Misool w Raja Ampat nie jest inne niż inne miejsca, a centrum nurkowe też jest wyjątkowe, mówi JOE DANIELS
MOJE PIERWSZE DOŚWIADCZENIE Z NURKOWANIEM Raja Ampat przyszedł trzy lata temu. Okolica ta była dla mnie czymś w rodzaju świętego Graala wśród miejsc nurkowych. Będąc fotografem podwodnym, moja lista zdjęć była obszerna i, jak myślałem, ambitna.
Po kilku dniach nurkowania było jednak jasne, że miejsce przerosło moje oczekiwania. Bogactwo i różnorodność życia były przytłaczające.
Moja siedmiodniowa wycieczka zaledwie zarysowała ofertę, więc musiałem wrócić, aby zwiedzać dalej.
Trójkąt Koralowy to termin używany przez nurków w odniesieniu do globalnego epicentrum morskiej różnorodności biologicznej. Obszar ten, obejmujący regiony Indonezji i Filipin oraz daleko południowo-zachodni Pacyfik, obejmuje 1.6% powierzchni oceanicznej Ziemi.
A pośrodku trójkąta leży archipelag maleńkich wapiennych wysepek zwanych Misool, na którym miałem spędzić najbliższe 10 dni.
Przeszliśmy przez mały korpus otwarta woda do łańcucha wysp, który płynął ze wschodu na zachód podczas naszego pierwszego nurkowania. Spodziewając się nurkowania kontrolnego w przeciętnym miejscu, zeskoczyłem z łodzi do wody o temperaturze 29°C i spojrzałem w dół.
Tylko kilka razy w mojej karierze nurkowej widziałem taką widoczność – 35 m byłoby ostrożnym szacunkiem. Opróżniłem BC i zszedłem w dół do lekko nachylonej ściany ze szczytem przed sobą.
Ściana była piękna, pokryta ogromnymi wachlarzami morskimi we wszelkich możliwych kolorach i kształtach. Okazało się, że wiele z nich było żywicielami karłowatych koników morskich.
Przestrzeń pomiędzy marynarzami zajmowały miękkie koralowce, które wyglądały niemal jak neony, a kolory były tak żywe.
Najważniejszym momentem nurkowania był szczyt. Patrząc z podstawy na wysokość 20 m, ławice delikatnych anthias i maniakalnych fizylierów żółtogoniastych przepływały nad dekorującymi je wachlarzami, miękkimi koralowcami i gąbkami beczkowatymi.
Za mną, na błękitnym niebie, jodełkowa barakuda wisiała bez wysiłku w delikatnym nurcie.
Krępe, szare rekiny rafowe również pojawiały się sporadycznie, zanim zniknęły w nieskończonym błękicie.
Rafy północnej części Raja Ampat zrobiły na mnie ogromne wrażenie, ale już po jednym nurkowaniu dalej na południe było jasne, że nurkuję w bardzo wyjątkowym miejscu.
Misool to czterogodzinna podróż łodzią motorową z ruchliwego portu Sorong. Wapienne wyspy w kształcie ula zaśmiecają bardzo produktywny krajobraz morski. Obszar ten to miejsce, w którym Pacyfik spotyka się z Oceanem Indyjskim w mieszance morskiej różnorodności biologicznej.
Zejście na rafy wokół Misool jest świadkiem funkcjonowania, zdrowego ekosystemu. Na tym obszarze występuje ponad 1500 znanych gatunków ryb, 537 gatunków koralowców i 700 gatunków mięczaków.
Na rafach roi się od jacków, fizylierów, wargaczy napoleońskich i trevalli olbrzymich. Starożytne gorgonie i nieprawdopodobnie kolorowe miękkie koralowce dendronepthya pokrywają głębsze obszary rafy, podczas gdy na płyciznach dominują kamienne akropory i miękkie skórzane koralowce, tworząc dziewicze ogrody skąpane w snopach światła.
Koralowce w tym obszarze wydają się również bardziej odporne na działanie wybielające niż koralowce w innych miejscach, takich jak Wielka Rafa Koralowa.
