Spotkanie na Isla Mujeres

WYJDŹMY Z TEGO WCZEŚNIEJ. Meksyk, a dokładniej północno-wschodni kraniec półwyspu Jukatan, oferuje najczęstszą na świecie obserwację dużej liczby rekinów wielorybich w miesiącach letnich.
Nic więc dziwnego, że obszarem tym interesuje się zespół badawczy zajmujący się rekinami wielorybimi z Marine Megafauna Foundation (MMF) oraz firma Aqua-Firma zajmująca się nurkowaniem i eko-podróżami.
Ale dlaczego jest tam tak wiele rekinów wielorybich? A co o nich wiemy?
Rekiny wielorybie są gatunkiem popularnym wśród nurków, ale łatwo zapomnieć, że jeszcze w latach 1980. XX wieku dla większości ludzi spotkanie z rekinem wielorybim było wydarzeniem jednorazowym. Udokumentowano jedynie 320 obserwacji, mimo że rekiny występują w Nowej Zelandii I Love New York. Okazuje się, że po prostu nie wiedzieliśmy, gdzie szukać.
Tropikalne wody powierzchniowe są biologiczną pustynią. Jasne, rafy koralowe są niezwykle różnorodne biologicznie, ale to odizolowane oazy w dosłownie morzu niczego. Rekiny wielorybie żywią się głównie planktonem, a jako największa ryba świata jedzą dużo planktonu.
Na większości obszarów, na których rozwinęła się sezonowa turystyka związana z rekinami wielorybimi, takich jak rafa Ningaloo w Australii czy wyspa Mafia w Tanzanii, odbywają się ważne wydarzenia biologiczne, które rozbrzmiewają gongiem obiadowym dla rekinów wielorybich.
U wybrzeży Meksyku atrakcją są ikra rybna. Tuńczyk mały, mały gatunek tuńczyka, który w każdym sezonie lęgowym może złożyć do 1.75 miliona jaj, składa tarło w dużych ilościach na wodach przybrzeżnych na północ od Isla Mujeres.
Chociaż lokalni rybacy wiedzieli o tym corocznym zjawisku co najmniej od początku lat 1990. XX wieku, naukowcy i operatorzy turystyczni zajęli się nim znacznie później.

RAFAEL DE LA PARRA, meksykański naukowiec zajmujący się rekinami wielorybimi, po raz pierwszy zauważył to przybrzeżne skupisko w 2006 r. Turystyka rekinów wielorybich kwitła już w pobliżu Isla Holbox, wyspy u północnego wybrzeża półwyspu, gdzie rekiny wielorybie i manty żerowały na płyciznach, zielone, bogate w plankton wody blisko brzegu.
Rafael i jego lokalni współpracownicy zorganizowali w tym roku pięć lotów dalej w morze, podczas których zarejestrowano 480 rekinów wielorybich.
To zmieniło wszystko. Powtarzające się loty nad tym obszarem – znanym jako Afuera, co po hiszpańsku oznacza „na zewnątrz” – pozwoliły obecnie udokumentować w ramach jednego badania nawet 420 rekinów. Jest to zdecydowanie największe udokumentowane skupisko rekinów wielorybich na świecie.
Wśród rzeczy, które uległy zmianie, znalazły się wymagania dotyczące zarządzania. Rekiny wielorybie są gatunkiem chronionym w Meksyku, a w 2009 roku rząd utworzył specjalny Rezerwat Biosfery Rekinów Wielorybich.
Niestety ustawodawstwo nie nadążało za wynikami nauki, a strefa Afuera nie została objęta rezerwatem. Wróć do tego później.
Ja [Simon] badam rekiny wielorybie od 2005 roku, początkowo w Mozambiku, a obecnie na całym świecie. Rafael, jego żona Beatriz i ja zostaliśmy zaproszeni do udziału w projekcie badawczym w pobliżu Utila w Hondurasie.
Dowiedziawszy się więcej o ich pracy w Meksyku, byłem zdecydowany osobiście sprawdzić to niesamowite zjawisko naturalne.
Aqua-Firma zorganizowała wycieczkę, aby pomóc mi w sfinansowaniu tego celu, a od 2013 roku firma organizuje wycieczki, za które opłaca MMF i zespół Rafaela w celu przeprowadzenia badań u wybrzeży Półwyspu Jukatan w szczycie sezonu rekinów wielorybich (lipiec/sierpień) . Płacący goście mogą dołączyć do zespołu, aby pobrać próbki, zrobić mnóstwo zdjęć i ogólnie rozkoszować się obecnością setek rekinów, które wykorzystują ten obszar jako swój sezonowy dom.
Każdy rekin wielorybi ma unikalny wzór plam. Umożliwia identyfikację każdej osoby, podobnie jak ludzki odcisk palca. Zdjęcie flanki może posłużyć do identyfikacji dowolnego rekina wielorybiego w dowolnym miejscu na świecie.
Jednak ten wysiłek w dopasowaniu to ogromna praca. Aby przyspieszyć proces, wymagana jest automatyzacja.
Nieoczekiwana przyjaźń między twórcą oprogramowania a astrofizykiem, którzy obaj byli zainteresowani ochroną środowiska morskiego, doprowadziła do rozwiązania.
Zaadaptowano algorytm używany do przetwarzania zdjęć z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, a zamiast gwiazd wykorzystano plamy rekinów wielorybich. Dzika księga rekinów wielorybich Online powstała baza danych (www.whaleshark.org).

