Zarezerwowane dla Aniołów

NURK Z GRAN CANARII

NIGEL MARSH I HELEN ROSE podróżują przez pół świata, aby zobaczyć pojedynczy gatunek rekina na Gran Canarii, a przy okazji znajdują rezerwat morski pełen życia. W porównaniu z Wielką Brytanią to zaledwie przeskok.

W rezerwacie morskim regularnie widuje się ogromne ławice ryb, w tym bękarta.

WYSPY KANARYJSKIE są nurkowaniem-wakacje miejsce, o którym nigdy nie myślałem, że odwiedzę. Mieszkając w Australii, nie wiedziałem zbyt wiele o tych skalistych wyspach, mimo że pojawiają się one w jednym z moich ulubionych filmów, gdy byłem nastolatkiem, „Milion lat przed naszą erą”.

Dopiero gdy zostałam nurkiem, dowiedziałam się czegokolwiek o Wyspach Kanaryjskich – głównie tego, że były popularne wśród europejskich nurków. Ponieważ znajdowały się na drugim końcu planety, nawet myśl o Raquel Welch dumnie przechadzającej się po terenie w futrzanym bikini nie była w stanie przekonać mnie do tego celu.

Moje zdanie zmieniło się kilka lat temu, kiedy usłyszałam, że wyspy są najlepszym miejscem do zobaczenia żarłaczy aniołów. Mając wielką pasję do rekinów, wiedziałem, że muszę tam kiedyś dotrzeć, aby spotkać ten krytycznie zagrożony gatunek.

Moja szansa wreszcie nadeszła we wrześniu ubiegłego roku, kiedy znajoma poprosiła nas, abyśmy dołączyli do niej w specjalnej wycieczce do Hiszpanii i Maroka, aby uczcić jej 50. urodziny. Szybko wynegocjowałem dodatkowy tydzień w planie podróży, abyśmy mogli nurkować na Wyspach Kanaryjskich.

JEST DZIESIĄTKI miejsc do nurkowania w tej grupie wysp na środkowym Atlantyku i niezliczoną ilość operacji nurkowych, ale od razu wiedziałem, dokąd chcę jechać – Arinaga na Gran Canarii.

W zeszłym roku wraz z Andym Murchem napisałem książkę o rekinach, a on polecił Arinagę jako najlepsze miejsce dla żarłaczy aniołów. Skontaktował mnie z Brianem Goldthorpe, właścicielem Davy Jones Diving i zorganizowaliśmy pięć dni nurkowań.

Wszystkie nurkowania w pobliżu Arinagi odbywają się w rezerwacie morskim El Cabron, a nasze badania wykazały, że było tam o wiele więcej do zobaczenia niż rekiny anioły.

Odkryliśmy również, że wrzesień nie jest najlepszym czasem na anioły, ponieważ wolą niższą temperaturę wody w miesiącach zimowych, ale skoro cała wycieczka była zarezerwowana, nie mogliśmy zmienić planów tylko po to, aby zaspokoić moją chęć nurkowania z nimi.

W końcu dotarliśmy na Gran Canarię w nocy, zameldowaliśmy się w naszym mieszkaniu i dopiero następnego ranka mogliśmy docenić otoczenie. Arinaga to małe miasteczko przy plaży, ale w żadnym wypadku nie jest to miejsce z pocztówek, ze skalistym wybrzeżem i plażami z szarym piaskiem otoczonymi pustynnym krajobrazem.

Jako nurkowie jednak od razu dostrzegliśmy atrakcyjność, skalisty teren opadający do bardzo czystej wody.

Zabrani przez Briana po śniadaniu, dopełniliśmy formalności i przesiedzieliśmy odprawę na temat nurkowania w rezerwacie morskim. Wyjaśnił, że znajduje się na nim kilkadziesiąt miejsc nurkowych, chociaż podczas jednego nurkowania można obejść kilka. Wyjaśnił również, że wszystko to nurkowanie z brzegu, z wejściami i wyjściami po skałach lub z plaży, w zależności od miejsca.

Po załadowaniu sprzętu do samochodu Briana udaliśmy się 15 minut drogą do rezerwatu. Wspinaczka po skałach w Table Top nie była zbyt trudna, nawet mając przy sobie duży system kamer, a gdy już byliśmy w wodzie, ze zdziwieniem stwierdziliśmy, że widoczność była bliska 30 m.

