Chcesz dowiedzieć się, jak wyglądał uzbrojony trawler z I wojny światowej? Ten u wybrzeży Sussex może i jest mały, ale jest całkiem nienaruszony, mówi JOHN LIDDIARD. Ilustracja: MAX ELLIS
JAK W WIELU WRAKACH niedaleko Beachy Head, tożsamość uzbrojonego trawlera Balfour był przez długi czas zdezorientowany. Wrak położony dalej na wschód został błędnie oznakowany Balfour, a wrak w tym miejscu był znany po prostu jako „trawler dwudziałowy”, a później, błędnie, jako Awanturyn.
Następnie w 1994 roku dzwon odnaleziono i ustalono jego prawidłową tożsamość. Trawler dwudziałowy rzeczywiście był nieszczęsnym trawlerem Admiralicji Balfour co w załodze zapału do ataku UB74, pobiegł pod dziób Nidd, parowiec HMT Balfour eskortował.
Zwiedzanie rozpoczynamy przy kotle (1), gdzie wrak wznosi się na głębokość 28 m z dna morskiego o głębokości 34 m. Kocioł i kadłub po obu stronach są nienaruszone, ale to wkrótce się zmienia, gdy mijamy pusty bunkier w stronę wciągarki włokowej (2). Płyta pokładowa, na której jest ona zamocowana, jest nadal przymocowana do prawej burty kadłuba, ale spadła w miejscu, w którym lewa burta zapadła się w wyniku zderzenia z Niddem.
Sterówka znajdowała się nad przestrzenią bunkra i była zbudowana głównie z drewna. Mógł nieznacznie wystawać poza wciągarkę włokową.
Dowodem na to jest ster (3), który obecnie spoczywa na prawej burcie pokładu, tuż przed wciągarką włokową, w pobliżu nienaruszonych poręczy biegnących wzdłuż tej części prawej burty wraku.
Krótki, trzyfuntowy pistolet (4) jest nadal przymocowany do uchwytu i skierowany do przodu i poziomo, chociaż stalowa płyta pokładowa poniżej jest odchylona do góry, więc działo jest faktycznie skierowane w stronę powierzchni. Ta wąska płyta pokładowa w dalszym ciągu nie jest podparta, aby podeprzeć małą zrębnicę luku (5), obecnie wiszący nad główną ładownią.
W przypadku lewej burty kadłub wraca do normy po przerwie, a lewa burta pokładu jest stosunkowo nienaruszona (6), podczas gdy na prawej burcie kadłub i pokład zawaliły się.
Wśród zawalonego wraku znajduje się łuk szubienicy włokowej (7). Następnie, wciąż luźno ułożonych w układzie, jaki obowiązywałyby na pokładzie, widzimy parę zrębnic luków z dwiema parami pachołków pomiędzy (8).
Słupki te są ułożone w jodełkę i byłyby używane do prowadzenia włoków lub lin do usuwania min z wciągarki (2) znajduje się na rufie głównego pokładu.
Idąc dalej, odcinek rury parowej (9) wije się nad wrakiem na dziób, który spadł na prawą burtę.
Nad drewnianym pomostem mała wciągarka kotwiczna (10) pozostaje na miejscu, z krótką kluzą prowadzącą przez lewą burtę dziobu (11). Nie ma śladu odpowiadającej mu kluzy na prawej burcie, ale nie było niczym niezwykłym, że małe statki, takie jak trawlery, niosły tylko jedną kotwicę.
Wracając na rufę, na dnie morskim widać śmieci z prawej burty pokładu i kadłuba.
Godnym uwagi przedmiotem, który nie został opisany w dalszej części, jest stopa masztu (12), który podtrzymywałby drewniany maszt przed parą słupków (8).
Gdy kadłub powróci do nienaruszonej struktury, nasza trasa biegnie z powrotem obok działa (4), hełm (3) i wciągarka włokowa (2) oraz wzdłuż kotła, gdzie mała zrębnica luku opiera się nieco ukośnie na nienaruszonym pokładzie (13). Pierwotnie mogło to znajdować się bezpośrednio na pokładzie, jako droga do maszynowni lub jako część świetlika prowadzącego do maszynowni.
