Wyspa Lundy jest corocznym miejscem pielgrzymek STEVE’A DOVERA, przyjaciół i dzieci – a foki często się śmieją.
BYLIŚMY WYMIENIENNI z zachodnim wiatrem o prędkości 55 mil na godzinę i choć sytuacja na północnym wybrzeżu Devonu może być dramatyczna, nie sprzyja nurkowaniu.
Dodajmy do tego, że odpływ szybko by odpływał, gdy bylibyśmy w połowie drogi z Clovelly na Lundy Island – tworząc wir, którego kapitan Ahab uniknąłby, nawet gdyby Moby Dick machał białą flagą – i zrozumiecie, dlaczego odwołałem nurkowanie.
Przy brytyjskiej pogodzie nie ma żadnych gwarancji. A Clive Pearson – właściciel i kapitan naszej czarterowej łodzi Jessica Hettie – jako pierwszy przypomniał mi o tym, kiedy rezerwowałem.
Robi to konsekwentnie, odkąd w 1992 roku po raz pierwszy zarezerwowałem dla niego wyjazd do Lundy.
Clive wyróżnia się także niezwykłą dbałością o szczegóły, dogłębną znajomością wybrzeża północnego Devonu oraz systemów pływowych i pogodowych w Kanale Bristolskim, a także pokładowymi umiejętnościami kulinarnymi.
Ale w lipcu prognoza pogody przewidywała lekki zachód. Wybrałem lipiec, ponieważ podczas poprzedniej podróży natknęliśmy się na siedem lub osiem rekinów olbrzymich łowiących plankton w połowie drogi na wyspę.
Nurkowanie z rurką z wegetariańskimi lewiatanami było jednym z tych wyjątkowych podwodnych momentów i miałem nadzieję, że będę miał szczęście je powtórzyć.
Do Clovelly dotarliśmy w piątkowy wieczór. Wioska musi być jedną z najbardziej malowniczych i wyjątkowych w Devon i Kornwalii.
Jest skupiona przy stromej i wąskiej brukowanej uliczce, zaczynającej się w lesie powyżej i kończącej się na murze portowym setki stóp poniżej.
Nie ma dojazdu dla samochodów. Dave nie wiedział o tym, kiedy zostawiał portfel. Zanim wrócił, ciężko dysząc, ale triumfalnie machając portfelem, wypiliśmy już dwa kufle.
Śniadanie w New Inn w sobotni poranek było doskonałe. Mój syn Fiohann lubił śledzie. Doradzałem suche tosty i bekon, ale szczerze mówiąc, gdybym miał 15 lat, też bym tego nie posłuchał.
Zwiedziliśmy wioskę i zobaczyliśmy „słynny” wodospad – cóż, jest on znany w dni, kiedy wieśniacy wiedzą, że w mieście są amerykańscy turyści.
O 11. załadowaliśmy łódź, łącznie z przewożeniem bliźniaczych 12-tek Andrisa po starożytnych schodach.
Clive zmarszczył brwi na widok ciężkiego bliźniaka, wiedząc, że jeśli spadnie na czyjąś stopę, spowoduje trwałe uszkodzenie.
Ale wkrótce spoglądaliśmy wstecz na podupadającą wioskę, gdy łódź delikatnie zanurzała się w falach.
Po usunięciu ochrony Hartland Point stało się jasne, że prognoza była błędna. Wbiegliśmy prosto na południowo-zachodnią część Force 6.
Po godzinie podróży dołączył do nas stado składające się z 15–20 delfinów – magiczny widok w każdej chwili. Wszyscy byli pogrążeni w podekscytowaniu.
Niemowlęta wraz z matkami śledziły nasze przebudzenie przez około 10 minut, podczas gdy my kontynuowaliśmy walkę z falą.
Druga połowa podróży po takim morzu to część testująca błony śluzowe żołądka. Cisza i szum. Fala i cisza. Skok i fala. Fala i boisko.
Brzęczenie potężnych silników i przerywany zapach spalin diesla wkrótce skłoniły śledzie Fiohanna do próby zamachu stanu.