KONIEC KOŃCA skalistej rafy, szybko urzekły nas lokalne gatunki ryb – ładna śródziemnomorska papugoryba, urocza rozdymka gwinejska, zmieniające kolor damy atlantyckie i bardzo ciekawska uczona skalniak.

Występowało także wiele gatunków dorady, w ławicach i samotnych, w tym zebry, białe, pręgowane, osiodłane, czerwonopręgowane i pospolite odmiany dwupasmowe.

Podążając za Brianem przez skalistą rafę, małe głazy na płyciźnie szybko ustąpiły miejsca szeregowi rynien i ścian opadających do szarego piasku na głębokości 20 metrów.

To był obszar, który nie mogłem się doczekać zwiedzania, ponieważ na piasku żyją rekiny anioły. Te drapieżniki atakujące zasadzkę spędzają większość czasu ukryte pod warstwą rzeczy, co oczywiście może utrudniać ich znalezienie.

Piasek na pierwszy rzut oka wydawał się jałowy, ale wkrótce dostrzegliśmy podeszwy, flądry, brzytwy, jaszczurki, rozdymkowate i urocze gwiaździste tkacze. Na piasku znajdowała się także kolonia węgorzy brunatnych, które jednak szybko zakopywały się, zanim zdążyliśmy zbliżyć się do aparatu.

Płynąc po piasku, ale trzymając się blisko krawędzi rafy, natknęliśmy się na ławicę czerwonego porgy, potem na żółtą płaszczkę i na koniec małą afrykańską mątwę. Widzieliśmy też kilka miejsc, w których w piasku ukrywały się rekiny anioły, ale niestety to wszystko.

Gdy wróciliśmy nad skalistą rafą, dwie rzeczy wydały nam się niezwykle niezwykłe – ogniotrwałe i równonogi. Fireworms, znane również jako bristleworms, są na ogół aktywne w nocy i nawet wtedy można je zobaczyć tylko sporadycznie, ale podczas tego nurkowania zauważyliśmy ich ponad tuzin pełzających po skałach i glonach.

Jeszcze dziwniejsza była liczba równonogów, przy czym co druga ryba rafowa miała przyczepionego jednego lub więcej pasożytów wysysających krew. Tę niezwykłą obserwację mieliśmy powtarzać w każdym miejscu, w którym nurkowaliśmy.

Oczywiście można było zobaczyć inne gatunki bezkręgowców, w tym krewetki czystsze, kraby strzałkowate, ukwiały, gwiazdy morskie, ogórki morskie, zające morskie, ślimaki morskie i ośmiornice.

Eksplorując szereg półek skalnych i jaskiń, Brian zauważył granika ciemnego i wyspiarskiego, szkliste oko, kardynała, skorpiona i trąbkę.

Jednak najważniejszy moment nurkowania nastąpił pod koniec, kiedy Brian zauważył murenę tygrysią. W rezerwacie morskim występuje kilka gatunków muren, ale ten jest najbardziej spektakularny, z żółto-brązowymi wzorami na skórze i kęsem pełnym dużych zębów.

Nie znaleźliśmy żarłacza anioła, ale nurkowanie w Table Top było doskonałym wprowadzeniem do niektórych z 400 gatunków występujących w rezerwacie morskim El Cabron.

Po obiedzie nurkowaliśmy w miejscu zwanym Dwie Jaskinie. Po raz kolejny życie ryb było imponujące, ze ławicami leszczy, kozłów i chrząkań pokrywających rafę miejscami, a także mnóstwem jaskiń do zwiedzania. W jednej jaskini znajdował się mały homar szarańczy, w drugiej okrągłe żądło

promień spał.

W innych jaskiniach żyły leszcze, graniki, kraby strzałkowate i homary. Po raz kolejny spędziliśmy czas na piasku w poszukiwaniu nieuchwytnego rekina anioła, ale bez powodzenia.

Widzieliśmy kilka żółtych płaszczek, ale przegapiliśmy promienię kolczastą, którą widziały inne grupy Davy'ego Jonesa. Brian poinformował nas później, że w rezerwacie morskim widzą około 10 gatunków płaszczek.

ODKRYWANIE ELEMENTÓW, jaskinie i rynny znaleźliśmy ośmiornice, ślimaki morskie, rozdymkowate i rzadkiego żółtego granika wyspowego. Brian przeszukał rafę w poszukiwaniu zamieszkującego ją konika morskiego, ale podobnie jak rekin anioł, wymknął się on nam.