Mała maszyna parowa potrójnego rozprężania (14) stoi pionowo, a z kotła łączy się z nim ładny łukowaty rurociąg parowy. Za silnikiem zapadł się pokład, podobnie jak prawa burta kadłuba.
Mały ładunek głębinowy (15) spoczywa wśród gruzów. Kiedy Balfour wykonał fatalny zwrot w pościgu UB74, ładunki głębinowe były uzbrojone i eksplodowały w chwili zatonięcia trawlera, zabijając wszystkie osoby znajdujące się w wodzie i prawdopodobnie zatapiając Nidd. Jeden z członków załogi szybko wymienił klucze do uzbrojenia, aby zapobiec takiej katastrofie.
Na prawej burcie kolejna para słupków (16) opiera się o pozostałe żebra. Następnie na rufie widzimy ster (17) spadł do przodu i opiera się o wał napędowy (18).
Chociaż brakuje prawej burty kadłuba, lewa burta pozostaje szkieletem wznoszącym się powyżej. Czy przy takim uszkodzeniu rufy mógł mimo wszystko eksplodować jeden z ładunków głębinowych? Nie od razu, ale może później?
Czterołopatowe śmigło pozostaje na swoim miejscu (19), ze słupkiem steru za nim (20).
To prawie kończy naszą wycieczkę po Balfour. Ponieważ jest to mały wrak, nurkowanie bez przystanków można zakończyć wynurzając się po linii strzału, a dłuższe nurkowanie wynurzając się na opóźnionym SMB.
Jednakże pozostaje jeden nieuchwytny element. Jeśli ten wrak był znany jako trawler dwudziałowy, gdzie jest drugie działo? Niektóre raporty umieściły drugie działo na rufie (21), więc może uda się go znaleźć. Pod koniec nurkowania może warto rzucić okiem.
HMT BALFOUR, uzbrojony trawler. ZBUDOWANY W 1912 ROKU, ZATOPIONY 1918
THE BALFOUR ROZPOCZYNAŁ ŻYCIE JAKO A 285-tonowy stalowy trawler rybacki parowy, zarejestrowany w Hull przez firmę Pickering & Haldane Steam Trawler Co., zbudowany w 1912 r. przez Cochrane & Sons of Selby, pisze Kendall McDonald.
W pierwszym roku I wojny światowej kontynuowała łowienie ryb, ale jej życie wkrótce stało się znacznie bardziej ekscytujące. Został zatrudniony przez Królewską Marynarkę Wojenną jako uzbrojony trawler, a w pobliżu dziobu zamontowano trzyfuntowe działo.
Zachowała swój trzycylindrowy silnik z potrójnym rozprężaniem i pojedynczym kotłem. Dało mu to 65 KM, umożliwiając pchanie kadłuba o długości 134 stóp i szerokości 23 stóp z dobrą i niezawodną prędkością. Wkrótce na rufie zamontowano kolejne działo nieco mniejszego kalibru.
Nowy kapitan, Arnold Herbert Howe, miał kilkuletnie doświadczenie na uzbrojonych trawlerach i był powszechnie uważany za niezawodnego kapitana. Albo był aż do wieczora 13 maja 1918 roku, kiedy wiadomość radiowa nakazała mu połączyć się z parowcem należącym do Lancs & Yorks Railway Niddi odprowadzić ją do Dieppe.
Kapitan Howe zajął stanowisko w niewielkiej odległości przed Nidd kiedy dołączył do niej kilka mil od Royal Sovereign Light Vessel i usiadł, aby przewodzić.
Potem sytuacja na pokładzie nagle się zmieniła Nidd. Jej kapitan John Waterhouse Kitwood poczuł silny wstrząs pod ładownią nr 2 i coś zagrzmiało wzdłuż prawej burty jego statku pod wodą. Jednocześnie poczuł, że coś uderzyło w jego bom obronny przed minami wydrowymi po tej stronie.
Kiedy wydrę wciągnięto na pokład, była wyraźnie poważnie uszkodzona i zaplątana w nią jakaś antena.
Kiedy na to patrzył, jeden z jego obserwatorów krzyknął „Okręt podwodny za rufą… 400 jardów!” Kapitan Kitwood rozkazał całą naprzód i kazał swoim strzelcom na rufie strzelać do woli. Wydawało się, że pierwszy strzał trafił w łódź podwodną w pobliżu kiosku.
