Hop na dwie wyspy

CHOĆ WIELU Z NAS ZACZYNA podczas naszej podwodnej podróży po łagodnych, czystych wodach Karaibów, nie zawsze tam kontynuujemy eksplorację oceanów świata.

Czy to brak emocji, czy rafy bledsze w porównaniu z innymi, bardziej malowniczymi miejscami, a może po prostu założenie, że cały obszar jest zbyt turystyczny? Niezależnie od opinii, nurkowaniu wokół wysp karaibskich z pewnością warto przyjrzeć się bliżej.

Kilka lat temu – a właściwie kilkadziesiąt lat – postanowiliśmy skupić naszą uwagę nurkową na Trójkącie Koralowym i deskach pływających. Trójkąt urzekł nas swoją wyjątkową różnorodnością, a łodzie mieszkalne urzekły nas, ponieważ lubimy budzić się o świcie, a potem oglądać wschód słońca nad odległą wyspą, gdzie nie ma nic innego w zasięgu wzroku.

Ta strategia zabrała nas (w naszym odczuciu) od ruchliwych kurortów i martwych raf. Niedawno jednak zaproszono nas na pokład statku pływającego wokół Wysp Podwietrznych na północno-wschodnim krańcu Morza Karaibskiego. Nadszedł czas, aby odkryć na nowo, co tam było, i dowiedzieć się, jak dobre lub złe było nasze myślenie.

Płynęliśmy statkiem Caribbean Explorer II, statkiem o stalowym kadłubie, który pływał po tych wodach już od jakiegoś czasu. Naszą podróż rozpoczęliśmy od wyspy St Maarten. Dotarcie tam z Wielkiej Brytanii wymagało bezpośredniego lotu na jedną z większych wysp, Antiguę, a następnie przesiadki na mały samolot ze skokiem po czterech godzinach postoju.

To sprawiało, że podróż wydawała się powolna, ale zanim wylądowaliśmy w balsamicznym wieczornym powietrzu, godziny wydawały się opłacalne. St Maarten jest dokładnie tym, czego można się spodziewać, typowym dla Karaibów, z błyszczącymi plażami z białym piaskiem, tropikalnymi kwiatami i palmami oraz kilkoma bardzo ruchliwymi pasami hotelowymi.

Spędziliśmy tam tylko jedną noc przed wejściem na pokład Caribbean Explorer II i z przyjemnością zakwaterowaliśmy się w naszej kabinie. Nie był to największy, jaki kiedykolwiek widzieliśmy, ale miał łazienkę i klimatyzację i okazał się bardzo wygodny.

Pozostałe pokłady zostały starannie rozplanowane, z dobrą przestrzenią na sprzęt i schowkami na pokładzie nurkowym oraz dużym stołem z kamerą, podczas gdy na górnym pokładzie utworzono salon i otwarte przestrzenie, w których można było odpoczywać pomiędzy nurkowaniami.

łódka odpłynęła wkrótce potem i odpływając od doku, złapaliśmy zaledwie kilka malowniczych przebłysków wyspy. Z tego, co widzieliśmy z powierzchni, lokalne rafy nie wydawały się aż tak liczne.

Załoga podtrzymała tę myśl, bo nie tam nurkowaliśmy, tylko popłynęliśmy prosto do naszego pierwszego miejsca nurkowego, Saby.

Kiedy zapytaliśmy, dlaczego nie polecieliśmy prosto do Saby, powiedziano nam, że ma tu najmniejsze lotnisko na świecie. Kiedy podeszliśmy, zrozumieliśmy. Ta wulkaniczna wyspa to piramida o stromych ścianach, która agresywnie wyrasta z morza. Starożytna erupcja pozostawiła ostre ściany klifów, które w niektórych miejscach są prawie pionowe.

Dramatyczny krajobraz przeplata się z powierzchniami porośniętymi lasami deszczowymi i pomimo ekstremalnego położenia geograficznego istnieje kilka małych wiosek, które przylegają do wzgórz i wtulają się w doliny. Istnieje również zachwycający brak głównego nurtu rozwoju turystyki, ze swobodną atmosferą, która przypomina raczej śródziemnomorską wyspę.

Pod powierzchnią morza Saba również jest inna. Skaliste brzegi zastępują typowe dla Karaibów piaszczyste plaże, podczas gdy strome klify wystają pod wodę, spotykając wysokie, zanurzone szczyty i masywne głazy. Wody wokół wyspy stanowią Narodowy Park Morski, więc nurkowania odbywają się w strefie chronionej, co widać po ilości i kalibrze życia na rafie.

Nurkowania odbywają się na całej wyspie, a nasze pierwsze nurkowanie odbyło się na Big Rock Market – długiej rafie w kształcie bochenka, która opada po obu stronach do skalistych wychodni.

Weszliśmy w pobliżu mini-szczytu, następnie przepłynęliśmy do głównej rafy, gdzie na zawołanie wpłynął karaibski rekin rafowy, ocenił nurków i ponownie odpłynął.

Wzdłuż rafy było mnóstwo inkrustowanych koralowców i kilka kęp glonów chroniących ślimaki liściaste, małe krewetki, krewetki pasiaste koralowce, pstrągi koralowe i mnóstwo motyli.

Po tym delikatnym nurkowaniu nastąpił przystań Dave’s Drop-off, która znajduje się po wietrznej, bardziej nierównej stronie wyspy, tuż pod ścianą klifu. Duże łóżko głazów opada do około 24 m na szerokim pasie pokrywającym ten obszar.

Topografia była imponująca, duża część pokryta gąbkami i pióropuszami miękkich koralowców. Było bardziej kolorowo, niż się spodziewaliśmy, szczególnie w płytkich obszarach tuż pod ścianą, w strefie przypływu.

