Nasza europejska trasa – część 2

EURO NURK

Dla każdego, kto przegapił pierwszą część swojej podróży, szwedzcy filmowcy LINN VENNBERG i MATTIAS GRANBERG wyruszyli swoim kamperem w podróż po Europie, początkowo nurkując na zachodnim wybrzeżu Szwecji. Następnie przyszedł czas na skierowanie się na południowy zachód i rozpoczęcie przekraczania granic

Mattias w Loch Carron.

Dostosowanie do ograniczeń podróży związanych z Covid-19

Nadszedł czas, abyśmy opuścili Szwecję, a plan był taki, aby udać się prosto do Wielkiej Brytanii przez Niemcy i Holandię. Jednak Covid-19 i wynikające z niego ograniczenia miały wobec nas inne plany.

W Wielkiej Brytanii właśnie zaczęto znosić blokadę i dla wszystkich osób wjeżdżających do kraju wprowadzono 14-dniową kwarantannę.

Ponieważ pozwolono nam na tranzyt tylko przez Niemcy, pozostaliśmy w Holandii, a kiedy otworzyły się granice z Belgią i Francją, udaliśmy się do Normandii, aby nurkować w niektórych wrakach z II wojny światowej.

Nurkowanie we wrakach Normandii z czasów II wojny światowej

Nurek z klubu nurkowego w Bayeux zaoferował nam pokazanie miejsc do nurkowania w okolicy i zabrał nas na nurkowanie na ss Empire Broadsword i Norfolk.

Niestety, choć upalna, nie była to najlepsza pora roku na nurkowanie w okolicy i w połączeniu z opadami deszczu, które miały miejsce poprzedniego dnia, widoczność spadła do około 1 metra.

Mimo to odbyliśmy dwa przyjemne nurkowania na tych historycznie interesujących wrakach i możemy sobie tylko wyobrazić, jak przyjemne byłoby to doświadczenie przy przyzwoitej widoczności.

Kłopoty Van w Bayeux

Gdy mieliśmy opuścić Bayeux nasza furgonetka zaczęła wydawać niepokojące dźwięki. Z silnika wydobywał się dym. Oczywiście musiał to być najgorętszy dzień w naszej dotychczasowej podróży – 30°C.

Przypadkowo znaleźliśmy się tuż przed warsztatem. Po wysłaniu do dwóch innych miejsc znaleźliśmy takie, które posiadało wymagane części zamienne i było w stanie naprawić pojazd bez czekania. To była zaleta awarii francuskiej furgonetki we Francji.

Podczas naprawy my i dwa psy rozbiliśmy obóz w cieniu na zewnątrz, ku uciesze przechodniów, a kilka godzin później znów byliśmy w drodze.

Nurkowanie w Wielkiej Brytanii: Portland i Chesil Beach

10 lipca została zniesiona kwarantanna dla osób podróżujących z Francji do Wielkiej Brytanii i wreszcie mogliśmy przekroczyć kanał La Manche i udać się do naszego pierwszego przystanku nurkowego w tym miejscu – Portland.

Nurkowaliśmy z plaży Chesil, popularnego miejsca do nurkowania z brzegu, a także z łodzi podwodnej M2, która wymagała przepłynięcia łodzią.

Doświadczenie nurkowe w Chesil Cove

Chesil Cove to łatwe nurkowanie, które pasuje zarówno początkującym, jak i bardziej doświadczonym nurkom, ponieważ jest tam wiele do zobaczenia.

Jednak wejście do wody może być wyzwaniem, zwłaszcza jeśli jest duża fala, ponieważ trzeba pokonywać kamieniste zbocze, które staje się bardzo strome po wejściu do wody. A po nurkowaniu pozostaje tylko wrócić po kamykach – prawdopodobnie łatwiej w przypadku pojedynczych zbiorników niż w przypadku naszych podwójnych zestawów.

