Ekspozycja południowa

NIGDY NIE BYŁO lepszy czas na wizytę nad Morzem Czerwonym! Wiem, nie jestem pierwszą osobą, która to mówi i jestem pewien, że społeczność nurkowa nie przestanie przypominać nurkom z Wielkiej Brytanii, że wraki i rafy w jednym z naszych ulubionych miejsc są równie dobre, jeśli nie nieco lepsze niż wtedy, gdy zaczęły się obecne problemy egipskiej branży turystycznej.

Podróż do Sharm el Sheikh nie jest już procesem bezpośrednim; w chwili pisania tego tekstu nie można polecieć bezpośrednio z lotniska w Wielkiej Brytanii na Synaj. Strata Sharm zapewniła wytchnienie kurortom i operatorom obsługiwanym przez lotniska w Hurghadzie i Marsa Alam, choć liczba turystów (nurków i innych)

pozostawać na niskim poziomie.

Chociaż może to nie być dobre dla ośrodków i infrastruktury obsługującej nurkowanie i szerzej rozumianą branżę turystyczną, w tym wielu ciężko pracujących ludzi, prawie na pewno jest to dobre dla nas, nurków. Mamy więcej miejsca na rafach, na których spadło ciśnienie nurków i snorkelerów.

Chcąc samemu przekonać się, czy rafy „dziewiczego” południa są tak dobre, jak zapamiętałem, udałem się tak daleko w dół egipskiego wybrzeża, jak to tylko możliwe, na lądową wyprawę nurkową, do kurortów Marsa Nakari i Wadi Lahami.

Opuszczając Marsa Alam, z Morzem Czerwonym w kolorze głębokiego błękitu po lewej stronie, przemierzasz krajobraz starożytnych raf kopalnych, obecnie wysokich i suchych, oddzielonych ochrowo-brązowymi wadi, płaskimi obszarami, gdzie

a sporadyczne deszcze pozwalają niskiej, niechlujnej roślinności przetrwać w tym bezlitosnym środowisku.

GDZIE WADIS spotykają się z morzem, zatoki z piaszczystym dnem są nietypowo zielone z namorzynami; te dziwaczne, tolerujące sól drzewa, które nie tylko chronią linię brzegową, ale oferują schronienie złożonemu asortymentowi zwierząt nad i pod powierzchnią.

Marsa Nakari to jeden z trzech ośrodków, które od wielu lat stanowią serce nurkowania z brzegu w Morzu Czerwonym. Jest skupiony wokół piaszczystej zatoki z małym drewnianym pomostem zapewniającym dostęp do RIBów, z porośniętym liśćmi palmowymi miejscem do przygotowywania sprzętu i odprawą tuż nad linią przypływu.

Nieco dalej od brzegu znajduje się namiot, a na wzniesieniu szereg domków w stylu nubijskim.

Nurkowanie na rafie domowej w Nakari jest bezpłatne i w zasadzie nieograniczone. Istnieje wiele opcji, które możesz mieszać, aby urozmaicić swoje nurkowania i zapewnić różny zakres eksploracji i zróżnicowane profile, od płytkich, godzinnych nurkowań po nurkowania na ponad 25 m wokół szczytów koralowych sięgających od dna morskiego, w otoczeniu czystej bieli piasek.

Możesz udać się na północ lub południe po rafie otaczającej brzeg, używając RIB-ów, aby cię zabrać lub odebrać. Jak możesz sobie wyobrazić, jeśli planujesz dotrzeć do najdalszej części rafy, będziesz potrzebować RIB-a na obu końcach nurkowania i boi do znakowania powierzchniowego z opóźnieniem. Jeśli nie masz ochoty na żadne przygody, najlepszym rozwiązaniem będzie proste „wyjdź na brzeg/wyjdź z brzegu”, jak to się nazywa.

To właśnie ten prosty system, wzmocniony prostą mapą i tablicą do logowania/wylogowywania, stanowi sedno oferty Nakari.

DLA DOŚWIADCZONYCH NURKÓW, zwykły spacer od brzegu do bogatej rafy koralowej może nie wywoływać zbyt wielu emocji, ale dla nowo wykwalifikowanej pary kumpli, która chce sprawdzić swoje siły, mając nadzieję wypróbować nowy aparat lub po prostu podziwiać ryby, koralowce i wszystko inne reszta to naprawdę atrakcyjna propozycja.

Nie byłem pewien, czego się spodziewać po rafie domowej. Rafy przybrzeżne należą do jednych z najłatwiejszych do zniszczenia, gdyż są zdane na łaskę zanieczyszczeń pochodzenia lądowego i rozwoju wybrzeża, a także powstają w nieodpowiednim czasie. płetwa-kopnięcia od niedoświadczonych nurków i snorkelerów.

Byłem jednak mile zaskoczony i kiedy opuściliśmy liny prowadzące nurków przez obszar, w którym wchodzą i odchodzą RIBy, minęliśmy skupisko płaszczek błękitnocętkowanych polujących na piasku: koralowiec, który tam widziałem, był w świetnym stanie.

