Nurkowanie wrakowe metodą Bell Way

NURK KANADY

CLAIRE GOODWIN donosi z Bell Island w Kanadzie, gdzie w rzadkim ataku U-Boota zginęło 70 osób, pozostawiając płetwonurkom mrożące krew w żyłach dziedzictwo do odkrycia

Przeczytaj także: Nurkowie oczyszczający znajdują ostrą amunicję na miejscu katastrofy z czasów II wojny światowej

Zejście

Zeszliśmy po linii strzału przez czystą wodę.

Gdyby nie mój lodowy ból głowy, mogłabym wmówić sobie, że jestem w tropikach.

Ponad 40 m pod nami widoczny był pokład 139-metrowego Zamku Różanego. Widziałem Mike'a, jednego z naszych nurków na rebreatherach, przedostającego się do ładowni.

Opadłem obok pofałdowanych aniołów morskich i meduz, gdy maszty i żurawie zbliżały się do nas.

Przepłynęliśmy po pokładzie w kierunku rufy, zatrzymując się, aby podziwiać sieci zwisające z ładowni, ozdobione grubymi girlandami miękkich koralowców i pierzastych ukwiali.

Pokój telegraficzny musiał poczekać na następny raz, ponieważ mieliśmy inną misję.

Docierając do szyn, zatrzymałem się, aby skontaktować się z moimi kumplami Connie i Johnem oraz ustalić namiar na nasz cel, po czym zszedłem na dno morskie na głębokości 46 m.

Po krótkim pływaniu dotarliśmy do celu – torpedy. To imponujący widok nawet bez głowicy bojowej i surowe przypomnienie upadku tych statków.

Po obowiązkowych zdjęciach (trochę nago, musiałam się mocno zastanowić nad ustawieniami aparatu!) wspięliśmy się na górę, świadomi, że straciliśmy zbyt dużo czasu na deco – niezbyt fajnie w wodzie o temperaturze 2°C!

Odwiedziłem wyspę Bell w ramach wycieczki zorganizowanej przez Joe i Connie z nurkowania COJO z Nowego Brunszwiku. To mój lokalny sklep nurkowy, odkąd przeprowadziłem się z Wielkiej Brytanii na kanadyjską stronę stawu.

Byliśmy mieszaną grupą, składającą się z doświadczonych nurków na rebreatherach Mike'a i Luigiego, po samotnego nurka sidemount Johna oraz Joey'a i Ali, którzy robili swój specjalistyczny kurs PADI Wreck (uważaj na artykuł Ali o nurkowaniu w Kanadzie, który wkrótce ukaże się w DIVER).

Osiedliliśmy się w kurorcie nurkowym Oceanquest w Conception Bay South, którego gospodarzami byli Debbie, Rick i ich zespół.

Zakwaterowanie było w domku nurkowym Oceanquest, który ma dość luksusowe jak na nurkowanie przestronne pokoje dwuosobowe z łazienką i dobrze wyposażoną kuchnię do samodzielnego przygotowywania posiłków. Domek znajduje się pięć minut spacerem od przystani, z której odpływa łódź.

Wraki Bell Island mogły zostać zaprojektowane z myślą o nurkach.

Cztery duże statki znajdują się blisko siebie, co ułatwia dwa dni nurkowania – często wracaliśmy do portu o 2:XNUMX.

Dla odpornych możliwe było trzecie nurkowanie z brzegu dziennie, a pewnego dnia udało mi się nawet cztery.

Dla tych, którzy są przyzwyczajeni do krótkich spodni na wielu wrakach w Wielkiej Brytanii, miłym zaskoczeniem będzie fakt, że można w nich nurkować w większości stanów przypływu i chociaż czasami może występować niewielki prąd, jest to możliwe.

Kryształowa woda ułatwia poruszanie się po wrakach i jest dla nich prawdziwą przyjemnością - i kamerzyści.

Jedyną prawdziwą trudnością jest zimno. Wraki znajdują się w „Alei Gór Lodowych”, a temperatura może spaść nawet do 0°C na głębokości. Podczas naszej podróży wahały się w granicach 2-4°C. Wielu nurków nosiło podgrzewane kamizelki i rękawiczki, chociaż mnie było wystarczająco ciepło w moim zaufanym Weezle Extreme Plus ocieplacz.

Skończyło się jednak na tym, że zdecydowałem się na suche rękawiczki, zamiast nurkować w rękawicach. Uzyskane ciepło i zręczność sprawiły, że zacząłem się zastanawiać, dlaczego dokonanie zmiany zajęło mi tak dużo czasu.