Są też góry podwodne, gdzie zbieżność dwóch oceanów tworzy tego rodzaju odżywcze prądy, które przyciągają gigantów. Misool jest domem dla populacji około 800 mant, które regularnie korzystają ze stacji czyszczących na górach podmorskich. Siedzą nieruchomo w nurcie, podczas gdy wargacz czystszy wyrywa im pasożyty ze skrzeli i skóry.
ALE CO CZYNI MISOOL WYJĄTKOWYM jest to, że oba gatunki manty, oceaniczną lub olbrzymią Manta birostris i rafę Manta alfredi, można zobaczyć razem w tym samym miejscu nurkowym.
Jest bardzo niewiele miejsc na planecie, gdzie te dwa gatunki wchodzą w interakcję.
Magic Mountain to jedno z najlepszych miejsc nurkowych w okolicy, jeśli nie na świecie.
Wiele słyszałem o tej morskiej górze i bardzo chciałem spędzić tam jak najwięcej czasu, bo słyszałem, że nigdy nie wiadomo, co się może wydarzyć.
To coś znacznie więcej niż tylko obserwowanie interakcji obu gatunków mant. Podczas mojego pierwszego nurkowania zeszliśmy na grań na głębokości 25 m, głębszą z dwóch stacji czyszczących. Czekając na manty, obserwowaliśmy ogromne ławice barakudy, trevala błękitnopłetwego i trevala olbrzymiego polujące na mniejsze przynęty, tworząc wizualną ucztę.
Po 15 minutach dotarliśmy na płyciznę. Gdy przepłynęliśmy wzdłuż krawędzi grani, szybko stało się jasne, dlaczego wybrano określenie „góra” – nie tylko ze względu na kolosalny rozmiar, ale także kształt.
Wspinaliśmy się aż do osiągnięcia szczytu na głębokości około 7 m pod powierzchnią. Tutaj znaleźliśmy obszar wielkości boiska do piłki nożnej, pokryty miękkimi koralowcami i gigantycznymi bombami, tętniący życiem.
Na tym niewielkim obszarze obecne były ławice jacka, trevally olbrzymiego, batfisha, lucjanu żółtego i fizylierów, co czyniło go idealnym placem zabaw dla podwodnych fotografów. Jednak podczas pierwszego nurkowania nie mieliśmy szczęścia z mantami i tylko raz dostrzegliśmy je z daleka.
WIELE GATUNKÓW ENDEMICZNYCH zamieszkują wody Misool, w tym stosunkowo niedawno odkrytego rekina pieszego Raja Ampat (Hemiscyllium halmahera), gatunku rekina epoletowego.
Aby to zobaczyć, trzeba odbyć nocne nurkowanie, więc drugiej nocy wycieczki wybrałem się z moim przewodnikiem nurkowym Bramem, aby spróbować rzucić okiem (i być może ) tego ciekawskiego małego rekina.
Zeszliśmy na górę podwodną zwaną Cafe D'Break, a Bram sprawdził różne szczeliny i jaskinie.
Nie minęło dużo czasu, zanim po raz pierwszy zauważyliśmy rekina, ale rekin wydawał się zaniepokojony naszą obecnością i szybko przedostał się do kryjówki w bomie.
Te rekiny są niezwykle elastyczne i wydają się być w stanie wcisnąć się niczym wąż w każdą szczelinę.
Minęło kilka minut, a potem Bram zawołał mnie gorączkowymi sygnałami swojej czerwonej latarki. Odwróciłem się i znalazłem chodzącego rekina na otwartej przestrzeni!
Ten facet nie spieszył się i nawet pozował do zdjęcia. Tej nocy widzieliśmy pięć osobników o długości od 70 cm do 1 m.
Kolejnym endemitem, który chciałem sfotografować, była czerwona odmiana Hippocampus denise, pieszczotliwie nazywana konikiem morskim karłowatym Świętego Mikołaja. Te bardzo urocze koniki morskie można znaleźć tylko w okolicach Raja Ampat, a najwięcej jest ich w Misool.
Bram wiedział dokładnie, dokąd się udać. Następnego dnia pojechaliśmy prosto tam, zechodząc na czerwony wachlarz, w którym żył ten półcentymetrowy konik morski.
