Wartość M na Wyspach Bogów

BRR! CHŁODNA WODA spływa do moich 3 mm kombinezoni przypomina mi się, że płacimy cenę za wodę bogatą w składniki odżywcze. To chłodny upwelling z dużych głębokości w pobliżu Manta Point na Nusa Penidzie przyciąga do tego obszaru duże filtratory.

My komputer teraz wskazuje 23°C, znacznie poniżej 27-28°, którymi cieszyliśmy się podczas poprzednich dni nurkowych na Bali. Ale już po kilku minutach pojawia się ogromna manta i zapominamy o temperaturze.

Przelatuje nad dużym szczytem i ponownie znika. Zaskakuje mnie to i muszę strzelać z biodra. Czy udało mi się zrobić kilka przyzwoitych zdjęć pomimo niezbyt optymalnych ustawień ekspozycji? Czy będzie to jedyna manta, jaką dzisiaj zobaczymy?

Skupiając całą uwagę na kamerze, słyszę w niej stłumione krzyki mojej żony regulator za mną. Odwracam się i widzę, jak wskazuje na grupę tuzina wielkich mant zmierzających prosto na mnie.

OK, więc tak to będzie…

Manta Point to stacja sprzątania, w której manty spędzają czas, korzystając z usług pielęgnacji wargacza czyszczącego.

Prawie pewne jest, że podczas godzinnego nurkowania zobaczysz co najmniej kilka mant, ale dzisiaj mieliśmy naprawdę szczęście. Od 12 do 15 dużych promieni wiruje raz za razem nad płytkim szczytem, ​​podchodząc naprawdę blisko i jest wspaniale.

Manty są nieświadome nas i niezliczonej liczby innych płetwonurków, freediverów i nurkujących z rurką w wodzie. Gdyby przeszkadzali im ludzie, zniknęliby dawno temu. Miejsce to od lat jest codziennie odwiedzane przez dużą liczbę łodzi nurkowych.

Po 45 minutach mniej więcej ciągłej akcji pociąg z mantami nagle odjeżdża. Wspominając zimno, kończymy nurkowanie z wielkim uśmiechem.

Czekając, aż zabierze nas łódź, Bernd, jeden z nurków w naszej grupie pyta: „Więc dlaczego nazywa się to Manta Point?” Całkiem zabawne jak na Niemca.

Od tego czasu znam Jana i Henriette Bebe trening jako instruktorzy PADI w Danii w 2000 roku. Kilka lat później porzucili pracę, aby kontynuować karierę jako menedżerowie branży nurkowej w Azji Południowo-Wschodniej. Po kilku latach spędzonych w Północnym Sulawesi przenieśli się na Bali, aby zarządzać Lotus Bungalows i jego centrum nurkowym Gangga Divers.

Jan jest odpowiedzialny za wszystkie zajęcia związane z nurkowaniem, ale chociaż Henriette zarządza ośrodkiem, lubi także być częścią zespołu nurkowego w pracowitych okresach.

Większość wakacji spędzają w ekscytujących miejscach do nurkowania, takich jak Galapagos, Raja Ampat i Palau, ale cieszą się Bali od ponad 10 lat i nie planują wyjeżdżać.

Ośrodek położony jest w zatoce Candidasa, w centrum sceny nurkowej na wschodnim wybrzeżu i oferuje łatwy dostęp do miejsc w okolicy Nusa Penida, lokalnego wybrzeża i miejsc na lądzie w rejonie Tulamben.

Dzisiaj planujemy pluskać się w Malibu Point w Nusa Penida. Jan twierdzi, że jest duża szansa na spotkanie Mola molas, choć staramy się nie zapeszyć wymawianiem słowa na M.

To odpowiednia pora roku i najwyraźniej jest to idealne miejsce, aby zobaczyć samogłów oceanicznych.

Malibu Point jest typowym miejscem na północnej stronie Nusa Penida, z pochyłą rafą, która ostatecznie znika na głębokości ponad 30 m. Wszędzie pełno ogromnych gąbek beczkowych o modernistycznych kształtach, a życie ryb jest obfite.

Podczas każdego nurkowania widzimy co najmniej jednego lub dwa żółwie szylkretowe.

Wszystkie nurkowania wokół małej wyspy to dryfy. Wszystko polega na pokonaniu stale zmieniającego się prądu, który zmiata brzegi z głębokiej wody w kanale między Bali a Lombok. Nie ma tu stałych miejsc do cumowania – odbiera się Cię na koniec nurkowania, po przystanku bezpieczeństwa pod SMB.

