Trzy zimne pęknięcia

NURKOWANIE MNIE ZABRAŁO na przestrzeni lat do kilku naprawdę ekscytujących miejsc, ale jest jedno szczególne miejsce, które utknęło na szczycie mojej listy życzeń.
Kiedy myślimy o nurkowaniu na Islandii, od razu przychodzi nam na myśl szczelina Silfra, gdzie można zanurkować w najczystszej wodzie na świecie i przez chwilę dotknąć jednocześnie płyt tektonicznych euroazjatyckiej i północnoamerykańskiej.
Oczywiście, mnie też zafascynowała Silfra, ale bardzo chciałam też odkryć, jakie jeszcze atrakcje Islandia ma do zaoferowania nurkom.
Dive.is, „wiodący islandzki operator nurkowania i snorkelingu” (jak twierdzi jego strona internetowa), zaprosił mnie do spędzenia trzech dni na próbowaniu różnych miejsc do nurkowania w morzu, jeziorach i szczelinach śródlądowych. Na kilka dni poprzedzających moją wizytę menadżer David Sigurþórsson i ja pozostawaliśmy w kontakcie e-mailowym, a obawy dotyczące pogody w nadchodzący weekend spowodowały kilka zmian w proponowanym planie podróży.
Zanim w zacinającym wietrze i deszczu wylądowałem na islandzkiej ziemi (a raczej lawie), zdecydowaliśmy się na nurkowanie w wybranych miejscach w głębi lądu – morze musiało poczekać.
Silfra musiałaby znaleźć się na tej liście, bo w końcu kto odwiedza Paryż po raz pierwszy bez odwiedzenia Wieży Eiffla? Miejsca nurkowe Bjarnagjá i Davíðsgjá uzupełniają tę liczbę, więc zacznijmy od Bjarnagjá.

Garść entuzjazmu Amerykanie dołączyli do nas w minibusie centrum nurkowego wraz z samotną Niemką. Po drodze wymienialiśmy się historiami o naszych ulubionych lokalnych miejscach do nurkowania (lubili jeziora i szyby kopalniane) i podczas jazdy zachwycałem się spektakularnym księżycowym krajobrazem.
Starożytne pola lawy tworzą wszystko, co nie jest górą ani jeziorem, a drogi przypominają mi te, które wiją się wokół Wyspy Południowej w Nowej Zelandii. W wielu obszarach z ziemi wydobywają się smugi pary geotermalnej i gorącej wody. Ze zdziwieniem dowiedziałem się od Davida, że ​​cały kraj jest zasilany i ogrzewany przez to odnawialne źródło energii.
Kilka pięter szybu kopalnianego później znaleźliśmy się na odludziu. Z ponurego, ale pięknego krajobrazu wyróżniały się jedynie dwa opuszczone budynki w stylu Dzikiego Zachodu.
Umieściliśmy furgonetkę za jednym z budynków, pod osłoną wyjącego wiatru. To miejsce jest właściwie bardzo blisko morza – może tylko 500 m. Ta wypełniona wodą szczelina, obecnie opuszczona, służyła kiedyś jako miejsce do przechowywania żywego dorsza. Pomysł polegał na tym, że lekko zasolona woda znajdująca się tak blisko oceanu umożliwi utrzymanie ryb morskich przy życiu przed wysyłką dalej.
Pomysł najwyraźniej miał swoje wady, ponieważ dziś odwiedzają je tylko nurkowie.
Każdy, kto „minął” tę wąską szczelinę, nie miał pojęcia, że ​​pod powierzchnią można dotrzeć na głębokość 19 m. Urodzony w Szkocji przewodnik Dive.is, Fraser i ja mieliśmy wykonać pierwsze nurkowanie, podczas gdy reszta grupy składała swój sprzęt.
Gdy zeszliśmy do szerokiego na 2 m pęknięcia, moje palce, chronione jedynie przez 5 mm rękawiczki, zaczęły odczuwać zimno. Co jakiś czas haloklina zasłaniała mi wzrok, a do utrzymania doskonałej pływalności potrzebne było skupienie w dużych dawkach.
Ściany szczeliny były pokryte glonami, które żywią się tylko najsłabszymi glonami płetwa-kopnięcia, aby się wyprzeć. Zanim dotarliśmy na dół, zaczęły na nas spadać duże grudy tego materiału (szczerze mówiąc, to nie byłem ja).
Na jednym końcu szczeliny leżało na dnie kilka fiszbin (nie, nigdy tam nie trzymano żywych wielorybów), a na drugim końcu żyła para ukwiałów.
Pomimo tego, że szczelina jest blisko, w rzeczywistości nie jest otwarta na morze, więc nikt nie wie, jak się tam dostali. Na końcu ukwiału znajduje się jaskinia o długości 20 m, ale to nie był dzień na zwiedzanie tego obszaru.

