NAJLEPSZE Z BUNAKEN

SŁOŃCE NA MOJEJ TWARZYZ wiatrem we włosach, pędziliśmy po lustrzanej powierzchni oceanu łodzią transferową Siladen Resort w drodze na małą wyspę położoną pośrodku Narodowego Parku Morskiego Bunaken.
Meldując się w naszym pokoju z widokiem na plażę, po zabraniu sprzętu do nurkowania i aparatu fotograficznego odpowiednio do centrum nurkowego i pokoju z kamerą, wyszedłem na plażę z białym piaskiem, aby popatrzeć na płaską wyspę Bunaken i kultowy wulkan Manado Tua tuż za nią . Był to widok, który oglądany pod wieloma kątami przez następne dwa tygodnie nigdy mi się nie znudził.
Odświeżony następnego dnia, byłem podekscytowany możliwością zejścia pod płaską, spokojną powierzchnię. Kilka lat wcześniej nurkowałem w Bunaken podczas dwóch jednodniowych wycieczek z Lembeh. Będąc pod wrażeniem ilości życia morskiego i piękna koralowców pokrywających te słynne ściany, nie mogłem się doczekać dłuższej wizyty.
Schodząc do przypominającego misę wycięcia w ścianie na głębokości 10 m, nasze pierwsze miejsce nurkowe w Depang Kampung, na południe od wyspy Bunaken, stało się jednym z moich ulubionych miejsc do nurkowania.
Spotkał mnie ogromny zielony żółw wypływający na powierzchnię, żeby zaczerpnąć powietrza. Zwykle czekam, aż znajdę się na dole, aby włączyć aparat i dostosować stroboskopy oraz ustawienia, więc żałowałem, że nie byłem przygotowany na to idealne miejsce -możliwość.
Tak się stało, nie miało to znaczenia. Żółw zielony po znalezieniu żółwia zielonego śpiącego, jedzącego i pływającego przy ścianie.
Robiąc zdjęcia szerokokątne, moją główną uwagę przykuło większe zdjęcie pięknej, pokrytej koralowcami ściany, której powierzchnię przebijały strzelające promienie słoneczne. Mój kumpel Mateusz zagrzechotał, żeby zwrócić moją uwagę. Na ogromnym pomarańczowym wachlarzu, prawie za małym, by go zobaczyć gołym okiem, siedział karłowaty konik morski Denise.
Po pewnym czasie studiowania, mając nadzieję, że wrócimy na to miejsce i będę mógł zabrać ze sobą obiektyw makro, zawróciłem, aby popłynąć wzdłuż ściany.
Nieco dalej martwa rogatnica czerwonozębna przyciągała uwagę wielu innych ryb, które zdawały się nią żerować. Kiedy patrzyłem, wargacz napoleoński rozrzucił mniejsze ryby i próbował ugryźć, wyciągając częściowo martwą rybę z rafy, gdzie jej głowa była ukryta.
Kiedy ciągnął, drugi koniec zwłok nagle pojawił się w szczękach mureny. Ostre szarpnięcie i spust z czerwonymi zębami zniknęły w labiryncie dziur w rafie wraz z mureną. Napoleon wycofał się na nawis, żeby się dąsać.
Podczas nurkowania czuliśmy jedynie niewielki prąd, a przewodnicy i kapitanowie łodzi mieli ogromną wiedzę na temat warunków. Bunaken słynie z prądów niosących wody bogate w składniki odżywcze, które zasilają ekosystem, który wytwarza spektakularne rafy koralowe i ogrom życia morskiego. Prądy te wynikają głównie z zakresu pływów wynoszącego od 1.5 do 3 m. Jednakże zapewnia to również doskonałą widoczność, przy słabej widoczności mierzonej na około 20 m i normalnej widoczności na ponad 40 m.
Gdy zawróciliśmy w stronę miejsca do cumowania, wiszącego na szczycie rafy, aby wygrzewać się w promieniach słońca na głębokości 5 m, duża grupa mątwy przepłynęła obok mnie, tuż poza zasięgiem obiektywu mojego aparatu, aby zrobić przyzwoite zdjęcie. . To było niesamowite nurkowanie, które powtarzaliśmy dwukrotnie w ciągu dwóch tygodni.

