Okna pogodowe

Zaczęło się tak dobrze. Znaleźliśmy bezpośrednie loty BA z Londynu do Miami za 370 funtów za osobę w obie strony. Genialny! Sześć dni ciepłej marcowej pogody, miejsce, które odwiedziliśmy kilka razy, ale nigdy wcześniej nie nurkowaliśmy.

Po poszukiwaniach skontaktowałem się z Lauderdale Divers Online dla ośrodków w rejonie Miami. Zajmował miejsce na różnych łodziach, od Keys aż po Jupiter i miał połączenia z innymi centrami nurkowymi na całej Florydzie.

Możesz zarezerwować wszystkie nurkowania za jednym razem, korzystając z jego zaleceń.

To nam odpowiadało, ponieważ mieliśmy czterodniowy plan składający się z ośmiu nurkowań, obejmujący odwiedzenie kilku miejsc w Miami, udanie się do Fort Lauderdale, a następnie kontynuacja podróży na północ, aby nurkować przy słynnym moście Blue Heron Bridge. Francis Belland, właściciel obiektu PADI 5*, wysłał e-mailem ofertę zabrania nas na swoją łódź i pokazania najlepszych lokalnych miejsc do nurkowania.

Przyjechaliśmy do Miami w słoneczne niedzielne popołudnie, odebraliśmy wynajęty samochód i zameldowaliśmy się w mieszkaniu w Miami Beach, jedną przecznicę od oceanu. Równolegle do plaży biegł sześciomilowy chodnik.

Płaskie szmaragdowe morze błyszczało kusząco, odbijając wysokie budynki mieszkalne wzdłuż brzegu. Temperatura wynosiła idealne 27°, powietrze było spokojne i spokojne, ale bez wilgoci.

Poniedziałek miał być dniem odpoczynku i wycieczką do Key Biscayne. Ale gdy już mieliśmy odpływać, Francis wysłał e-mail z informacją, że jego łódź potrzebuje nowej części silnika i dotrze ona dopiero po naszym wypłynięciu. Obiecał zamiast tego zorganizować dla nas nurkowanie na innych łodziach.

Doświadczyliśmy problemów z zakwaterowaniem, więc przeniosłem się do innego mieszkania w jednym z wieżowców położonych wzdłuż Intracoastal Waterway.

Z 32. piętra roztaczał się wspaniały widok na wodę oddzielającą kontynent od barierowej wyspy Miami Beach.

Następnego ranka, gdy wzeszło słońce, niebo było czyste. Nadal wiało, ale mniej, a woda wyglądała na w miarę spokojną.

Tarpoon powiedział nam, że ostrzeżenie będzie obowiązywać do wieczora i że spokojne wody laguny zaprzeczają temu, jakie będą fale w odległości trzech mil od Neptuna.

Traciliśmy nadzieję, ale Rob Davis, dyrektor generalny Lauderdale Divers, zapewnił nas, że następnego ranka wszyscy razem będziemy nurkować. Zarezerwował dla nas miejsce na łodzi nurkowej American Dream II należącej do Scuba Fort Lauderdale.

Kapitan Todd i jego wesoła przewodniczka nurkowa Kate przeprowadzili odprawę. Nurkowało nas tylko 10 osób, więc mogliśmy rozłożyć się na 14-metrowym statku. Na otwartym oceanie widzieliśmy jedynie maleńkie fale pod czystym, błękitnym niebem.

Mieliśmy nurkować na barce Hog Heaven Barge, sztucznej rafie z 1986 roku, do której w ostatnich latach dodano nowe instalacje. Barka o długości 55 m przewróciła się podczas tonięcia, więc leżała odwrócona na białym piasku na głębokości 22 m.

Pół godziny po wyjściu z mariny złożyliśmy sprzęt, a Kate naprawiała linę cumowniczą i sprawdzała prąd.

Podeszła z szerokim uśmiechem. Powiedziała, że ​​warunki są wyjątkowe, widoczność ponad 20 m pomimo burz i praktycznie brak prądu.

