Ten wiktoriański parowiec został storpedowany u wybrzeży Dorset pod koniec I wojny światowej i dobrze nurkuje klubowo. JOHN LIDDIARD, korzystając z ilustracji MAXA ELLISA, ma na celu wyjaśnienie nieporozumień związanych z nawigacją po wraku
WYCIECZKA W TYM MIESIĄCU parowca Moidart nie należał do najłatwiejszych do naszkicowania. Trudność polegała na ustaleniu, skąd pochodzi torpeda UC77 rozwalił go na pół tuż za maszynownią; oraz gdzie leży rufa w porównaniu z resztą wraku i jak się do niej dostać.
Istniały różne doniesienia o tym, że rufa znajdowała się tak wiele metrów od części dziobowej, że znajdowała się obok, była skręcona i że między nimi znajdował się ślad wraku, ale choć dla kogoś te wszystkie opisy musiały mieć sens, , tak naprawdę nie dali mi wystarczających informacji, aby opracować wycieczkę po wraku.
Ukończenie szkicu zajęło mi kilka nurkowań, pierwsze ze Smudgem z Portland i drugie z Douglasem Lanfearem z Lyme Regis. I ostatecznie odpowiedź była oczywista – „wszystkie powyższe”. Ale o tym później.
W przypadku obu moich nurkowań na Moidart , strzał został zrzucony w kierunku tylnego końca przedniej części, tuż po lewej burcie.
Pozostając na razie nad pokładem, na wysokości około 30 m, małe zrębnica z boku pokładu (1) jest jednym z bunkrów-włazów do załadunku węgla.
Nieco dalej z przodu, podwyższony obszar pudełka (2) jest podstawą sterówki. Górna część, zbudowana z drewna, dawno uległa zniszczeniu.
Ciekawostką tuż przed nią są koła pasowe do prowadzenia linki sterowej zamontowane na pokładzie głównym.
Pokład i zrębnica wokół drugiej ładowni (3) zapadły się do wewnątrz, a pomiędzy żebrami po obu stronach kadłuba zgniły dziury. Ładownia jest częściowo wypełniona mułem i może zawierać trochę węgla lub stali Moidartładunek pod spodem.
Pomiędzy przednimi ładowniami znajduje się para wciągarek ładunkowych (4), ze stopą masztu pomiędzy nimi i zapasową kotwicą. Pierwszy chwyt (5) jest w bardziej nienaruszonym stanie, z kompletną zrębnicą i belkami poprzecznymi podtrzymującymi pokrywę luku.
Jak zwykle w przypadku statków tego wieku, Moidart ma podwyższony dziobek, ze schodami prowadzącymi z głównego pokładu.
Po lewej stronie stopnie te opadły na pokład, obok pary słupków i małej kotwicy na wzór Admiralicji (6).
Nad dziobkiem większość pokrycia zgniła (7), dzięki czemu łatwo będzie zaświecić światło poniżej. Dostęp do środka jest jednak trudniejszy, ponieważ prowadzi z głównego pokładu nad zboczem mułu.
Nad dziobową częścią dziobowca pozostaje stalowe poszycie podtrzymujące dwie pary słupków za wciągarką kotwiczną (8). Tuż nad dziobem kotwica prawej burty jest mocno zamocowana (9), ale brakuje kotwicy portu.
Głębokość dna morskiego wynosi około 33 m, ale w tym miejscu nurkowania nie ma powodu, aby schodzić.
Kierujemy się teraz ponownie na rufę, prawą burtą, za dziobem znajduje się kolejny zestaw stopni (10) i parę słupków. Na śródokręciu, za sterówką, znajduje się pionowy, cylindryczny zbiornik na wodę (11), zaraz za włazem bunkra na prawej burcie. Patrząc z boku, rozrzucone gruzy (12) na dnie morskim pochodzi z nadbudówki i sterówki.
Za zbiornikiem na wodę znajduje się Moidartpojedynczy kocioł (13), a następnie silnik złożony (14). Tutaj boki kadłuba są rozbite na dno morskie.
Za silnikiem łożysko oporowe (15) pozostaje na swoim miejscu, ale wał napędowy zostaje wówczas uszkodzony na kołnierzu sprzęgła. Na prawą burtę pompa (16) z maszynowni leży po drugiej stronie kadłuba.
Kierując się w linii z wałem napędowym, tylna część Moidart nie jest tam, gdzie można by się tego spodziewać, a ostatnim większym fragmentem wraku jest część zepsutej wciągarki towarowej (17).
Droga na rufę prowadzi dalej w stronę lewej burty, gdzie fragmenty wraku wyznaczają niezbyt ciągły szlak, niemal prostopadły do linii wraku.
Znakiem, że zmierzasz we właściwym kierunku, jest druga część zepsutej wyciągarki (18). Następnie pojawia się rufa z wystającym wałem napędowym (19).
Rufa odchyliła się do tyłu, niezupełnie w jednej linii z przednią częścią wraku.
Przewrócił się na lewą burtę, tak że lewa strona pokładu styka się z dnem morskim na głębokości 33 m, a prawa burta znajduje się 5 m powyżej.
Częściowo nienaruszona zrębnica (20) oznacza pojedynczy chwyt na rufie.
Rufa wychodzi z pokładu głównego za pomocą pary pachołków (21) do lewej burty znajdującej się tuż nad dnem morskim o głębokości 33 m.
Pod rufą, poza zasięgiem wzroku na naszej ilustracji, ster i śmigło (22) są na swoim miejscu, ze sterem lekko przekręconym na lewą stronę.
Nad rufą kwadrant sterowy jest podobnie zwrócony w lewą stronę.