Następnego ranka odwiedziliśmy Tinongko, na południowo-wschodnim krańcu wyspy Mantehage. W Parku Narodowym Bunaken znajduje się pięć głównych wysp i ponad 50 miejsc do nurkowania.
Spotkała nas bardzo stroma, prawie stroma ściana. Widoczność była niesamowita na ponad 40 m. Zeszliśmy na głębokość 20 m, cały czas obserwując nasze komputery. Bardzo łatwo jest zapomnieć, jak głęboko się znajdujesz w tak wspaniałej perspektywie.
Zdecydowaliśmy się na płytszy, ale dłuższy profil nurkowania, ponieważ życie na całej ścianie było tak bujne, że nurkowanie na głębokość wydawało się niepotrzebne.
70 minut nurkowania później i z kartą aparatu pełną pięknych zdjęć raf, wynurzyliśmy się. Na 10 m nasz przewodnik Robbie był bardzo podekscytowany i dziko gestykulował. Znalazł ocellat ośmiornica.
Po przerwie na powierzchni przenieśliśmy się do pobliskiego Bango Point. Podobnie jak w Tinongko, ściana była pełna marynarzy, pięknych twardych i miękkich koralowców oraz dużych ławic ryb.
Ponownie byłem zdumiony ilością makro życia podczas czegoś, co normalnie można określić jako nurkowanie szerokokątne.
W wachlarzu morskim zauważono innego karłowatego konika morskiego Denise, a rafę porastały ślimaki nagoskrzelne wszystkich kolorów. W niewielkim nacięciu rafy Robbie znalazł cukierkowego kraba imitującego jasnopomarańczowy miękki koralowiec. Był olśniewający paskami i kolcami, doskonale zakamuflowany.
Wróciliśmy do ośrodka na pyszny lunch w formie bufetu przygotowany przez włoskiego mistrza kuchni Siladen, Marco. Postanowiliśmy nurkować jak najwięcej, nie tylko po to, aby doświadczyć niesamowitego piękna i dziewiczej przyrody parku morskiego, ale także spalić wszystkie kalorie wynikające z jedzenia, któremu trudno się oprzeć!
Po południu 30-minutowa przejażdżka łodzią zabrała nas do kontynentalnego Sulawesi, aby zanurkować w jednym z wielu nurkowań w błocie i makro, wzdłuż wybrzeża Zatoki Manado. Bolung było kolejnym nurkowaniem, które obiecałem odwiedzić ponownie, bo tym razem miałem włączony obiektyw makro, ale na białym, piaszczystym zboczu, na głębokości 20 m, leżał mały wrak łodzi nurkowej pełen szklanych ryb.
Piasek okazał się rajem dla młodych ryb, w tym dwóch maleńkich żabnic, maleńkiego, prawie półprzezroczystego krokodyla i mątwy szerokoklubowej wielkości jajka.
Tej nocy obudziło nas nagle w środku nocy trzęsące się łóżko. Zdezorientowany, myśląc, że zostawiliśmy otwarte drzwi i była burza, wstałem z łóżka, żeby sprawdzić i stwierdziłem, że sam pokój się trzęsie.
Podwodne trzęsienie ziemi o sile 6.8 w skali Richtera miało miejsce w odległości około 50 mil. Trwało około minuty i nie spowodowało żadnych uszkodzeń w naszym pokoju, więc wróciliśmy do snu, aby następnego ranka obudzić się w słoneczny dzień i idealne warunki.
Niewiarygodne, że wielu gości przespało trzęsienie, zupełnie nieświadome.

WYCIECZKA CAŁODNIOWA został zarezerwowany na ten dzień. Siladen oferuje dwa z nich, jeden na wyspę Bangka ze względu na miękkie koralowce, a drugi do zatoki Manado, gdzie można nurkować w błocie.
Udaliśmy się do tego ostatniego, gdzie dno czarnego piasku wulkanicznego bardziej przypomina to słynne siedliska błota w Cieśninie Lembeh, ulubione przez wszelkiego rodzaju dziwne i cudowne stworzenia. Tutaj jednak przeplatały się z głazami koralowymi.
