Aktywność wulkaniczna

NURK KANARSKI

Dwa tygodnie poza sezonem na najbardziej wysuniętej na zachód Wyspie Kanaryjskiej na powierzchni będą prawdopodobnie bardzo spokojne, ale z nagłymi wybuchami podwodnych przygód. JO CAIRD opowiada historię, zdjęcia zrobił STEVE PRETTY.

Krater El Bajon.

NURKOWANIE NA WYMIENIONYM volcano is all well and good, until you remember that sometimes volcanos erupt. I że tak naprawdę zaledwie sześć lat temu, zaledwie kilka minut jazdy RIBem, inny podwodny wulkan wypluł do tych wód stopioną lawę i toksyczne gazy u południowego wybrzeża El Hierro, najmniejszej z Wysp Kanaryjskich, przez trzy miesiące z rzędu.

Ta erupcja nadała morzu niesamowity odcień zieleni, zabiła całe życie morskie i spowodowała ewakuację La Restinga, wioski, w której się zatrzymuję.

Fortunately El Bajón, El Hierro’s most famous dive-site, is breathtaking enough to distract me from this worrying realisation. Zanim zeskoczyłem z boi na szczyt wyższej z dwóch wież wulkanu, płynąc pod silny prąd obok ogromnej ławicy dorady zebry, nie myślałem o pływających bombach lawowych i toksycznych morzach. .

W tym momencie jedyne, co przychodzi mi do głowy, to: „Wow!”

Większość miejsc do nurkowania w La Restinga znajduje się dość blisko brzegu, co stanowi wariację na temat bardzo przyjemnego tematu – pochyła rafa utworzona przez napływ lawy do morza na pewnym etapie starożytnej przeszłości geologicznej El Hierro oraz niezliczone płytkie jaskinie.

Obszar ten jest skolonizowany przez ogromną liczbę gatunków morskich, od tęczy glonów po doradę zebry, a odwiedzany jest, jak nam powiedziano, mijając manty, rekiny wielorybie, delfiny i żółwie późnym latem i jesienią.

Mar de Las Calmas, która rozciąga się na zachód od La Restinga, jest osłonięta przed przeważającymi wiatrami, co oznacza, że ​​nawet jeśli w wiosce wieje wichura (co zwykle ma miejsce) i podróż jest wyboista, morze jest prawie w miejscach nurkowych po tej stronie punktu zawsze płaskie jak naleśnik.
El Bajón to jednak inna historia. Położony 555 m od brzegu, w wodach tak wzburzonych, że przyprawiają mnie o mdłości, wulkan znajduje się na dnie morskim na głębokości około 60 m, jego mały krater znajduje się na wysokości około 20 m, a jego wieże wznoszą się na wysokość 6 i 9 m.

Węgorze można spotkać wszędzie, ale nie są one ukryte w dziurach, jak można by się spodziewać; w El Bajón przebywają na świeżym powietrzu, włócząc się po pokrytych glonami półkach skalnych i w kraterze wulkanu.

Granik ciemny – niektóre tak duże jak samochodziki – przemierza okolicę, całkowicie szczęśliwy, gdy pozwala nurkom zbliżyć się do wpatrywania się, podczas gdy kraby pająkowate z grotami strzałek wiszą w każdej szczelinie i szczelinie.

Nabazgrana skórzana kurtka, która pojawia się tuż pod koniec mojego nurkowania, stanowi dla mnie absorbujący przystanek bezpieczeństwa.

W JAKI SPOSÓB KIEROWAŁEŚ wulkan, co kilka minut masz do czynienia z inną obecną sytuacją, przyjemny dryf nagle staje się mozolnym pływaniem i odwrotnie.

Jest to męczące, ale też ekscytujące – szczególnie biorąc pod uwagę różnorodność życia morskiego na wystawie.

Życie tutaj jest tak obfite, częściowo z powodu erupcji w roku 2011/12 (miejscowi zgłaszają ogromny wzrost liczby ryb w porównaniu z okresem, zanim wulkan zrobił swoje), ale także dlatego, że obszar ten jest chronionym rezerwatem morskim.

Wędkarstwo jest ściśle regulowane. W każdym z 12 miejsc nurkowych znajdujących się na terenie rezerwatu może przebywać jednocześnie tylko 12 nurków.

Kiedy ryby pelagiczne są w mieście, robi się tu tłoczno, ale podczas tej pozasezonowej wycieczki do La Restinga mój kumpel i ja mamy to miejsce mniej więcej dla siebie.

Codziennie wypływają dwie lub trzy łodzie nurkowe, ale większość z 10 centrów nurkowych w wiosce jest zamknięta, a łodzie, które wypływają, są dalekie od pełnych.