W CZASIE TEGO PISANIAw bazie danych odnotowano ponad 33,000 7000 spotkań z ponad XNUMX pojedynczymi rekinami wielorybimi. Zdjęcia przesłane zarówno przez badaczy, jak i społeczeństwo pozwalają śledzić ruchy poszczególnych rekinów na całym świecie, obliczać wielkość populacji oraz identyfikować i badać wzrosty lub spadki liczby obserwacji.
Biliony jaj tuńczyka w tym menu mogą przyciągnąć rekiny wielorybie z całego Atlantyku. Wybrzeże Jukatanu, obejmujące zarówno rekiny przybrzeżne, jak i rekiny Afuera, było pierwszym regionem, w którym odnotowano 1000 zidentyfikowanych rekinów wielorybich.
Na tym obszarze zaobserwowano łącznie 75% zidentyfikowanych rekinów wielorybich z Oceanu Atlantyckiego. To musi być jedno z największych zagęszczeń rekinów występujących gdziekolwiek na świecie. Mały tuńczyk składa tarło przez noc, a jego jaja delikatnie unoszą się w górę, pokrywając powierzchnię. Rekiny godzinami pływają i odkurzają jaja.
Po zakończeniu dziennego tarła rekiny zmieniają swoje zachowanie i przez noc pływają głębiej. Może się zdarzyć, że rozpraszają ciepło po wielu godzinach pływania i ekspozycji na słońce w gorącej wodzie powierzchniowej.
Obliczenia na tylnej stronie koperty pokazują, że średniej wielkości rekin wielorybi, żerujący na powierzchni przez 11 godzin, połknąłby 142.5 kg jaj tuńczyka. To około 43,000 8 kcal, co odpowiada ponad XNUMX kg mlecznej czekolady.
Przejście na chłodniejszą wodę na noc może również spowolnić ich metabolizm, pomagając zmaksymalizować wchłanianie tego masywnego posiłku.
Przy tak dużej ofercie jedzenia nic dziwnego, że rekiny się tu trzymają. Lokalne prace polegające na znakowaniu wykazały, że niektóre pojedyncze rekiny pozostają na tym obszarze do sześciu miesięcy w roku, a większość ostatecznie opuszcza je pod koniec sierpnia do połowy października. Badania przeprowadzone w latach 2003–2012 wykazały, że wiele rekinów odwiedzało Afuerę wielokrotnie, a niektóre wracały na nie przez sześć kolejnych lat.
Gdzie oni idą pomiędzy? Cóż, wydaje się, że jest to różne u poszczególnych osób. Rafael i współautorzy opublikowali niedawno badanie dotyczące 31 rekinów wielorybich z Meksyku, które rozprzestrzeniły się w Zatoce Meksykańskiej lub Morzu Karaibskim. Kiedy odsunęły się od lądu i zapewniły im niezawodne dostawy ikry tuńczyka, zachowanie rekinów również uległo zmianie.
Ponieważ rekiny wielorybie są rybami, nie muszą wypływać na powierzchnię, aby oddychać. Chociaż większość czasu spędzali blisko powierzchni, od głębokości zera do 200 m, jeden z oznaczonych rekinów pozostawał na głębokości ponad 50 m przez trzy dni z rzędu.
Czasami nurkowali znacznie, znacznie głębiej, a maksymalne nurkowanie jednego z tych rekinów, 1928 m, było najgłębszym, jakie kiedykolwiek zarejestrował rekin wielorybi.
Nie jest łatwo ustalić, dlaczego rekiny pływają tak głęboko. Istnieją potencjalne przyczyny lub może to być kombinacja kilku.
Było kilka wskazówek. Zamiast zdarzać się losowo, najgłębsze nurkowania często miały miejsce w okolicach wschodu i zachodu słońca. Coraz częściej podejrzewamy, że rekiny wielorybie żerują na głębokowodnym zooplanktonie, który zazwyczaj migruje między powierzchnią w nocy a głębokością kilkuset metrów w ciągu dnia.

