Sumbawa

NURK Z INDONEZJI

Zawsze dobrze jest mieć poczucie, że jesteś na czele stawki – często słyszymy o Bali i Lomboku z jednej strony, a Komodo i Flores z drugiej, ale co leży pomiędzy? JOHN LIDDIARD dowiaduje się.

Spotkanie z nieznanym

PO WSKAZANIE spory ślimak nagoskrzelny z sześcioma kępami różowych brokułów w kolorze gumy balonowej wyrastającymi z jego grzbietu, przewodnik nurkowania Semuel wynurza się z nurkowania i mówi nam, że nigdy wcześniej nie widział tego gatunku.

Umieśćmy to w kontekście. Semuel był jednym z pierwszych Indonezyjczyków, który szkolił się na przewodnika nurkowego w Lembeh. Następnie pracował we wszystkich lokalizacjach znajdujących się na indonezyjskiej liście marzeń każdego nurka. Jest ekspertem w znajdowaniu dziwnych i cudownych makrostworzeń.

Można go umieścić pośrodku podwodnego odpowiednika pustego betonowego parkingu, a on znajdzie luźny chip, a pod nim coś małego i interesującego, na co będzie mógł spojrzeć przez obiektyw makro.

I właśnie zobaczył ślimak, który jest dla niego nowy. Po prostu brnąłem po płytkim piasku. Dla reszty z nas było to zdecydowanie coś nowego.

Fascynacja odkryciem

Po powrocie na brzeg pytam naszego kanadyjskiego gospodarza Erica McAskilla, który zdeklarował się, że ma obsesję na punkcie nudy i dzisiaj nie nurkuje. Eric opublikował nawet książki o ślimakach nagoskrzelnych. Pokazuję go na ekranie aparatu. „Ceratosoma Allena!” – wykrzykuje Eryk. „To rzadkie zjawisko i numer 3 na mojej liście rzeczy, które chcę zobaczyć”.

Pytam Erica o cyfry 1 i 2, ale nie rób notatek. Te łacińskie nazwy wpadają jednym uchem, a wylatują drugim.

Sprawdzam Ceratosoma Allena w książce Paula Humanna i jest ona „znana z Indonezji i Filipin”.

Trochę googlowania i odkrywam, że jest zakamuflowany, aby ukryć się wśród miękkich koralowców, więc piasek nie jest jego zwykłym siedliskiem. Jest to jedyny gatunek ślimaka nagoskrzelnego z tak długimi wypustkami brokułów.

Odkryty na Mindanao w 1993 r., od tego czasu odnotowano go w Papui Zachodniej i Timorze. Prawdopodobnie w tym momencie czytelnik pisze do redakcji i mówi nam, że można to zobaczyć wszędzie w Wotsit Unpronounceable i że istnieje 13 podobnych odmian, ale jest to dla mnie nowe, nowe dla Semuela i rodzaj widok, który czyni podróż.

To jeden z dreszczyków emocji, jaki czerpię z nurkowania. Zanurkować w nowym miejscu i zobaczyć coś nowego, często w skali makro. Nie musi to być eksploracja w sensie ekspedycyjnym, po prostu miejsce, które nie jest głównym celem podróży, które nie pojawiło się jeszcze w magazynach i które może ujawnić stworzenia, których wcześniej nie widziałem.

Odkrywanie Kalimai

Kiedy Sarah z Dive Worldwide zaproponowała ośrodek Kalimaya Dive, nie trzeba było mnie przekonywać. Kalimaya położona jest po wschodniej stronie indonezyjskiej wyspy Sumbawa, kolejnej wyspy na wschód od Bali i Lombok oraz kolejnej na zachód od Komodo. Zdecydowanie odpowiednia część świata dla niezwykłych stworzeń.

Co więcej, mały ośrodek działa dopiero od kilku miesięcy, jest jedynym ośrodkiem nurkowym we wschodniej części Sumbawy i jedynym centrum nurkowym obejmującym obszar, do którego wcześniej można było dotrzeć wyłącznie na żywo. Pomysł spełnił wszystkie moje wymagania.