Cierpliwość jest kluczem do fotografowania pigmejów, ponieważ zazwyczaj unikają aparatu i kto może ich za to winić? Chociaż takich makro jest nieskończenie wiele fotografia możliwości w Misool, zawsze wydawało mi się to ryzykowne przypinanie obiektywu makro, ponieważ nigdy nie wiadomo, co się wydarzy.
Na szczęście większość tego dziewiczego krajobrazu morskiego jest objęta patrolowaną strefą zakazu wstępu o powierzchni 470 mil kwadratowych, ustanowioną przez założycieli Misool Eco Resort & Conservation Centre, Andy'ego i Marit Miners.
Ośrodek, położony na idyllicznej wyspie Batbitim, został zbudowany ręcznie wyłącznie z drewna odzyskanego z okolicy, dlatego do jego budowy nie wycięto ani jednego drzewa. Rezultat jest spektakularny.
Miejsce to było dawniej obozem odcinania płetw rekinom, a kiedy Andy po raz pierwszy wylądował na wyspie, plaża była usiana szczątkami rekinów z płetwami. The płetwy zostałby sprzedany kupującym w celu handlu zupą z rekina.
Ośrodek został pomyślany jako sposób na finansowanie centrum ochrony przyrody, które mogłoby wspierać badania, edukację i ochronę południowo-wschodniego Misool.
W 2005 roku właściciele wyspy i otaczających ją raf, lokalna społeczność i Misool Eco Resort scementowali partnerstwo, w wyniku którego powstała pierwsza w regionie strefa zakazu połowów.
Lokalna społeczność żyje z morza, a strefa zakazu połowów to obszar odległy i w związku z tym rzadko poławiany, więc przeprowadzka nie ograniczyła jej działalności.
Wręcz przeciwnie – rybacy pracujący poza Rezerwatem Morskim Misool zgłaszają lepsze wskaźniki połowów od czasu jego wdrożenia. Ryby dobrze się rozwijają w strefie zakazu połowów, ale rybacy czerpią korzyści z wszelkich nadmiernych rozlewów.
Obecnie rezerwat składa się z dwóch stref zakazu połowów, połączonych powierzchnią ok otwarta woda z ograniczonym użyciem sprzętu. Obszar rezerwatu jest obecnie dwukrotnie większy od Singapuru i niewątpliwie byłby eksploatowany, gdyby nie był fizycznie patrolowany przez 15 pełnoetatowych strażników, podzielonych pomiędzy trzy stacje strażników na granicach rezerwatu.
Od czasu utworzenia Rezerwatu Morskiego Misool biomasa na wielu rafach wzrosła o 300% w ciągu sześciu lat, a na niektórych o 600%. Z raportów wynika, że liczby te z roku na rok rosną.
Inne badanie wykazało, że w rezerwacie morskim Misool żyje 25 razy więcej rekinów niż na zewnątrz. Rezerwat, będący niegdyś miejscem obcinania płetw rekinom, obecnie jest dla nich sanktuarium.
POBYT W Ośrodkugoście widzą ciągłą procesję młodych rekinów rafowych czarnopłetwych (Carcharhinus melanopterus), bohaterów plakatu tej historii sukcesu w dziedzinie ochrony środowiska.
Blacktips nie jest jedynym gatunkiem spodamobran, który korzysta z rezerwatu morskiego. W latach 25–2010 liczba obserwacji mant oceanicznych wzrosła 2016-krotnie.
Oprócz rezerwatu w ramach projektu Misool od 2011 r. prowadzi się badania nad mantami. Dzięki zebranym danym projekt odegrał kluczową rolę we wdrożeniu przez Indonezję w 2014 r. ogólnokrajowego zakazu połowów mant i handlu nimi oraz pomyślnej realizacji petycji w sprawie ochrony rekinów i płaszczek w całym regionie całe 15,500 2010 mil kwadratowych regionu Raja Ampat, w którym w XNUMX roku utworzono Raja Ampat Shark & Manta Sanctuary.
Po spędzeniu 10 dni w Misool i każdej dostępnej minucie w wodzie, ciężko było go opuścić. Dla mnie, jako nurka, fotografa i działacza na rzecz ochrony przyrody, jest to raj, a wyjątkowa jest świadomość, że będzie on chroniony nie tylko dla przyszłych pokoleń nurków, ale także dla miejscowej ludności.
|
Ukazał się w DIVER w maju 2017