ON BALFOUR, KAPITAN Howe się spieszył na swój mostek, aby się o tym przekonać, i rozkazał twardą burtę na prawej burcie, tak aby jego strzelcy mieli dobry widok na swój cel. Otworzyli ogień, a inni ustawili ładunki głębinowe.
Połączenia Balfour załoga była tak zajęta niemieckim okrętem podwodnym, że straciła z oczu Nidda, który miał ich zaatakować. Drugie rozdanie, James Howard, pobiegł do załadowanych ładunków głębinowych i odłożył klucze, aby zapewnić im bezpieczeństwo. Zdążył tylko na czas.
Nidddzioby statku wbiły się w „Balfour” na śródokręciu, a siła uderzenia zaczęła spychać trawler na boki przez wodę. The Nidd cofnął się, zostawiając dziurę w środku Balfourpo stronie.
Kapitan Kitwood ponownie poszedł naprzód, aby załatać dziurę. Dało to czas załodze i trzem strzelcom morskim Balfour wspiąć się na pokład Nidd, gdy ich statek szybko zatonął pod nimi. Zniknęła w ciągu kilku sekund.
Sąd śledczy uznał, że działaniu S.A. nie można przypisać żadnej winy Niddkapitan i kapitan statku Balfour był całkowicie winien. Nie ma żadnych zapisów mówiących o tym, że Arnold Howe otrzymał jakąkolwiek karę. The NiddKażdy z członków załogi został nagrodzony częścią w wysokości 100 funtów.
Okręt podwodny został zidentyfikowany jako UB74, który opuścił Zeebrugge pod dowództwem niemieckiego asa Oberleutnanta Ernsta Steindorffa na dwa dni przed tym, jak wdał się w konflikt z Nidd.
Miał zamiar zaatakować amerykańskie transportowce, ale został zaatakowany głębinowo przez jacht parowy HM Lorna w dniu 26 maja. Wszyscy na pokładzie zginęli.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Z autostrady A27 jedź A259 przez Pevensey w kierunku Eastbourne ze wschodu. Sovereign Harbor znajduje się po lewej stronie. Na rondzie skręć w lewo w stronę Asdy i parku handlowego, następnie jedź dalej na minirondzie w stronę parkingu znajdującego się najbliżej pontonu wejściowego.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 50 39.721N, 000 23.753E (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Dziób skierowany jest na południowy wschód.
PŁYWY: Stok wodny jest niezbędny i pojawia się 5.5 godziny przed wysokim stanem Dover i ponownie 30 minut przed wysokim stanem Dover.
NURKOWANIE: Nasz W, Nurkowanie-125, 07764 585353.
POWIETRZE : Nasz W posiada wbudowany kompresor i ograniczony zapas tlenu do mieszania nitroksu. Jeśli potrzebujesz dużej ilości tlenu lub helu, najlepiej jest to zorganizować wcześniej. Najbliższa komercyjna stacja lotnicza to Centrum nurkowania w Newhaven, 01273 612012.
NOCLEG: Wiele hoteli i pensjonatów obsługuje wybrzeże i przystań od Eastbourne po Pevensey. W Pevensey dostępny jest również kemping. Osobom z ograniczonym budżetem na nurkowanie Dive 125 poleca Cambridge Guest House, 01323 721100.
WODOWANIE: Poślizgi w Sovereign Harbor (Eastbourne) i Newhaven.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 1652, Selsey Bill do Beachy Head. Mapa Admiralicji 536, Beachy Udaj się do Dungeness. Mapa przeglądu uzbrojenia 199, Eastbourne i Hastings, Crowborough, Battle i Heathfield. Nurkuj w Sussexautorstwa Kendalla McDonalda. Wraki kanału z I wojny światowej przez Neila Mawa.
Plusy: Wystarczająco nienaruszona konstrukcja, aby poczuć, jak wyglądał ten uzbrojony trawler.
Wady: Może być zatłoczony, gdy na wraku znajduje się pełna łódź złożona z 12 nurków.
ZAKRES GŁĘBOKOŚCI: 20-35m
Dziękuję Dave’owi Ronnanowi i Sylvii Pryer.
Pojawił się w DIVER listopad 2009