PRZED MOIMI PALCAMI były całkowicie bezużyteczne przy 3° wody, wystrzeliłem kilka zdjęć z mojego aparatu. Światło wpadające do wąskiej szczeliny wraz ze stosami glonów stworzyło dość przerażające doświadczenie i po kilku okrążeniach tej stosunkowo krótkiej szczeliny udaliśmy się na powierzchnię.
Amerykańska załoga zeszła do wody, a ja włóczyłem się po okolicy, zadowolony, że w końcu udało mi się złowić islandzkią wiśnię do nurkowania.
Do mojej bazy w Reykjaviku wybraliśmy inną trasę, z bardziej prehistorycznymi widokami wypełniającymi godzinną podróż. Wieczór spędziłem, próbując drogich lokalnych piw rzemieślniczych w towarzystwie modnie wyglądających mieszkańców.
Drugi dzień miał przynieść jeszcze więcej nurkowania w pęknięciach, ale tym razem zaczniemy nurkowanie w jeziorze Thingvellir, gdzie po jednej stronie znajduje się szczelina Davíðsgjá (lub Szczelina Davida). Dive.is reklamuje tę stronę jako „mroczniejszą, dzikszą siostrę Silfry” i obiecano mi, że będziemy mieli to miejsce dla siebie.
Istnieją dwa możliwe punkty wejścia, jeden obok parkingu przy brzegu jeziora i drugi wymagający wędrówki przez zarośla. Ten ostatni znajdował się bliżej ujścia szczeliny i unikał zimnego 10 minut płetwa nad pozbawionym wyrazu dnem jeziora, więc zdecydowaliśmy się na to – w stylu ekspedycyjnym.
Mieliśmy nurkować w grupie dziewięciu nurków, więc wrzuciłem sprzęt, aby dostać się do wody przed grupą, wyłącznie ze względów fotograficznych. Zanim ostatni nurek wskoczył do wody, moje ręce już zdrętwiały, ale sam cieszyłem się tym miejscem przez 10 minut. Z zazdrością przyglądałem się suchym rękawiczkom przewodnika nurkowego.
Przejrzystość wody była wyjątkowa, ale moje nurkowaniekomputer rejestrował 3° i jestem pewien, że mój regulator swędziało, aby uzyskać swobodny przepływ. Mimo to, byłem podekscytowany możliwością tam bycia.
Ściany i podłoga były zbudowane z głazów, ale wszystko pokrywał lekki pył osadowy. Te szczeliny są prawdziwym sprawdzianem pływalności ze względu na wznoszenie się i opadanie ich topografii.
Od czasu do czasu pojawiały się także zachęcająco wyglądające jaskinie i jaskinie.