Nudibranchy były wszędzie! Ozdobne iglice skrywały się na widoku, a różne rodzaje krewetek, fangblenów, smoczek i diabelskich skorpionów sprawiały, że fotografowaliśmy nasze aparaty.
Jadowita, ale pięknie ubarwiona, ekstrawagancka mątwa spacerowała po piasku w poszukiwaniu pożywienia, podczas gdy kokos ośmiornica ukrył się w swojej jaskini wykonanej ze szkła i kawałków błyszczącego plastiku.
Robbie do nas zadzwonił. Znalazł dwie żabnice wielkości paznokcia miniatury, siedzące w odległości jednego metra od siebie, jedną żółtą, a drugą białą. Nigdy wcześniej nie widziałem tak małego. Zatoka Manado okazała się zdecydowanym pretendentem do makro-nieba. A gdy zbliżaliśmy się do końca naszego ostatniego nurkowania tego dnia, moją uwagę przykuła ryba zebry wielkości groszku – magiczna!
Następnego dnia w Mike's Point świętowałem moje 900. nurkowanie, podczas którego zobaczyłem bardzo rzadki niebieski pierścień Mototi ośmiornica. Mototi mają tylko dwa pierścienie po obu stronach głowy, ale ten kuzyn niebieskiego pierścienia jest równie mały i równie zabójczy.
Przez następny tydzień zmienialiśmy nasze nurkowania pomiędzy nurkowaniami przy ścianie i na piaszczystym zboczu. Wszystkie były dobre i przekroczyły moje oczekiwania.
Na początku drugiego tygodnia Ana Fonseca, menedżerka ds. relacji z gośćmi w Siladen, dołączyła do nas na całodniową wycieczkę do Bangka, w połowie drogi między Bunaken i Lembeh. Niestety zdecydowało się padać przez cały dzień, ulewnie!
Mimo to pojechaliśmy i byliśmy bardzo szczęśliwi, że tak się stało, ponieważ nurkowaliśmy na pięknym stoku w Sahaun pełnym wielobarwnych miękkich koralowców. W pełnym słońcu efekt byłby jeszcze bardziej spektakularny.
Lekki prąd niósł nas wzdłuż rafy, mijając pełne życia koralowce. W połowie nurkowania prąd zaczął przyspieszać. Wsunąłem ramiona stroboskopowe, wyłączyłem aparat i płynąłem z prądem, lecąc jak Superman nad rafą.
Po dotarciu do drugiego nurkowania w Bosa Bora, dno osiągnęliśmy na 15 m. Niemal natychmiast Ana zauważyła parę łączących się w pary ośmiornic rafowych. Przez następne 10 minut byliśmy podglądaczami, podczas gdy samiec zrobił się biały i wyciągnął swoje wyspecjalizowane ramię godowe, aby przylgnąć do samicy, która zrobiła się ciemnoczerwona. Wydawało się, że samica nieustannie próbuje się odsunąć, ale samiec upierał się, rozkładając nogi nad rafą, aby uzyskać lepszy chwyt.
Nocne nurkowania, które odbyliśmy, były również niezwykle bogate w życie. Gdy podążaliśmy za cumą w dół do 15 m w Tiwoho, pojawiło się maleńkie, długie ramię ośmiornica przywitał się z nami krótko, po czym komicznie uniósł ciało na nogi i uciekł.
W pobliżu zauważyłem małego obserwatora gwiazd, prawie całkowicie zasypanego. Wszędzie pełno było różnych rodzajów krabów i krewetek, od ogromnego kraba pudełkowego po maleńkie porcelanowe kraby ukrywające się w zawilcach. Mateusz fotografował krewetkę bokserkę, kiedy zauważył baby blue ring ośmiornica tuż obok.
Rzadko kiedy w nocy znajduję wody tak bogate w życie. Musiałem ciągle wyłączać latarkę, po tym jak zostałem zalany przez roje planktonu.
