Gratką dla nurków technicznych jest miejsce nurkowe, które JOHN LIDDIARD wybrał na naszą 150. wycieczkę po wrakach. Ten norweski statek pasażerski padł ofiarą kolizji u południowo-wschodniej Szkocji w 1917 r. Ilustracja: MAX ELLIS
BYŁAM NIEZDECYDOWANA jak nazwać wrak małej kolejki górskiej w tym miesiącu. Po raz pierwszy zidentyfikowano go jako Ferrum z dzwonu datowanego na rok 1896, lecz na liście nie figurował żaden statek o tej nazwie.
Następnie odnaleziono monetę o nominale dwóch koron, przedstawiającą króla Norwegii Haakona VII, co dało zarówno powiązanie z Norwegią, jak i datę powstania monety pomiędzy 1908 a 1917 rokiem.
W końcu Ron Young odnalazł to imię Havlide w momencie zatonięcia, Ferrum został sprzedany małej norweskiej firmie spedycyjnej o tej samej nazwie w 1898 r. Ale na tym nie kończą się alternatywne nazwy, ponieważ jest ona wymieniona jako Havilde w danych Biura Hydrograficznego.
Wiemy, co to jest, kolejka górska o masie 425 ton – po prostu nie jestem pewien, jak to nazwać. Mam to zapisane jako tzw Ferrum w moim dzienniku. Pierwotnie mój szkic wraku oznaczyłem jako Ferrum. Jednak przypuszczam Havlide bardziej odpowiada sposobowi, w jaki na ogół nazywamy wraki, tak jak nazywano je w momencie zatonięcia.
W tym czasie nurkowałem Havlide, Andrew Douglas, kapitan Władca III, wygodnie zahaczył strzał o parę słupków po prawej stronie rufy (1).
Podczas Havlide jest na tyle mały, że może przepłynąć jego długość i z powrotem podczas jednego nurkowania, wtedy jeszcze o tym nie wiedzieliśmy. Zaczepienie strzału o rufę umożliwiłoby nam obejrzenie wraku po przepłynięciu jego jednego odcinka.
Na środku pokładu, na wysokości 56 m, znajduje się mała wciągarka i zrębnica z włazu (2). W tej części statku znajdowały się pomieszczenia dla załogi, więc pod włazem najprawdopodobniej znajdowały się drewniane stopnie prowadzące w dół.
Wciągarka służyła do ciągnięcia lin cumowniczych, być może do małej kotwicy kedowej, a może nawet do podnoszenia małego żagla bezanowego.
Chociaż preferowaną siłą była para, statki tej epoki często konstruowano tak, aby mogły również używać żagli.
Chociaż pokład się zapada, ogólnie jest nienaruszony. Na rufie słupek steru zwieńczony jest prostym mechanizmem kierowniczym z drążkiem w kształcie litery T (3).
Opuszczony na rufę ster pozostaje na swoim miejscu, podobnie jak czterołopatowe żelazne śmigło (4). Obydwa są obficie posypane małymi białymi ukwiałami i kępkami palców zmarłych ludzi. Dno morskie znajduje się na głębokości 60 m.
Z powrotem na pokład, mały silnik parowy z potrójnym rozprężaniem (5) wyłania się z labiryntu gruzów. Cylinder niskiego ciśnienia jest dobrze widoczny, natomiast cylindry średniego i wysokiego ciśnienia są lepiej ukryte.
Trzymając się lewej burty wraku, stojący zbiornik na wodę (6) stoi pomiędzy pojedynczym kotłem Havlide’a a burtą kadłuba.
Sterówka stałaby wysoko przed kotłem, ale była zbudowana głównie z drewna, więc obecnie zgniła i zapadła się w kadłub. Bezpośrednio przed gruzem sterówki, na dnie ładowni znajduje się zapasowe śmigło (7).
Boki ładowni zawaliły się, pozostawiając ładownie prawie na poziomie dna morskiego. Mały stos (8) to wszystko, co pozostało z ładunku węgla, w drodze do Norwegii, który był Havlidestała trasa.
Jak większość statków tej wielkości, Havlide miał dwa chwyty do przodu. Ogólny układ masztów i wciągarek był zróżnicowany, ale na Havlide najwyraźniej był to pojedynczy maszt pomiędzy ładowniami, z masztami wystającymi do przodu i do tyłu, a wszystko obsługiwane przez parę wciągarek (9). Są one nadal przymocowane do płyty pokładowej, ale teraz opadły i przekrzywiły się w stosunku do linii statku.
Nieco mniejsza ładownia przednia zawiera również niewielką stertę węgla (10). Po obu stronach pokładu znajdują się pary słupków, a następnie dochodzimy do dziobka. W przeciwieństwie do rufy, ta jest rozbita niemal do dna morskiego.