Schemat nurkowania zakłada rozpoczęcie dnia od dwóch nurkowań z łodzi z przewodnikiem, a następnie nieograniczone nurkowania z przewodnikiem na lądzie przez całe popołudnie.

W praktyce sprawdza się to komfortowo jako spokojny lunch i pojedyncze nurkowanie z brzegu w środku popołudnia, a dla zainteresowanych nurkowaniem nocnym.

Zanurz się w House-Reef

RAFA DOMOWA UTRZYMUJE MOJĄ łatwo zaciekawić przez całą podróż. Jest to wystarczająco długi odcinek, aby objąć go w całości trzema nurkowaniami. Chociaż na grzbiecie rafy znajdują się lasy koralowców kolczastych, a na zboczu kilka większych głów koralowców, jest to raczej nurkowanie w błocie niż miejsce wielkich cudów.

Kiedy już ją poznam, rafa domowa ma tę zaletę, że pozwala mi zaplanować nurkowanie pod kątem konkretnych tematów.

Jeśli pewnego dnia dobiorę obiektyw niewłaściwy do fotografowanego obiektu, następnego dnia będę mógł wrócić w to samo miejsce z większym wyposażeniem.

Na skrawku koralowców płytkowych żyją trzy ozdobne iglice, ale są one trochę za duże jak na mój obiektyw 105 mm. Dzień później wracam z obiektywem 60 mm, znajduję koralowiec, znajduję rybę, robię kilka zdjęć, a kilka metrów dalej znajduję kolejną ozdobną rybę widmo.

Muszę je wszystkie jeszcze raz policzyć, żeby mieć pewność, że to rzeczywiście numer cztery na tak małej powierzchni. Jak na ironię, to pierwsze zdjęcia, zrobione „złym” obiektywem, wychodzą lepiej.

Podoba mi się prostota wszystkich lokalnych nurkowań. Głębokość wynosi zazwyczaj 10-15 m i zwykle występuje niewielka ilość prądu, ale nie jest to nic wymagającego ciężkiej pracy. Standardowe aluminiowe cylindry o pojemności 80 (11 litrów) wystarczą na zawsze, nawet takiemu wieprzowi jak ja.

Poszukiwanie skarbów pod wodą

Lokalne strony są idealne dla początkujących i makro fotografia, zwłaszcza gdy masz ze sobą doświadczonego przewodnika, który pomoże Ci dostrzec stworzenia.

Jest mnóstwo ciekawych gatunków dzikiej przyrody, choć czasem ich odnalezienie może wymagać trochę pracy. Można polegać na Semuelu, jeśli chodzi o lokalizację stałego strumienia stworzeń, ale wszyscy mamy swoje chwile odkryć i dzielimy się nimi.

Malutkie puszyste kuleczki okazują się być ślimakami nagoskrzelnymi, które mogę dobrze zobaczyć jedynie przez obiektyw makro. Na polu szarych gąbek z uszu słonia coś, co wygląda jak połamany kawałek, okazuje się być pokaźną nosorożcem łopatkowym.

Kieruję obiektyw, a on leci w moją stronę. Muszę się cofnąć, żeby to wszystko zmieścić w obrazie, myśląc, że twarz przypomina twarz aktora Geoffreya Palmera.

Oprócz rzeczy rzadkich i niezwykłych, istnieje wiele rzeczy, które zwykli podróżnicy udający się do tej części świata nazwaliby „zwykłymi podejrzanymi” – różne gatunki mureny, ukwiały, kardynale, jastrzębie oraz niekończące się zasoby ślimaków nagoskrzelnych i skorupiaków.

Widzę mojego pierwszego kraba porcelanowego cętkowanego, gdy tylko schodzimy podczas pierwszego nurkowania na rafie domowej, schowanej w domu ukwiałów. Jest coś w krabach porcelanowych, co czyni je niezwykle uroczymi i ładnie prezentują się na tle swoich typowo zielonych żywicieli.