Kiedy tam byliśmy, nie było żadnego, ale widzieliśmy kilka znacznych koralowców łosia, które świeciły musztardowym kolorem i były otoczone mnóstwem małych, żółtych i białych wachlarzy oraz żółtych gąbek.

Pod murem dwie zatoki były domem dla żółwi, fletowatych i jaszczurek.

PODCZAS OBYDWA NURKOWANIA były na swój sposób imponujące, największym przypływem adrenaliny było Eye of the Needle, głębokie nurkowanie szczytowe. Zeszliśmy na płaskowyż na wysokości około 30 m. Z boku, który widzieliśmy

wysoki szczyt igłowy podobny do tych, które przebijają wodę powyżej.

Ze szczytem na wysokości 28 m, czas był ograniczony, ale nie na tyle, aby przegapić barakudy i rekiny karmiące, ławice wargacza kreolskiego i wiele małych ryb. Sama igła jest bardzo ładna i kolorowa, a nurt przyciąga myśliwego. Wokół płaskowyżu znajdują się trzy wystające skały, każda pokryta pięknymi koralowcami i gąbkami.

Pozostałe nurkowania w okolicy Saby miały podobny styl do tych trzech, ale czuliśmy, że były to nurkowania charakterystyczne, a każde z nich ujawniało nowe stworzenie lub obiekt topograficzny.

Druga połowa naszej podróży polegała na żeglowaniu na północ do St Kitts. Wraz z siostrzaną wyspą Nevis jest to znacznie bardziej ruchliwe miejsce, z tętniącą życiem atmosferą i ogromnym molo dla statków wycieczkowych.

Starannie to ignorowaliśmy, gdy Explorer płynął z nami wzdłuż wybrzeża, mijając łagodne wzgórza i kilka słynnych zabytków. Krzysztof Kolumb odkrył wyspę w 1493 roku i rościł sobie prawa do niej dla Hiszpanii, ale, jak zwykle, Francuzi i Brytyjczycy szybko wkroczyli do akcji.

Kolonistów przyciągały spokojne i chronione zatoki po zachodniej stronie St Kitts, dlatego walczyli z lokalnymi plemionami Indian Karaibów i między sobą aż do XVIII wieku.

Rafy, które stanowiły wówczas bezpieczne miejsce do kotwiczenia, obecnie zapewniają nurkom płytkie i łatwe warunki. I z kilkoma niespodziankami – starożytne kotwice są dowodem dawnych bitew, a drewniane galeony uległy rozkładowi. Jest jeszcze sporo ciekawych wraków do odkrycia, ale są one znacznie nowsze.

ROZPOCZĘŁA SIĘ NASZA WYCIECZKA NURKOWA na północno-wschodnim wybrzeżu, gdzie wody były rzeczywiście spokojne. Anchors Aweigh miało równe, piaszczyste dno otoczone wzniesionymi pokładami rafy. Weszliśmy i od razu zauważyliśmy małą czarną żabnicę siedzącą na czarnej gąbce. Potem, na piasku, ze zdziwieniem zobaczyliśmy naszego pierwszego szczupaka.

Podczas eksploracji nad głowami nieustannie pływały makrele i żółtogonki, ale my skupialiśmy się na mniejszych stworzeniach, takich jak rozdymka (znana tutaj jako balonówka), kraby oraz bębny cętkowane zarówno w młodym wieku, jak i w stadium nastoletnim. W rafę wbitych jest kilka starych kotwic, dobrze zamaskowanych przez gąbki.

Rajska Rafa to miejsce, gdzie w minionych wiekach cumowały statki i była miejscem wielu bitew pomiędzy Francuzami i Anglikami. Na rafie, z jej wzniesionymi grzbietami i wąwozami, jest jeszcze więcej kotwic, które stanowią schronienie dla muren i dużych krabów.

Żółw pozostał w pobliżu przez większą część nurkowania, chętnie przeżuwając gąbki.

Zauważyliśmy kolejnego szczupaka i naszego mistrz nurkowania pokazał nam technikę wyciągnięcia go z dziury – umieszczenie lustra pionowo na piasku zmyliło go, myśląc, że ma rywala, więc wyszedł, by walczyć ze swoim odbiciem!

Nurkowanie na wrakach było przyjemnością, ponieważ znajdują się w płytkiej wodzie i są łatwo dostępne. River Taw był frachtowcem, który podczas huraganu rozpadł się na dwie główne części. Na miejscu znajduje się również podwozie ciężarówki i spycharki z boku.

Sam wrak był bardzo dobry, jego kadłub pokryty inkrustowanymi koralowcami i gąbkami, osłonicami i małymi wachlarzami. Wśród rojów ryb znajdowały się ławice lucjan i anthias wokół dziobu, a także kilka małych grupek jacków. Płynąc wewnątrz kadłuba, przed wyjściem przez ładownie zauważyliśmy kraby strzałkowate i różne krewetki.

Większość naszych nurkowań tutaj była mieszanką małych stworzeń w piasku ze sztucznymi konstrukcjami ustawionymi na dnie morskim, aby to zrównoważyć. Być może naszym ulubionym nurkowaniem było ostatnie – Korynckie.

Zeszliśmy nad całkiem uroczym wrakiem holownika na płaskim piasku. Wiele ryb gromadziło się wokół sterówki, a na kadłubie można było dostrzec oznaki rozwoju koralowców.

Krótki płetwa z boku znajdowała się mini-podwyższona ściana pokryta małymi koralowcami i gąbkami, z łańcuchem prowadzącym do pozostałości dźwigu. Wygląda to tak, jakby prawie wyskakiwało z rafy, podczas gdy w pobliżu znajduje się samotne podwozie autobusu.