Naród bogactwa cenniejszego niż złoto

PRZYSZEDŁEM TROCHĘ WCZEŚNIEJ w Munda, mieście w zachodniej prowincji Wysp Salomona. Zameldowałem się w hotelu Agnes Gateway, a następnie przeszedłem krótki dystans w tropikalnym cieniu z potrójnym baldachimem od mojej kabiny do SIDE Dive Munda, za budynkiem odprawy.

Chociaż rezerwację nurkowania miałem dopiero następnego dnia, bardzo chciałem jak najszybciej znaleźć się pod wodą, jeśli to w ogóle możliwe.

„Myślę, że jeden z nurków zrezygnował z nurkowania dzisiejszego popołudnia” mistrz nurkowania Jos Smulders powiedział obiecująco. „W takim przypadku możesz do nas dołączyć. Dowiem się na pewno po obiedzie”.

Podałem Josowi numer mojej kabiny i zapytałem, czy wpadnie i da mi znać w ten czy inny sposób. Następnie udałem się na patio sąsiedniej restauracji hotelowej, aby zamówić lunch, po czym wróciłem do wykopalisk, aby przygotować zestaw.

Pomiędzy kęsami pysznej grillowanej ryby rafowej i chipsami brytyjskiej jakości starannie zmontowałem aparaty fotograficzne, lampy błyskowe i inne niezbędne akcesoria, po czym położyłem się na krótką koci drzemkę.

Obudziłem się kilka godzin później, zaniepokojony tym, że było już prawie ciemno. „No cóż” – mruknąłem do nikogo konkretnego, gdy wracałem do SIDE [Solomon Islands Dive Expeditions] – „nurek musiał jednak zdecydować się na wyjazd”.

Kiedy się zbliżyłem, Jos prawie skończył płukać zestawy do nurkowania. „Zapukałem do twoich drzwi trzy razy” – powiedział przepraszająco – „ale nie odpowiedziałeś”.

Chyba wreszcie dopadł mnie jet lag związany z 36-godzinną podróżą.

"Bez obaw!" Zapewniłem go. „To popołudnie i tak byłoby dodatkowym nurkowaniem.” Jednak opuszczenie nurkowania oznaczałoby kolejną noc pełną oczekiwań i niespokojnego snu, zwłaszcza po mocnym wypadku po południu.

I to była niespokojna noc. Wizje wraków II wojny światowej i pastelowych raf sąsiadujących ze szmaragdowymi wyspami, osadzonymi pomiędzy wstęgami wód akwamarynu i indygo, zaatakowały moją podświadomość. To była noc „tysiąca drzemek”, która o świcie pozostawiła mnie w babcinej pościeli.

MOJE NOCNE WIZJE nie były pozbawione zasług. Naród Wysp Salomona, nazwany przez hiszpańskiego nawigatora Alvaro de Mendanę w 1568 r. na cześć biblijnego króla Salomona, w oparciu o błędne założenie, że wyspy skrywają wielkie bogactwa, jest rzeczywiście bogaty na wielu poziomach poza złotem i kamieniami szlachetnymi.

Historia kulturowa tego narodu jest niesamowita, począwszy od 74 języków endemicznych po praktykę polowania na głowy pomiędzy rywalizującymi ze sobą plemionami w poszukiwaniu władzy, polityki, wpływów i ogólnie dobrego juju.

Wierzono, że podczas dziewiczego rejsu kajakiem głowę ofiary należy nosić, aby zapobiec jej zepsuciu (tamu garata). Miało to oczywiście miejsce przed interwencją zachodnich misjonarzy na początku XX wieku. Niewielka liczba czaszek byłych przywódców plemiennych i pokonanych wrogów, które nie zostały zniszczone podczas wojny, została zachowana na świętej Wyspie Czaszek w lagunie Roviana, w kapliczkach ozdobionych tradycyjnymi pieniędzmi z muszli.

Następnie rozważ geografię. Archipelag Wysp Salomona rozciąga się na długości około 930 km z północnego zachodu na południowy wschód, tuż poniżej równika pomiędzy Morzem Koralowym a południowo-zachodnim Oceanem Spokojnym.

Sześć głównych i ponad 11,000 mniejszych wysp o łącznej powierzchni 900 XNUMX mil kwadratowych generuje znaczny obszar podwodny w postaci zanurzonych ścian, dynamicznych raf przybrzeżnych i barierowych, lagun wypełnionych bomami i zanurzonych atoli otoczonych rafami.