Teoretycznie dobijakowate, homary, kolenie, kraby, mątwy i ośmiornica wszystkie można znaleźć w Chesil. Zrobiliśmy dwa nurkowania i niestety nie widzieliśmy żadnego z powyższych, z wyjątkiem mątwy, która odpłynęła, gdy rozpoczęliśmy zejście!

Wpływ Covid-19 na społeczność nurkową

M2 rozbił się w Lyme Bay w 1932 roku wraz z całą załogą i jest oznaczony jako grób wojenny. Siedzi wyprostowany na wysokości 31–35 m i jest prawie całkowicie nienaruszony.

Pomimo tego, co mogło być pierwszą myślą wielu nurków wyobrażających sobie wizytę na łodzi podwodnej, na pokładzie było wiele do zobaczenia, a poza tym, że był to interesujący wrak, było też mnóstwo życia morskiego. Z wielu otworów wystawały duże węgorze kongerowe, a wokół wraku pływały ławice ryb.

Nurkowanie z centrami nurkowymi a wyjścia na łodzie nurkowe z innymi gośćmi naprawdę zaczęły widzieć wpływ, jaki Covid-19 wywiera na społeczeństwo.

Poza koniecznością zmiany planów podróży i noszenia maseczek w supermarketach, do tej pory nie miało to na nas większego wpływu w naszym codziennym życiu. W dużej mierze trzymaliśmy się z daleka i biwakowaliśmy w dość opuszczonych miejscach.

Nurkowanie w Pembrokeshire w Walii

Jednak witanie nowych osób łokciem i noszenie osłony twarzy w drodze na miejsce nurkowe nie jest zwyczajowym sposobem, chociaż wkrótce zaczęło to być normalne.

Niektóre miejsca, w których chcieliśmy nurkować, zostały w pełni zarezerwowane przez osoby, których wyjazdy zagraniczne zostały odwołane i zamiast tego wybrały się na rodzime wody.

Nie mogliśmy dokonać rezerwacji z wyprzedzeniem, ponieważ nie wiedzieliśmy, kiedy zakończy się kwarantanna.

Kiedy dotarliśmy do Wielkiej Brytanii, centra nurkowe dopiero zaczęły się ponownie otwierać, a nurkowanie z brzegu było dozwolone przez kilka tygodni.

Nurkowie, których spotkaliśmy, byli bardzo szczęśliwi, że mogli wrócić do wody.

Z powodu naszego opóźnionego przyjazdu wiedzieliśmy, że będziemy musieli skrócić nasz pobyt w Wielkiej Brytanii o kilka tygodni, więc początkowo zdecydowaliśmy się pominąć Walię.

Jednak po rozmowach z kilkoma nurkami, którzy powiedzieli, że nie powinniśmy rezygnować z nurkowania w Pembrokeshire, udało nam się zmieścić w kilkudniowym nurkowaniu z brzegu w Martin’s Haven – decyzji, której zdecydowanie nie żałowaliśmy.

To miejsce jest łatwe do nurkowania na wszystkich poziomach, chociaż wejście do niego w czasie odpływu może być nieco trudniejsze, jeśli fala jest duża.

Będąc w wodzie, po prostu podążaj za ścianą i lasem wodorostów na górze w dowolnym kierunku wokół zatoki lub zwiedzaj piaszczyste dno pośrodku.

Latem kraby pająki migrują na wybrzeże z głębszych wód, aby zrzucić muszle i kopulować, a Martin's Haven jest jednym z miejsc, w których można obserwować to zjawisko.

Widok kilkuset krabów maszerujących po dnie morskim jak armia był imponującym widokiem. Poza tym podczas naszych nocnych nurkowań widzieliśmy płastugi, kolenie, homary i kalmary bobtail.

Isle of Coll: rekiny olbrzymie i delfiny

W drodze na wyspę Coll, jednym z naszych najbardziej ekscytujących miejsc, przejechaliśmy przez niesamowitą scenerię Parku Narodowego Snowdonia i zachodnim wybrzeżu Anglii i Szkocji, aby złapać prom z Oban.