Fort Lauderdale to jedno z miast położonych najbliżej Prądu Zatokowego. Ten szeroki na 62 km, szybko płynący i ciepły prąd oceaniczny płynie wzdłuż wschodniego wybrzeża USA i szybko usuwa wszelkie pozostałości pozostawione przez burzę.

Zwykle Prąd Zatokowy oznacza, że ​​w miejscach nurkowych w obszarze Greater Fort Lauderdale prąd ma różny stopień, ale może on przesunąć się wraz z wiatrem nieco dalej od lądu, tak jak obecnie.

Hog Heaven, zwykle nurkowanie „prądowe”, na głębokości było wolne od przepływu, gdy podążaliśmy za liną cumowniczą w dół do szczytu wraku. Byłem również mile zaskoczony odczytem temperatury wody na moim wyświetlaczu wynoszącym 25° komputer.

Wrak pozostał nienaruszony aż do huraganu Irma w 2017 r., ale nie był tak zniszczony, jak się spodziewałem. Poszliśmy za Robem w stronę rufy, skąd przez ładownię można było przejść na drugą stronę. Powiedział nam, że czasami znajdował w środku granika Goliata.

Niestety, albo schował się głębiej we wraku, albo tego dnia odpłynął. Katie poprowadziła swoją grupę na drugą stronę, a my na zmianę przepłynęliśmy przez inkrustowaną koralowcami ładownię, pełną ławic lucjanów i graników z Nassau.

Gdy wychodziliśmy jeden po drugim, Rob skinął na nas w stronę miejsca, gdzie kadłub stykał się z piaskiem. Zza nich wyjrzał duży rekin karmiący.

Ruszyliśmy 30 m na północ wraku i dużej konstrukcji zwanej Jungle Gym. Kiedyś była to latarnia morska Pacific Reef, zapewniająca bezpieczeństwo żeglarzom w Parku Narodowym Biscayne. Wykorzystano go do upiększenia Hog Heaven w 1989 r. wraz z 60 m rury pogłębiarskiej.

Chmury lucjanów i chrząknięć wirowały wokół konstrukcji. Nie spodziewałem się tak dużej liczby ryb i takiej różnorodności, a konstrukcję skolonizowały ogromne czerwone wachlarze, gąbki wszelkich kształtów i kolorów oraz inkrustowane koralowce.

Piękna, prawie świecąca, złota i turkusowa skalary królowa również zamieszkała w tej budowli. Na rozpórkach widziałem bogactwo makro życia – różne gatunki blennie, ślimaki nagoskrzelne i babki, a także świetliki. Bardziej przypominało Karaiby niż wybrzeże Atlantyku na Florydzie.

Wchodząc i wychodząc z konstrukcji, po 35 minutach czas dekompresji był prawie jednocyfrowy i wróciliśmy do cumy na dziobie barki. Co dziwne, ktoś zainstalował tam także dużą choinkę.

Todd skierował łódź bliżej brzegu, gdzie wzdłuż wybrzeża biegła potrójna rafa koralowa. Rafa na Florydzie, jedyna na kontynencie USA, biegnie od Palm Beach na południe do Keys.

Pierwsza rafa znajduje się zaledwie 275 m od brzegu i ma około 5 m głębokości. Druga rafa, nieco dalej, sięga od około 10-18 m, a trzecia rafa znajduje się milę od brzegu na głębokości 25-30 m.

Nurkowaliśmy na drugiej rafie w Caves, której nazwa wzięła się od małych rybich jaskiń i nawisów, a nie od takiej, która była wystarczająco duża, aby pomieścić nurków. Tutaj, podczas zwykle delikatnego nurkowania w dryfie, prąd prawie zniknął.

Nie spieszyliśmy się, zwiedzając zakamarki. Rafa wznosiła się metr lub dwa nad piaskiem i była inkrustowana zielonymi, pomarańczowymi i czerwonymi gąbkami rurkowymi, lazurowymi gąbkami wazonowymi i wachlarzami morskimi. W osłoniętych obszarach żyło wiele małych ławic ryb – lucjan, zamiatacz ciemny i granik.

