przed nami jeszcze cały tydzień.

Podczas gdy rekiny Hammertime były fajne, powolne i bardzo bliskie spotkanie samochodowe spotkaliśmy się później w tym tygodniu z jeszcze rzadszym, ponad 3-metrowym rekinem młotem w Mouth (wąski, płytki kanał prowadzący z wewnętrznej laguny Astove) był epicki. Oczywiście mój aparat był przystosowany do zdjęć makro!

Przez cały tydzień w kilku miejscach na zachodniej ścianie rekiny srebrnopłetwe przychodziły na szybką inspekcję na początku naszych nurkowań, co stanowiło kolejny dowód na zdrowie ekosystemu morskiego. Jeśli ktoś miał co do tego wątpliwości, mnóstwo żółwi zielonych i szylkretowych, które towarzyszyły nam podczas każdego nurkowania, również potwierdziły tę tezę.

Sam z pewnością odrobił pracę domową dotyczącą spektakularnych i różnorodnych miejsc do nurkowania. A jego wrodzony brytyjski talent do zaniżania oczekiwań stał się w miarę upływu tygodnia radością naszego zespołu nurków.

„Znalazłem miejsce na ścianie, w którym rośnie kilka ukwiałów” – powiedział nam podczas odprawy przed nurkowaniem drugiego ranka. „Kilka zawilców” Sama było w rzeczywistości wirtualnym miastem – kilkadziesiąt zwierząt, Heteractis magnifiica, pełne wielorodzinnych Amphiprion akallopisis (skunksowatych), pokrywających powierzchnię 25 metrów kwadratowych. Słyszałem historie o dużych koloniach ukwiałów w Indo-Pacyfiku, ale nigdy nie spotkałem żadnej o tak imponującej wielkości.

Następnego dnia Sam poinformował: „Dziś rano mamy spokojne morze, więc chcę ci pokazać rafę na wschodnim zboczu, na której znajduje się kilka miękkich koralowców”.

Oczywiście jego rafa z „kilkoma mięczakami” okazała się rozległym lasem tęczowych Dendronephthya w pastelowych kolorach, zaczynającym się na głębokości 20 m. Podczas nurkowania podążałem głębiej za bujnymi formacjami, zastanawiając się retorycznie: „Dlaczego tak imponujące formacje, jak ten las miękkich koralowców, stają się coraz lepsze wraz z głębokością?”

Gdyby tylko czas i fizyka pozwoliły mi zobaczyć, jak głęboko rósł ten las.

NIEOBECNOŚĆ należało zająć się oficjalną nazwą miejsca nurkowego, więc pod koniec tygodnia, przy koktajlach i sushi wahoo, głosowaliśmy nad niektórymi, aby zachować spójność przyszłych nurków.

Największe miejsce występowania ukwiałów, położone bezpośrednio naprzeciwko kompleksu Loży, zostało nazwane Wspaniałym Miastem. I wszyscy zgodziliśmy się, że miękki las koralowy Sama, tak imponujący i tak dyskretny, powinien zostać nazwany na jego cześć Sam's Ultimate.

Nazwa wywodzi się od słynnego i szczególnie tętniącego życiem miejsca do nurkowania w północnej części Morza Koralowego, znanego jako „Carl's Ultimate”, nazwanego na cześć podwodnego fotografa Carla Roesslera.

Zastanawiałem się, jak oaza Astove, tak mała, tak odległa i tak wyjątkowa, poradzi sobie, gdy duszące mury ludzkiego wyzysku będą nadal ściskać planetę. Poinformowałem o tym partnera zarządzającego Blue Safari, Keitha Rose-Innesa, i zaintrygowała mnie jego przemyślana odpowiedź.

„Utrzymanie minimalnej obecności na zewnętrznych wyspach ma kluczowe znaczenie dla zachowania ich niemal nieskazitelnego stanu” – powiedział.

„Jeśli zewnętrzne wyspy, takie jak Astove, Alphonse, Cosmoledo, Assumption i inne, pozostaną całkowicie niezamieszkane i dzikie, z pewnością staną się celem nielegalnej eksploatacji.

„Grupy wysp Seszeli są zbyt rozległe geograficznie, aby można było spodziewać się skutecznego egzekwowania ochrony przez rząd, niezależnie od przepisów i kar.

„Jeśli Blue Safari jest odpowiedzialnym zarządcą wysp, które dzierżawimy do działalności turystycznej, takiej jak nurkowanie czy łowienie ryb typu „złów i wypuść”, przy jednoczesnym zachowaniu minimalnej powierzchni, to sama nasza obecność tutaj odstrasza od nielegalnych działań, które miałyby miejsce, gdybyśmy nieobecny."

Ten przydatny punkt obserwacyjny dla rządu Seszeli jest również świadomy potrzeby rozwiązań w zakresie czystej energii.

Na Alphonse zapotrzebowanie na energię z oleju napędowego pokrywającą 98% zapotrzebowania wyspy zostało zastąpione instalacją paneli słonecznych.

Trwa również budowa instalacji do odzyskiwania wody deszczowej, aby wyeliminować potrzebę budowy energochłonnej instalacji odsalania. „Następna będzie Astove” – mówi mi Keith.

Dzięki naszej rozmowie jestem pewien, że przynajmniej na razie atol pozostanie tętniącą życiem oazą w niedoskonałym świecie.

Ale Keitha spotkała kolejna niespodzianka – Blue Safari planuje teraz rozszerzyć swoją działalność nurkową na Seszelach na atol Cosmoledo, z datą startu w grudniu tego roku.

„Cosmo” to starsza siostra Astove, położona 19 mil morskich na północny zachód. Firma Alphonse Fishing Company organizuje tam wyprawy wędkarskie na muchę od ponad dziesięciu lat.

Kosmos rafy są praktycznie niezbadane a jego ekosystem morski jest prawdopodobnie również niemal nienaruszony, a ponieważ jest mniej więcej czterokrotnie większy od Astove, możliwości nurkowania rosną geometrycznie. Biorąc pod uwagę ekologiczny plan Blue Safari, czego nie lubić w tym planie?

Co stawia mnie przed mile widzianym dylematem. Jak mogę zmienić moje plany na grudzień, aby wziąć udział w imprezie inauguracyjnej?