Zamiast tego znaleźliśmy grupy włochatych blennie, które musiały być gotowe do kopulacji, ponieważ walczyły.

Przez następne trzy dni cieszyliśmy się wspaniałymi nurkowaniami w Luna Reef, Hole in the Wall, Los Roncadores, Punta de la Sol, Playa Risco Verde i Punta de la Monja.

Eksplorowaliśmy jaskinie, ściany, rynny, siedliska trawy morskiej i rozległe połacie piasku. Widzieliśmy mnóstwo ryb rafowych i pelagicznych, płaszczek i gatunków bezkręgowców, ale wciąż nie widzieliśmy rekina anioła. Zrobiliśmy nawet jednodniową wycieczkę na południowy kraniec Gran Canarii, a Brian zorganizował dwa nurkowania z łodzi z Canary Island Adventures z Taurito.

Pierwsze nurkowanie na kompaktowym wraku Cermona II zrobiło na nim wrażenie, bo był przepełniony rybami.

Spoczywając na głębokości 20 m, wrak pękł i jest domem dla trąbek, graników, papugoryb, muren oraz ławic leszczy, chrząkaczy i barakud.

Podczas nurkowania zabrzęczała nas także łódź podwodna pełna turystów z szeroko otwartymi oczami. To było jak udział w jakimś dziwacznym animowanym klipie filmowym Beatlesów, z tą żółtą łodzią podwodną, ​​która podążała za nami.

Drugie nurkowanie nie było już tak dobre, eksploracja skalistej rafy i piaszczystej równiny w Perchel. Chociaż widoczność była dobra na poziomie około 20 m, życie morskie było zauważalne poprzez jego brak – jedna płaszczka, druga ośmiornica i rzadka populacja ryb rafowych.

To naprawdę sprawiło, że doceniliśmy bogatą różnorodność gatunkową El Cabron.

Z ANIOŁAMI REKINAMI Wciąż nam umykając, Brian zasugerował nocne nurkowanie jako naszą ostatnią nadzieję, ponieważ rekiny są bardziej aktywne w nocy, kiedy żerują.

Nurkując z plaży w Playa del Cabron, najpierw eksplorowaliśmy skalistą rafę na płyciznach. Tutaj znaleźliśmy zające cętkowane, dziesiątki w długich łańcuchach godowych. Znaleźliśmy także śpiące ryby, kraby strzałkowate, szarańczę europejską, tańczące krewetki, brittlestar, pospolite ośmiornica, ślimaki morskie, mątwy afrykańskie i bardzo duża rozdymka kolczasta.

Kierując się nad piaskiem, zauważyliśmy kilka węgorzy szerokozębnych wyłaniających się ze swojej dziennej kryjówki, ładny ukwiał rurkowy i śpiące gwiaździste tkacze, ale biało-cętkowany ośmiornica było świetnym znaleziskiem.

Te pomarańczowe głowonogi żyją w piasku i nurkowie widzą je tylko nocą. Zrobiliśmy niezliczoną ilość zdjęć jako ośmiornica powoli pełzał po dnie morskim.

Badając piasek, machałem latarką tam i z powrotem w nadziei, że zapalę rekina anioła. Potem nagle zauważyłem w oddali błyszczące oko.

Podbiegłem na miejsce i zauważyłem, że coś tam zostało zakopane. Podejrzewając, że to tylko ryba, odpchnąłem trochę piasku i ku mojemu zaskoczeniu i radości z piasku wypełzł rekin anioł i odpłynął. Nie był to jednak osobnik dorosły, który może urosnąć do 2.5 m długości, ale niemowlę, którego długość nie przekraczała 30 cm.

Choć był mały, bardzo się ucieszyłem, że w końcu go zobaczyłem, i zrobiłem serię zdjęć, gdy ponownie opadł na piasek. Brian współpracował z badaczami nad badaniem tych krytycznie zagrożonych rekinów i poinformował nas, że samice rodzą w czerwcu i lipcu, więc ten mały rekin miał zaledwie kilka miesięcy.

Świetnie się bawiliśmy nurkując w rezerwacie morskim El Cabron. Ta część Oceanu Atlantyckiego może nie charakteryzuje się tak bogatą różnorodnością gatunkową, do jakiej jesteśmy przyzwyczajeni w regionie Indo-Pacyfiku, ale jej własny zakres gatunków jest równie cenny i bardzo dobrze reprezentowany.