Sztuczka pozwalająca na znalezienie Mola mola polega na szukaniu termoklin wskazujących na wypływającą z głębin zimną wodę i niezwykłych skupiskach banerów, które zwykle otaczają duże stworzenia.

Banery żółte i białe są łatwiejsze do wykrycia na ciemnym tle i wykonują czynności pielęgnacyjne, co wydaje się być powodem, dla którego samogłowy odwiedzają płytszą dla nich wodę.

Po piętnastu minutach nurkowania widzę, jak Jan macha rękami. Wskazuje na niebiesko i daje nam sygnał „rozłącz się”, zwykle kojarzony z hawajskimi surferami. Pod wodą oznacza Mola mola.

Popełniamy błąd, podchodząc trochę za szybko, ale mimo to udaje mi się oddać kilka dobrych ujęć. Wiele luźnych sygnałów jest wymienianych, gdy Mola mola leniwie znika.

Odkąd dowiedziałam się o pasożytze zjadającym język błazenków, nie mogę przejść obok kolonii Nemos bez sprawdzenia, czy któraś nie została zaatakowana przez okrutnego równonoga Cymothoa exigua.

Trzy razy w pobliżu Nusa Penida znajduję dotknięty okaz z charakterystycznymi dwiema czarnymi kropkami wpatrującymi się we mnie, ale niestety za każdym razem, gdy mam założony obiektyw szerokokątny – nie jest to idealne rozwiązanie do uchwycenia stworzenia wielkości główka od szpilki w pysku dość małej ryby poruszającej się jak na diecie składającej się z Red Bulla i podwójnego espresso.

WŚRÓD INNYCH EKSCYTUJĄCYCH Spotkania podczas naszych nurkowań w Nusa Penida to pasiasty wąż koralowy, jedno z najbardziej jadowitych zwierząt na naszej planecie. Zwykle jest bardzo dobroduszny, gdy szpera po rafie w poszukiwaniu kąsków, a często słyszałem, że nie mógłby ugryźć człowieka, nawet gdyby chciał, ponieważ jego pysk nie jest wystarczająco szeroki. Nie jest to jednak hipoteza, którą zamierzam testować.

Z ośrodka codziennie rano w 20 minut można dojechać minibusem do portu Badang Bai. Zbiorniki na dzisiejsze nurkowania są już rozstawione na jednej z dwóch wygodnych łodzi motorowych; Jedyne, co nam pozostało, to analiza butli nitroksowych. Personel jest zawsze o krok do przodu.

Normalny program to dwa nurkowania przed lunchem w okolicach Nusa Penida, z opcjonalnym trzecim nurkowaniem po podwiezieniu gości na dwa nurkowania z powrotem do Badang Bai.

Codziennie wybieramy lokalne popołudniowe nurkowanie, a w pobliżu Badang Bai naszym ulubionym nurkowaniem jest molo Tanah Ampo.

W połowie ukończone 150-metrowe molo stanowi część nieudanej próby utworzenia terminalu dla statków wycieczkowych i obecnie jest odwiedzane przez wędkarzy na górze i nurków na dole.

15-metrowe nogi mola to teraz pionowe nurkowanie w błocie, na którym każdy centymetr kwadratowy pokryty jest życiem morskim. Widzimy ślimaki nagoskrzelne, mątwy, młode batfishe, blennie, urocze młode boxfishy, ​​stonefish, osy kakadu i potężną krewetkę modliszkę arlekinową.

Ale dla miłośnika takiego jak ja, główną atrakcją jest obfitość żabnic. Widzę nawet dla mnie coś nowego – dwie gigantyczne żaby pływające w zwartym szyku. Same nogi mola są bardzo fotogeniczne, więc wybór obiektywu może być dylematem.

TULAMBEN JEST A legendarne miejsce nurkowe. Wrak USAT Liberty stoi zaledwie kilka kopnięć płetwami od brzegu. 120-metrowy statek towarowy armii amerykańskiej został wyrzucony na brzeg podczas drugiej wojny światowej po storpedowaniu przez japoński okręt podwodny, ale w 2 r. wybuchł pobliski wulkan Mt Agung, a wstrząsy zepchnęły wrak z powrotem na piaszczyste zbocze.

Wrak, spoczywający na boku na głębokości 10-30 m, jest bardzo łatwy do nurkowania i choć dość zniszczony przez trzęsienia ziemi, aktywność wulkaniczną i hordy nurków, nadal warto go odwiedzić.

