Wycieczka po wraku 11: Salsette

„Najlepsze nurkowanie wrakowe w Wielkiej Brytanii” – czyli liner P&O Salseta, który leży na głębokości 43 m w zatoce Lyme. Niewielu nurków wrakowych nie zgodzi się z tą najwyższą oceną, dlatego JOHN LIDDIARD czyni go pierwszym statkiem w roku 2000, który znalazł się w Nurekjest niepowtarzalny Wycieczka po wraku seria. Ilustracja: MAX ELLIS

Połączenia Salseta był zdecydowanie najcięższy Wycieczka po wraku Do tej pory musiałem się pozbierać. Zajęło to więcej niż kilka nurkowań, które udało mi się na nim wykonać w 1999 roku. Wrak jest duży i skomplikowany, ma 134 m długości, 34 m do prawej burty i 44 m do dna morskiego. Musiałem zwrócić się o pomoc do kilku kapitanów z Weymouth i wybrać mózgi wielu nurków, aby uzupełnić szczegóły tego nurkowania.

storpedowany przez UB-40 20 lipca 1917 r. liniowiec P&O Salseta mógł być kolejnym z wielu wraków statków z czasów wojny u południowych wybrzeży Wielkiej Brytanii, ale odkąd po raz pierwszy zanurkowano na początku lat 1970. XX w., mnóstwo iluminatorów i innych elementów z metali nieżelaznych sprawiło, że Salseta Mekka nurkowania wrakowego południowego wybrzeża. Zapytaj dowolnego kapitana Weymouth, a wydaje się, że prawie każda grupa czarterowa chce nurkować w tym miejscu.

Aby zobaczyć wszystko, potrzeba dość długiego nurkowania Salseta za jednym razem. Wybrałem trasę, która biegnie mniej więcej od rufy do dziobu; jeśli nie dasz sobie rady ze wszystkim, po prostu zacznij od drugiego końca i podczas kolejnego nurkowania pracuj wstecz.

Punkt początkowy w dużej mierze zależy od tego, gdzie kapitan łodzi umieści linię strzału. Z cyfrowy GPS i kolor wideo sygnalizatory, możesz rzucić wyzwanie kapitanowi, aby zobaczył, jak blisko może dotrzeć do określonego punktu wraku.

Zaczynając od rufy, skieruj się do poręczy na prawej burcie i podążaj za zaokrąglonym kadłubem w dół, w stronę stępki (1). Słyszałem, że śmigło nadal tam jest, chociaż sam tego nie widziałem. Prawdopodobnie jest on przymocowany do lewego wału pod stępką, ponieważ prawy wał jest przezroczysty. Fala pływowa daje tutaj maksymalną głębokość 48 m.

Na pokładzie działo 4.7 cala jest nadal przymocowane do uchwytu nad górnym pokładem (2). Jest to jedna z niewielu konstrukcji, która przetrwała nad głównym pokładem. Inne kabiny i nadbudówki już dawno zgniły i opadły na dno morskie.

Przechodząc pod armatą w kierunku dna morskiego, górny pokład częściowo się zapadł i przechylił na prawą burtę, pozostawiając przejście między pokładami po lewej stronie (3). Pokrycie górnego pokładu kończy się dużym kabestanem (4).

Prawa burta kadłuba i pokładu zapadła się (5) aby zapewnić dużą wnękę pełną gruzu, chociaż faktyczny otwór torpedowy znajduje się dalej w kierunku kotłowni na śródokręciu. Dzięki dwóm pokładom kabin poniżej pokładu głównego istnieje znaczne pole do penetracji wraku z tego otworu.

Na głównym pokładzie maszt leży opuszczony na lewą stronę (6), a tuż pod nim dźwig. Przypuszczam, że uszkodzony obszar wraku tuż za masztem był miejscem, w którym znajdowała się jedna z ładowni.

Duży prostokątny otwór w pokładzie (7) jest wypełniony gruzem, a na jego krawędzi znajdują się chodniki ze stalowej kraty, co sugeruje, że kiedyś znajdowała się tu galeria nad maszynownią. Można stąd przedostać się do przodu, obok dużych maszynowni i na zewnątrz, przez otwór torpedowy po prawej burcie, poniżej linii wodnej.