Nurkowanie z 13-metrowej łodzi Oceanquest oznaczało, że było schronienie, w którym można było się ogrzać w drodze powrotnej.

Po wyjściu z wody troskliwa załoga od razu częstowała nas rozgrzewającą herbatą, kawą lub zupą.

Nasze pierwsze nurkowanie odbyło się na Paryż-Lyon-Marsylia (PLM) 27. Unosząc się nad rufą, zatrzymałem się z podziwem dla jej rozmiarów, wyraźnych w odległości ponad 20 m.

To stanowiło różnicę w porównaniu z moimi wcześniejszymi lokalnymi wrakami, gdzie często można było znaleźć obiekty tylko po waleniu w nie.

Poszedłem za Connie po ogromnym sterze w stronę dna morskiego, aby lepiej przyjrzeć się śrubie napędowej. Pozowała dla aby dać wrażenie jego wielkości.

Wynurzając się ponownie na poziom pokładu, zauważyłem, że znaczna część nadbudówki została zmiażdżona – z pewnością nie stało się to podczas zatonięcia? Później dowiedziałem się, że jako najpłytszy wrak PLM 27 doświadczył na przestrzeni lat kilku spotkań z przelatującymi górami lodowymi.

Kontynuowaliśmy podróż wzdłuż pokładu do miejsca, gdzie burta wraku została rozcięta torpedą, pozostawiając stal pomarszczoną jak materiał.

Bell Island to jedno z niewielu miejsc w Ameryce Północnej, które zaatakowały siły niemieckie podczas II wojny światowej. Zaatakowali go ze względu na kopalnię rudy żelaza, która dostarczała materiały dla wysiłków wojennych aliantów. Przed wojną Niemcy były głównym konsumentem rudy, która mogła nawet zostać wykorzystana do produkcji łodzi podwodnych i torped, które siały ten terror.

4 września 1942 roku pod osłoną ciemności U-Boot U-513 podążył za małym statkiem handlowym Evelyn B do Conception Bay. Następnie czekał na dnie morskim na głębokości 24 m. Następnego ranka, wznosząc się na głębokość peryskopu, dowódca Rolf Ruggeberg wybrał swój cel.

Wystrzelił dwie torpedy, ale torpedowcy zaniedbali ustawienie wyłączników akumulatora i opadli na dno morskie.

Okręt podwodny został zauważony z Evelyn B, który otworzył ogień, zmuszając go do nurkowania.

Ruggeberg wybrał drugi cel, Saganagę, i będąc zanurzonym, trafił go dwiema torpedami z przodu i z tyłu. Natychmiast zatonął.

Wzniesienie

Podczas wznoszenia się do kolejnego ataku U-513 uderzył w rufę Lorda Strathcona, doznając poważnych uszkodzeń kiosku.

Jednak 25 minut później okręt podwodny nadal był w stanie wystrzelić dwie torpedy, zatapiając Strathconę. „Saganaga” straciła 29 ludzi, ale po otrzymaniu kolejnych ostrzeżeń załoga „Strathcony” zdołała opuścić statek, zanim zatonął.

2 listopada U-518 pod dowództwem Friedricka Wissmana przeprowadził kolejny nalot, ale tym razem nocą. Aby uniknąć wykrycia, U-Boot podpłynął tak blisko Bell Island, że jego załoga zgłosiła, że ​​widziała samochody na drogach.

Wissman oddał pierwszy strzał w stronę zacumowanej łodzi z węglem. Nie trafił, ale uderzył w molo, powodując znaczne szkody.

Dwie torpedy wystrzelone w krótkich odstępach czasu w stronę Zamku Rose, jedna na rufie, a druga na dziobie, szybko zatopiły statek, dając 43-osobowej załodze niewiele czasu na opuszczenie statku, a 28 ludzi straciło życie.

Kolejny strzał trafił PLM-27 w śródokręcie, wyrywając dużą dziurę, która zatopiła go w ciągu kilku sekund, powodując utratę 12 członków załogi.

Oprócz zakłócenia transportu rudy żelaza w nalotach zginęło 70 osób, zatem te wraki są grobami wojennymi.

Oprócz braku szacunku, zabieranie pamiątek w przeszłości byłoby wręcz niebezpieczne. Tego lata nurkowie wojskowi spędzili 10 dni na usuwaniu niewybuchów artyleryjskich, które zostały odsłonięte w wyniku korozji wraków.