Wygrali, a ja przez następne 20 minut zapewniałem go, że gdy skończy, poczuje się lepiej i prawdopodobnie nie będzie już więcej cierpiał.
Fiohann spędził ostatni etap podróży zwinięty w kłębek, z zamkniętymi oczami i lekko pożółkłą twarzą.
Jednak pierwszą sprawą do załatwienia na wyspie Lundy był lunch. Clive wyprowadził nas poza strefę zakazu połowów i dał nam linki i wędki.
Po chwili w wiadrze wiła się pierwsza makrela, a po 20 minutach było ich już około 20.
Clive panieruje je w bułce tartej i ziołach ze swojego ogrodu i gotuje podczas nurkowania. To jest świeżość!
Następnie udaliśmy się do Gull Rock. Nurkowanie z fokami – a właściwie fokami nurkującymi z nami – nie było gwarantowane. miałem cieszył się tylko jednym krótkim spotkaniem podczas poprzedniej wizyty.
BYŁEM PIERWSZY I WYJDŁEM w stronę klifów. Widoczność była bardzo dobra, jak to często bywa o tej porze roku.
Sztuka z fokami polega na tym, żeby ich nie szukać. Po prostu usiądź w odległości 4-5 m i poczekaj, nie rozglądając się.
Zrobiłem to i po minucie poczułem szarpnięcie za lewą płetwę. Odwróciłem się powoli i zobaczyłem dużą, zabawną fokę, która ją skubała.
Czasami konfrontacja z nimi powoduje, że się wycofują, ale nie w tym przypadku. Po prostu położył głowę na moich kolanach, delikatnie muskając moje zmarszczki suchy skafander.
Kiedy dołączyli do mnie pozostali nurkowie, foka odpłynęła, aby ich przywitać niczym duży, mokry pies.
Potem dołączyli inni, nurkując, nurkując i wijąc się w snopach światła słonecznego.
Widząc je na ekranie, ludzie dziwią się zwinności i umiejętnościom pływania fok, ale interakcja z nimi w wodzie to coś zupełnie innego.
Pływałem obok rekinów rafowych czarnopłetwych; robił salta z mantami; sfilmował z bliskiej odległości swobodnie pływające ośmiornice; towarzyszyły mi delfiny podczas nurkowań, a pod moją łodzią znajdowała się powierzchnia humbaka, wszystkie magiczne doświadczenia.
Ale bycie z dzikimi fokami Lundy’ego należy do moich najbardziej ekscytujących i fascynujących podwodnych spotkań.
Niektórzy mówią, że nurkowie powinni unikać fizycznego kontaktu ze stworzeniami morskimi i w dużej mierze się z tym zgadzam. Nikt jednak nie powiedział fokom, aby unikały fizycznego kontaktu z ludźmi.
Nawet gdybyś mógł to przekazać, przypuszczam, że nie zwróciliby na to uwagi. Nigdy nie znałem tak uważnych stworzeń.
Było kilka sytuacji, gdy foki po prostu zatrzymały się kilka centymetrów od mojej maski, a potem zaczęły szturchać nosem.
To sprawiło, że sięgnąłem po moje ośmiornica aby dać im szybkie oczyszczenie, wysyłając je do tyłu. Wkrótce wrócili, żeby jeszcze trochę pograć.
BYŁO DUŻO MOŻLIWOŚCI aby zapełnić moje karty pamięci. Andris uchwycił zdjęcia migdałków fok, gdy próbowały skubać obiektyw jego aparatu.
Po 90 minutach wróciliśmy na łódź – ale nie bez kilku fok próbujących wciągnąć nas z powrotem za burtę płetwy.
Wracając na Jessicę Hettie, zastanawialiśmy się nad naszym niesamowitym nurkowaniem, przeżuwając świeżo ugotowaną makrelę w bułce tartej i rozmarynie. Cudowny!
Zostało nam trochę czasu do wyładowania naszego sprzętu kempingowego i zbiorników w celu uzupełnienia zapasów, więc zabrałem Fiohanna, który już doszedł do siebie po incydencie z śledziami, na snorkeling z fokami.
