Miła mała wycieczka po wraku kanału La Manche, podczas której nigdy nie wiesz, na co możesz się natknąć. W tym przypadku nie były to tylko buty, ale złoty pierścionek! STEFAN PANIS donosi o kablowcu z ciekawą historią
Tony Goodfellow podnosi but na wraku HMTS „Monarch”. Wstawka po lewej stronie: Złoty pierścionek znaleziony przez Eddiego Huzzeya. Wstawka po prawej: Emblemat statku znaleziony na kawałku naczynia.
Przeczytaj także: Wrak srebra, mosiądzu – nawet Forda Modelu T!
Wycieczka nurkowa do zapamiętania
TYDZIEŃ WCZEŚNIEJ gdy w mojej codziennej pracy byłem bardzo zajęty, zadzwonił do mnie mój kumpel z Dover, Eddie Huzzey. Nadchodzące przypływy były łagodne, a widoczność była całkiem dobra.
Ponieważ z mojego domu w Belgii można było łatwo dotrzeć do Dover, szybko podjąłem decyzję. Spakowałem sprzęt do nurkowania i aparat i wyjechałem na kilka dni nurkowania wrakowego!
Eddie i Tony Goodfellow, 78-letni nurek z kanału La Manche i właściciel RIB Up and Under, zapytali mnie, na którym wraku chcę nurkować. Nie jest to łatwe pytanie,
jakie mogłem wybierać spośród setek u wybrzeży wokół Dover.
Poprosiłem więc, aby zabrano mnie na obejrzenie czegoś interesującego w miejscu, w którym mielibyśmy duże szanse na przyzwoitą widoczność, aby móc zrobić zdjęcia dokumentujące nasze nurkowania.
Tony zasugerował Monarcha, układacza kabli z 1884 roku i statek z ciekawą historią. Nurkował we wraku przez wiele lat i powiedział, że w dawnych czasach odnaleziono kilka ciekawych artefaktów.
Wrak leżał na dość płytkich wodach (na głębokości około 28 m), co przy przypływach i przypływach umożliwiło długie przebywanie na dnie w celu pełnego zbadania miejsca.
Historia HMTS Monarch
HMTS Monarch, drugi wówczas statek o tej nazwie, był pierwszym statkiem kablowym zaprojektowanym specjalnie dla Poczty Głównej (GPO).
Pierwotnie pomyślany jako parowiec wiosłowy z dwoma silnikami zapewniającymi dużą dokładność sterowania, a mając na uwadze oszczędność, ostatecznym rezultatem był parowiec śrubowy.
Ukazał się w DIVER w lutym 2019
Dziedzictwo warstwy kablowej
ONA ZOSTAŁA ZBUDOWANA i wyposażony przez Davida J. Dunlopa z Port Glasgow w 1883 r. kosztem 50,000 73 funtów, miał 1122 m długości i 74 ton brutto. Niosła XNUMX-osobową załogę, a wnętrza były pięknie udekorowane, jak chociażby palarnia z ekspozycją karabinów i rewolwerów czy salon, którego ściany zdobiły rzeźbione panele z orzecha amerykańskiego.
Statek był wyposażony w trzy zbiorniki kablowe, dwa na dziobie i jeden na rufie, o pojemności od 76 do 186 metrów sześciennych. Stożki w zbiornikach służyły do przechowywania świeżego mięsa i wody, natomiast przed zbiornikiem nr 1 umieszczono magazyn haków, lin i innego sprzętu.
Przekładnia linowa składała się z połączonej maszyny wypłacającej i odbierającej z dwoma bębnami o średnicy 1.8 m i szerokości 70 cm.
Lewa burta mogła unieść 30 ton przy prędkości pół węzła lub 10 ton przy 1.5 węzła, natomiast prawa burta mogła unieść 15 ton przy prędkości 1 węzła.
Każdy bęben posiadał własny hamulec, pozwalający na jednoczesne pobieranie i wydawanie.
HMTS Monarch został zwodowany do Clyde przy wysokim stanie wody 21 sierpnia 1883 roku, z butelką szampana machaną „z wdziękiem” (według Glasgow Herald) przez panią Anne Cunynghame, żonę szkockiego inspektora generalnego.
Sześć dni później dziennik Telegraphic Journal & Electrical Review doniósł pod nagłówkiem „Nowy irlandzki kabel morski”, że „Statek pocztowy i telegraficzny Monarch opuścił swoje miejsce do cumowania w Woolwich, mając na pokładzie nowy 4-żyłowy kabel, który ma zostać ułożony w poprzek kanał irlandzki od wybrzeża walijskiego do wybrzeża irlandzkiego.
„Linia napowietrzna łącząca Londyn z wybrzeżem Walii połączona z nowym kablem jest w trakcie budowy; ta linia jest okablowana przewodami miedzianymi.
