Hat-trick Tulambena

CZEKAŁAM NA MOJE całe życie nurkowe, aby rzucić okiem na choć jedno z tych enigmatycznych i rzadkich stworzeń, które przemierzają ponad 100,000 XNUMX mil wędrując do miejsc, w których żyją, w próżnej nadziei na spotkanie z tą supergwiazdą świata podwodnych fotografów.
W przeszłości witano mnie najczęściej słowami: „Powinieneś tu być w zeszłym miesiącu” lub, co gorsza, „Nie, nie widzieliśmy żadnego takiego od lat”.
Możesz więc sobie wyobrazić moje zdziwienie, gdy przewodniczka nurkowa Nina od niechcenia wtrąciła „i tu też widzieliśmy kilka nosorożców” podczas wygłaszania popołudniowej odprawy nurkowej.
Włosy na moich ramionach zjeżyły się, a dreszcz przebiegł mi po kręgosłupie, gdy poziom podniecenia natychmiast przekroczył skalę. Kilka sekund później nastąpiło to z uczuciem przerażenia, kiedy przypomniałem sobie, ile razy słyszałem te same słowa, ale to nieuchwytne zwierzę rzucało się w oczy swoją nieobecnością.
Po 20 minutach bezowocnych poszukiwań mój puls przyspieszył na widok przewodnika nurkowego i obserwatora Norrisa unoszącego się nad brudnym, czarnym piaskiem dnem morskim.
Jedną ręką uderzał w wodę, a drugą wskazywał na coś, co wyglądało na wyrzucone śmieci.
Przysunąłem się bliżej. Oczekiwanie było elektryzujące, ale szybko wyparowało na widok pięknego, pasiastego cudotwórcy, którego osiem wyrostków wiło się w różnych kierunkach, a podłużne oczy osadzone na łodygach sprawdzały zamieszanie.
Nie powinnam być załamana, ale byłam – nie dało się ukryć rozczarowania. Ramiona mi opadły i po prostu wykonałem kilka zdjęć.
Norris widział, że nie wkładałem w to serca i złapał mnie za ramię. Ze zdezorientowanym spojrzeniem ponownie wskazał, tym razem kilka stóp za małym ośmiornica.
Podążyłem za jego wskazówkami i zobaczyłem wpatrujący się we mnie najbrzydszy z kubków, stworzenie o rysach twarzy, które tylko matka mogła pokochać. Miał ogromne, białe brwi przypominające parasolkę i zadarty pysk z czymś, co przypominało wiktoriańskie wąsy. Ten konkretny gatunek jest powszechnie znany jako wiosło – poczekaj – Rhinopias!
To była piękna chwila. Frustracja i bezproduktywne poszukiwania z przeszłości znikły, gdy serce zaczęło bić szybciej w piersi.
Ta mała wodna ikona leżała nieruchomo na glonach i czarnym piasku, opierając się na piersi płetwy i pozowałem jak profesjonalny model, oszczędnie rejestrując jego podobieństwo moim aparatem.
Zatraciłem się w tej chwili, ciesząc się każdą sekundą tego długo oczekiwanego spotkania, próbując jednocześnie ignorować szaleńcze stukanie czołgami dochodzące z kilku metrów dalej.
Moi szaleńczo gestykulujący przewodnicy byli nieustępliwi i zdeterminowani, aby zwrócić moją uwagę, więc niechętnie opuściłem różową klapę wiosła, zastanawiając się, o co to całe zamieszanie. Potem zamarłem z opadniętymi szczękami, gdy patrzyłem nie na jedną, ale na dwie kolejne Rhinopie leżące kilka stóp od siebie.
Obydwa miały głęboki szkarłatny kolor, ale bardzo różniły się wyglądem – jeden był kolejnym wiosłem o gładkiej skórze, podczas gdy drugi miał koronkowe wyrostki na całym cętkowanym czerwonym ciele.