Skrzynka z kołnierzem na środku pokładu (23) jest podstawą uchwytu na broń, chociaż sama broń została uratowana i jest wystawiona w Narodowym Muzeum Morskim.
Nasza wycieczka po Moidart kończy się parą słupków po prawej stronie rufy (24), jest to jego najpłytsza część i dogodne miejsce do wystrzelenia opóźnionego SMB.
Dziękuję Smudge'owi i Douglasowi Lanfearowi.
WSTRZĄS ŁODZI PODWODNEJ
MOIDART, uzbrojony frachtowiec. ZBUDOWANY W 1878, ZATOPIONY 1918
ZOSTAŁA ZBUDOWANA I URUCHOMIONA jako parowiec o wyporności 1303 ton, o długości 243 stóp i szerokości 32 stóp, z ożaglowaniem szkunerowym. Czterdzieści lat później Moidart zakończył się bardzo nagle, pisze Kendall McDonald.
Umieścili działo na rufie statku i przydzielili załodze dwóch dodatkowych strzelców Królewskiej Marynarki Wojennej do jego obsługi, ale nigdy nie strzelano w gniewie. MoidartOstatni rejs odbył się w górę kanału La Manche, z Cardiff do Le Havre, jako wojenny transport zaopatrzeniowy z ładunkiem 1550 ton walijskiego węgla i kolejnych 80 ton blach stalowych.
2 czerwca 9 roku o godzinie 1918 w nocy jej kapitan George Skea przebywał w pokoju nawigacyjnym, planując, w którym miejscu zawrócić od angielskiego wybrzeża i skierować się do portu francuskiego. Znajdował się 14 mil na północny zachód od Portland Bill i zbliżał się czas rozpoczęcia skrętu.
Wachtę na mostku pełnił pierwszy oficer, William Drever. Morze było spokojne, księżyc świecił i widoczność była dobra, ale Drever przeżył nagły szok. Duża łódź podwodna pojawiła się po jego prawej burcie, zaledwie 400 metrów dalej. Obserwatorzy najwyraźniej tego nie zauważyli.
Drever nakazał przesunąć ster i ustawić łódź podwodną bezpośrednio za rufą. Następnie pobiegł do kabiny nawigacyjnej, aby zaalarmować kapitana.
Ale w niecałą minutę torpeda uderzyła w Moidart na prawą burtę, w pobliżu działa rufowego, i zaczął się uspokajać. Jeszcze minuta i opadł na rufę. Nie można było zwodować żadnych łodzi, a większość z 21 członków załogi znalazła się w wodzie lub pod wodą.
W szczytowym momencie zmagań o znalezienie czegoś, co mogłoby unosić się na wodzie, niemiecki okręt podwodny wśliznął się w środek walczących ludzi i ignorując ich wołanie o pomoc, zażądał podania nazwy ich statku.
Część załogi w końcu znalazła jedną z łodzi pływającą do góry nogami i sześciu mężczyzn trzymało się jej przez sześć godzin, dopóki nie zostali zabrani przez przepływający parowiec Glasgow, „Clifton Grove”. Byli jedynymi, którzy przeżyli.
U-Boot, który zatonął Moidart była UC77, dowodzony przez porucznika Johannesa Riesa. On i jego załoga zginęli zaledwie miesiąc później, 10 lipca, kiedy dwa trawlery Royal Navy w Cieśninie Dover wrzuciły na nich bombę głębinową.
Oboje Moidartpistolet i dzwonek zostały podniesione przez nurków.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: W przypadku Weymouth jedź autostradą A37 lub A354 do Dorchester, następnie A354 do Weymouth i jedź dalej do Portland przez Chesil Beach, skręcając w lewo w kierunku starej stoczni Castletown, gdy droga zaczyna wspinać się na wzgórze do Portland. Scimitar Diving znajduje się w hotelu Aqua, po lewej stronie przy wejściu do Castletown.
W przypadku Lyme Regis zjedź z M5 na skrzyżowaniu 25 (Taunton) i jedź A358 obok Chard do Axminster, następnie A35 i B3165 do Lyme Regis i kieruj się znakami na Cobb.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 50.34.043N, 002.47.288W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Wrak leży dziobem tuż na wschód od północy.
PŁYWY: Spadek wody następuje 3.5 godziny po wysokiej wodzie w Portland.
NURKOWANIE I POWIETRZE: Nurkowanie bułatowe, 07765 326728. Niebieski Żółw, 07970 856822.
NOCLEG: Portland, 01305 860269, hotelu Aqua. Lyme Regis.
KWALIFIKACJE: Wygodny dla BSAC Sports Diver, ale wystarczająco głęboki, aby wymagać głębokiej specjalizacji dla osób z doświadczeniem PADI.
WODOWANIE: Slipy są dostępne w Weymouth, Portland i Lyme Regis. Opłaty portowe i wodowania są płatne
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 3315, Berry Udaj się do Bill of Portland. Mapa przeglądu uzbrojenia 193, Taunton i Lyme Regis. Mapa przeglądu uzbrojenia 194, Dorchester, Weymouth i okolice. Zanurz się w Dorset, autorstwa Johna i Vicki Hinchcliffe. Wraki kanału z I wojny światowej, autorstwa Neila Mawa.
Plusy: Dobre nurkowanie klubowe.
Wady: Nawigacja na rufę była kiedyś myląca (ale mamy nadzieję, że ta wycieczka po wraku rozwiązała ten problem!).
GŁĘBOKOŚĆ: -20M, 20M-35M i 45M+
Ukazał się w DIVER grudzień 2010