Monarch służył dobrze przez 32 lata, aż do czasu I wojny światowej, przechodząc przez bramę w pobliżu Folkestone, uderzył w minę postawioną obok UC-1.
Według naocznego świadka natychmiast po eksplozji statek zaczął opadać na rufę i po niecałych trzech minutach nad wodą pozostała tylko dziobówka.
Eksploracja wraku
TONY PODSTAWIŁ HACZ do wraku. Kiedy wskoczył, wykonałem kontrolę przed oddychaniem na moim rebreatherze i dałem Eddiemu sygnał, żeby wysadził mnie przy boi kotwicznej. Inni mnie nie wprowadzili w błąd; Widziałem, że widoczność była świetna tylko na miejscu
kilka mil od portu w Folkestone.
Schodząc po linie kotwicy, zauważyłem, że statek stoi w pozycji pionowej i że nadal jest w całkiem nienaruszonym stanie, jak na wrak w swoim wieku. Kotwica opadła obok wraku, więc mogłem zobaczyć, że kadłub nadal miał wysokość 5-6 m.
Tony przypiął kołowrotek do linki, a ja zdecydowałem się podążać za jego żyłką.
Przepłynąłem po poskręcanych metalowych belkach i kołach, które wyglądały jak części maszyny do układania kabli, prawdopodobnie spadły przez przegniły pokład główny.
Spotkałem Tony'ego płynącego w stronę dziobu, gdzie na dziobie widziałem kotwicę zapasową lub kotwicę. Tony zauważył to dopiero później, gdy zobaczył zdjęcia.
Przepłynęliśmy obok ładowni zawierającej mosiężne rurociągi silników parowych, następnie szereg słupków i pozostałości komina, po czym udaliśmy się w stronę przednich zbiorników linowych. Były one wciąż wypełnione kablami i ze zdumieniem zobaczyłem, jak duże były, gdy Tony zgodził się, pożyczając im wagę.
Odkrywanie artefaktów i skarbów
Przyjrzałem się bliżej przy kablu, podczas gdy Tony szperał w okolicy. Wyciągnął but z gruzów. Zrobiliśmy kilka zdjęć i popłynęliśmy w stronę rufy.
Mniej więcej na śródokręciu natknęliśmy się na pozostałości kuchni lub jadalni, gdzie zauważyłem kilka odłamków porcelany. Przyjrzałem się jednemu i nie mogłem uwierzyć własnym oczom, gdy zobaczyłem emblemat oraz nazwę i datę statku – naprawdę super!
Piękno podwodnej historii
Popłynąłem z Tonym do liny kotwicznej, a ponieważ pozostało mi jeszcze dużo czasu na dnie, postanowiłem lepiej przyjrzeć się zewnętrznej części wraku.
Przez pęknięcia w kadłubie wyciekały artefakty. Na dużym polu gruzu zobaczyłem butelki, kolejną zastawę z herbem statku i cały rząd iluminatorów, ze szkłem wciąż nienaruszonym.
Były one nadal solidnie przymocowane do metalowej płyty, co zdawało się wskazywać, że część górnego pokładu zawaliła się obok wraku.
Potem podszedłem do rufy i zobaczyłem ster i śmigło. Myślę, że w tym miejscu statek uderzył w minę, ponieważ było widać duże zniszczenia.
Zrobiłem kilka zdjęć i wróciłem do ujęcia, na którym Eddie rozpoczynał nurkowanie. Wymieniliśmy się znakami OK, gdy rozpoczynałem wspinaczkę w celu małej dekompresji.
Połączenie z przeszłością
Później Tony pomógł mi wejść na RIB i omówiliśmy nasze nurkowanie i jaki to był dobry wybór. Potem Eddie wrócił z wielkim uśmiechem na twarzy, trzymając w dłoni coś dość dziwnego.
Rozebrał się, ostrożnie otworzył dłoń – i z jego rękawicy wysunął się piękny złoty pierścionek z dużym zielonym kamieniem.
Wpadł do ładowni i właśnie natknął się na tę piękną biżuterię, która następnego dnia została oczywiście zgłoszona Odbiorcy Wraku.
Wspaniały dzień na kanale La Manche!
Po powrocie do domu zacząłem poznawać historię Monarchy. W trakcie tego procesu nawiązałem kontakt z Billem Burnsem, właścicielem i wydawcą atlantic-cable.com, strony internetowej poświęconej historii atlantyckiej komunikacji kablowej i komunikacji podmorskiej, od pierwszego kabla podmorskiego w 1850 r. po ogólnoświatową sieć światłowodową.
Bill był w stanie przekazać mi dobre informacje i zdjęcia Monarcha, a ja udostępniłem mu kilka podwodnych zdjęć, które mógł umieścić na swojej stronie internetowej – świetna praca zespołowa!