Następnego dnia załadowaliśmy na łódź nasz sprzęt do snorkelingu i aparatu fotograficznego i wyruszyliśmy wokół Hebrydów Wewnętrznych w poszukiwaniu gigantów filtrujących, które odwiedzają każdego lata – rekinów olbrzymich.

Kiedy wychodziliśmy, morze było trochę wzburzone i zaczynając odczuwać lekką chorobę morską, ja [Linn] zdecydowałem się trochę odpocząć.

Po chwili obudził mnie krzyk: „Tam, a płetwa!” Znaleźliśmy drugą co do wielkości rybę na świecie.

Obserwowaliśmy je przez chwilę, aby zobaczyć, czy są w ruchu, czy zostają w pobliżu, aby się pożywić, a następnie zaczęliśmy się przygotowywać. Założono pianki, przygotowano aparaty fotograficzne, a tym, którzy wcześniej nie nurkowali, powiedziano, jak to zrobić i co się będzie działo.

Był nawet czas na szybkie wskoczenie do wody i trening pływania.

Kiedy już wszyscy poczuli się komfortowo, powoli zbliżyliśmy się do olbrzymich rekinów, aby ustawić się w najlepszej pozycji do wskoczenia, bez pośpiechu.

Oczekiwania były duże. Kapitan dał nam swoje „Go!” i wpadliśmy do wody. Spojrzałem w górę i zobaczyłem A płetwa zbliżał się do nas i szybko uchylił się, by poczekać.

Przed nami pojawił się cień, a w następnej sekundzie obok nas powoli przepłynął masywny rekin, nie zwracając na nas żadnej uwagi.

Z powrotem w łodzi Od samego początku dnia wszyscy byliśmy pełni adrenaliny i gotowi na kolejny skok.

Rekiny kręciły się w pobliżu, żeby się pożywić, i spędziliśmy w ten sposób kilka godzin, zrzucając je, aby obserwować, jak przepływają obok z otwartymi ogromnymi pyskami, filtrując wodę przez skrzela, zatrzymując zooplankton.

Czasami odwracali się i przepływali obok nas kilka razy lub okrążali nas, zanim odpłynęli. Do portu wróciliśmy bardzo zadowoleni.

Zatrzymaliśmy się na Isle of Coll przez tydzień, kolejny dzień poświęciliśmy żarłaczom olbrzymim i mieliśmy szczęście, że udało nam się spotkać z wieloma dobrymi spotkaniami, przynajmniej na początku dnia.

Po kilku godzinach wydawało się, że się oddalają, a po chwili poszukiwań już mieliśmy się poddać, gdy zobaczyliśmy płetwa w płytkiej wodzie przy plaży.

Podeszliśmy powoli, wśliznęliśmy się do wody i czekaliśmy, aż rekin do nas podejdzie. Chwilę później cień przesunął się nad białym piaskiem dnem i przeszedł tuż pode mną w czystej wodzie, prawie uderzając mnie ogonem, gdy się oddalał.

Po tym rzadkim i pięknym spotkaniu postanowiliśmy zakończyć ten dzień i wrócić. Po drodze usłyszeliśmy doniesienia o delfinach w pobliżu i po udaniu się w tamtym kierunku nagle znaleźliśmy się w otoczeniu setek delfinów pospolitych skaczących i bawiących się wokół łodzi. Cóż za sposób na zakończenie dwóch niesamowitych dni na morzu!

Nurkowanie w Lochs Duich i Carron

Wycieczka nurkowa do Szkocji nie byłoby kompletne bez nurkowania w kilku jeziorach. Chcieliśmy zobaczyć wyspę Skye, więc wybraliśmy pobliskie jeziora: Duich i Carron.