OSIEMNAŚCIE METRÓW to maksymalna głębokość, na jaką przewodnicy zaprowadzą swoich gości, ponieważ światowej klasy widoczność sprawia, że ​​bardzo łatwo jest stracić kontrolę nad głębokością, na której się schodzi. Niestety, ograniczenie głębokości zostało nałożone na wiele stanowisk dopiero niedawno, po kilku ofiarach śmiertelnych.
Poszliśmy dalej w szczelinę, która była o kilka metrów szersza niż podczas naszego pierwszego nurkowania i ostatecznie zakończyła się nagle ścianą skalną na jednym końcu.
Davíðsgjá może poszczycić się nie jedną, ale dwoma równoległymi do siebie szczelinami i zanim ukończyliśmy drugie okrążenie, ręce mi już opadły (obiecuję, że nie wspomnę już o zimnych dłoniach).
Powiedziano mi, że podczas nurkowania w Davíðsgjá można towarzyszyć pstrągom, ale podczas naszej wizyty musiały one być zajęte czymś innym. Zaczynałem czuć smak tego skowronka nurkującego w crackach i jestem pewien, że mój zwykle słony zestaw też był wdzięczny za niezłe płukanie.
Podczas mojego pobytu na Islandii wisiały gęste, niskie, białe chmury i od czasu do czasu padał deszcz, ale niepewna pogoda tylko zdawała się dodawać piękna temu dzikiemu i starożytnemu krajobrazowi.
Nasze nurkowanie odbywało się tylko rano, ale przy stosunkowo długich podróżach po obu stronach, większość dnia została pochłonięta. Lato to idealny czas na wizytę ze względu na niekończące się godziny dzienne, które wykorzystaliśmy, wyruszając na piesze wędrówki aż do wieczorów. I odwrotnie, zimą słońce może wschodzić dopiero o 11:3 i zachodzić o XNUMX:XNUMX.
Rankiem naszego trzeciego i ostatniego dnia nurkowania wjechaliśmy na parking Silfry, już wioząc minibusy i około 50 nurków przygotowujących się do nurkowania.
David wyjaśnił, jak ważne jest wyczucie czasu podczas nurkowania w tej szczelinie, jeśli chcemy uniknąć tłumów. On i ja poszliśmy pierwsi, razem z niemieckim nurkiem, a on miał ponownie poprowadzić grupę amerykańską podczas drugiego nurkowania.
Z dobrze utrzymanego parkingu i po ogrodzonej liną ścieżce zeszliśmy po metalowych schodkach do pierwszej części szczeliny Silfra.
Dzięki wypielęgnowanej ścieżce i wejściu oraz dziesiątkom turystów nurków i snorkelerów (znacznie więcej nurków z rurką niż nurków) sprawiało to wrażenie turystycznego przenośnika taśmowego, ale jako miejsce światowego dziedzictwa kulturowego, dobrze utrzymane i wyposażone w reżim, myślę, że ma być.
W każdym razie byłem podekscytowany możliwością zanurzenia się. David pozwolił mi przeprowadzić nas jednym rzędem przez Silfra Big Crack, pierwszą z czterech sekcji. Mówi się, że widoczność tutaj przekracza 100 m, a poziom wody ponownie wynosi 3°.
Dno szczeliny wznosiło się i opadało aż o 30 m na raz, a my utrzymywaliśmy głębokość około 15 m, chyba że zmuszono nas do spłycenia.
Nie mogłem się doczekać eksploracji głębszych części tego miejsca i być może, gdyby nurkowałem bez wzięcia pod uwagę reszty grupy, byłoby to możliwe.
Przeszliśmy przez ogromną Salę Silfra i dotarliśmy do budzącej podziw Katedry, gdzie w niektórych miejscach dno szczeliny zamieniło się raczej w gęsty biały osad niż w skałę. Niebieski odcień wody był uderzający i przez cały czas mieliśmy to miejsce dla siebie. Trzydzieści do czterdziestu minut to mniej więcej tyle, ile chcesz się tu zanurzyć (przepraszam, znowu te ręce), a zanim dotrzesz do ogromnej laguny Silfry na końcu, będziesz gotowy do wyjścia.

OBSZAR LAGUNY to szeroki, płaski odcinek, głęboki może tylko na 5 m, ale to tutaj naprawdę docenia się widoczność na światowym poziomie. Łóżko składa się z tego białego osadu, a ja uważałem na technikę odcinania płetw, aby nie zepsuć wizjera kolejnej grupie nurków (zwłaszcza, że ​​nurkowanie z przewodnikiem jest tak drogie).
Od punktu wyjścia ogrodzona ścieżka prowadzi nurków i miłośników snorkelingu z powrotem do głównego parkingu, gdzie tłumy ludzi przygotowywały się do przeżycia.
Pomimo tego, że niektóre z oczywistych obszarów naturalnego piękna Islandii, takie jak Silfra i Gejzer, sprawiają wrażenie bardzo turystycznych, zakochałem się w tym kraju i, jak odkryliśmy, możliwe jest nurkowanie w niezwykle pięknych obszarach z dala od tłumów.
Oferowane tutaj nurkowanie zaledwie zarysowało powierzchnię i planuję wrócić, aby odkryć więcej latem przyszłego roku.
Część mnie chce nakłonić każdego z Was, żądnych przygód nurków, do samodzielnego odkrywania islandzkiego nurkowania; inna część mnie tego nie robi, tylko po to, żeby mieć te niesamowite strony dla siebie!