Dyrektor generalny Siladen, Miguel Ribeiro, dołączył do nas podczas nurkowania we Wraku, dużym holenderskim statku towarowym, który został zatopiony u wybrzeży w pobliżu Manado przez torpedę w 1942 r. Duża śruba napędowa na głębokości 37 m jest osadzona w koralowcach na piaszczystym dnie. Wrak stoi prawie pionowo, pod niewielkim kątem, z liną cumowniczą przymocowaną do dziobu.
Opuściłem statek, aby rzucić okiem na rekwizyt, następnie wypłynąłem na powierzchnię i popłynąłem w kierunku dziobu na głębokości 23 m, kierując się wzdłuż w dużej mierze nienaruszonego pokładu. Docierając do rufy, wpłynęliśmy pod prąd, pozostając na głębokości 15 m, aby oszczędzać powietrze, zanim zanurzymy się w śrubę, a gdy płynęliśmy z powrotem w stronę dziobu, prąd wzmógł się.
Po około 20 minutach ponownie wynurzyliśmy się na 15 m i popłynęliśmy pod kątem prostym do statku w kierunku Black Rock, innego miejsca niedaleko.
Natrafiając na pochyłe dno sięgające aż do linii brzegowej, powoli płynęliśmy w górę zbocza usianego wychodniami koralowców do pięknej, zalanej słońcem rafy.
Tam spędziliśmy dłuższy przystanek bezpieczeństwa, badając zakamarki i zakamarki.

NASZE DRUGIE NURKOWANIE ODBYŁO SIĘ O godz Fukui, kolejna piękna rafa pełna zdrowych miękkich i twardych koralowców. Gdyby Bunaken brała udział w konkursie piękności, byłaby to Miss Świata.
Słońce wlewało się do wody, tworząc olśniewające tło dla ławic anthiasów wskakujących i wychodzących z koralowców.
Masa sumów pręgowanych, co niezwykłe, poruszała się zgodnie po rafie, żerując. Zwykle widuje się je poruszające się po piasku, ale rafa musiała być tak pełna jedzenia, że ​​zmienili swoje nawyki. Miguel pozował mi z nimi, a oni go ignorowali, zajęci karmieniem.
Ana powiedziała mi, że w tym miejscu zwykle spotyka się ławice nietoperzy i rzeczywiście znalazłem je na głębokości 8 m, wygrzewające się w promieniach słońca.
W przedostatnim dniu nurkowania poprosiliśmy o udanie się do Lekuan, ściany w cieniu wulkanu Manado Tua. Zwykle sklasyfikowano by to jako nurkowanie szerokokątne, ale byłem zdumiony ilością i różnorodnością karłowatych koników morskich, które tam można znaleźć.
Obszar ten, składający się z trzech połączonych ze sobą miejsc do cumowania, musi być idealnie dopasowany w czasie, nie tylko ze względu na często silne prądy, ale także po to, aby mieć pewność, że Twoja łódź nurkowa będzie zacumowana jako pierwsza. Ponieważ życie jest tak bogate, jest to jedno z najpopularniejszych miejsc do nurkowania w Bunaken.
Jedną rzeczą, którą zauważyłem, był rodzaj etykiety panującej pomiędzy centrami nurkowymi, z jedną łodzią nurkową zacumowaną na raz, co jest odświeżające. Przypuszczam, że w okolicy jest tak wiele doskonałych witryn, że masz ogromny wybór.
Podczas naszego ostatniego nurkowania w Tinongko przeleciały obok nas cztery wielkie płaszczki orle. Ostatniego dnia nurkując wokół wyspy Siladen i próbując zrobić kilka zdjęć molo na dwupoziomowej powierzchni, dołączyła do nas grupa dzieci, których głównym placem zabaw jest ten po szkole.
Wskakując ze schodów i ze szczytu pomostu, bardzo chcieli nawiązać kontakt i ładnie pozować do naszych aparatów o zachodzie słońca.
Korzystając zarówno ze stromych ścian, jak i zboczy z piaskiem wulkanicznym, Bunaken naprawdę ma to, co najlepsze z obu światów. Nie mogę się doczekać ponownej wizyty!