Wiele lat temu nakręciłbym cały film na ten jeden temat, a resztę nurkowania spędziłbym żałując, że tego nie zrobiłem. Takie rozważania stały się banałem mówiącym o efektywnie nieograniczonej możliwości cyfrowy fotografia.

z AI Cyfrowy Fotografia: Dobrodziejstwo

JEDNAK W PODRÓŻY Kontynuuję fotografowanie każdego porcelanowego kraba, jaki znajdziemy, i w końcu natrafiam na coś jeszcze ładniejszego. Obok znajduje się maleńka ukwiałowa ryba, mniejsza niż szpon kraba i niewiele większa niż czubek macki ukwiału.

Pomimo podobieństw podyktowanych geografią i geologią, każde miejsce nurkowe ma swój własny charakter i zakres mieszkańców.

Na Snake Island stworzeniami są różne skorupiaki zamieszkujące ogniste jeżowce, a może po prostu jest ich mnóstwo, którymi te stworzenia mogą żyć. Lubię kilka nurkowań z niekończącymi się krabami zebry pasiastymi, krewetkami Coleman cętkowanymi i krewetkami Yellow Brook’s Urchin.

Nie oznacza to, że widzimy tylko te stworzenia. Inne atrakcje nurkowania to skorpion liściasty i co najmniej dwie odmiany krewetek liliowców.

Mówię „przynajmniej”, ponieważ nawet w przypadku fotografii trudno być pewnym, na co patrzymy pośród pierzastych ramion ich gospodarzy.

Nurkowanie na Farmie Perłowej

FARMA PERŁ, NAZWANA PO farma znajdująca się dalej w zatoce, gdzie nurkujemy na cyplu, to jedyne lokalne miejsce, które chciałbym polecić ze względu na większą scenerię. Cypel rozwija się w kolorową ścianę koralowców o wysokości od 5 m do 12 m, co jest miłym dodatkiem do ogromnej liczby znalezisk makro.

Dalej nurkowanie zmienia się z łatwego makro w dużą scenerię, czasem z całkiem stymulującymi prądami – rodzaj nurkowania, w którym niektórzy nurkowie lubią używać haczyków z prądem, choć ja jestem wystarczająco szczęśliwy, korzystając z kształtu rafy i tylnych wirów do wybierania moja droga.

Prądy są trudne do przewidzenia. Oprócz zwykłych pływów mamy do czynienia z prądami sezonowymi i wymianą wody pomiędzy dwoma oceanami. W dowolnym dniu można określić najbardziej prawdopodobny czas, w którym będą najlepsze warunki do nurkowania w tych miejscach, choć nigdy nie jest to pewne.

Kierując się na południe wzdłuż wybrzeża Sumbawy i do Cieśniny Sape, plan jest taki, aby zanurkować w Ścianie Rogera.

Pralka, która nas wita, pracuje po prostu zbyt głośno i zamiast tego nurkujemy pod osłoną Wyspy Rogera.

Kilka dni później w pobliżu Kanionu Kalimaya prąd jest łatwy do opanowania, podobnie jak przypływ. Kanion przecina środek małej wyspy, mającej zaledwie kilka metrów szerokości. Zwęża się i przechodzi w tunel, po czym wyskakuje jako płytki rów do rafy po drugiej stronie. Ta część nurkowania przypomina niektóre wypluwane tunele w St Kilda.

Po przekroczeniu kanionu rafa opada wokół końca wyspy i przechodzi w ładną ścianę koralowców stołowych.

Spędzam dobre 10 minut, śledząc węża morskiego, który węszy wśród skał bez najmniejszej troski.

Odkrywanie snu J. i kapelusza Luli

Drugie nurkowanie w pobliżu J’s Dream polega na schowaniu się za krawędzią ściany, gdy prąd próbuje nas zepchnąć. Po bezpiecznym ukryciu, wir tylny trzyma nas w środku.

W małych jaskiniach i nawisach spotykamy rekiny bambusowe i rekiny rafowe białopłetwe. Większy białopłetwy patroluje ścianę. Jest to miejsce uważane za dobre dla dużych ryb, chociaż obecnie nie spotykamy większych rekinów ani mant.