Wśród głów koralowców ukrywały się małe ryby, od czarno-białych pół na pół chromis po pasiaste damy humbug.

Jasnożółta motylica podgryzała koralowce, a krokodyl zrobił swoje najlepsze wrażenie, przypominając kawałek starej skały.

Ogólnie rzecz biorąc, oceniłbym to jako całkiem niezłą rafę domową – w rzeczywistości jedną z najlepszych, jakie widziałem. Dzieje się tak w dużej mierze dzięki filozofii Red Sea Diving Safari polegającej na utrzymywaniu niskiej liczby nurków, aby uniknąć nadmiernego stresu na rafie. Prosta konstrukcja i kameralna zabudowa kurortu odzwierciedlają ten cel.

Tego wieczoru rozmawiałem z kilkoma innymi gośćmi, z których wielu powraca do tych ośrodków rok po roku lub przeplata swoje pobyty nurkowaniem na żywo. Cieszyli się oferowaną swobodą i przestrzenią oraz możliwością uniknięcia choroby morskiej.

45-minutowe nocne nurkowanie dostarczyło kolejnych dowodów na to, że lokalne rafy były bogate w życie, szczególnie wokół piaszczystych szczytów i bomb na południu.

Świetnie się bawiłem, fotografując wszystko, od mątwy po duże kraby pustelniki, włóczące się po rafie, niosące na muszlach masę ukwiałów.

Zawilce czerpią korzyści z niechlujnych nawyków żywieniowych krabów i zapewniają ochronę w postaci arsenału wypełnionych żądłami macek.

Później tej nocy usłyszałem, że w następnych dniach wiatr ma się wzmóc, więc mieliśmy zamiar wykorzystać ten moment jak najlepiej i udać się do przybrzeżnego miejsca, Habili Nakari, zanim pogoda się zmieni.

Byłaby to moja pierwsza szansa podczas tej podróży, aby zobaczyć spektakularne kolory i życie na przybrzeżnych rafach.

Następnego ranka o siódmej rano byliśmy w RIB i pędziliśmy na wschód. Kapitan trzymał w ręku telefon, żeby śledzić GPS. Wykonał niezwykłą robotę, pokonując już tworzące się grzbiety fal, wzbijane przez północ.

To była szczęśliwie krótka podróż i w ciągu kilku minut znaleźliśmy się w spokojnych, czystych wodach, mijając coś, co wyglądało na sztuczny cylinder wielkości domu, przewrócony do góry nogami na dnie morskim. Miał niemal idealnie okrągły przekrój.

TO SZCZEGÓLNE HABILI (nazwa małej rafy, która nie sięga powierzchni) była jedną z najpiękniejszych, jakie widziałem.

Czasami silne prądy pozwalały, aby ogromne połacie fioletowych, czerwonych i różowych miękkich koralowców pokryły jego boki. Tysiące jasnopomarańczowych anthias pulsowało między koralowcami, gdy włączały się moje lampy błyskowe.

Dotarliśmy do szeregu mniejszych habili, każdy z własnym charakterem (prawie koralowa osobowość), po czym wróciliśmy do głównego, spłycając się w celu zatrzymania się na górze habili.

RIB już na nas czekał. Ponieważ nie ma tam stałego miejsca do cumowania, jest to miejsce, w którym realistycznie można nurkować jedynie z Nakari.

Następne nurkowanie zabierze nas do Sha'ab Nakari, większej i bardziej typowej przybrzeżnej rafy, choć nie mniej atrakcyjnej niż habili. Utrzymaliśmy płytszy profil, ponownie zachwycając się widocznością, biorąc pod uwagę stan morza.

Zakończyłem przystanek bezpieczeństwa i dokładnie sfotografowałem kilka górnych metrów rafy, upewniając się, że nie zostanę wyrzucony na powierzchnię rafy. (Często to robiłem, czasami ku zdumieniu przewodnika.)

Kolory tam mogą być zdumiewające: róże, żółcie i fiolety wydobyte przez intensywne światło słoneczne.

Tej nocy wiatr naprawdę się wzmógł i następnego dnia nurkowaliśmy na rafie domowej i w zatoce bogatej w trawę morską – idealne miejsce do znalezienia żółwi zielonych, które jako dorosłe prowadzą wegetariański tryb życia. Pigmenty zawarte w trawie morskiej nadają mięsu żółwi zielonkawy odcień, stąd ich nazwa.

Warto było także nurkować przy rafie domowej w poszukiwaniu nieuchwytnego aksamitnika, a potem porozmawiałem z właścicielem Red Sea Safari Diving, Hossamem, który był jednym z pionierów nurkowania wzdłuż tego wybrzeża w latach 1990-tych.

Hossam miał interesującą karierę: niewielu byłych Gwardii Prezydenckich prowadzi obecnie kurorty nurkowe dbające o środowisko.