Gatunek ten, frondosa, jest prawdopodobnie najbardziej niesamowitym stworzeniem, jakie miałem zaszczyt widzieć pod wodą.
Rhinopias to stworzenie, które nawiedzało moje sny, inspirując mnie do podróży do odległych zakątków Azji i dalej – i oto byłem, twarzą w twarz z trzema z nich. Poczułem się, jakbym strzelił najlepszego hat-tricka.

TULAMBEN UWAŻANY JEST ZA nurkowe epicentrum północno-wschodniego Bali. Ta nadmorska wioska rybacka, położona w cieniu góry Agung, posiada liczne ośrodki nurkowe rozsiane wzdłuż wulkanicznego wybrzeża, ale niewiele z nich jest tak luksusowych i lepiej przygotowanych dla nurków niż nasz dom na dwa tygodnie, Villa Markisa.
Ośrodek ten jest pomysłem i domem Christiane Waldrich, która po raz pierwszy nurkowała na stokach z czarnym piaskiem w Tulamben w 2002 roku. Znalazła podwodną krainę bogatą w różnorodność biologiczną, ale to jej zamiłowanie do ślimaków nagoskrzelnych zmotywowało ją do dalszej eksploracji tego obszaru i w trakcie tego procesu odkryła i zarejestrowała ponad 600 gatunków tych wielobarwnych ślimaków morskich.
Christiane zbudowała Villa Markisa sąsiadującą z jej ulubionym terenem polowań na stworzenia w Seraya Secrets. Ośrodek składa się z bungalowów, willi i dobrze wyposażonych pokoi w budynku głównym, basenu, baru, restauracji, spa i oczywiście w pełni wyposażonego centrum nurkowego.
Od momentu odkrycia Seraya Secrets stało się jednym z najlepszych na świecie miejsc do nurkowania w błocie. Regularnie pojawiają się tu stworzenia pozornie rzadkie w innych częściach Indonezji.
Krewetki arlekinowe, widmo imitujące ośmiornica i karłowate koniki morskie to tylko niektóre ze stworzeń powszechnie spotykanych w obrębie kilku płetwa-kopnięcia z centrum nurkowego Villa Markisa.
Podczas naszego pierwszego nurkowania balijski przewodnik Sumatra wskazał nam wiele pięknie oznakowanych krewetek tygrysich. Znaleźliśmy też naprawdę maleńką żabnicę – przepraszam, czy mówiłem, że „my”? Niektóre były tak małe, że nie mogłem ich zobaczyć bez pomocy powiększonego wizjera, zdając się wyłącznie na bystry wzrok i doświadczenie młodszego mężczyzny.
Co zaskakujące, obserwacje ślimaków nagoskrzelnych były nieliczne i zdarzały się rzadko, co było całkowitym przeciwieństwem naszej wizyty w tym miejscu w zeszłym roku, kiedy wydawało się, że są one liczne.
Dzieje się tak niewątpliwie z powodu obecnego El Niño, które ogarnia planetę, podnosząc temperaturę mórz i powodując, że zmartwione zwierzęta szukają głębszych, prawdopodobnie chłodniejszych wód dalej od wybrzeża.
Te, które nie mogą się poruszać, często ponoszą konsekwencje, jak w przypadku kilku zawilców, których wyblakłe białe macki, choć z wyglądu piękne, zaznaczają ich ostatnie smutne męki życia.

TULAMBEN TO NIE WSZYSTKO jednak nurkowanie w błocie. Pięć minut na północ małą łodzią nurkową Markisy znajduje się jedno z najsłynniejszych na świecie wraków.
USAT Liberty został storpedowany i uszkodzony w drodze z Cieśniny Lombok w 1942 roku. Został odholowany w kierunku portu w Singaraja, ale nabierając zbyt dużej ilości wody, został wyrzucony na brzeg w Tulamben, aby umożliwić uratowanie jego ładunku i wyposażenia.