Dostrzegamy odległe manty w Galley Rock niedaleko Gili Banta, wyspy położonej około dwóch trzecich drogi do Komodo.

Nasze kolejne nurkowanie odbędzie się w Lula's Hat, którego nazwa prawdopodobnie pochodzi od miejsca, w którym Lula zgubiła kapelusz. Woda krąży w dużej zatoce, wyciągając składniki odżywcze i plankton, więc może to być kolejne dobre miejsce dla mant. Zamienia się to w ładne nurkowanie na rafie z ładną ławicą szklanych ryb, ale bez mant.

Bubble Reef: wyjątkowe przeżycie

Miejscem, które naprawdę spełnia swoje obietnice, jest Bubble Reef przy wulkanie Sangeang, jednym z najbardziej aktywnych w Indonezji. Ostatni raz wybuchł w 2014 roku.

Gdy się zbliżamy, z krateru unosi się kłębek dymu. Potem pojawia się stary strumień lawy w postaci szarobrązowej rzeki, która wije się od plaży i znika z pola widzenia w kierunku szczytu.

BUBBLE REEF JEST NASZYM GOSPODARZEM Ulubione miejsce Erica, szczególnie w przypadku makrofotografii, dlatego poświęca czas na pracę w ośrodku, aby dołączyć do nas na cały dzień. Nurkuje tylko co kilka dni, bo jest zajęty nadzorowaniem budowy nowej willi i, co ważniejsze, pomostu, który ma zostać ukończony w ciągu kilku tygodni. To znacznie uprości wejście na pokład łodzi i zapewni łatwy dostęp do rafy domowej przez cały czas przypływu.

Nurkowania zwykle rozpoczynają się od zsynchronizowanego wycofania się z łodzi i liczą „trzy, dwa, jeden, start!”. Eric ma swój własny system i woła „bibbidi, bobbidi, a buu!”, a my buczymy. Ma to więcej wspólnego z lekcją matematyki pana Garrisona w South Park niż z Waltem Disneyem.

Smugi czarnego piasku z małymi wychodniami rafy spływają z brzegu, a z wulkanu wydobywają się maleńkie bąbelki.

To jedyne nurkowanie, podczas którego widzimy nagoskrzelnego chromodorisa siatkowego.

Wątpię, czy ma to coś wspólnego z lokalizacją, poza tym, że ładnie wyróżnia się na tle ciemnych skał.

To tło dobrze kontrastuje również z niektórymi bardziej regularnymi stworzeniami, takimi jak chromodoris nagoskrzelny Kuniego.

Semuel wzywa mnie do gorgonia. Znalazł rodzinę karłowatych koników morskich, obecnie jednego z podstawowych stworzeń każdej wycieczki do Indonezji.

Jesteśmy nad krawędzią ściany i jesteśmy już na końcu nurkowania. Po zrobieniu kilku zdjęć ponownie schodzę płytiej, aby oszczędzać powietrze, ale on do mnie dzwoni, aby wskazać inne stworzenie, obok którego przepłynąłem – maleńkie algi ośmiornica zakamuflowany wśród skorupy gąbek i hydroidów na skale.

Wniosek: Smoki z Komodo

To mój ostatni dzień i za nami dwa nurkowania przy długiej skale, która z boku wygląda jak bawół. Gdy prąd ponownie wzburza pralkę, ściskamy flankę i podziwiamy wielką scenę z ławicami ryb i okazjonalnymi rekinami białopłetwymi.

Prąd odwraca się i kończymy na platformie rafowej poniżej miejsca, w którym znajdowałby się ogon. Ładne nurkowania, ale to interwały na powierzchni sprawiają, że mój dzień.

Dzisiejsze miejsce zostało wybrane ze względu na bliskość Komodo. Nie mogłem przebyć całej tej drogi i wrócić do domu, nie zatrzymując się, aby zobaczyć jednego ze słynnych smoków.