Założył kombinezon i sprzęt do snorkelingu, a ja miałem na sobie zestaw do nurkowania.
W kilka chwil po tym, jak osiągnąłem wysokość 4.5 m, jedna z kilku fok wybuchła, aby zaspokoić swoją ciekawość Fiohanna trzepoczącego na powierzchni.
Patrzyłem, jak foka podlatuje na odległość kilku centymetrów od niego, w ostatniej chwili odwraca się i nurkuje z powrotem, po czym szybko się odwraca – a potem skontaktuj się!
Na kamerze uchwycono uśmiechniętą fokę, której przednie płetwy trzymały się za kostki Fiohanna – niezwykły i intymny moment kontaktu, który nie był krótkotrwały.
Fiohann odwrócił się, żeby zobaczyć fokę, i był jeszcze bardziej uszczęśliwiony niż ja. Ciągle myślałam: „Co za niesamowite przeżycie, jakie może przeżyć ojciec i syn!” Ta rzadka chwila pozostanie w nas obojgu.
Foka krążyła między nami, nawiązując dobrowolny kontakt przez około 20 minut. Do tego czasu w źle dopasowanym ciele Fiohanna wkradała się hipotermia kombinezoni nadszedł czas na gorącą herbatę na łodzi.
Po wylądowaniu okazało się, że należący do wyspy Land Rover zabrał nasz sprzęt na kemping. Pozostało nam spacerować, a na każdym kroku wprowadzano nas w piękno i surowość Lundy.
Jest to jednak strome podejście i Andris został nieco z tyłu. Jest stworzony do wytrzymałości w środowisku o zerowej grawitacji i bez stromych wzniesień – a może chętnie wpuści do baru pierwszych chętnych, aby mogli powitać go zasłużonym, ale kupionym przez innych kuflem.
Oprócz wioski Lundy ma dwie latarnie morskie – Starą Latarnię i nowszą. Stare Światło można wypożyczyć na tydzień i jest to jedno z najbardziej zagadkowych miejsc, w jakich kiedykolwiek przebywałem.
Został zbudowany na najwyższym punkcie Lundy, aby chronić wiele statków, które zderzyłyby się z wyspą przy złej pogodzie, a mimo to statki nadal zderzały się z klifami.
Stopniowo stało się jasne, że najgorsze kolizje miały miejsce w czasie silnych wiatrów zachodnich lub południowo-zachodnich w połączeniu z oślepiającymi niskimi chmurami lub mgłą morską, które skutecznie sprawiały, że Stare Światło było niewidoczne.
Stąd nowszy na najniższym cyplu na najbardziej wysuniętym na południe krańcu wyspy.
Czasy ze Starym Światłem i bez niego zapewniły nurkom wiele interesujących wraków, ale Montague jest klasą samą w sobie.
Był to największy wrak w Kanale Bristolskim. Był to ogromny pancernik potężnej floty brytyjskiej, który uderzył w południowo-zachodni róg Lundy w księżycową noc 1907 roku.
Jego masywne szczątki są rozrzucone wśród pól wodorostów w promieniu nie większym niż 10 metrów.
PO KILKU PIECZACH i kolację w tawernie Marisco, udaliśmy się do naszych namiotów przy wyraźnie wzmagającym się wietrze.
O trzeciej w nocy obudził mnie deszcz uderzający w namiot, napędzany przez wichurę o sile 3 stopni. Nic nie było słychać ponad szumem wody i trzepotaniem materiału namiotu.
Kiedy następnego ranka wystawiliśmy głowy z namiotu w stronę wciąż silnego zachodu, zauważyłem, że w naszej grupie był jeszcze jeden namiot – mały zielony obiekt.
Namiot Dave'a się zawalił. Każdy słup z włókna węglowego eksplodował pod wpływem wiatru, co zmusiło Dave'a i jego syna do ewakuacji i rozbicia zapasowego dwuosobowego namiotu.
Spakowaliśmy się, zrzuciliśmy eksplodowany namiot do kontenera i poszliśmy nurkować.
Clive obliczył, że siła wiatru nadal wynosi 7, i miał wątpliwości, czy uda mu się wrócić później po południu zgodnie z planem.