A ponieważ Wyspy Salomona wpasowują się w najgłębszy pierścień obok tarczy morskiej różnorodności biologicznej w Trójkącie Koralowym, bogactwa czekają na nurków w podwodnym królestwie kraju.

Na koniec zastanów się nad niesamowitym bogactwem historycznych wraków z II wojny światowej znalezionych w całym kraju. Zacięte bitwy toczone pomiędzy Stanami Zjednoczonymi i ich sojusznikami a Japońskimi Siłami Cesarskimi w latach 2–1942 pozostawiły wiele samolotów, małych łodzi, frachtowców i okrętów wojennych zatopionych w wodzie wystarczająco płytkiej, aby można było je eksplorować na platformach do nurkowania z obiegiem otwartym.

Dlatego też byłem w Mundzie i dzień wcześniej próbowałem dostać się na łódź nurkową. Nurek odwiedzający Wyspy Salomona ma wiele opcji geograficznych, a ja zdecydowałem się na dwa tygodnie eksploracji na lądzie:

tydzień w Prowincji Zachodniej, nurkowanie w Munda i kolejny na Wyspach Florydy w Prowincji Wschodniej (temat innej historii w przyszłości).

Dodatkowe opcje obejmują dwie łodzie mieszkalne z Honiary, stolicy największej wyspy, Guadalcanal w prowincji wschodniej.

Zszedłem na dół na taras restauracyjny z widokiem na gładką lagunę Roviana. Było jeszcze za wcześnie dla wszystkich, łącznie z taksówkami wodnymi, które stanowią optymalny środek transportu zarówno dla wyspiarzy, jak i turystów.

Słońce było na tyle wysoko, że mogłem zajrzeć do płytkiej wody pod pokładem i uznałem, że znalezienie gigantycznego ukwiała dywanowego, w którym mieści się rodzina błazenków, to dobry znak.

Po śniadaniu i zabawnej sesji rzucania okruchów chleba tłustym łucznikom pod pokładem (niesamowite, potrafią podążać po łuku dobrze rzuconego kawałka i spotykać się z nim przy uderzeniu),

Spotkałem Josa w sklepie nurkowym. Ponieważ właśnie odpłynęła duża grupa nurków, przez kilka następnych dni byłem tylko ja, Jos i inny nurek z Australii.

SIDE utworzyło ponad 40 miejsc do nurkowania w promieniu 5–40 minut rejsu łodzią, a wieczorem przekazałem Josowi moją listę życzeń dotyczącą stworzeń i wraków. Na początek wybrał Shark Point, ostrogę rafy koralowej sięgającą do głębokiego oceanu po stronie rozległej laguny Roviana od strony morza.

Zaczęliśmy nurkowanie na głębokości 30 m wzdłuż pionowej ściany ozdobionej ogromnymi wachlarzami w różnych kolorach i podążaliśmy za prądem aż do punktu. Niemal natychmiast odwiedził nas szary rekin rafowy, być może największy, jakiego kiedykolwiek widziałem, ale trzymał się typowo na odległość wyciągniętego ramienia, uniemożliwiając uzyskanie dobrych zdjęć przy użyciu mojego zestawu szerokokątnego.

Gdy zbliżyliśmy się do końca ostrogi, ściana zaczęła łagodnie opadać, a marynarze ustąpili miejsca kolorowym koralowcom, rywalizującym o ograniczoną przestrzeń. Zauważyłem duży, wspaniały anemon z parą różowych ukwiałów skunksowych, bardziej pasujących do mojego zestawu aparatu.

W miarę jak nurkowaliśmy przez cały dzień, zgromadziłem satysfakcjonującą kolekcję zdjęć, które zajmą mnie później komputer – zakładając, że uda mi się mieć oczy otwarte.

Następnego dnia Jos miał dla nas plan wykonania czterech nurkowań, zaczynając od krawędzi obszaru nurkowego SIDE. „Chcę zacząć od Mbigo Mbigo, ponieważ powinniśmy mieć dobre poranne światło, aby uchwycić na zdjęciach promienie słoneczne” – wyjaśnił. „Rafa znajduje się na zewnętrznym brzegu laguny, w sąsiedztwie błękitnej wody, dlatego powinniśmy mieć wyjątkową widoczność. A system raf ostrogowych i rowków powinien zapewnić trochę dramatyzmu fotografia".