Tuż z przodu znajdują się dwie cylindryczne konstrukcje na poziomie pokładu, uważane za zbiorniki na wodę (8). Kolejna duża, wypełniona gruzem dziura w głównym pokładzie ponownie zawiera obszary chodników ze stalowej kraty, co sugeruje dalsze obszary maszynowni (9).

Połączenia Salseta niegdyś posiadał upragnioną Błękitną Wstęgę umożliwiającą najszybszą przeprawę przez Atlantyk i jest wymieniony jako posiadający osiem cylindrów silnika z poczwórnym rozprężaniem, prawdopodobnie cztery cylindry na każdy wał, zatem pod pokładami znajduje się spora ilość kotłów i maszyn silnikowych. Częścią problemu z precyzją jest to, że oryginalne plany Salseta zostały celowo zniszczone, gdy wiele lat temu stocznie zmieniły właściciela.

Nad prawą burtą w tym rejonie znajduje się obszar otwartej zejściówki poniżej głównego pokładu (10), kolejny obszar do zbadania pod kątem penetracji niższych pokładów.

Przed gruzem maszynowni, w poprzek linii środkowej statku, znajduje się duża wciągarka (11), z kolejnym wypełnionym gruzem otworem prowadzącym do dolnych pokładów. Ponieważ w pobliżu otworów znajduje się maszynownia i kanały kominowe, mógł to być właz wentylacyjny. Fotografie Salseta pokaż liczbę wentylatorów nad tym obszarem.

Idąc dalej, następny prostokątny otwór wypełniony gruzem to pozostałości najbardziej na rufie przewodu kominowego z kotłowni (12). Po obu stronach pokładu znajduje się kolejna para kabestanów. Na prawej burcie brakuje obszaru płyt kadłuba (13), zapewniając inną trasę pod pokładem.

Idąc dalej w kierunku dziobu i z powrotem na główny pokład, następny otwór jest ponownie wypełniony gruzem, ale ma kilka poręczy po jednej stronie (14). Może to były schody? The Salseta miał dwa lejki, a przewód kominowy z lejka przedniego to kolejna większa dziura, znowu niestety wypełniona gruzem (15).

W pobliżu przedniej części nadbudówki sterówka w większości zniknęła, ale na drewnianym pokładzie nadal można znaleźć zarys stalowej ramy nośnej (16), z częścią pionową pozostającą na miejscu w kierunku lewej burty.

Przed nadbudówką znajduje się para wyciętych sekcji w pokładzie i kadłubie z pomostem (17) przejdź do fokusu. Zapewniały one dostęp do ładowni przedniej. Kadłub pękł po prawej burcie (18) gdzie dzioby osiadają lekko w kierunku dna morskiego. Na pokładzie powyżej dźwig znajduje się na obrotowej podstawie (19), teraz wskazując w dół na wrak. Tuż przed tym brakuje kilku dodatkowych płyt z prawej burty kadłuba, umożliwiających dostęp do środka.

Jesteśmy teraz wśród zwykłych okuć dziobowych, z innym kabestanem (20) po obu stronach pokładu pachołki i knagi do mocowania lin cumowniczych. Na środku pokładu znajduje się ogromna wciągarka kotwiczna (21). Łańcuchy rozciągają się do przodu i są prowadzone wąskimi kanałami do pary kotwic mocno przymocowanych po obu stronach dziobu (22). Pod dziobem dno morskie ponownie pogłębia się w wyniku pływów do głębokości 46 m.

Pomiędzy łańcuchami kotwicznym znajduje się podstawa małego dźwigu służącego do mocowania kotwic. Maszt tego żurawia jest nadal ustawiony pionowo (23), wznoszący się do 32 m i będący najpłytszym punktem wraku. To dobre miejsce na wypuszczenie opóźnionego SMB i wzniesienie się.

Chociaż opisałem Salseta w ramach jednej trasy od rufy do dziobu, wystarczy kilka nurkowań, zanim poczujesz, że naprawdę znasz się na tym wspaniałym wraku.

Biorąc pod uwagę szansę, istnieje wiele części Salseta Chciałbym zbadać to bardziej szczegółowo i być może dlatego tak wielu nurków chce tu wracać raz za razem. Jest tak wiele do odkrycia.