Szczątki rdzewiały na plaży aż do erupcji góry Agung w 1963 roku. Uważa się, że wynikające z tego wstrząsy ziemi i przepływ magmy spowodowały, że wrak stoczył się z brzegu.
Obecnie leży na prawej burcie, około 30 m od plaży, całkowicie porośnięty bujną roślinnością koralową.
W ubiegłych latach wrak był domem dla dużej ławicy jacków, tworzących zwarte tornada nad i wokół nadbudówki Liberty. Z rozczarowaniem odkryłem, że te często fotografowane ryby już nie istnieją, ponieważ kilka lat temu przeniosły się do prawdopodobnie spokojniejszych i bardziej produktywnych łowisk.
Obecne A-listery Liberty to papugowate papugi pospolite. Te ogromne koralowce spędzają noc odpoczywając w osłonie kadłuba, po czym gromadzą się na rufie, gdy promienie słoneczne zaczynają przenikać przez wodę. Przez chwilę pływają po zboczach rafy, po czym rozchodzą się, by przeżuć liczne rafy koralowe w Tulamben.
Najlepszy czas na kąpiel w wodzie to około 6 rano, gdy słońce wschodzi kilka minut później. Oznaczało to początek przed świtem, włączając budziki i mocną kawę, ale nawet o tej bezbożnej godzinie, gdy schodziliśmy z łodzi, w wodzie można było już zobaczyć innych nurków, co świadczyło o popularności tego miejsca do nurkowania.
Głowacze już nie spali i najwyraźniej robili ablucje, leniwie tarzając się po piaszczystych zboczach. Widok tych neandertalsko wyglądających bestii wyrzucił z mojego umysłu wszelkie myśli o braku snu, gdy dołączyłem do tłumu ich wielbicieli.
Sam wrak jest skarbnicą życia morskiego. Większość centymetrów kwadratowych rdzewiejącego metalu ozdobiono kalejdoskopem kolorowych gąbek, koralowców i wachlarzy gorgoni z niezliczonymi gatunkami ryb, skorupiaków, głowonogów i mięczaków dzielących nieruchomość.
Każde nurkowanie na Liberty jest jak atak na moje zmysły, dostarczający nieoczekiwanych spotkań. To nurkowanie nie było inne, gdyż dostrzegłem dwa karłowate koniki morskie zagnieżdżone w żółtym wachlarzu na dziobie i ślimaka nagoskrzelnego Chromodoris z podróżującą autostopem krewetką cesarską na cętkowanym boku.

W PRZYPADKU NURKOWANIA NA BŁOCIE LUB WRAKACH nie rozpala ognia, obszar bezpośrednio na południe od Liberty oferuje bogate rafy koralowe i będzie naszym celem porannego nurkowania.
Wbrew pozbawionej wyobraźni nazwie Coral Garden, miejsce to szczyci się oszałamiającym polem ukwiałów, na którym znajdują się różne gatunki błazenków. Dalej w dół zbocza rafy topografia zmienia się w znany już wulkaniczny czarny piasek ze sporadycznymi wychodniami koralowców.
Jedno z nich było odwiedzane przez krewetki czystsze z dziobami zawiasowymi, pręgowanymi i czerwonymi paskami, a wszystkie one oferowały usługi mycia i szczotkowania zamieszkujących je ryb.
Z podziwem obserwowaliśmy, jak karmazynowy pstrąg koralowy pływa powoli wokół tej stacji czyszczącej, odkładając na bok swoją naturalną ostrożną naturę i przyjmując odważną postawę, cierpliwie czekając, aż kilka zamieszkujących to miejsce krewetek wskoczy na pokład i skrupulatnie usunie pasożyty z jego ciała.
Fascynujące było obserwowanie, jak potencjalna kolacja z krewetkami pewnie porusza się wokół szeregu ostrych, białych zębów tego przerażającego minidrapieżnika, zarabiając na własny posiłek dzięki partnerstwu zrodzonemu przez tysiąclecia wzajemnego zaufania.