Nasz pilot pangi sprawnie nawigował wokół płytkich, brązowych i zielonych bomb oraz perłowobiałych łach piaskowych pomiędzy wyspami moich marzeń. Walt Disney nie mógł zaprojektować lepszej przejażdżki łodzią po tropikalnym raju.

O 8.30:300 wtoczyliśmy się w gładki, czysty ocean. Płynąłem prądem światła w dół głębokiego kanionu na rafie, zatrzymałem się, aby rozkoszować się spektakularnymi widokami, a następnie delikatnie zsunąłem się po krawędzi zewnętrznej ściany na XNUMX m wody.

Nurkowanie było wszystkim, co obiecał Jos, idealnym do fotografowania promieni słonecznych na tle kanionu z rafą. Gdyby tylko moje lampy błyskowe mogły osiągnąć niemożliwą energię potrzebną do oświetlenia odległego pastelowego widoku, o którym wiedziałem, że istnieje w odległości 20 m.

Jos zasugerował, że może nadszedł czas, aby przejść na makro podczas naszego ostatniego nurkowania tego dnia w Secret Spot. „To jedna z ulubionych witryn SIDE” – powiedział. „To pionowa ściana, na którą silny prąd pcha w jednym lub drugim kierunku, w zależności od przypływu. A na ścianie występuje najwięcej gatunków ślimaków nagoskrzelnych ze wszystkich raf, na których nurkujemy.

Było późne popołudnie zanim odgazowaliśmy się na tyle, aby nurkować w Secret Spot, ale miałem trudności ze znalezieniem nudystów w słabym świetle i silnym nurcie. Jednak nagle byłem zadowolony z zestawu makro, kiedy natknąłem się na rzadki, fioletowo-fioletowy wspaniały anemon z parą bardzo różowych ukwiałów skunksowych.

Skojarzona para pozowała doskonale i już sobie gratulowałem, gdy Jos wskazał na koronę rafy na szczycie ściany. Tam, na głębokości 2 m, tysiące chirurgów zaczynało się rozmnażać; szybko wylatują z ogromnej ławicy w małych grupach, aby doić wodę uwolnionymi gametami obu płci.

Pokręciłem głową z niedowierzaniem; Miałem zły zestaw, ale po prostu cieszyłem się spektakularnym pokazem surowej biologii, dopóki nie nadszedł czas wynurzenia się na powierzchnię.

Przez kolejne dni pracowałem nad moją listą życzeń, obejmującą endemiczną anemonetę białą czapeczkę. Mając laptopa zajętego pracą na rafie, przyszedł czas na nurkowanie z kilkoma samolotami zestrzelonymi podczas II wojny światowej. Nasze ostatnie nurkowania obejmowały mały myśliwiec bojowy P-2 Airacobra do walki powietrznej i bombowiec nurkujący Douglas SBD-39 Dauntless.

Odkryty dopiero w 2011 roku, niewiele wiadomo o myśliwcu, który według Josa był częścią 68. Dywizjonu USAAF.

Leży na piaszczystym dnie na głębokości 27 m, w stosunkowo przejrzystym kanale wodnym pomiędzy dwiema wyspami. Będąc oazą życia w jałowym kanale, pozostaje fotogeniczny, a jego śmigło, kokpit, lewe skrzydło i ogon pozostają nienaruszone. To było doskonałe nurkowanie i wypłynąłem zadowolony.

Nieustraszony spoczywa na zawsze zaledwie 13 m w porcie Rendova. Japoński ogień przeciwlotniczy dopadł go podczas nalotu na Mundę w lipcu 1943 r., ale pilotowi Jimowi Dougherty’emu udało się rozbić samolot bez ofiar.

W zadziwiającej historii powrócił do Mundy w 50. rocznicę bitwy i zanurkował we wrak! (Widzieć Zagubieni wojownicy południowego Pacyfiku on YouTube).

Gdy schodziłem przez mętną wodę portu do dobrze zachowanego wraku, myślałem o odwadze Dougherty’ego i innych lotników po obu stronach wojny.

Przy nosie ostrożnie osiadłem na miękkim dnie, unikając smugi mułu, i czekałem, aż Jos wpłynie w wizjer. Zapewniłem go na pokładzie pangi, że moją misją jest zrobienie z niego „gwiazdy rocka” z… magazyn strzał z okładki.

Roześmialiśmy się z tego pomysłu i obiecaliśmy, że pozostaniemy w kontakcie, gdy będziemy po raz ostatni wracać do SIDE i Agnes pod kolejnym Disneyowskim zachodem słońca.