Po kampaniach prowadzonych przez Ricka, Debbie i innych, rząd Kanady uznał niedawno zatonięcia za „narodowe wydarzenie historyczne”.

W wodach o głębokości od 15 do 46 m wszystkie wraki można nurkować bez dekompresji, ale zalecam posiadanie odpowiednich kwalifikacji, jeśli zależy Ci na rozsądnym czasie dennym. Korzystne jest również stosowanie nitroksu. Sam rozmiar tych wraków (122–139 m długości) w połączeniu z głębokością oznacza, że ​​do zbadania każdego z nich potrzeba wielu nurkowań.

Tygodniowe nurkowanie zazwyczaj rozpoczyna się od nurkowania próbnego na najpłytszym wraku, PLM 27, na głębokościach od 15 do 24 m, a kończy na najgłębszym i najbardziej imponującym wraku Rose Castle, który sięga od głębokości 30 m na pokładzie do 46 m na dnie. dno morskie.

Na Saganadze czułem się jakbym nurkował w akwarium. Pokład, mimo że miał 24 metry, był skąpany w promieniach słońca. Falbaniaste, białe, pierzaste ukwiały pokrywały każdy centymetr przestrzeni na kadłubie.

Przepłynąłem ławice ryb gromadzących się na pokładzie. Wydawało się, że ledwo zauważyli moją obecność, z wyjątkiem bezczelnych przebiegłych (kanadyjskich krewnych naszego wargacza kukułkowego), którzy próbowali podgryźć moją maska.

Gdy zbliżyliśmy się do wciągarek Connie gestykulowała w moją stronę, wskazując jaskrawoczerwoną, kwadratową rybę z grymasem dorównującym każdej gwiazdce tabloidów – grudkowatą.

Rozbawiło mnie to, że walczył z Connie, jakby rzucał jej wyzwanie, by podeszła bliżej.

Po czerwonym kolorze można było rozpoznać, że był to samiec w stanie rozrodczym – nielęgowe rymy są raczej mdłe, szarozielone. Będzie strzegł lęgu jaj swojego partnera.

Trudno było oderwać się od tak wciągającego tematu, ale potrzebowałem czasu, aby zobaczyć kotwicę.

Podążaliśmy za łańcuchem aż do miejsca, gdzie spoczywa na pokładzie, wyrzuconym z dziobu siłą dwóch eksplodujących torped.

Lord Strathcona jest siostrzanym statkiem Rose Castle i często jest pomijany na rzecz swojego głębszego, ładniejszego krewnego.

Tym razem Jeff był moim kumplem. Nie był zakwalifikowany do dekompresji, więc cieszyłem się, że jego płytsza głębokość pozwala nam na więcej czasu na dnie. Jego głębokość na szczycie nadbudówki wynosi 23 m, co daje nam mnóstwo wraków do eksploracji bez konieczności schodzenia na 38-metrową stępkę. Istnieje również wiele otwartych przepraw dla osób, które nie mają kwalifikacji lub chcą przeprowadzić pełną penetrację wraku.

Ali i Joey skierowali się w moją stronę przez jednego z nich, ćwicząc układanie żyłek pod czujnym okiem Joego.

Jeff wystawił głowę z dziury w nadbudówce na rufie, otoczonej girlandą z białych, zielonych i pomarańczowych ukwiałów.

Zerkając w górę, żeby go sprawdzić, doceniłem ogrom wraku górującego nade mną.

Jeff i ja opłynęliśmy wokół sporego działa rufowego. W dziwnym zestawieniu z jego przeznaczeniem jest teraz pokryty większą liczbą kwiatopodobnych zawilców, niczym żywy pomnik tych, którzy zginęli.

Mój tydzień nurkowania wstał i praca wzywała. Nie udało mi się skorzystać z żadnych dodatkowych wycieczek, które obejmują snorkeling z humbakami, nurkowanie wokół góry lodowej lub, jeśli masz certyfikat jaskiniowy, nurkowanie w kopalniach Bell Island.

Mike, Luigi i Annie mieli bardzo bliskie spotkanie z humbakami. Z zazdrością oglądałem ich filmy, siedząc przy biurku. Muszę po prostu wrócić.

W końcu zostałem „wtrącony”. mistrz nurkowania John (ceremonia z udziałem głupich kapeluszy, bolonia, rum i dorsz) Jestem teraz honorowym Nowofundlandczykiem!