CZAS NA RUCH Dotarliśmy jeszcze dalej na południe i gdy dotarliśmy do pustynnej drogi, krajobraz stał się bardziej naturalny i zacząłem widzieć, jak musiał wyglądać, gdy ten obszar był, z wyjątkiem kilku baz wojskowych, w dużej mierze pusty.

Kiedy dotarliśmy do Lahami, to uczucie nie ustało. Jest to znacznie mniejszy ośrodek niż Nakari i jest bardziej kameralny.

Mając zaledwie garstkę gości, szybko znalazłem ludzi o wspólnych zainteresowaniach. Jako samotny podróżnik powiedziałbym, że może to być lepsza opcja dla każdego, kto przyjeżdża bez znajomego.

Nie jestem pewien, czy są jakieś ośrodki dalej na południe niż to, a zachowało ono pionierski charakter. Chociaż znaczna część wybrzeża Morza Czerwonego została zagospodarowana (a w niektórych przypadkach być może nadmiernie rozwinięta), w Lahami namorzyny są zdrowe i nienaruszone. Z zacienionego centrum nurkowego można obserwować bogactwo gatunków ptaków, w tym rybołowów.

Nurkowanie w Lahami odbywa się w oparciu o RIB. Dwa nurkowania na morzu rano, a następnie krótsze rejsy RIB-em na rafę domową na nurkowanie popołudniowe lub nocne są normą.

Podczas moich pierwszych nurkowań wiatr ograniczał nas do rafy domowej, zwanej także Torfą. Widoczność była dość słaba, ale rafa była wyraźnie doskonała, a para zielonych żółwi poprawiła nam humor. Najważniejsze, że mogliśmy nurkować – nawet przy najgorszej pogodzie nurkowanie tam, a przy tym dobre nurkowanie, było nadal możliwe.

Nocne nurkowanie w Lahami było przyjemnością. Szykowanie o zachodzie słońca jest zawsze ekscytujące, ponieważ zastanawiasz się, co znajdziesz, a my nie będziemy rozczarowani.

Kilka minut po zejściu na Torfę zauważyłem żółto-czarne ślimaki od piżamy, zanim inny nurek błysnął latarką, co zdawało się powodować czerwony blask! Rzeczywiście, zauważył króla wszystkich ślimaków nagoskrzelnych, hiszpańskiego tancerza!

Kiedy odszedł, żeby reszta z nas mogła się przyjrzeć, promień jego latarki padł na całkowicie rozwiniętą gwiazdę koszykową, zasilając filtr lekkim prądem. Dał mi znak, żebym podszedł: „Czy chciałem strzelić?”

Zasygnalizowałem „nie”, gdy wydarzyło się to, co nieuniknione, i zaniepokojona jego światłem gwiazda koszowa zwinęła się w kłębek i odeszła. Poruszało się zaskakująco szybko.

Po powrocie na brzeg nurek powiedział mi, że oba stworzenia były dla niego nowością. Jeśli mam być szczery, trochę mu zazdrościłem: wyobraźcie sobie, że dowiadujecie się, że te dwa niezwykłe zwierzęta istniały po raz pierwszy.

PRZY PIWIE DECO, Zapytałem moich kolegów nurków (niektórzy z Kairu, niektórzy z Włoch i reszta Brytyjczyków, takich jak ja), co im się tak spodobało w tym miejscu? Co ich sprowadzało z powrotem?

Wszyscy docenili przestrzeń i nieskomplikowany charakter oferty: noclegi pod namiotami, nurkowanie, dobre jedzenie i miejsce, w którym można odpocząć i oderwać się od tego wszystkiego.

I, jak mi ktoś przypomniał, jedynym innym sposobem nurkowania w tych miejscach jest nurkowanie z łodzi, a nawet wtedy wiele miejsc w obrębie skomplikowanych raf nie jest dostępnych dla większych jednostek, zwłaszcza gdy wieje wiatr.

W nocy wiatr nieco osłabł, ku uldze rybołów, którym w ciszy łatwiej było polować na ryby. Następnego ranka, kiedy szliśmy ze sprzętem do RIB-ów, spojrzeli na mnie podejrzliwie.

Podróż do części rafy znanej jako Lahami South będzie trwała 45 minut.

Cóż to była za rafa! Składał się z ogrodów koralowych z często nieprawdopodobnie wysokimi i cienkimi porostami koralowców typu staghorn na białym piasku.

Obszary małych bomków często obejmowały ukwiał i towarzyszącą mu błazenkę zakopaną wśród przypominających bąbelki macek.

Gdy wypłynęliśmy, dotarliśmy do wcięcia w rafie w kształcie litery V; seria masywnych blokowych koralowców, jeden po drugim w pastelowych odcieniach, wyglądających jak ogromne schody, po czym ponownie opadają, odsłaniając masywny łuk.

W ciemności prosperowała inna społeczność pierzastych koralowców, których żółte i fioletowe kolory były ukryte bez światła pochodni. Powyżej pęknięcie w rafie rzucało tańczące smugi światła na dno morskie.