DLA REKINÓW WIELERYCHnurkowanie w tych porach może pozwolić im na polowanie na zooplankton podczas tej migracji, kiedy jest jeszcze trochę światła, co ułatwia im polowanie.
Głębokie nurkowania mogłyby mieć także funkcję nawigacyjną. Świt i zmierzch to okres, w którym natężenie pola magnetycznego Ziemi osiąga swój szczyt, a ponieważ gradient natężenia pola magnetycznego wzrasta również wraz z głębokością, nurkowania te mogą pomóc w poprawie ich zdolności do określania swojej lokalizacji.
Rekiny wielorybie rodzą się na wysokości około 50–60 cm i mogą urosnąć do 20 m. Skupienie Afuera składa się głównie z (72%) samców rekinów wielorybich o długości od 2.5 do 10 m. Obecne tam rekiny to głównie młode osobniki: nie są to niemowlęta, ale niewiele z nich jest aktywnych rozrodczo.
Gdzie jest reszta populacji? No cóż, gdzie indziej. Prace genetyczne wykazały, że atlantyckie rekiny wielorybie stanowią odrębną subpopulację w stosunku do tych występujących w oceanach Indyjskim i Pacyfiku, dlatego zakładamy, że dorosłe osobniki – i większość samic – mogą żyć w otwartym oceanie. Nie ma zbyt wielu dowodów na poparcie tego; chodzi raczej o to, że rzadko można je spotkać na wybrzeżu.
Jedna z oznakowanych samic, uważana za młodą dorosłą, dokonała ogromnej migracji ze strefy Afuera przez równik do środkowego Atlantyku.
To 7000 km przepłynięcia ze średnią prędkością około 50 km dziennie jest jednym z największych, jakie kiedykolwiek zarejestrowano dla rekina wielorybiego.
Od tego czasu widywano tego sławnego rekina, zwanego obecnie „Rio Lady”, w Afuera. Tak naprawdę widywałem ją co roku, odkąd po raz pierwszy pojechałem tam w 2013 roku, więc była to naprawdę wielka pętla.
Rafael jest całkiem pewny, że była w ciąży, kiedy została po raz pierwszy oznaczona, choć trudno to stwierdzić, więc ten pojedynczy utwór jest kuszący, ponieważ może sugerować, że rekiny wielorybie rodzą się na środkowym Atlantyku. Mamy nadzieję, że dalsze prace dostarczą kolejnych dowodów.

TO OGROMNY PRZYWILEJ abyśmy mogli pływać z tak wieloma zagrożonymi rekinami i wszyscy musimy szanować fakt, że wykorzystują one Afuerę do własnych celów. Ich ogromne spożycie kalorii w ikrze tuńczyka może pomóc w ich ruchach przez wiele miesięcy później.
Szkoda, że ​​stanowisko Afuera zostało właściwie wytyczone dopiero po utworzeniu Rezerwatu Biosfery Rekinów Wielorybich, gdyż oznacza to, że pierwotne miejsce skupisk jest słabo chronione.
Ogromne statki transportowe przylegają do cypla Jukatanu, zbliżając się niebezpiecznie blisko rekinów wielorybich.
Chociaż trudno to określić ilościowo, wiele rekinów wielorybich prawdopodobnie ginie w wyniku uderzenia. Należy przenieść ten szlak żeglugowy dalej od brzegu, co jest kluczowym celem tego projektu.
Po zobaczeniu nawet 180 rekinów dziennie [mówi Simon], mogę szczerze powiedzieć, że jest to jedno z najbardziej niesamowitych przeżyć związanych z dziką przyrodą na świecie. Afuera może być najlepszym miejscem na świecie do oglądania i fotografowania rekinów wielorybich.