Mała wciągarka kotwiczna (11) spadł do tyłu na płytę pokładową. Po lewej stronie ze schowka na łańcuch pozostaje sterta łańcucha prowadząca do kluzy (12) po lewej stronie dziobu.
Być może wśród gruzów znajduje się odpowiednia kluza na prawej burcie, a może nigdy jej nie było, i... Havlide był wyposażony tylko w jedną kotwicę.
Trzon łuku (13) jest pionowy, ale załamany prawie do dna morskiego. Takie uszkodzenia dziobu małego wraku są często powodowane przez trawler, więc być może kluza i łańcuch kotwicy na prawej burcie zostały przeciągnięte we włoku, prawdopodobnie wraz z kotwicami, których również brakuje.
Pomimo głębokości Havlide jest małym wrakiem, dlatego większość nurków będzie miała czas na powrót na rufę po lewej stronie, zamiast kończyć nurkowanie na dziobie. Przechodząc przez wciągarki pomiędzy ładowniami, pod końcem przedniej wciągarki, obok odcinka rurociągu parowego, ukryty jest duży ukwiał (14) który napędzałby wciągarki.
Przechodząc wzdłuż prawej burty kotła (15), rury wychodzą z pionowej suszarki parowej na górze.
Za kotłem i prawą burtą silnika znajduje się toaleta i umywalka oraz pozostałości czarno-białej podłogi wyłożonej kafelkami (16) – tradycyjny wzór płytek dla brytyjskiego statku. jako FerrumThe Havlide została pierwotnie zarejestrowana w West Hartlepool.
Również w tej części wraku odkryto monetę, która dała wskazówkę co do pochodzenia statku.
Mając przed sobą długą dekompresję, przypływ wkrótce zacznie płynąć wzdłuż linii strzału.
Do wynurzania potrzebny będzie opóźniony SMB, odłączana stacja leniwego strzału lub stacja dekompresyjna.
SZKODY KOLATERALNE
HAVLID, kolejka. ZBUDOWANY W 1892 ROKU, ZATOPIONY 1917
Utrata Havlide miało miejsce 16 marca 1917 r. nie przez torpedę czy działo, ale przez zderzenie z HMS Torpedowiec 94, około czterech mil na wschód-północny wschód od latarni morskiej Berwick, pisze Kendall McDonald.
Coaster przewoził węgiel do Skien w Norwegii w ramach konwoju płynącego między rzekami Tyne i Lerwick. Brytyjska łódź torpedowa była częścią eskorty konwoju.
Połączenia Havlide został uruchomiony jako Ferrum w West Hartlepool w 1892 roku, gdzie została zarejestrowana. Statek o długości 47 m napędzany był trzycylindrowym silnikiem o mocy 55 KM, który wykorzystywał jeden kocioł.
Miała żelazny pokład, pokład studni, pokład rufowy, pokład wahadłowy i dziobowy. Od 1898 roku zmieniono jej nazwisko na Havlide, a zarejestrowanym właścicielem był Havlide ze Skien w Norwegii, nie było to zaskakujące.
Jakiś czas po zderzeniu dzwonek był wyraźnie zaznaczony Ferrum i 1892, został znaleziony przez dwóch nurków i podniesiony. Dziś zniknęło!
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Z południa jedź autostradami A1M i A1 na północ, następnie jedź B3142 do Seahouses. Z północy zjedź z A1 na B3140 do Bamburgh i jedź dalej wzdłuż wybrzeża do Seahouses. Gdy już tam dotrzesz, podążaj za nosem do portu.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 55 48.144 N, 001 50.708 W. Wrak znajduje się 4 m od dna morskiego o głębokości 60 m, dziobem skierowanym na południe.
PŁYWY: Luźna woda jest niezbędna i występuje około 2 godzin i 30 minut po wysokich i niskich wodach Seahouse. Niski luz wody to oczywiście najlepszy czas na nurkowanie wraku na tak głębokości.
NURKOWANIE I POWIETRZE: Suwerenne nurkowanie, 01665 720760.
NOCLEG: Pensjonat B&B z nurkowaniem Sovereign.
WODOWANIE W porcie w Seahouses doszło do poślizgu.
KWALIFIKACJE: Normoksyczny trimiks.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 160, St Abbs Wybierz się na Wyspy Farne. Mapa przeglądu uzbrojenia 75, Berwick-upon-Tweed i okolice. Informacja turystyczna, 01289 301777, Odwiedź Northumberland.
Plusy: Idealny wrak dla osób dopiero rozpoczynających przygodę z nurkowaniem na trimixie.
Wady: Zbyt głęboka dla wielu nurków
GŁĘBOKOŚĆ: 45m +
Dziękuję Andrew Douglasowi, Ronowi Youngowi i Mike’owi Atkinsonowi.
Ukazał się w DIVER w czerwcu 2011