Podczas gdy inne Wyspy Kanaryjskie są głównymi celami turystycznymi, El Hierro jest rzadko odwiedzane, co oznacza, że ​​ludzie, którzy podejmują wysiłek, aby tu dotrzeć – prawie wszyscy to Hiszpanie, w rzeczywistości głównie rdzenni mieszkańcy Wysp Kanaryjskich – przyjeżdżają specjalnie na nurkowanie.

La Restinga w styczniu jest naprawdę bardzo spokojnym miejscem, co mi odpowiada.

Oprócz życia morskiego, inną atrakcją dla nurków jest geologia wulkanicznego wybrzeża El Hierro. Moje pierwsze nurkowanie podczas tej wycieczki odbędzie się w Cueva del Diablo (Jaskinia Diabła), 15 minut rejsu łodzią do rezerwatu morskiego, mijając kilka kilometrów jałowego, ale pięknego krajobrazu wypełnionego lawą.

Prawdziwa Cueva del Diablo to duża grota w klifie, do której kiedyś można było dotrzeć pieszo. Since the many earthquakes that accompanied the 2011/12 eruption, however, it’s now accessible only from the water.

Jako nurek odwiedzasz mniejszą – ale wciąż przestronną – jaskinię w pobliżu, z szerokim wejściem, które otwiera się na piaszczyste, pokryte głazami dno morskie na głębokości około 8 metrów.
Jest domem dla wielu trąbek i hojnie posypanych żółtymi gąbkami, jak każde tutaj miejsce nurkowe. Jest to łatwe i przyjemne pierwsze nurkowanie, ale będzie dobrym pierwszym nurkowaniem w jaskiniach dla początkujących.

JESZCZE ŁADNIEJSZY JEST ŁUK tuż za jaskinią, której sylwetka wyróżnia się na tle jasnego błękitu płytkiej wody.

W El Tacarón, miejscu do nurkowania położonym niedaleko wybrzeża, tuż przy spektakularnym naturalnym basenie, od którego wzięła się jego nazwa, znajduje się kolejny wspaniały łuk. Schodząc boją poza punkt, podążam za moim przewodnikiem przez kanion lawy porośniętej glonami, po czym przekraczam skaliste dno morskie, aby wrócić do klifów, gdzie wtykam nos w małe jaskinie wzdłuż brzegu.

Po drodze dostrzegam moją pierwszą ranię, kuszące spojrzenie na to, jak musi tu być, gdy jesienią pojawia się megafauna.

Kilka dni później wracam na basen w El Tacarón, spędzając popołudnie pływając w chłodnej, czystej wodzie (i bardzo odczuwając zimno po nurkowaniu w suchy skafander) i pluskanie się z córką w basenach skalnych.

Podczas gdy inne miejsca do pływania na wyspie są zdane na łaskę ostrych zimowych wiatrów, w tej osłoniętej zatoce można pływać każdego dnia w roku.

Gdy popołudnie zamienia się w wieczór, grillujemy świeże ryby na publicznym grillu, po czym wracamy do La Restinga krętą drogą przez pola wulkaniczne.

Jeśli chodzi o wycieczki po nurkowaniu, El Tacarón jest właściwie jedyną opcją, dzięki niezwykłej topografii El Hierro.

Aby dostać się niemal w każde miejsce na wyspie, do wygasłego wulkanu, którego strome zbocza wpadają prosto do morza, trzeba wspinać się w górę, narażając się na chorobę dekompresyjną, jeśli nie odczekasz wystarczająco długo po ostatnim nurkowaniu.

Jedyna droga prowadząca z La Restinga wznosi się na wysokość około 1200 m na dystansie zaledwie 12 km, a jedynie senne miasteczko El Pinar znajduje się na tyle nisko, że można go bezpiecznie odwiedzić, jeśli nurkujesz tego dnia.

Dlatego też mój partner Steve i ja na zmianę zwiedzamy wyspę z naszą córką w dni wolne od nurkowania. U nas to dobrze się sprawdza, bo i tak łączymy nurkowanie i opiekę nad dziećmi, ale nie każdemu będzie miło utknąć w tak odległym miejscu na czas pobytu wakacje.

Z zaledwie kilkoma restauracjami, dwoma supermarketami i małą plażą, La Restinga dość szybko się nudzi, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że El Hierro oferuje zadziwiająco piękne przejażdżki, piękne szlaki spacerowe przez starożytne lasy i kilkanaście malowniczych skalistych zatok i plaż do pływania. To wyspa, na którą chcesz znaleźć czas na zwiedzanie.

Spośród miejsc nurkowych położonych blisko brzegu w Mar de Las Calmas moje ulubione to El Salto i El Desierto.

Położone w miejscu, gdzie rafa wulkaniczna spotyka się z „pustynią” białego piasku rozciągającą się około sześciu mil do Punta de Orchilla,

El Desierto jest domem, według mojego przewodnika, Iñaki Cayón z Centro de Buceo El Hierro, największej populacji węgorzy ogrodowych na świecie.

