W tym miesiącu wracamy do Anglii i łatwo dostępnego wraku Cairndhu w pobliżu Sussex. Z głębokości 29 m jest to wrak, z którego może korzystać większość nurków, mówi JOHN LIDDIARD. Ilustracja: MAX ELLIS
Biorąc pod uwagę, JAK MAŁO ŁUKU ukończenia Cairndhu pozostaje, zadziwia mnie, że nadal stoi pionowo i wznosząc się do 25 m, jest w rzeczywistości najpłytszym punktem wraku.
Mając to na uwadze, wycieczka w tym miesiącu rozpoczyna się w środku obszaru dziobowego (1), zakładając, że strzał rzucony na dziób trafi gdzieś w pobliżu tego odcinka.
„Podłoga” wraku za dziobem to głównie piasek i żwir, z kilkoma fragmentami wraku na ogólnej głębokości 29 m.
Dla orientacji polecam pozostać w miejscu i rozglądać się, aż oczy przyzwyczają się do światła otoczenia i będzie widoczne widoczne uniesienie dziobu do przodu (2).
Końcówka łuku pionowego (3) wznosi się na dobre 4 m nad dno morskie. Gdy kadłub dalej zapadł się na dno morskie, typowym schematem zawalenia się dziobu było przewrócenie się na jedną burtę.
Podejrzewam, że znaczna część stępki, zakopana pod piaskiem, jest nienaruszona i stanowi solidny fundament.
Na prawej burcie część pokładu dziobowego, w tym mała zrębnica luku i podpory wciągarki kotwicznej opartej o burtę dziobu (4).
Kierując się obecnie na rufę, prawa burta dziobu opada blisko dna morskiego, po czym ponownie się wznosi, a nad nią wisi łańcuch kotwicy. (5).
Kotwica na końcu łańcucha jest uwięziona we wnętrzu łuku (6), co sugeruje, że nie jest to oryginał z Cairndhu ale taki, który inny statek stracił po zabrudzeniu go wrakiem.
To, co pozostało z przednich ładowni, generalnie opadło na prawą burtę. W kierunku środka statku, prawie unoszące się na piasku, znajdują się stopa masztu i wciągarka ładunkowa spomiędzy ładowni.
Najbardziej oczywistą linią, którą należy podążać na rufie, jest prawa burta pokładu (7), który wznosi się około metra nad dnem morskim.
W kierunku środka statku wrak zaczyna wykazywać nieco większą strukturę, podłoga ładowni jest wolna od piasku, a słupki grodzi wznoszą się nad wrakiem (8).
Połączenia Cairndhu był statkiem sporych rozmiarów, o masie 4019 ton, a parę dostarczały trzy kotły. Za grodzią pierwsze dwa z nich są nadal schludne i uporządkowane na swoich mocowaniach (9), a paleniska są idealnym miejscem dla homarów i węgorzy kongerów.
Trzeci kocioł podniósł się z mocowań i jest przekręcony o 90° w poprzek lewej burty kadłuba (10).
Zakrzywione wsporniki montażowe są ładnie wyeksponowane dla każdego nurka, który chce dowiedzieć się więcej o działaniu kotłów. Zwykle po prostu spoczywają w tych zakrzywionych wspornikach, ponieważ muszą mieć możliwość rozszerzania się pod wpływem ciepła.
Za kotłami maszyna parowa potrójnego rozprężania spadła do lewej burty (11).
Cylindry wysokiego i średniego ciśnienia są nadal razem, a najbardziej wysunięty na tył cylinder niskiego ciśnienia jest uszkodzony oddzielnie.
Od podstawy silnika, Cairndhuwał korbowy (12) prowadzi na rufę do wału napędowego i nienaruszonej części tunelu (13). Gdy wrak byłby nienaruszony, znajdowałby się poniżej pierwszej ładowni na rufie.
Kryty tunel wkrótce pęka, pozostawiając wał napędowy ponownie odsłonięty pod ramą z obręczą (14).
Znajduje się to mniej więcej na linii podziału pomiędzy dwiema ładowniami rufowymi, więc po prawej stronie wraku znajduje się powiązana z nim wciągarka i złamany maszt (15).
Wracając do linii środkowej i za wałem napędowym do tyłu, część wału pękła i odpadła z bloków łożyskowych (16), zanim ostatnia część szybu zniknie pod rufą (17).
Sama rufa opadła na prawą burtę (18)zgodnie ze wzorem zawalenia się całej reszty wraku, z wyjątkiem sprężystego dziobu. Z pokładu para słupków unosi się na piasku (19).
Istnieją doniesienia o armacie kal. 4.7 cala umieszczonej na rufie, a także doniesienia o haubicy 10 m od rufy. Na samym wraku
Nie mogłem znaleźć żadnego śladu działa, jedynie mechanizm silnika sterowego pod słupkiem steru (20). Taki mechanizm, z długim centralnym cylindrem i różnymi długimi i wąskimi tłokami parowymi, można łatwo pomylić z pistoletem.
Nie znalazłem, ale podejrzewam, że oba raporty odnoszą się do tego samego działa znajdującego się na rufie, które spadło z wraku, gdy zostało wysadzone i zmiecione jako zagrożenie dla żeglugi w 1918 roku.