Zaniepokoiło mnie to, bo miałem lecieć do Turcji na dwa tygodnie wakacje w poniedziałek wieczorem.
Ze względu na pogodę zatrzymaliśmy się blisko wschodniej części wyspy, aby nurkować w Knoll Pins, dwóch wielkich filarach skalnych wznoszących się na wysokość 32 m i przebijających powierzchnię przy niskim stanie wody.
Połączone wąskim siodłem na wysokości około 9 m, Pins stoją z dala od klifów i znajdują się tuż przy pływie, dzięki czemu są pokryte życiem.
Duże liście wodorostów dochodzące do 12 m ustępują miejsca głębokim i dramatycznym wąwozom, w których drzemią kolenie.
Między liśćmi pływają jaskrawo ubarwione kukułki i większe wargacze. W nurcie znajdują się ławice śliniaków i rdzawców.
Na 25 m znalazłem kongera wyglądającego spod wielkiej skały, a kiedy się zbliżyłem, zauważyłem obok niego homara.
Odwracając się w bok, udało mi się włożyć rękę za homara, który wystrzelił i pomknął do tyłu ze świstem. Rzadko można zobaczyć je pływające swobodnie.
Ruszyliśmy w górę, na wschodnią stronę Pins, z stromymi ścianami pokrytymi koralowcami kielichowymi Devon i jasnymi zawilcami, a na półkach skalnych znajdowało się więcej koleni.
Skręciliśmy za róg, kierując się teraz na zachód, dotarliśmy do 9-metrowego przełęczy łączącej dwa Pins i przeszliśmy, gotowi do wypłynięcia na powierzchnię po północnej stronie.
ZJEDLIŚMY NASZĄ MAKRELĘ następnie lunch w schronisku Gull Rock nurkował z fokami Ponownie. Było jeszcze lepiej niż dzień wcześniej, a było ich więcej. Tańczyliśmy i pływaliśmy z nimi przez ponad godzinę.
Po nurkowaniu mój syn zapytał Clive’a, czy foki zjadają mewy. „Nie, nie są nimi zainteresowani” – odpowiedział.
Fiohann zadał to pytanie, ponieważ szczeniak poszedł za nami do łodzi i delikatnie pływał.
Duża mewa siedziała w pobliżu wody i czekała na resztki makreli.
Wszyscy patrzyliśmy, jak mała foka podkrada się za mewę i skacze na jej pióra ogonowe, powodując jej trzepotanie w panice.
W ciągu 30 lat zabierania nurków i rybaków do Lundy Clive przyznał, że nigdy wcześniej nie widział tej sztuczki.
Pojechaliśmy z powrotem na molo, żeby odebrać sprzęt kempingowy. Clive postanowił podjąć próbę przeprawy.
Nie było gładko, ale przynajmniej nie płynęliśmy naprzeciwko wiatru i minęła kolejna godzina, zanim wody wzburzyły się pod wpływem wiatru podczas przypływu.
Clive wykorzystał 15-metrowe fale, aby popchnąć Jessicę Hettie w stronę Clovelly. Momentami surfowaliśmy po nich, osiągając prędkość 16 węzłów. Nikt nie miał choroby morskiej i wszyscy byli zadowoleni z tej podróży.
To był fantastyczny weekend.
Nie tylko nurkowanie sprawia, że wyprawa do Lundy jest tego warta – to także całe doświadczenie Clovelly, Marisco i mnóstwo śmiechu w nieprzewidywalnej pogodzie, bezpiecznie pod opieką jednego z najbardziej doświadczonych kapitanów czarterowych w Wielkiej Brytanii.
Przy brytyjskiej pogodzie nie ma żadnych gwarancji, ale kiedy już zanurkujesz w Lundy, możesz mieć pewność, że będzie ona wyjątkowa doświadczenia nurkowe. Módlcie się o dobrą pogodę, wytrwajcie i idźcie tam.
Jednodniowa wycieczka dla sześciu nurków na pokładzie Jessiki Hettie kosztuje 420 funtów, a pobyt w Lundy ponad 390 funtów, stronie clovellycharters.
