Nieważne, sezon

Wyciekła strużka wody o temperaturze 22°C pomiędzy moimi 5 milionami kombinezon i kręgosłup, wywołując dreszcze po całym ciele. To prawda, woda była znacznie cieplejsza niż powietrze o temperaturze 16°C, ale wciąż radykalnie różniła się od mojego ostatniego pobytu w lipcu 2015 r., kiedy powietrze przypominało saunę, a powierzchnia morza o temperaturze 28°C przypominała wodę do kąpieli.

Kto by pomyślał, że Morze Czerwone może być tak zimne w środku zimy?

Ustawiłem się na 5 m, sprawdziłem swój sprzęt i pokazałem kciuki mojemu kumplowi do nurkowania, Chrisowi Dascherowi, kilka metrów dalej.

Chris nurkował ze mną podczas naszej lipcowej wycieczki i podobnie jak ja nie mógł się doczekać ucieczki przed północnoamerykańską zimą, aby po raz drugi spróbować subtropikalnego klimatu egipskiego Morza Czerwonego.

Dlatego też on był zaskoczony rześkim otoczeniem. Najwyraźniej nasz z góry przyjęty pomysł ocieplenia naszych zimowych kości w Morzu Czerwonym wymagał korekty.

I chociaż mogłem trochę pochlipywać, mieszkańcy bogatej rafy koralowej Daedalus Reef na środku Morza Czerwonego wydawali się całkowicie szczęśliwi w surowej wodzie, dziękuję bardzo.

Z małą grupą nurków zjechaliśmy pontonem tuż przy słynnej ścianie ukwiałów, wzdłuż południowo-zachodniego zbocza Dedala. Ściana jest pionowa i opada od powierzchni na wysokość ponad 1000 m.

Kolonialny las pięknych zawilców Heteractis magnifica, fluoryzujących żółto-zielonych macek na tle nieprawdopodobnie purpurowych ciał, rozciąga się od powierzchni na prawie 20 metrów.

Ostatnim razem, gdy tam nurkowaliśmy, młode trójplamiste damselfish, Dascyllus trimaculatus, miały prawie dwa do jednego przewagę liczebną nad prawdziwymi symbiontami ukwiałów, Amphiprion bicinctus, obiektami naszego obsesja.

"Zdjęcie-bombowce!” Pamiętam, jak narzekałem sobie latem 2015 roku, gdy próbowałem ustrzelić odpowiedniego ukwiała, będącego gospodarzem, pomiędzy latającymi rybami, które bardziej przypominały poruszające się domino.

A teraz znów są dostępne i obowiązują zimą 2019 roku.

Agresor z Morza Czerwonego II rezerwuje trzy trasy operacyjne z egipskiego Port Ghalib. Trasa północna obejmuje kompleks Brothers Reef, rafy Daedalus i Elphinstone oraz kilka lokalnych miejsc do nurkowania wzdłuż wschodniego brzegu egipskiej pustyni w pobliżu Port Ghalib.

Trasa południowa obejmuje również Dedala i Elphinstone, ale prowadzi także na południe do kompleksu Rafy Św. Jana i miejsc na wschodnim wybrzeżu w drodze powrotnej na północ do Port Ghalib.

Obydwa tory to rezerwacje siedmiodniowe, typowe dla łodzi Aggressor Fleet, obejmujące pięć i pół dnia nurkowania i do czterech nurkowań dziennie (wliczając nurkowanie nocne).

Kilka razy w roku oferowana jest wycieczka 10-dniowa, obejmująca obie trasy w jednej podróży.

Ponieważ Chris i ja ukończyliśmy północną trasę w lipcu 2015 r., ta zimowa wyprawa na południe będzie doskonałym uzupełnieniem naszej przygody z Red Sea Aggressor II.

Powszechnie wiadomo, że Morze Czerwone jest popularne i łatwo dostępne dla Europejczyków. Ze wszystkich portów pomocniczych wzdłuż wschodniego wybrzeża Egiptu wypływają dziesiątki łodzi dziennych i łodzi podwodnych, a statki mogą cumować w popularnych miejscach, takich jak Brothers i Elphinstone.

Nawet dzisiaj miejsca do nurkowania mogą być zatłoczone. Wydaje się jednak, że luty może być lepszym czasem na wizytę, jeśli nie boisz się trudniejszych warunków, zakładasz grubszy kombinezon w celu zapewnienia izolacji i potrafisz sobie poradzić z chłodnym, zimowym powietrzem na pokładzie pomiędzy nurkowaniami.

Kiedy zima dociera do Morza Czerwonego, niesie to ze sobą zarówno koszty (stosunkowo trudniejsze warunki), jak i korzyści (mniej łodzi, mniej nurków).

Szkoda, że ​​nie czekałem do 2015 roku, żeby po raz pierwszy odwiedzić Morze Czerwone. Pomimo letniego tłumu nurków z innych łodzi, które dzieliliśmy w miejscach nurkowych na trasie północnej, miło było znaleźć każdą rafę, którą odwiedziliśmy, w pięknym stanie.