Inną możliwością jest to, że uratowali go nurkowie. Łańcuchy i odcinki liny przywiązane do steru pokazują, że do wraku w przeszłości pozostawiono linę.
Teraz, pod koniec nurkowania, opcją znalezienia zaginionego działa może być użycie liny w celu poszukiwania od steru lub po prostu wypłynięcie na piasek i nadzieja na najlepsze.
W końcu kilka metrów więcej przed wypuszczeniem opóźnionego SMB do wynurzania nie zrobi żadnej różnicy dla łodzi powyżej.
Dziękuję Vernonowi i Danielowi Parkerom, Timowi Walshowi i Mole Valley SAC.
BEZSERCOWY CZYN
CAIRNDHU, uzbrojony parowiec. Zbudowany w 1911 r., zatopiony w 1917 r
DOKŁADNIE O 9:15 1917 kwietnia XNUMX roku, zauważył kapitan Robert Purvis w „ Cairndhuw dzienniku, że kazał włączyć światła na statku ze względu na ilość statków wokół niego, pisze Kendall McDonald.
Decyzja ta dała porucznikowi Karlowi Dobbersteinowi UB40 łatwym celem i wystrzelił jedną torpedę z wyrzutni dziobowej.
4019 ton Cairndhu znajdował się około 25 mil na południowy zachód od Beachy Head, obciążony dużym ładunkiem 6250 ton węgla dla Gibraltaru z South Shields, kiedy torpeda uderzyła w parowiec na śródokręciu po lewej burcie. Zaczął natychmiast tonąć, a kapitan Purvis rozkazał wszystkim 38 członkom swojej załogi udać się na łodzie. W tym czasie jego statek mocno przechylał się do lewej burty.
Kapitan Purvis przejął dowodzenie prawą burtą, na której znajdowało się sześciu ludzi. Pełniący obowiązki trzeciego oficera, praktykant Thomas Daniel Healy, został dowódcą lewej burty, kiedy oficer poszedł pomóc prawej burcie i nie wrócił.
Healy zabrał na swoją łódź 32 ludzi i trzymał się blisko tonącego statku, aby zabrać pozostałych ocalałych. Miał być świadkiem brutalnej zbrodni wojennej.
UB40 nagle wyłonił się z ciemności, a jego załoga wypytywała tych na łodziach o ich statek. Następnie łódź podwodna zawróciła, ale wróciła pięć minut później, staranując łódź Healy'ego, przecinając ją prawie na pół i wrzucając wielu ludzi do wody.
Dobberstein powiedział później, że to był wypadek. Healy jednak dał dowód, że było to zamierzone, ponieważ usłyszał, jak niektórzy Niemcy krzyczeli: „Umrzyjcie, wy sukinsyny!”.
Po staranowaniu z jego łodzi zniknęło siedmiu ludzi, a łódź była zalana, a morze się za nią załamywało. Inni mężczyźni stracili przyczepność i zatonęli pod lodowatą wodą.
Gdy uratował go przepływający parowiec, na łodzi znajdowało się tylko 20 ludzi.
Łódź kapitana radziła sobie nieco lepiej, a pasażerowie zostali zabrani o 6 rano i wylądowali w Newhaven. W sumie zginęło 11 ludzi.
Oberleutnant Dobberstein nie został oskarżony przez sąd ds. zbrodni wojennych ani nie stanął przed sądem.
Podczas dowodzenia zginął w pobliżu Whitby bombami głębinowymi UC70 w dniu 28 sierpnia 1918 r.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Zobacz mapę na Nasza radość . Łodzie cumują na pontonie, przy hotelu Nelson, w miejscu, gdzie droga nadrzeczna łączy się z drogą nadmorską.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 50 37.526N, 000 26.339W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Łuk wskazuje na zachód.
PŁYWY: Poziom wody jest wysoki w Littlehampton.
POWIETRZE: Arun Nautique (powietrze) 01903 730558. Usługi nurkowania z widokiem na ocean (powietrze, nitroks i trimix).
NOCLEG: B&B w hotelu Nelson, dogodnie zlokalizowanym obok pontonu łodzi czarterowych, 01903 713358.
NURKOWANIE: Nasza radość, kapitanowie Daniel i Vernon Parker, 01243 553977 or 07850 312068
KWALIFIKACJE: Na średniej głębokości 29 m Cairndhu idealnie nadaje się do średniego rozkładu kwalifikacji na wycieczce klubowej.
WODOWANIE: Najbliższa wpadka jest w Littlehampton.
DALSZA INFORMACJA: Kapitan portu 01903 721215. Mapa Admiralicji 1652 Selsey Bill do Beachy Head. Mapa przeglądu uzbrojenia 197, Chichester i South Downs, Bognor Regis i Arundel. Nurkuj w Sussexautorstwa Kendalla McDonalda. Strona internetowa SAC Mole Valley
Plusy: Wszystkie zwykłe maszyny są otwarte. Jest mnóstwo homarów i węgorzy kongerów, a gdzieś w pobliżu rufy warto szukać broni.
Wady: Niektóre nietypowe układy wraku mogą dezorientować nurków, szczególnie w przedniej części wraku.
GŁĘBOKOŚĆ: 20m-35m