Rafa nie jest żywą rafą koralową, ale utworzona jest z miękkiego piaszczystego kamienia, pokrytego misternym wzorem plastra miodu wykonanym przez morskie robaki.

Jego fundamentem jest wapień pokryty sprasowaną formacją kamienia utworzoną z ziaren piasku i pokruszonych muszli, mającą ponad 100,000 XNUMX lat.

W ciemnej szczelinie, prawie ukrytej w cieniu, gigantyczna murena powoli otwierała i zamykała pysk, po czym wyszła dalej ze swojej dziury, aby przyjrzeć się mojemu aparatowi.

Przez całe nurkowanie dominowały malowane homary z powiewającymi długimi czułkami, było to dla nich idealne miejsce – osłonięte i płytkie, z niewielką liczbą drapieżników. W sezonie byłem jednak pewien, że pójdą pierwsi, będąc tak blisko brzegu.

Szczyt rafy, mniej chroniony przed falami i burzami, był dość jałowy.

Pojedyncza papugoryba, granik, hogfish i błękitna chirurgia dziobały glony.

Po rafie poruszała się dziwna rozdymka, dość duża, żółtawa z poziomymi paskami i długimi kolcami. Szary skalar odpoczywał podczas czyszczenia.

Widzieliśmy wiele delikatnie wyglądających fioletowych wachlarzy i dużych czerwonych gąbek beczkowych. Miękkie koralowce falowały.

Znaleźliśmy promień elektryczny w dużej mierzei piaskowej. Kamienna ryba, raczej w kolorze musztardowym, a nie zakamuflowana, jak można się było spodziewać, wyraźnie wyróżniała się na tle białego piasku.

Mógłbym zostać dłużej niż nasze 62-minutowe nurkowanie, ale powolne pływanie sprawiło, że do tego czasu wszyscy trochę zmarzliśmy i widziałem, jak Rob drży, więc wynurzyliśmy się delikatnie, aby się rozgrzać.

Warunki i życie morskie było znacznie lepiej, niż mogłem sobie wyobrazić w obu miejscach. Byłem także pod wrażeniem profesjonalizmu i pomocy Roba i Francisa.

West Palm Beach leży godzinę na północ od Fort Lauderdale, a most Blue Heron łączy ją z Riviera Beach. To nurkowanie z brzegu, dostępne z plaży pod mostem, słynie z makro życia wokół dużych podpór oraz wraków i sztucznych raf wokół tego miejsca. Dostępny jest parking, prysznice i toalety oraz rampy umożliwiające nurkom niepełnosprawnym dostęp do wody.

Przypływ ma duże znaczenie, ponieważ prądy mogą napływać i szybko spadać widoczność, dlatego najlepiej wejść w luźnych spodniach 30 minut po obu stronach przypływu. Weekendy są bardzo pracowite, zwłaszcza latem – nie ma problemu, byliśmy tam w piątek.

Skontaktowaliśmy się z Pura Vida Divers, aby zatrudnić przewodnika, który pomoże nam w pełni wykorzystać nasze nurkowanie. Przypływy oznaczały wczesny start, więc spotkaliśmy się z Andreą w sklepie o 7.30:XNUMX – ale i tak czekało nas rozczarowanie.

Poprzedniego dnia duża fala oceaniczna sprowadziła do chronionej zatoki wodę bogatą w składniki odżywcze – świetną dla życia morskiego, ale fatalną dla widoczności.

Andrea sprawdziła wizę poprzedniego wieczoru i ponownie przyszła do pracy. Spadł do pół metra! Niemożliwe było zrobienie szerokokątnych zdjęć mostu, które chciałem, trudne do znalezienia maleńkiego makro życia i Andrei trudno było bezpiecznie poruszać się po obiekcie.

Kolejne nurkowanie odwołane. Na moście, żeby zrobić zdjęcia z góry, widzieliśmy kilku nurków, ale wszyscy potwierdzili, że nie było praktycznie nic do zobaczenia poza mętną wodą.