Jestem pewien, że „piękny stan” to pojęcie względne i ci, którzy nurkują w Morzu Czerwonym od dziesięcioleci, mogliby się z tym zgodzić, ale z moich obserwacji i perspektywy wiele części przybrzeżnych miejsc do nurkowania wydawało się niemal nieskazitelnych środowisk w 2015 r., przynajmniej jako mój początkowy punkt odniesienia.

Po nurkowaniu w obu Elphinstone (moje ulubione miejsce) i Daedalus. Po tej czteroletniej przerwie nie stwierdziłem zauważalnej różnicy w środowisku rafy.

Świadczy o tym wciąż niezwykłe pokrycie starym koralowcem w pobliżu koron rafy, liczne formacje koralowców miękkich wzdłuż zewnętrznych ścian oraz ławice kolorowych ryb rafowych.

Każde miejsce regularnie kąpane przez silne prądy, kluczowy czynnik utrzymania zdrowych koralowców, pozostało niezmienione.

Uważam to za niezwykłe, biorąc pod uwagę ruch nurków w tych miejscach przez cały rok.

Popularność Morza Czerwonego jako miejsca nurkowania wydaje się zapewniać strzelcowi tę zaletę, że zwierzęta morskie przyzwyczajają się do ciągłej obecności nurków i dzięki temu stają się mniej nieśmiałe.

Wiele raf na trasach RSAII oferuje możliwość spotkania z dużymi zwierzętami, takimi jak wargacz napoleoński, żółwie, manty, ssaki morskie, a nawet rekiny, co Chris i

Odniosłem wrażenie, że mam większą tolerancję na naszą obecność niż w bardziej odległych miejscach, które odwiedziliśmy.

Daedalus jest zazwyczaj pierwszym większym przedsięwzięciem po obowiązkowych popołudniowych nurkowaniach przy kasie na obrzeżach Port Ghalib. To sześcioipółgodzinny rejs do Dedala, realizowany w ciągu jednej nocy.

W ścianie ukwiałów można nurkować przez cały rok, a ciepły, letni słup wody przyciąga rekiny młoty, które ławicują się przy południowo-wschodniej flance Dedala, 50 m lub więcej od ściany.

Nurkowanie odbywa się zasadniczo w błękitnej wodzie, zazwyczaj poza widocznością ściany rafy i na głębokości większej niż 20 m.

Rekiny są ciekawskie i często przychodzą przynajmniej na przejażdżkę, jeśli nie na pobyt

aby przez kilka minut mieszać się z nurkami. Każde nurkowanie przygotowaliśmy specjalnie dla dostarczonych rekinów.

Niezależnie od tego, czy łowi się ukwiały, czy rekiny, planowane nurkowania mają na celu dryfowanie nurków z powrotem w stronę łodzi zacumowanej pod osłoną dominującego prądu.

Po drodze często można spotkać żółwie, napoleona, okazjonalnie manty i inne stworzenia rafowe, niektóre endemiczne dla Morza Czerwonego.

Podczas gdy młoty opuszczają Daedalusa zimą, żarłacze białopłetwe doceniają chłodniejszą wodę i zimą okazjonalnie odwiedzają przybrzeżne rafy. Ale podczas gdy Chris i ja strzeliliśmy gola młotami, oceaniki, które mieliśmy nadzieję zobaczyć podczas naszej zimowej wizyty, zaginęły w akcji.

Naszym następnym przystankiem byli Bracia – para podmorskich wierzchowców wyłaniających się z głębin i wynurzających się na powierzchnię około ośmiu godzin na północny zachód od Port Ghalib. Dzięki różnorodności nurkowań oferowanych wokół bliźniaczych szczytów, RSAII pozwala zazwyczaj na dwa dni na zwiedzanie.

Big Brother oferuje wszelkiego rodzaju możliwości nurkowania, od stoków, przez pionowe ściany, po wraki i płaskowyże.

Dwa z bardziej popularnych nurkowań to para wraków na północnej rafie, gdzie dominują silne prądy, ale jeśli załoga potrafi odpowiednio zaplanować, nurkowania można wykonywać podczas luźnych przypływów. Podczas naszej letniej wizyty zespół doskonale to zaplanował i udało nam się zanurkować w obu wrakach.

Aida, 75-metrowy statek transportowy, który rozbił się o rafę w 1957 roku, jest łatwiejszym, ale także głębszym z dwóch wraków do nurkowania wzdłuż północnego zbocza rafy. Zaczyna się na 30 m, gdzie spoczywa łuk i opada do 60 m.

Mieliśmy dobrą widoczność, co znacznie utrudniało opuszczenie wraku po upływie czasu dennego.

Numidia to groźniejszy wrak na płytszej wodzie, wystarczająco duży, aby go przebić, jeśli zostanie się odpowiednio przeszkolonym. Zaczyna się na 8 m i opada stromym zboczem do 80 m.