W Loch Duich dno to głównie błoto i skały, a celem jest głównie makro. Nurkowaliśmy w dwóch miejscach w ciągu kilku dni, a nurkowania nocne dostarczyły szczególnie ciekawych obserwacji.

Spotkaliśmy kałamarnicę zwyczajną i kałamarnicę, płaszczkę cierniową, różne kraby, mnóstwo przysadzistych homarów o długich szponach, zagrody morskie, kolenie i kurki.

W jednym miejscu dno było pokryte tysiącami różnokolorowych kruchych gwiazd pełzających po sobie, co było spektakularnym widokiem.

Loch Carron, poza tym, że jest dobrym miejscem do znalezienia ciekawych stworzeń morskich, zapewnia także piękne krajobrazy. W pobliżu zamku w North Strome ściana była pokryta palcami trupa, a bliżej powierzchni wodorosty rosły wysokie i płynęły w strumieniu. Naprawdę podobało nam się to piękne, delikatne nurkowanie w dryfie.

Jeszcze ciekawsze było jednak to, co znaleźliśmy na dole. Na pierwszy rzut oka nie było to porywające, ale przyglądając się bliżej temu, co wyglądało na dywan utkany ze skał i muszli, mogliśmy zobaczyć jego twórców i wystające spod niego płomienne muszle.

W Loch Carron znajduje się największa na świecie znana rafa z muszlami płomienistymi, ważne środowisko wykorzystywane przez wiele różnych gatunków do rozmnażania. Znowu życie nocne było szczególnie urozmaicone, od kalmarów bobtail po blennie Yarrella.

Odkrywanie wyżyn i raf Flame Shell w Loch Carron

Gdy zbliżał się koniec naszego pobytu w Wielkiej Brytanii, poświęciliśmy trochę czasu na jazdę po wyżynach, aby podziwiać ich piękno, ale przed opuszczeniem kraju zaplanowaliśmy jeszcze jedno ostatnie miejsce do nurkowania.

Spotkanie z fokami szarymi na Wyspach Farne

Udaliśmy się na Wyspy Farne w nadziei, że poznamy ich słynnych mieszkańców – tysiące fok szarych żyjących na ich skalistych wybrzeżach.

Z portu Seahouses wybraliśmy się na krótką przejażdżkę łodzią na wyspy i niemal natychmiast znaleźliśmy foki wylegujące się w słońcu na klifach. Spędziliśmy trochę czasu obserwując ich z łodzi.

Teraz chodziło tylko o znalezienie dobrego miejsca, gdzie prąd będzie odpowiedni do nurkowania z fokami.

Znaleźliśmy dobre miejsce i wskoczyliśmy do wody. Zeszliśmy wzdłuż porośniętej wodorostami ściany i zaczęliśmy wzdłuż niej płynąć, kierując się w stronę kanionu, który dostrzegliśmy z łodzi.

Na drugie nurkowanie musieliśmy znaleźć nowe miejsce, ponieważ zmienił się prąd. W wybranym miejscu znajdował się także kanion, więc zdecydowaliśmy się jechać prosto do niego, co okazało się dobrą decyzją.

Foki były równie zabawne podczas tego nurkowania, i nie tylko nasze płetwy ale także kamery były sprawdzane z ciekawością.

Kilka fok podeszło, żeby skubać moje lampy błyskowe, a nawet osłony wokół kopuł obu naszych kamer. Bawiliśmy się z nimi tak dobrze, że nurkowanie wydawało się, że skończyło się zdecydowanie za wcześnie.

Podsumowanie podróży i spojrzenie w przyszłość

Po tym bardziej niż zadowalającym zakończeniu tego etapu naszej podróży pozostało nam tylko pojechać do Dover, aby złapać prom z powrotem do Francji.

Pomysł był taki, żeby zrobić więcej nurkowań wrakowych, mieliśmy nadzieję, przy lepszej widoczności niż poprzednio, zanim udamy się do naszego następnego celu – Portugalii.