PO KRÓTKIEJ PŁYWANIU z boi nasza grupa ustawia się na skraju pozornie niekończącej się plamy piasku. Chwilę później zaczynają się wyłaniać węgorze, wynurzając się coraz dalej ze swoich nor, przyzwyczajając się do naszej obecności. Rozciągają się jak okiem sięgnąć (czyli około 30 m, biorąc pod uwagę dzisiejszą wizję), a ich liczba liczy się w tysiącach, jeśli nie dziesiątkach tysięcy.

Pływanie po piaszczystej rafie w celu dotarcia do rafy przypomina ogromną, bezdotykową grę w walnięcie kreta – węgorze znikają, gdy się zbliżasz, by ponownie pojawić się, gdy już ich miniesz.

Neighbouring El Salto is a wonderland of small, shallow caverns, beautifully lit from above by natural windows in the cliff. Moje dwie wizyty w tym miejscu – pierwsza z przewodnikiem z centrum nurkowego otwartego w zeszłym roku, druga z Iñakim, który jest tu od 2001 roku – dały mi lekcję poglądową na temat znaczenia rezerwacji u uznanego operatora.

Nurkowanie numer jeden jest całkowicie przyjemne, ale dopiero podczas nurkowania drugiego pokazano mi pełen zakres tego magicznego miejsca, a mój fotograf-kumpel otrzymuje czas, którego potrzebuje, zamiast go poganiać.

Iñaki wie również, gdzie lubią się ukrywać dobre rzeczy, wskazując wiele gatunków życia morskiego, które w innym przypadku bym przeoczył, od jeżozwierza w El Desierto po homary w El Río, miejscu tuż za murami portu La Restinga.

Przez wszystkie dni mojej podróży z wyjątkiem kilku dni jest zbyt wietrznie, aby nurkować poza Mar de Las Calmas, ale jestem zadowolony z nurkowań, które udaje mi się przecisnąć w tym obszarze.

El Río to przede wszystkim wąwozy, podczas gdy w El Veril platforma lawowa kończy się stromą ścianą, co sprawia, że ​​jest to jedno z najbardziej spektakularnych i dramatycznych nurkowań podczas tej wycieczki.

Tak się też składa, że ​​jest to ostatni, co jest na szczęście bo jak już pociągnę suchy skafander nad moją głową, gotowy do krótkiego spaceru z powrotem do centrum nurkowego z portu, uszczelka szyi pęka.

To tak, jakby garnitur zadecydował, że widziałem już wystarczająco dużo i czas wracać do domu. Odwiedziwszy większość miejsc nurkowych na El Hierro w ciągu dwóch tygodni, włączając w to wielokrotne wizyty w najlepszych z nich, jestem skłonny się z tym zgodzić.

Ale wrócę – jeśli jest jedna rzecz, która przewyższa nurkowanie na wygasłym wulkanie, to zobaczenie manty przy tym. Przywołaj jesień.

TEN PROJEKT WYCIECZKA REKINÓW certainly benefited from the presence of Dr Elke Bojanowski, founder and director of the Red Sea Sharks charity. Jej wykłady zawsze cieszyły się dużą frekwencją, a te swobodne prezentacje były pełne informacji o tym, jak identyfikować rekiny i zachowywać się z nimi w wodzie – co jest kluczowe dla tej wyprawy z rekinami.

Elke przekazała także wiele faktów nie tylko na temat adaptacji i ewolucji rekinów, ale także na temat ich smutnej śmierci, głównie w wyniku obcięcia im płetw.

Myślę, że każdy nurek opuszczający łódź odnowił szacunek, podziw i zrozumienie dla tych wspaniałych drapieżników wierzchołkowych, wzmocnione zachwytem nad widokiem ich w wodzie, ale także pouczającymi rozmowami Elke.

Wydaje się, że to naprawdę dobry pomysł, aby dowiedzieć się więcej o naszym środowisku morskim podczas rejsów na żywo. Przy odrobinie dodatkowego zrozumienia możemy stać się pełnymi pasji opiekunami naszego środowiska morskiego.

Opuściłem Morze Czerwone z poczuciem pewności co do swoich umiejętności nurkowania, lepiej wykształcony, bardziej zainspirowany i zdesperowany, aby zarezerwować następną wyprawę. Do tego czasu z radością wrócę na wybrzeże Devon i będę nurkował w naszych brytyjskich morzach, przeszukując lasy wodorostów i kolorowe wodorosty.

Będę ćwiczyć swoje umiejętności nurkowania i marzyć o tym, kiedy następnym razem zobaczę przelatującą obok mnie mantę lub węża-rekina młota pode mną w lazurowym morzu.