Po raz kolejny pięknie zmierzyliśmy czas przypływów i udało nam się zanurkować nie tylko na zewnątrz, ale także przebić się przez jedną z ładowni, zanim czas i prądy wypędziły nas z powrotem na powierzchnię.

Mały Brat w kształcie łzy znajduje się 500 m na południe od swojego rodzeństwa i oferuje różnorodne pionowe ściany oraz łagodne zbocze na północnym zboczu.

Stok słynie z rekinów srebrnopłetwych, ale podejrzewam, że liczba nurków, których spotkaliśmy na stoku z innych statków, sprawiła, że ​​były one głębiej, niż mogliśmy nurkować. Jednakże bardzo ciekawy i dość duży wargacz napoleoński wydawał się obojętny na tłumy i zachwycił naszą grupę, latając z nami przez większość nurkowania.

Na południowej trasie kompleks St John's Reef następuje po nurkowaniu w Daedalus, 10-godzinnym rejsie parowym na południe.

To miejsce położone na Zwrotniku Raka, aż do żagli Red Sea Aggressor II. Charakteryzuje się płytkimi płaskowyżami z dużymi jaskiniami i tunelami w strukturze rafy, dzięki czemu miejsca te przypominają katedrę.

Występują liczne bomby koralowe, wiele z nich wznosi się na wysokość od 20 m do powierzchni, ułożonych poziomo z wielkimi płytami twardych koralowców. Tutaj również wszechobecny i nieustraszony wargacz napoleoński towarzyszył naszym nurkom w większości miejsc.

W połowie tygodnia Red Sea Aggressor II zawraca na północ i odwiedza wiele wyjątkowych miejsc.

Najbardziej pamiętny był poranek spędzony na snorkelingu z dużym stadem delfinów błystkowych na odległym przybrzeżnym płaskowyżu podmorskim Fury Shoals, który osiąga poziom na głębokości 10 m do obszaru z białym piaskiem dna za ochronną płytką rafą.

Podobnie jak inni duzi mieszkańcy Morza Czerwonego, ssaki te miały znaczący kontakt z ludźmi, dzięki czemu stały się „przyjazne dla osób uprawiających snorkeling” i stanowią idealne obiekty do szerokokątnych fotografowań przy świetle zastanym, jeśli mają humor do zabawy.

Na szczęście dla nas tak było. Wyposażeni w kombinezony i fajki (niedozwolone są ciężarki mające na celu uzyskanie neutralnej pływalności), pływaliśmy z kapsułą przez większą część dwóch godzin, aż nogi odmówiły nam posłuszeństwa. płetwa zmęczenie.

Twoim ostatecznym celem będzie słynna rafa Elphinstone i moim zdaniem jest to najlepszy sposób na zwieńczenie tygodniowego nurkowania w Morzu Czerwonym.

Ta góra podwodna w kształcie cygara biegnie z północy na południe przez 400 m w pobliżu Marsa Alam, tuż przy wybrzeżu. Został nazwany na cześć brytyjskiego dowódcy marynarki wojennej, który służył w Egipcie podczas wojen napoleońskich na początku XIX wieku.

W 2015 roku Elphinstone wydało mi się spektakularne, z prawdopodobnie najlepszą widocznością, jaką widziałem. Doskonale pamiętam moje pierwsze nurkowanie, kiedy zeskoczyłem na głębokość 40 m na południowym krańcu rafy i wystrzeliłem w górę zbocza do małej grupy nurków pozornie tuż pod powierzchnią.

Woda była tak wyraźna, że ​​na moich obrazach nie było rozproszenia wstecznego, a ostrość odległych obiektów była niezwykła.

Gdy wspinałem się po zboczu, a następnie dryfowałem wzdłuż ściany, stopniowo wspinając się po mojej komputerza radą, byłem pod wielkim wrażeniem blasku miękkich koralowców, a następnie kamienistych koralowców tuż pod powierzchnią.

Chris i ja pozostaliśmy tak długo, jak pozwalała na to nasza mieszanka gazowa podczas ostatniego nurkowania, ponieważ miałem nadzieję powtórzyć to doświadczenie podczas naszej zimowej podróży. Niestety, zimniejsza woda przynosi więcej składników odżywczych i zmniejszoną widoczność.

Mimo to na prawie 30 m przejrzystość wody pozostała imponująca, a legiony anthias unoszące się nad wspaniałymi, starodrzewnymi koralowcami w pobliżu powierzchni zdawały się cieszyć bogatą w składniki odżywcze wodą bardziej, niż pamiętałem z letniego nurkowania.

Przy przeciwnym cyklu pływów mogliśmy zbadać płaskowyż na północnym krańcu rafy, co nie było możliwe podczas naszej letniej wycieczki.

Płaskowyż okazał się imponujący, z gęstym lasem miękkich koralowców na głębokości 30 m i kwitnącym endemicznym dla Morza Czerwonego Anthias taeniatus.