Na parkingu witają Cię słynne tragarzy z ręcznikami na głowach, które nalegają, aby zanieść Twój sprzęt na brzeg. Przełknij swoją dumę i pozwól im, bo i tak będziesz musiał zapłacić.

Zmontowane jednostki do nurkowania zakładane są na głowę, z pasami balastowymi na ramionach i torbami do nurkowania w wolnej ręce. Z wdziękiem i uśmiechem dźwigają ciężary, a na koniec dnia dzielą się dochodami. Usługa w mniejszym lub większym stopniu obsługuje wieś.

Obok wraku jest kilka przyjemnych nurkowań z brzegu, ale główną atrakcją naszego dnia w okolicy jest Seraya Secrets. Kilka mil na południe od Tulamben kierujemy się zakurzoną żwirową drogą do małej osady w cieniu drzew – kilka chat, mały sklep, prymitywne toalety i prysznic na zewnątrz nad brzegiem wody.

Gdy tylko się zatrzymujemy, grupa mieszkańców wioski praktycznie atakuje nasz minibus, opróżniając jego zawartość niemal w szale.

Wyładowują nawet już używane zbiorniki i inne przedmioty, których nie potrzebujemy. Nasz kierowca i przewodnik z ośrodka odpuścili – to prostsze niż kierowanie wydarzeniami.

Miejscowi lubią zarabiać te kilka rupii, które płacimy za nurkowanie z ich wioski, a gdy autobus się opróżni, wracają do robienia czegoś, co wydaje się niczym.

Panuje tu przyjazna, spokojna atmosfera i tylko kilku innych nurków. Mały kiosk serwuje herbatę, kawę i zimną wodę, a jeśli potrzebujesz pudełka ze zszywkami, oni też sobie z tym poradzą!

To tylko krótki spacer do skalistego brzegu. Atrakcją jest tutaj drobne życie morskie, podobne do słynnych miejsc do nurkowania w błocie w Cieśninie Lembeh na Sulawesi, gdzie podłoże wulkaniczne stwarza optymalne warunki do polowania na stworzenia.

Słyszeliśmy, że istnieje szansa spotkania słynnego karłowatego konika morskiego, Hippocampus bargibanti. Przy pierwszym nurkowaniu nie spotykamy małego robala, ale zauważamy ćmy morskie, węgorze wstążkowe, nudis, żabnice i mnóstwo arlekinów-duchów, a także wiele krewetek sprzątaczy, arlekinów i cesarskich.

BARDZO LUBIMY NURKOWAĆ że poprosimy naszego przewodnika, aby zrobił to jeszcze raz i tym razem dostrzeżemy nieuchwytne bargibanti – a właściwie dwa, siedzące blisko siebie na wysokości 27 m.

Pływanie pod górę to czysta radość, wszędzie pełno fotogenicznych stworzeń. Nurkowanie kończymy po spędzeniu 15 minut na kilku sztucznych konstrukcjach rafowych w płytkiej wodzie. Można z łatwością poświęcić całe nurkowanie temu miejscu i nigdy nie zabraknie tematów, szczególnie młodych.

W miarę nurkowań w błocie i makro, Seraya Secrets może konkurować z najlepszymi, a pod niektórymi parametrami, takimi jak widoczność i okazjonalne spotkania z większymi pelagiami, przewyższa nawet najlepsze miejsca w Cieśninie Lembeh.

To nurkowanie, które muszę powtórzyć. I jeszcze raz.

Ubud na wyżynie jest epicentrum balijskiego rzemiosła i kultury. Miasto otoczone jest lasem deszczowym i słynnymi tarasowymi polami ryżowymi. Okolica jest usiana świątyniami i starożytnymi świętymi miejscami.

Odwiedź małpi las, jeden z malowniczych wodospadów lub plantację produkującą kopi luwak – najdroższą kawę świata.

Cyweta (luwak) zjada fasolę, która przechodzi w całości przez jego układ pokarmowy, a następnego dnia zbiera i przetwarza odchody.

Ziarna fermentują wewnątrz zwierzęcia w sposób, który sprawia, że ​​kawa jest łagodniejsza i bardziej aromatyczna. Nie wiem, kto pierwszy wpadł na pomysł wyhodowania tej chino z kocią kupą, ale muszę się zgodzić, że jest pyszna, choć nieco zawyżona.