Jestem miłośnikiem rafy i choć Coral Gardens są ładne, chciałem więcej. „To nie problem, Nigel” – powiedziała mi Christiane. „Jutro płyniemy dalej na południe, aby odwiedzić naprawdę spektakularną rafę – idziesz”? To musi być podchwytliwe pytanie, pomyślałem, przytłoczony oczekiwaniem na nurkowanie w nadchodzącym dniu.
Kapitan ponownie wyruszył przed wschodem słońca i popędził swoją łodzią po szklistych wodach, obejmując wybrzeże, gdy szczyt góry Agung złapał pierwszy czerwony blask wschodzącego słońca. Już sam ten niezwykły widok był wart wysiłku związanego z wczesnym startem, ale przed nami było więcej spektakli.
Po krótkiej przejażdżce dotarliśmy do Piramid. Miejsce to składa się z kilkudziesięciu konstrukcji wykonanych przez człowieka, zbudowanych z różnych materiałów budowlanych, w tym bloków betonowych, opon i metalowych rur.

PIERWSZA PUSTA PIRAMIDA Konstrukcja została zbudowana pod koniec lat 1990. XX wieku, a później dodano inne, które stały się stałym siedliskiem niezliczonych zwierząt morskich, gąbek i koralowców.
Pierwszą z nich, którą odwiedziliśmy, otaczał rój złotych zamiataczy, przylegających do konturów konstrukcji, gdy rozszerzały się i kurczyły podczas niekończących się poszukiwań przechodzącego planktonu.
Inne były pokryte liliowcami, a ich pierzaste liście zdawały się łagodzić twarde linie struktur. Piramidy ustępują miejsca otaczającej je rafie zbudowanej głównie z dużych bomb koralowych, ponownie tętniących życiem.
Zachęciłem Ninę, aby pozowała do kilku zdjęć przy gęsto zaludnionym wzniesieniu i koncentrując się na uchwyceniu chwili, oboje przegapiliśmy pięknie zakamuflowaną, ozdobną rybę widmową.
Jego barwy były prawie niewidoczne w porównaniu z liliowcami, które naśladowały – świetnie sobie radziły z pozostawaniem w ukryciu na widoku, do tego stopnia, że ​​odkryliśmy jego istnienie dopiero, gdy obejrzeliśmy zdjęcia później tego wieczoru. Piramidy i przyległe do nich rafy okazały się tak spektakularne, jak obiecała Christiane.
Nocne nurkowanie w miejscach z czarnym piaskiem może również dostarczyć niezapomnianych wrażeń. Zanurzając się po tym, jak słońce schowało się za horyzontem w Sidem, domu trzech nosorożców, przewodnik Norris o sokolich oczach znalazł kilka rzadko widywanych skorpionów nitkowatych.
Te maleńkie okazy są niesamowicie podobne do Rhinopias, ale mają tylko około cala długości.
Kolejną nowością było dla mnie odkrycie mototi ośmiornica. Jest to bliski krewny niebieskoobrączkowanego ośmiornica i ma ten sam śmiercionośny koktajl toksyn przechowywany w swojej ślinie. Jednak w przeciwieństwie do swojego słynnego kuzyna, mototi ma tylko dwa opalizujące niebieskie pierścienie, po jednym po obu stronach ciała, i są one widoczne, gdy zwierzę jest podekscytowane lub czuje się zagrożone.
Dla mnie Bali to perła w koronie azjatyckiego nurkowania. To była moja piąta podróż odkrywcza tam, podczas której mogłem cieszyć się podwodnymi spotkaniami, o których mogłem tylko marzyć.
Tulamben jawi się jako maleńki punkt na mapie Bali, jednak nurkowanie wokół tej tradycyjnej wioski rybackiej zyskało status niemal legendarny.